ANS

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: AmbachtBedrijf Ambacht Voedsel Pasta's zonder schuldgevoel Prijs 6 euro Smaak Eerlijk: heerlijk Hoeveelheid Kindermenu Eindoordeel 6 Cateraar en eethuis Ambacht gaat er prat op vooral duurzame producten uit de regio te gebruiken. Wil je met een goed gevoel je prakkie nuttigen ben je hier dus aan het goede adres. Er is keuze uit twee pasta's, een vlezige en een vegetarische variant. De Italiaanse lekkernij wordt voor je ogen klaargemaakt met verse groenten en kruiden. De vriendelijke medewerker gaat niet bepaald scheutig met de lepel om: nadat hij iets te veel penne heeft opgeschept, laat hij secuur twee buisjes weer in de pan glijden voordat hij de afgemeten hoeveelheid op een plastic bordje kwakt. Ook met de hoeveelheden paddestoelen, parmezaanse kaas en rucola kauw je jezelf geen obesitas aan. Is de prijs die op het kaartje staat dan misschien voor een dubbele portie? Nee hoor, er dient voor dit zielige hoopje echt zes pegels neergeteld te worden. Dat Ambacht uiteindelijk niet op een dikke onvoldoende uitkomt heeft alles te maken met de kwaliteit van het eten. Die doet je smaakpapillen gegarandeerd klapperen van genot.

 

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: Bio TokoBedrijf Bio Toko Voedsel Bami en bonen Prijs 5 euro Smaak Kruidige sensatie Hoeveelheid Genoeg voor een volle buik Eindoordeel 8,5 Op de laatste WE CANTEEN-dag vallen alle geuren in het niet bij de kruidige lucht die uit de richting van het Bio Toko-kraampje komt waaien. Onze keuze is snel gemaakt, we vertrouwen blind op onze neuzen en bestellen een Bordje Bio Toko bij Bio Toko. Mensen die waarde hechten aan uniciteit kunnen hier hun hart ophalen: je kunt de Indohap naar eigen smaak customizen. Er is keuze uit bami, nasi, vlees of vegetarische tofu, aangevuld met pittige boontjes. Daarna zijn we eventjes heel blij met Nederlands koloniale verleden, want de maaltijd is heerlijk. Ook met de hoeveelheid is niks mis. Conclusie: Eindelijk hebben de ideale Reftervervanging gevonden. Het eten bij Bio Toko is net zo duur als een basismenu, maar hoef je niet te bestuiven met kilo's zout en peper voordat er enige smaak aan zit. Jammer genoeg hebben we daar nu niks meer aan.

 

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: BZZYBedrijf BZZY Voedsel Stamp in een doosje Prijs 4,95 euro Smaak Verdomd lekker Hoeveelheid Stampvol doosje Eindoordeel 7,5 Tussen alle buitenlandse eenheidsworst bij de andere kraampjes vormt BZZY een welkome, Hollandsche afwisseling. Voor vier pegels krijg je hier een kleine portie Andijvie Boost, voor 5 euro een gevulde bak en voor nog een extra euro een van flesje Spa & Fruit erbij. De sexy Engelse naam van het gerecht kan niet verhullen dat het hier gaat om simpele boerenkost. Andijvie, aardappelpuree, spekjes en jus met wat kaasblokjes, dan heb je het wel. Daar is echter niks mis mee. Grootmoeder had het niet beter gedaan dan de dames en heren van BZZY Healthy Fastmeals. De andijvie is knapperig, de puree lekker en de jus maakt het geheel smeuïg. Eigenlijk wisten we dat ook wel al. BZZY maakt lekker eten, alleen zijn ze normaal gesproken niet te betalen vanwege de bezorgkosten. Doe er je voordeel mee dat ze nu op de campus staan. Tenzij je vegetariër bent, trouwens, want bij aardappels en groente kan bij de BZZY-maaltijden natuurlijk geen vlees ontbreken.

