ANS

De Nieuwe Universiteit Nijmegen (DNUN) opende vanmorgen zonder toestemming een kritisch café in het voormalige Gerecht, genaamd Terecht!. Zojuist waren Anton Fraaij en Martijn Gerritsen namens de RU op bezoek bij Terecht! om een hartig woordje met de beweging te spreken, Mark Vlek de Coningh was hier ook bij namens de Universitaire Studentenraad.

Gerritsen vindt het gek dat DNUN niet de standaardprocedures volgt om een ruimte te krijgen. Als nieuwe studentenorganisatie hoor je namelijk bij het universiteitsfonds SNUF aan te kloppen om een ruimte te krijgen. De RU-woordvoerder wilde weten waarom niet de normale weg is bewandeld, maar heeft hier naar eigen zeggen geen antwoord op gekregen.

De universiteit onderneemt nog geen radicale acties. DNUN mag in TvA 8 blijven tot beide partijen met elkaar in gesprek zijn geweest. Wanneer dit gesprek plaatsvindt, is nog onbekend.

De lezing van René ten Bos gaat niet door, maar dat heeft volgens Lisa van DNUN niets met het recente bezoek van de woordvoerders te maken. Ten Bos is namelijk ziek. Een andere docent komt een vervangend praatje geven. De andere geplande activiteiten gaan vandaag gewoon door.

 

Schultenbräu is schoudervulling, de AFAC heeft te veel vrouwen in dienst en de rector denkt dat het collegegeld 1100 euro bedraagt. ANS onderwierp voor de vijfde maal docenten aan een kennistest over het studentenleven en schrok zich rot.

Tekst:Anne van Veen en Annemarie Verschragen
Illustratie:Sascha Wijnhoven

Dit artikel verscheen eerder in de februari-ANS

‘Mensen, ik woon in Arnhem’, roept Politicologie-docent Bertjan Verbeek gefrustreerd uit als ANS hem de studentencultuurtest voorlegt. Een typische reactie voor de zestien docenten die het vuur na aan de schenen wordt gelegd. Met de kennis over de financiën van de student, het verenigingsleven en studententermen zoals ‘soggen’ is het slecht gesteld. Na een schriftelijke test van 20 vragen, was een schokkende 3,1 op een schaal van 10 het gemiddelde resultaat. In het verzinnen van excuses voor de slechte prestaties blijken docenten minstens zo goed als hun discipelen. Zo vertelt Otto de Zoete, docent Tandheelkunde, wel vier keer dat hij al 25 jaar in Duitsland woont en grapt bestuurskundige Sandra van Thiel voor het zien van de vragen dat ze haar man al verteld had een onvoldoende te gaan halen. Deze vijfde ANS-studentencultuurtest levert weliswaar hogere cijfers op, maar bijna twintig jaar na het eerste onderzoek blijkt dat de docenten nog steeds bar weinig weten van het studentenleven.

Foute Wouter
Dat de Nijmeegse vereniging Phocas roeit, blijkt tot de algemene kennis te behoren. Zij die zelf in Nijmegen hebben gestudeerd, kennen de vereniging net wat beter. Zo antwoordt Roel Schutgens, docent Rechten, op de vraag wat deze vereniging doet: ‘Drinken en soms roeien, als excuus.’ Ook docent Bedrijfskunde Paul Hendriks prikt door het masker heen en vermeldt dat ‘sommigen bij Phocas roeien’. De oud-Phocaan kan het niet laten hierover zijn oordeel te vellen. Bij de vraag wat een Foute Wouter is, antwoordt hij met ‘iemand bij Phocas die niet roeit’. Geen enkele docent heeft dit in werkelijkheid smerige shotje met tabasco geprobeerd, waardoor de eerste gekke gedachten worden neergepend. ‘Foute politieagenten’, ‘Wouter Bos’ en ‘mannen die denken dat lang plakkerig haar in de nek je aantrekkelijk maakt voor vrouwen’ passeren de revue. Eveneens het fenomeen brassen blijkt een raadsel. Velen gokken inspiratieloos dat het vast iets met drinken is. Bij de rechtsgeleerden blijken de ballerige bezigheden dan weer wel bekend: Claartje Bulten en Schutgens weten als enigen de punten binnen te tikken. Zonder aarzeling schrijft oud-Carolinger Schutgens: ‘Een medestudent aan zijn revers tegen de grond werken’.

