Het behandelen van thema’s die draaien om contrasten, zoals mens en maatschappij, chaos en orde, resulteert in een beeldtaal waarin ik vertrouwde elementen als de klassieke portretkunst tegenover de verontrustende aanwezigheid van de personages in mijn portretten plaats.
De inspiratie voor de figuren in mijn portretten put ik uit de gevoelens van onrust die ik ervaar wanneer ik mij in de openbare ruimte begeef. Hierdoor kan ik deze gevoelens, die ik in het dagelijks leven verborgen hou doormiddel van zelfbeheersing blootgeven. Ik
ben dat figuur, en dus kan ik geen enkel werk simpelweg afdoen als portret zijnde, omdat het ook heel letterlijk een
zelfportret is.
Middenpagina in de januari-ANS - Margareta
Wat maakt dat een portret een portret is? Herkenbaarheid van het gezicht is belangrijk en maakt dat, anders dan zoveel andere kunstvormen, de portretkunst vaak wordt gezien als een functioneel product. Ik poog met mijn portretten iets anders te tonen dan enkel de fysieke eigenschappen van de geportretteerden. Achter die eigenschappen gaat immers een geheime wereld schuil die nauwelijks gezien en ervaren wordt, waarin mensen voorbij taal, moraal, ethiek en status onthuld worden.
Green suit
Ik gebruik onder andere pasfoto’s van vreemden, Renaissance- en Barok-schilderijen en film stills als bronmateriaal. Hierin vind ik de gezichten waar de zelfbeheersing in te zien is waar ik mezelf in terug herken. Dit zijn de gezichten die ik wil ontmaskeren, waar ik de controle en waardigheid van af wil pellen.
Als gevolg van de beschaving om ons heen zijn onze diepste impulsen onder de oppervlakte van ons bewustzijn teruggedrongen. We zijn van ze vervreemd geraakt omdat we worden geacht ons naar bepaalde regels te gedragen. Met deze vervreemding wil ik mijn kijker confronteren.
Michel
In het stadium waar ik mij nu in begeef zijn de gezichten van de meeste geportretteerden zwart. Dit omdat de gevoelswereld die ik wil tonen zo diep ligt weggestopt dat geen kleur daar kan komen. De ogen, lippen en soms tanden zijn prominent aanschouwbaar en maken dat het hier niet om isolatie maar om contact gaat. Deze vreemde, contactzoekende wezens steken af tegen de klassieke opmaak van het werk, waarin heldere kleuren en lijnvoering een grote rol spelen.
White self-portrait
Naast een recente ontwikkeling die geleid heeft tot enkele experimentele werken op hout is ongespannen doek mijn vaste drager. Deze doeken hang ik als wandkleden met spijkers of nietjes aan de muur, soms zelfs tot over de vloer. Scheve randen, plooien en kreukels maken deel uit van het beeld. Een stuk linnen of canvas behandelen als niets meer dan een stuk stof creeërt de vrijheid die ik nodig heb om tot mijn beelden te komen, omdat deze ingreep bijdraagt aan het breken met conventies en beperkingen die de portretkunst met zich meedraagt.
Unknown girl
Wat ooit begon met kleine, getekende zelfportretten die mij mijn donkerste kanten toonden, heeft bij mij een fascinatie naar de donkere kanten van iedereen ontketend. Mijn hang naar het naïeve in combinatie met het unheimliche is sterk aanwezig in de beslissingen die ik maak in mijn schilderijen, en dat speelt een grote rol in de uiteindelijke afbeeldingen.
Mijn portretten draaien echter vooral om een ontmoeting. Een ontmoeting tussen bewustzijn en onderbewustzijn. Een ontmoeting tussen twee werelden. Een ontmoeting tussen mij en het openbaar.
Anne
Wil je meer werk van Anne Forest zien? Kijk dan op
www.anneforest.nl