 

In een wanhopige zoektocht naar vers voedsel laat de Refter een week lang diverse bedrijven aan studenten serveren. Tijdens de WE CANTEEN proefweek schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: WereldkoksBedrijf Wereldkoks Voedsel Vegetarische tajine Prijs 4 euro Smaak Droge korrel met lekkere linzen Hoeveelheid Veredeld voorgerecht Eindoordeel 6,5 What's in a name? Verwacht bij het kraampje van Wereldkoks geen zuurkool met worst of patatje oorlog. De gerechten hier worden bereid in de tajine, een mal Noord-Afrikaanse pannetje. Hoeveel stoofpot hier in past is bij de redactie niet bekend, maar gezien het magere bakje dat in onze handen wordt geschoven kan dat niet veel zijn. Even schieten onze ogen richting de Thomas van Aquinostraat, maar de muffige walm van de vegetarische boerenkool die ons uit de Refterkeuken tegemoet komt doet ons de tajinelepel gretig ter hand nemen. Eerlijk is eerlijk: de linzenstoof met couscous is prima te nassen. Geen slechte deal voor 4 euro. Door de geringe hoeveelheid is een 7 echter te veel van het goede. Waarom er niet gretiger met de scheplepel wordt omgegaan is ons onduidelijk, wellicht hebben Marokkanen minder calorieën nodig. Jammer, anders zou dit een prima vervanging zijn voor de Refterprak. Je krijgt trouwens ook nog een hip Marokkaans houten lepeltje, dat dan weer wel.

 

In de hoop op nieuwe zieltjes proberen zichzelf respecterende verenigingen de nieuwe eerstejaars van een bodem te voorzien. Er zijn genoeg eetacties om uit te kiezen. ANS test de kwaliteit en de gezelligheid van deze acties en prikt een vorkje mee. Op zondagavond schoof ANS aan bij dispuut Carmen bij Café Malle Babbe. Door:Annemarie Segeren en Tijs Sikma Vereniging: De dames van dispuut Carmen hebben het goed voor elkaar. Gekleed in hun kenmerkende rode bomberjack lopen ze gezellig rond en kletsen ze met elkaar en met hun gasten. Bij de dispuutsleden is geen stress te bekennen. Regelmatig wordt gevraagd of alles naar wens is. Ook het dispuutspraatje komt langs, maar deze is niet opdringerig. Een lid van Carmen laat weten dat dat ook zeker niet de bedoeling is. Dat lijkt Carmen ook niet nodig te hebben, die avond verwachten ze namelijk al enkele belangstellenden die meer over het dispuut willen weten. Locatie: De Molenstraat is tijdens de intro natuurlijk dé plek waar je als aankomend student naartoe moet. Het plein voor de cafés is vol gebouwd met lange banken en tafels. Deze worden overdekt door grote partytenten. Die zijn ook wel nodig, want het plenst buiten nog steeds. Ook voor café Malle Babbe staan twee lange tafels opgesteld. Het eten wordt buiten bereid in een grote wokpan. De geuren uit de pan worden vermengd met die van regen, maar maken toch hongerig. Smaak: Voor de prijs van zes euro krijg je een drankje en een bakje wok, waar noedels, groenten en kip in zitten. Ook aan de vegetariërs onder de introlopers is gedacht: zij hebben vegetarische balletjes in hun wokmaaltijd. Het bakje is wat karig, maar de noedels vullen gelukkig redelijk. Voor de hongerige student, met name de mannen, mag er een tweede keer worden opgeschept. Het eten had wat warmer gemogen, maar smaakt zeker niet verkeerd. Ook de groenten in het gerecht zijn prettig en zorgen voor de nodige vitamines. Het is een welkome afwisseling met de frietjes en broodjes kebab waarvan de meeste studenten tijdens de intro zullen leven. Gezelligheid: Bij aankomst is slechts een van de twee tafels bezet. Dat is niet zo gek op de eerste avond van de introductie. Veel mentoren willen eerst alleen met hun groepje eten en elkaar beter leren kennen, zo verklaart een lid van Carmen. De komende dagen verwacht het dispuut meer gasten. De weinige eters die bij de eetactie van Carmen aanwezig zijn, komen niet al te vrolijk over. Ze eten rustig hun noedels en praten weinig. Aan de leden van Carmen zal het niet liggen. De dames doen hun best om het hun gasten zo veel mogelijk naar de zin te maken. Eindoordeel: 7,5

 