Ditjes en datjes over doekoe
Terwijl sommige docenten de geldzaken van de student op de euro kunnen inschatten, gaan anderen ongelovig in discussie. ‘De basisbeurs 279,14 euro per maand? Ik heb toch echt ergens 365 euro gelezen’, verbaast Van Thiel zich. Toch komt de gemiddelde inschatting met 320 euro aardig in de buurt. Enkel Bulten en bioloog Wilbert Boelens schatten het met 500 euro veel te hoog in. Boelens past de andere kant van de balans hier ook op aan. Terwijl de meeste docenten zich verbazen over een gemiddelde huurprijs van 380 euro, vult hij ook bij deze vraag 500 euro in en voor een Aldibrood zou hij rustig 1,50 euro aftikken.
De schattingen over de hoogte van het collegegeld doen terugverlangen naar goedkopere tijden. Was het maar beleid wat rector magnificus Theo Engelen onder de vragen neerpende. Met 1100 euro zit de historicus onverwachts maar liefst 800 euro te laag. Bij het horen van het goede antwoord vertrekt hij echter geen spier. Hun kroost blijkt sommige docenten te redden. Onder andere filosoof Jan Bransen weet hierdoor het bedrag wel goed in te schatten: ‘Ik betaal het voor mijn kinderen.’ Ineke van der Zee van de medische faculteit is de enige die het precieze bedrag van 1906 euro weet. Het goedkope imago van de Aldi voor de dagelijkse boodschappen wordt door docent Sociologie Niels Spierings en communicatiewetenschapper Paul Ketelaar wel heel erg serieus genomen: zij schatten het brood rond de 50 cent. Dat terwijl docent Filosofie Cees Leijenhorst met 1,09 euro de prijs op de cent nauwkeurig weet te noemen en lachend toevoegt: ‘Ik weet niet of ik daar nou trots op ben’.

Vakjargon
Dat sog-activiteiten niet op de tijdlijn van docenten verschijnen, blijkt als we vragen naar de favoriete bezigheid van de student. De betekenis van sog is alleen bij de dertiger Spierings bekend, andere docenten komen vooral met varianten van studentenoverleg of stichtingen op de proppen. Ketelaar roept uit: ‘Vraag dan naar de Ragweek! Daar weet ik alles van!’ De grote ergernis onder de studenten, de fietsdief AFAC, is voor de meeste docenten ook een hersenbreker. ‘Wat is de AFAC nu weer?’, roepen veel, blijkbaar fietsloze docenten gefrustreerd uit. Creatief gevonden antwoorden volgen snel: op de AFAC zitten te veel vrouwen, ze laten je rente betalen of het is gewoon een lelijke afkorting. De app waarmee je je match kunt vinden, is daarentegen wel bekend bij de meeste docenten, al willen een aantal dat liever niet toegeven. ‘Even overwegen of ik nu voor de punten ga of dat ik bang moet zijn dat mijn vrouw dit leest’, aldus Leijenhorst. Wel vinden de docenten lastig of het nou Tindr, Trader, Thinder, Finder of Tinder heet. Bulten weet zich goed uit de vraag te redden door met een stalen gezicht ‘Tindr of Grindr, ik zou het voor studenten Stindr noemen’ te antwoorden.

Vieze Herman
Dat de oudere generaties stiekem viespeuken waren, blijkt als gevraagd wordt naar de bijnaam van de frituur op het Keizer Karelplein. Al gauw komen er verhalen over Vieze Herman, de bijnaam van een snackbar in Bottendaal. Deze stond bekend om zijn gebrek aan hygiëne en was juist daarom zo populair onder studenten. Het gezochte antwoord was echter het Keetje. Het vervallen kotje dat ‘s nachts erg populair was onder studenten, zou niet meer mooi genoeg zijn geweest en moest daarom verdwijnen. Een petitie redde de snackbar die nu in een nieuw jasje gestoken is. De smaak van de huidige studenten is nieuw voor de docenten. Velen kunnen raden dat Schultenbräu bier is, maar alleen door Engelenkamp wordt het pauperdrankje nog met New Kids geassocieerd, terwijl Schutgens het wel lekker vindt klinken en Boelens denkt dat er frisdrank wordt toegevoegd aan het gerstenat. Van Thiel wint met deze vraag de originaliteitsprijs en denkt dat de blikken drab dienst doen als schoudervulling.

Blinde Vlek
Aan het snelle antwoorden is te zien dat niet alle docenten de test even serieus nemen. Het sprokkelen van punten door logisch na te denken of door na wilde gokpogingen de gezichten van de examinators te bestuderen, wordt slechts door een enkeling gedaan. Vooral de foto van Mark Vlek de Coningh, voorzitter van de Universitaire Studentenraad, blijkt een ware hersenkraker te zijn voor de puzzelaar. Ketelaar begint onmiddellijk enthousiast te analyseren: ‘Hij staat bij TvA en heeft een wit t-shirt aan. Zou het een verhuizer zijn? Nee, die hebben geen witte shirts, ik denk dat hij de catering doet’. Ketelaar is niet de enige. Neerlandicus Jos Muijers gokt op de hoofdredacteur van ANS. Bulten hoopt in de toekomst nog wat punten te scoren door te stellen dat hij de toekomstige rector is en ook Leijenhorst vindt dat hij een hoofd heeft voor een bestuurlijke functie. Bransen weet zeker de voorzitter bij het Cultuurcafé achter de bar te hebben zien staan, ‘maar dan wel zonder snorretje’.

