Literatuurtip januari
Atonement – Ian McEwan
Een paar jaar geleden zag ik een voorfilmpje van Atonement, de verfilming van de gelijknamige roman van Ian McEwan. Ik wilde de film zeker een keer zien, maar de trailer maakte me nieuwsgieriger naar het boek. In Atonement zet de getuigenis van de jonge Briony Tallis de levens van meerdere volwassenen volledig op z’n kop. Als Briony haar zus Cecilia en huisvriend Robbie bespiedt bij de fontein in hun tuin, neemt zij de gebeurtenissen op geheel eigen manier waar. Later die dag vindt er een misdaad plaats. Briony beschuldigt Robbie, met alle desastreuze gevolgen van dien. Aan het eind van haar leven overziet de bejaarde Briony haar fouten en doet boete in de vorm van de roman Atonement. De manier waarop McEwan één gebeurtenis vanuit verschillende waarnemende personages beschrijft is prachtig. Er is geen waarheid, de werkelijkheid hangt af van de waarnemer. De wending aan het einde van de roman is hartverscheurend. In de roman die Briony schrijft, haar boetedoening, blijft haar verbeeldingskracht namelijk een grote rol spelen. Ik heb de film inmiddels gezien. Mijn inschatting was juist. Lees het boek, het bevat zoveel meer!
Wuthering Heights – Emily Brontë Een klassieker uit de Engelse literatuur die je minimaal één keer gelezen moet hebben. Een tweede keer kan geen kwaad, aangezien het verhaal redelijk ingewikkeld is. Emily Brontë beschrijft de geschiedenis van de families Earnshaw en Linton die door haat, jaloezie, liefde, trots, dood en bezitterigheid met elkaar verbonden zijn. Als de takken van de stambomen van beide families dwars door elkaar beginnen te groeien, ontsnapt ook de tweede generatie niet aan haar voorgeschiedenis. Als lezer word je door nieuweling Lockwood meegenomen hun verhaal in. Hij klopt als nieuwe huurder aan bij landhuis Wuthering Heights en wordt met tegenzin ontvangen door een stuurs, hatelijk ‘gezin’ waarvan de samenstelling hem zeer merkwaardig voorkomt. Gaandeweg wordt duidelijk hoe de situatie tot stand is gekomen en dat van een gezin eigenlijk geen sprake is. Brontë heeft het woeste en temperamentvolle van Catherine Earnshaw en Heathcliff geweldig weergegeven. Je voelt de wind door je haren als ze langs komen stormen op één van hun vele tripjes naar the moors. De kracht van hun liefde is zowel vertederend als vernietigend. (Weetje voor de thriller-liefhebbers onder ons: de namen uit de boeken van Karin Slaughter zijn ontleend aan Wuthering Heights.)
De discipel – Hjorth Rosenfeldt Achter de naam Hjorth Rosenfeldt gaat het Zweedse schrijversduo Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt schuil. De thriller De discipel is het tweede deel van De Bergmankronieken die draaien om psycholoog Sebastian Bergman. Sebastian heeft vijftien jaar geleden seriemoordenaar Edward Hinde achter de tralies weten te krijgen en heeft een boek geschreven over diens jeugd en werkwijze. Als er in de omgeving van Stockholm moorden worden gepleegd die tot in detail overeenkomen met de moorden van Hinde, wordt Bergman bij het dienstdoende rechercheteam betrokken. Het merkwaardige aan de zaak: Edward Hinde zit nog steeds in de gevangenis. Het minpunt van de meeste thrillers is het gebrek aan goed uitgewerkte personages, omdat de gebeurtenissen vaak prioriteit krijgen. Het duo Rosenfeldt is echter ijzersterk in karakterbeschrijvingen. Sebastian Bergman is een arrogante, vrouwenverslindende, eigenwijze klootzak en toch krijgen de auteurs je zover dat je hem gaat waarderen. Ook het grotere verhaal dat over de delen van de serie doorloopt is heel sterk. Je denkt al die tijd te weten hoe het zit met Sebastians verleden, maar soms is het verleden dichterbij dan je denkt. Mijn advies: lees eerst het eerste deel, Wat verborgen is, dan kun je De discipel niet laten liggen.
Meer literatuurtips vind je hier.