In een wanhopige zoektocht naar vers vlees serveren studentenverenigingen allerlei goedkope gerechten aan eerstejaars studenten. Elk jaar tijdens de introductie schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: disputen Myosotis en Iuventus. Verenigingen: De gastheren en –vrouwen van deze avond zijn rustig, maar zeer hartelijk. De blauw-gele blouses en truien van de heren van Iuventus kleuren vooral de kant, waarvandaan zij de etende eerstejaars in de gaten houden. Waar het nodig is springen zij bij als bediening en natuurlijk grijpen zij de kans om hun promo-praatje te houden. Ook de Myosotis-meiden weerhouden zich ervan hun potentiële leden te overstelpen met vragen en verhalen en schuiven netjes aan als de bordjes al leeg zijn. Locatie: Het terras van Café Daen doet luxe aan vergeleken met de biertafels en plastic glazen waar sommige andere verenigingen hun eters mee voorzien. De net gedekte tafels en keurig geklede bediening weet het enorme kabaal van disputen Skarabee en Boeland echter niet te verbloemen. De muziek die van hun podium een paar meter verder opstijgt, en waar overigens enkel de dispuutsleden op dansen, maakt het communiceren met de persoon naast je wat lastig. Smaak: Deze eetactie biedt de mogelijkheid te kiezen uit maar liefst zes verschillende maaltijden. Hoewel het ANS-testpanel vanavond niet genoeg ruimte in de maag heeft om van alles wat te proeven, zijn de voorgeschotelde pasta fungi en kipsaté met friet een waar plezier voor de door vet en bier verdoofde smaakpupillen. Het voedsel is vol van smaak en lijkt recht uit de koks handen te komen, iets wat niet bij alle eetacties gezegd kan worden. Met een portie salade is er zelfs aan het vitaminepeil van de introductielopers gedacht. Gezelligheid: ‘Het is rustig vandaag’, wordt ons al bij aankomst verteld. Waar een dag eerder nog 180 mensen van hun maaltijden kwamen snoepen, moeten de twee disputen het vanavond met de helft van dat aantal bezoekers doen. Dit doet de sfeer deze avond niet te goed. De bezoekende introgroepjes zijn rustig en zippen netjes van de hun voorgezette glazen. De impressie gewoon een avondje uit eten te zijn is uniek voor de hectische introductie, maar doet ook af aan het non-stop feestgevoel. Hopelijk komt de boel donderdagavond, tijdens een derde editie van deze eetactie, weer meer los. Eindoordeel 6,5

 

In een wanhopige zoektocht naar vers vlees serveren studentenverenigingen allerlei goedkope gerechten aan eerstejaars studenten. Elk jaar tijdens de introductie schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: zeilvereniging De Loefbijter Vereniging: De doorgewinterde zeilers van de Loefbijter voelen zich als een vis in het water wanneer zij de hongerige eerstejaars bedienen. Ze verwachten maar liefst 250 eters deze avond. Desondanks is er geen greintje stress te bekennen bij de verenigingsleden. Het promo-praatje wordt strategisch vóór de maaltijd gehouden, zodat niemand gegeneerd met volle mond hoeft te luisteren. De strekking van het verhaal is duidelijk: de Loefbijter is een vrijblijvende vereniging die regelmatig op het water vertoeft maar ook niet vies is van een biertje. Locatie: De vrolijk gekleurde stoelen op het terras van Sjors en Sjimmie aan het koningsplein geven het tapasmenu een authentieke sfeer. Het eten is prachtig op de borden gedrapeerd, een schril contrast met de plastic borden en bestek die al op tafel lagen te wachten. Dit versterkt echter wel het studentikoze gevoel van de avond en dat heeft ook zo zijn charme. Smaak: Als deze eetactie met een woord te beschrijven was, zou dat 'veelzijdig' zijn. Vooraf wordt brood met aïoli geserveerd, direct gevolgd door een schaal met salade, olijven, tortilla’s en dipsaus. Als hoofdgerecht is er onder andere een heerlijk malse kipsaté, gehaktballetjes in pittige tomatensaus en verse groentesalade. Daarnaast gaan er nog grote schalen gebakken aardappelen rond en voor de vegetariërs zijn er diverse salades. Als toetje is er meloen, een aangename verkoeling na de pittige sausjes. Kortom, er is veel keus en voor ieder wat wils, en dat voor een zeer student-verantwoorde prijs. Gezelligheid: De zeilers lijken zich niet zo druk te maken om het wanhopig bij elkaar sprokkelen van nieuwe leden. Ze maken hier en daar een geïnteresseerd praatje, maar schrikken de eerstejaars niet weg met opdringerig gebabbel. Dit komt de gezelligheid zeer ten goede. Er is geen harde muziek en ook geen wilddansende verenigingsleden, daarvoor in de plaats kun je hier lekker eten en uitrusten van het drukke introductieschema. Eindoordeel  9+ Eerder beoordeelde ANS al de intro-hap van Carte Blanche en Aquila en van Myosotis en Iuventus.

