ANS

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.  The Kik - 2 (2014) De Rotterdamse nederbeatgroep is weer terug. Het tweede album mag dan wel geen originele naam hebben, de muziek erop is dat wel. De nieuwe plaat heeft zeker wat gelijkenissen met het eerste album, maar dit keer maakt de band een aantal muzikale uitstapjes. Met Schilderstraat zijn er eens geen vrolijke gitaren die de boventoon voeren,de band komt met een rustig jazzliedje. Verder zijn er twee korte intermezzo's, die ervoor zorgen dat het album lekker doorloopt. Deze variatie aan stijlen maakt de plaat ultiem voor de Nederlandse zomer. Mocht het kwik in de thermometer eindelijk boven de 20 uitkomen, dan trek ik een biertje open met op de achtergrond De zomer en jij. Tot die tijd past Lot uit de loterij perfect bij het druilerige weer. Kortom, The Kik komt weer met een vrolijke plaat die de komende tijd grijs gedraaid zal worden op kantoor door mij. Ronald Peeters Klik hier voor het archief.

 

De vrolijke nederbeat-band The Kik stond vorige week op het Erasmusplein tijdens Radboud Rocks. Het opvallende groepje heren heeft het de komende tijd druk met optredens. De populariteit van de formatie heeft in Nederland een hoogtepunt bereikt. 'We doen iets wat niemand anders doet.' Tekst: Ronald Peeters Foto's: Felix Wagner     Tijdens het optreden op Radboud Rocks wist Dave von Raven, zanger en gitarist, met flauwe en platte Rotterdamse humor het Nijmeegse publiek te vermaken. De band had er dan ook een aantal fans bij, want bij de cd verkoop na afloop stond er een rij met studenten en docenten die een gesigneerde versie van het nieuwe album wilden bemachtigen. De muzikanten stonden klaar om het enthousiaste publiek te ontvangen en er eventueel mee op de foto te gaan. ANS mocht met de Neerlandsche artiesten mee naar de kleedkamer voor een kort gesprek. 'Willen jullie trouwens iets te drinken?' vraagt Dave von Raven. Op het podium wordt niet meer dan een glaasje wijn naar binnen gegooid, maar na afloop komt Arjan Spies, gitarist, aan met bier en flessen whisky. Het nieuwe album van The Kik ligt sinds vorige maand in de winkel en de band heeft deze keer alles zelf gecomponeerd. De band ziet zichzelf dan ook niet meer als een covergroepje: 'Als je covers gaat spelen die niemand kent, dan ben je geen coverband', zegt Dave. 'Bovendien veranderden wij de tekst', voegt Arjan toe. Op het vorige album, Springlevend, werden nog beats van vroeger gebruikt. De band onderscheidt zich doordat ze zich baseren op nummers uit de jaren zestig met een Liverpoolsound, maar eigen Nederlandse teksten schrijven. 'We willen muziek maken voor nu en voor iedereen. Dit is niet per se voor een bepaalde stijl of doelgroep, maar we hebben wel een bepaalde voorkeur voor de jaren zestig, omdat er toen op een bepaalde manier werd geproduceerd. Tegenwoordig is het zo dat muziek gelikt moet zijn, zulke producties voeren nu de boventoon', vertelt bassist Marcel Groenewegen. Dave vult hem aan: 'De grote toppers zijn de overgeproduceerde Amerikaanse artiesten.' De heren stralen de jaren zestig ook uit in hun kleding. Bij ieder optreden en interview steken ze strak in pak. 'Het gaat er niet om dat je een Beatle-pak aantrekt met een veel te wijde broek en zogenaamd nette schoenen. Als je op een podium staat, moet je ook wat uitstralen en kan je niet in een t-shirt gaan staan. Veel bands doen dat, maar wij willen dat niet.' Op de vraag of de pakken ooit wel eens uitgaan, grapt Dave: 'Ja, 's avonds in bed en tijdens het neuken, de bril blijft dan wel op.'