 

In de hoop op nieuwe zieltjes proberen zichzelf respecterende verenigingen de nieuwe eerstejaars van een bodem te voorzien. Er zijn genoeg eetacties om uit te kiezen. ANS test de kwaliteit en de gezelligheid van deze acties en prikt een vorkje mee. Wegens een hoge beoordeling vorig jaar, schuift ANS nogmaals aan bij zeilvereniging De Loefbijter. Kunnen zij de druk aan? Door: Evy van der Aa en Daan van Acht Vereniging: Deze zeilers vormen ook buiten de boot een goed team. Ondanks het volle terras is er geen greintje stress te bekennen bij de Loefbijters. Het eten staat snel op tafel en de verenigingsleden zorgen goed voor de gasten. Daarnaast schuiven de leden af en toe aan voor een gezellig praatje en vergeten daarbij niet te vragen of alles naar wens is. Een promo-praatje heeft ANS niet gekregen, maar is wel gesignaleerd bij andere tafels. De strekking van het verhaal is duidelijk: de Loefbijter is een vrijblijvende vereniging die regelmatig op het water vertoeft maar ook niet vies is van een biertje. Locatie: Ondanks het tegenvallende weer, heerst op het terras van Sjors en Sjimmie een gemoedelijke sfeer. De parasols zorgen ervoor dat de 225 studenten droog hun maaltijd naar binnen kunnen schuiven. De locatie is aangekleed met een vlag van de vereniging en de constant voorbijrijdende bierfietsen van Herendispuut Los Hombres Locos en Damesdispuut Carmen dragen bij aan het introductiegevoel. Smaak: Het menu van vorig jaar is grotendeels overgenomen en ook deze keer zijn de geserveerde tapas een succesnummer. Voor een studentenmenu zijn de smaak, ingrediënten en producten hoogstaand te noemen. Daarbij vertelt de voorzitter dat al het eten zelfgemaakt is. De verschillende tapas hadden niet misstaan in menig restaurant. Met name de tweede gang, die bestaat uit een samenstelling van soorten vis waaronder kreeft, trekt de aandacht. ANS heeft deze gang echter niet op andere tafels gespot. Desalniettemin is dit menu voor tien euro inclusief drie drankjes een buitengewoon goede deal. Gezelligheid: De introgroepjes zitten ieder aan een eigen tafel en bemoeien zich onderling niet met elkaar. Toch lijkt de sfeer aan de tafels zelf goed. Spontaan begint een groepje rechtenstudenten te zingen. Vanuit een andere tafel klinkt de uitspraak 'Ik heb een 3,9 gehaald, was zo trots op mezelf!', waarmee de avond ten einde komt. Eindoordeel: 9 Ook vorig jaar beoordeelde ANS de eetactie van De Loefbijter.

 

In een wanhopige zoektocht naar vers vlees serveren studentenverenigingen allerlei goedkope gerechten aan eerstejaars studenten. Elk jaar tijdens de introductie schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: dispuut Carte Blanche en corpsdispuut Aquila. Vereniging Soms drinken de vijftien leden van damesdispuut Carte Blanche al een borrel met de heren van corpsdispuut Aquila, vanavond organiseren ze samen een eetactie. Beide disputen vinden het belangrijk om een fantastische studententijd te beleven en zijn om die reden opgericht. Voor Aquila heb je naast die gezelligheid ook een sterke lever nodig – zoals vermeld staat op de foldertjes die klaar liggen voor de nieuwe eerstejaars. Locatie Binnen het verlaten café Tout staat het eten klaar, iedereen eet buiten op overbezette bankjes. De muziek dendert – vooral Nederlandstalig - door de stamkroeg van het damesdispuut, waar ze elkaar elke woensdagavond ontmoeten. Het is nu nog relatief rustig, maar dat is stilte voor de storm: een uur later komen er drie groepen tegelijk eten. Smaak Het assortiment is groot, er zijn meerdere hoofdgerechten en ook aan voor- en nagerecht is gedacht. Voor in de kippensoep zijn er croutons aanwezig en voor over de pasta uit het Italiaans buffet is er Parmezaanse kaas. Als bijgerechten kan men kiezen uit spinazie met noten, koolsalade met noten of de Chili Con Carne die nog over was van het Mexicaanse buffet de dag ervoor. De gerechten zijn allemaal heel erg smakelijk en worden goed afgesloten met roomsoesjes. Alleen voor de vegetariër met een notenallergie blijft er weinig over. Gezelligheid De dispuutsleden zorgen voor een welkom ontvangst en komen een praatje maken bij het eten. Er gaan shotjes met Pisang en 7-up rond om het eten – dat misschien van nature Italiaanse gezelligheid bevat – nog lekkerder te doen smaken. De gestreepte snoepjes die bij het buffet klaar staan maken de sfeer helemaal af. Eindoordeel 8

 

In een wanhopige zoektocht naar vers vlees serveren studentenverenigingen allerlei goedkope gerechten aan eerstejaars studenten. Tijdens de introductie schuift ANS aan en ze prikt een vorkje mee. Deze keer: dispuut L.U.M.E.NVereniging Dispuut L’Union Magnifique des Etudiants à Nimègue ofwel L.U.M.E.N. telt naar eigen zeggen zo'n vijftien dames, die vrijwel allemaal aanwezig zijn tijdens de jaarlijkse eetactie. De dames hebben ook eetacties met Herendisputen, maar de barbecue van vanavond doen ze alleen. Als we naar de verklaring van de opvallende naam van het clubje vragen, krijgen we van een van de dames te horen dat de essentalia 'iets met licht en een olielamp' te maken hebben, maar dat dat vooral 'nogal een lang verhaal is'. Locatie Het is lekker koel in café Van Rijn, gelegen vlak voor de overvolle Molenstraat. Van Rijn is de stamkroeg van de dames, op woensdag wordt hier de vaste dispuutsavond gehouden. Daar wordt nogal eens gespeeld met krokodil Schnappi, een alternatief op Stef Stuntpiloot. Er zijn al een aantal krokodillen gesneuveld door dronken dames die er iets te hard mee omsprongen. Gisteren was het volgens een van de dispuutsdames ook weer raak, toen is besloten om Schnappi een waardig afscheid te gunnen. Ze licht toe: 'We hebben hem vannacht begraven op het Keizer Karelplein.' Smaak De barbecue is goed verzorgd. Achterin het café staan wat salade en stokbrood, buiten staat een dame het vlees te grillen. Zij let goed op wat iedereen neemt, want voor elke persoon is er slechts een beperkt aanbod aan vlees, waardoor een hongerig mentorkindje nul op zijn rekest krijgt als hij vraagt om nog meer vlees. Dat is enigszins jammer. Gezelligheid Hoewel er vanavond slecht een Psychologiegroepje te eten is, zit de sfeer er goed in. Er schallen vrolijke hitjes door de kroeg en halverwege ons bezoek wordt er plots uit volle borst gezongen voor een mentorkindje die even extra in de spotlights wordt gezet. Wel is het volgens de dames door de lage opkomst lastig om zieltjes te winnen, want 'met de verkorting van de introductie is de concurrentie met eetacties moordend'. Eindoordeel 8 Voor Broodje Bal proefden we ook het eten van Onafhankelijk Herendisipuut Equus Albus, studentenvakbond AKKU, Onafhankelijk Herendispuut Los Hombres Locos en de Nijmeegse Studenten Roei Vereniging Phocas.

 

In de hoop op nieuwe zieltjes proberen zichzelf respecterende verenigingen de nieuwe eerstejaars van een bodem te voorzien. Er zijn genoeg eetacties om uit te kiezen. ANS test de kwaliteit en de gezelligheid van deze acties en prikt een vorkje mee. Een Saladebar valt op tussen de vele eetacties en dus schuift ANS aan bij studentenvereniging Karpe Noktem. Door: Anne van Veen en Annemarie Verschragen Vereniging: Dat ANS vanavond te gast is bij een alternatieve studentenvereniging is duidelijk. Een stuk of zes langharige mannen zitten hun laatste restjes konijnenvoer weg te werken, terwijl de rockmuziek uit de boxen schalt. Aangezien het eten al klaar op tafel staat, is de sfeer relaxed en gemoedelijk. Hoewel er regelmatig gevraagd wordt of het eten naar wens is, zijn de nachtplukkers in de eerste instantie een beetje schuw. Pas als de ANS zelf het initiatief neemt, begint een lid enthousiast te vertellen over de vereniging. De strekking van het verhaal: gezelligheid zonder verplichtingen. Locatie: De grote zaal van Villa van Schaeck is gevuld met uitklaptafels, gammele bankjes en discolampen. Waar diezelfde avond nog een band zal optreden, staan nu enkele dansende leden naast bakken salade. De bruine kroeg uitstraling van de zaal is ook meteen de enige versiering. De eetactie is klein opgezet met vier lange tafels en het is er stilletjes. Naast ANS lopen enkel een tiental leden rond die net twee tafels weten te vullen. Introgangers zijn er niet te bekennen. De locatie zorgt voor een studentikoze intro-sfeer die niet weggelegd is voor luxepaarden, maar zeker gezellig is. Smaak:  Bakken salade, borden vlees en zakken chips staan op tafel als ANS plastic bordjes aangereikt krijgt. Eten met de vorkjes is een uitdaging, al bij de eerste wrap met tomaat, sla, komkommer en feta breekt het bestek doormidden. Een behulpzame organisator geeft aan dat de wrap beter met de handen gegeten kan worden. ANS volgt de tip met plezier op, maar weet op het vlees toch nog vier vorken te breken. Geen voorbode voor de kwaliteit van het eten: de verschillende soorten vlees, de  salade, wraps, pizza en stokbrood zijn gevarieerd en smaakvol. Timing is wel belangrijk, de stukken vlees kunnen zelf van borden gepakt worden en zijn snel afgekoeld. Voor vitaminezoekende introgangers is de saladebar minder gezond en uitgebreid dan verwacht, maar ANS verlaat voor vier euro met een goede bodem De Villa. Gezelligheid:Als Queen overgaat in foute dubstep kijken wat leden zuur. De voorzitter legt uit dat verschillende smaken moeten worden geaccepteerd en aangevraagde nummers niet mogen worden onderbroken. Een lid gaat er bij liggen en wacht geduldig tot deze kwelling afgelopen is. Hoewel de weinige nachtplukkers in het begin wat moeite hebben outsiders erbij te betrekken, zit de gemoedelijke sfeer er toch goed in. Eindoordeel: 6,5  

 

In een wanhopige zoektocht naar vers vlees serveren studentenverenigingen allerlei goedkope gerechten aan eerstejaars studenten. Tijdens de introductie schuift ANS aan en ze prikt een vorkje mee. Deze keer: Onafhankelijk Herendispuut Los Hombres LocosVereniging Herendispuut Los Hombres Locos, onder andere bekend van de campusrondleiding op de LHL bierfiets, heeft eigenlijk weinig affiniteit met het Mexicaanse. Tijdens dispuutavonden wordt wel wat tequila genuttigd, maar daar blijft het ook bij. Vorig jaar hadden de Locos tijdens een van de introductiedagen het kokkerellen nog uitbesteed aan Bzzy Healthy Fastmeals, met enkele getormenteerde sjaarzen als gevolg. Daarom besloten de mannen dit jaar de pannen volledig in eigen handen te nemen en hun naam Mexicaanse naam eer aan te doen. Locatie Voor café TweeKeerBellen staan drie lange picknicktafels opgesteld waar een groep hongerige introkinderen in het aangename zonnetje wacht op een paar uurtjes onbeperkt eten. Binnen in de TKB, waar de airco overuren maakt, wordt de eetwaar over de bar uitgestald. De groepen mogen vervolgens zelf langs het buffet lopen om hun eigen wrap klaar te maken. Nadat iedereen is voorzien van een goed gevuld bordje begint binnen een bierestafette die voor flink wat gezelligheid zorgt. Smaak Ondanks dat vorig jaar de Latijns-Amerikaanse invloeden niet waren terug te vinden in het eten, was het dit jaar alsof het herendispuut enkele Mexicanen in de keuken had staan. Bij aankomst staan de bakjes tortillachips met guacamole al op tafel om de grootste honger te stillen. Daarna dient een onbeperkte hoeveelheid aan mild pittige wraps als goede bodem om de nacht door te halen. Gezegd kan worden dat bij de Locos zowel het bier als het Mexicaanse eten dit jaar goed was getapt. Gezelligheid De gastvrije Locos zorgen voor een gerieflijke sfeer tijdens het eten. Verschillende malen wordt gevraagd of alles smaakt, worden de bakjes tortilla chips aangevuld en wordt enthousiast een praatje met de gasten gemaakt. Kortom: een gezellig groep vrienden met een prima maaltijdkeuze. In deze rubriek gingen we ook al op bezoek bij Onafhankelijk Herendisipuut Equus Albus en studentenvakbond AKKU. Eindoordeel 8,5

 

In een wanhopige zoektocht naar vers vlees serveren studentenverenigingen allerlei goedkope gerechten aan eerstejaars studenten. Elk jaar tijdens de introductie schuift ANS aan en prikt ze een vorkje mee. Deze keer: Nijmeegse Studentenvereniging Ovum Novum. Vereniging: De dooiergele shirtjes van de Ovianen zijn niet te missen: druk is iedereen bezig met het regelen van de eetactie. De taken zijn hier dan ook duidelijk verdeeld. Enkelen bedienen de eerstejaars, een ander staat achter de tap en weer een stel anderen verzorgt een rondleiding door de gehele sociëteit na afloop van het driegangenmenu. Locatie: Bij binnenkomst is het even zoeken naar de plek van het eetfestijn. Het originele plan was om buiten te eten, maar dit is verplaatst naar de borrelzaal op de eerste etage vanwege het druilerige weer. Dit doet wel enigszins afbraak aan de sfeer, maar wordt goed gemaakt door een vrolijke uitstraling van deze ruimte. Een gele piano en veel verenigingsattributen sieren de wanden van de soos.  Het bierbankje wiebelt helaas een beetje, gelukkig is er wel een ventilator voor wanneer iemand het onverhoopt te heet krijgt. Smaak: Het driegangenmenu is makkelijk in elkaar gezet. De soep vooraf lijkt uit blik te komen, het hoofdmenu bestaat uit broodjes van de Subway en het toetje is een waterijsje. Is dit erg? Niet echt. De soep is prima en heet genoeg, de broodjes zijn flink belegd en smaakvol en het ijsje is voor iedereen die van ijs houdt ook prima. Ook staat er een pitchermet citroenwater op tafel, voor de testpersoon met kater die is nedergezet voor een ventilator ook prettig. Het is een doodzonde dat door de saus de onderkant van een van de drie gekozen broodjes volledig doorweekt is. Aan vegetariërs is gedacht: het broodje kaas is lekker en er is een vegetarische soep. Gezelligheid: Het moge duidelijk zijn dat iedereen hier aanwezig is om zichzelf te voeden. De Ovianen zijn vriendelijk en ook prima in het regelen van de eetactie, maar de studenten Culturele Antropologie & Ontwikkelingsociologie die op dat moment aanwezig zijn moeten zichzelf vermaken en echt sociaal doen zit er vandaag niet in. Ondertussen vliegen bij de studenten de verhalen over de vorige avond over de tafel. Een mentorpapa die verkleed was als chilipeper spande hiermee de kroon en was tamelijk hilarisch, maar de vraag is hoe dit zou zijn bij een stuggere groep. Eindoordeel: 6 Eerder beoordeelde ANS al de intro-hap van De Loefbijter, Carte Blanche en Aquila en van Myosotis en Iuventus.