En de winnaar is
De kunst van het punten sprokkelen zijn de docenten klaarblijkelijk door de jaren heen verleerd. Het aantal snel overgeslagen vragen was beschamend hoog. Dat de ondervraagden niet weten wat Bossaball is of welke drankjes er in een Foute Wouter gaan, kan ANS hen nog vergeven. Qua geldzaken is dit een ander verhaal. Bij het volgende voor te schrijven dictaat mag best even worden nagedacht over de hoogte van de basisbeurs. Bijna alle docenten gaven bij voorbaat al aan dat ze waarschijnlijk zouden falen, maar waren wel zo sportief om toch deel te nemen aan de test. Eén decaan durfde na het zien van de vragen de test niet meer aan: ‘Ik hoor dit te weten en een laag cijfer zou me reputatieschade kunnen opleveren.’ Misschien zou deze decaan dan ook moeten zorgen dat ze de kennis paraat heeft. Wat blijkt uit de test is dat het hebben van de Radboud als Alma Mater en het wonen in de Waalstad een aanzienlijke voorsprong oplevert.
De vraag naar het noemen van vijf verenigingen en disputen en naar vijf kroegen bleek voor deze gelukkigen een ware weggever. Van der Zee heeft de twijfelachtige eer om met een 4,5 op de eerste plaats te belanden: ‘Ik probeer veel contact te hebben met studenten om op de hoogte te blijven van het studentenleven.’ Voor de meeste hoogleraren is het echter aan te raden wat vaker in het

...

In de periode 2009-2011 is het aantal studenten dat na het behalen van een bachelordiploma aan de RU vertrekt verdriedubbeld. Dat blijkt uit een brief (.pdf) van het College van Bestuur. Dat de RU moeite heeft om studenten aan zich te binden na het volgen van een bachelor, was al bekend. In de laatste Gezamenlijke Vergadering noemde Collegevoorzitter Gerard Meijer de situatie ook zorgelijk. Nu de cijfers van de uitstroom en instroom bekend zijn blijkt het inderdaad om forse aantallen te gaan. In 2011 vertrokken 600 studenten naar een andere universiteit toen ze hun bachelordiploma op zak hadden, in 2009 was dit aantal nog 176. Dat is meer dan een verdriedubbeling in drie jaar en je kunt dus wel spreken van een massale exodus. Tegenover het stijgende aantal studenten dat vertrekt, staat geen compensatie van studenten die hun master aan de RU komen volgen vanaf andere universiteiten. In 2009 waren er slechts 210 studenten die vanaf een andere universiteit kwamen na hun bachelor, in 2011 is dit aantal 289. Onze alma mater wil probleem met het stijgende aantal universiteitsverlaters aanpakken met een speciale masterdag dit voorjaar en begin maart is er een heuse masterweek. Wellicht is het een idee om ook eens een RU-tentje bij andere universiteiten op te zetten, daarvan kan de Nijmeegse universiteit nog wel wat masterstudenten gebruiken.

 

Dit jaar komt Cultuur op de Campus met een nieuw idee: een drive-in bioscoop voor fietsen. Deze bicycle drive-in wordt gehouden in de fietsenstalling onder het CollegezalenComplex. Het evenement staat gepland op woensdag 12 november, voor 1,50 euro maak je deze bijzondere bioscoopervaring mee. Het is de eerste keer dat de bicycle drive-in wordt georganiseerd door Cultuur op de Campus. 'Het leek ons leuk om iets te organiseren met een drive-in. Omdat niet alle studenten over een auto beschikken, hebben we gekozen voor de fiets', zegt Nadine van de Sande, voorzitter van de filmcommissie. De film die wordt gedraaid tijdens de avond, is de Argentijnse thriller El Secreto de sus Ojos (Het Geheim in hun Ogen). 'We hebben voor deze detectivefilm gekozen omdat we denken dat deze leuk overkomt in de setting van de fietsenstalling. Deze setting geeft namelijk een lugubere sfeer', vertelt Van de Sande.  'De bicycle drive-in wordt dit jaar door het volle programma van Cultuur op de Campus eenmalig georganiseerd. Als het een succes is, zal het volgend jaar vast terugkomen.' In de fietsenstalling is er plaats voor circa vijftig filmliefhebbers, de toegang tot de drive-in is beperkt. Als advies geeft Van de Sande mee: 'Het kan aardig koud worden in de fietsenkelder, vergeet je dikke trui niet!'

 

Voor een internationaler imago, wil de RU de komende jaren naar de buitenwereld toe een herkenbaardere naam hanteren. Om het merk Radboud nadrukkelijker te profileren, wordt Nijmegen uit de naam gehaald. Levert de universiteit zo een deel van haar identiteit in? Tekst: Daan van Acht Illustratie: Sascha Wijnhoven Dit artikel verscheen eerder in de december-ANS Jet Bussemaker, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, benadrukte afgelopen maand het belang van internationalisering. Het begrip zou de kwaliteit van het onderwijs verhogen en daarnaast ‘Nederlandse studenten een internationaal perspectief leren zien’. Ook de Radboud Universiteit lijkt internationalisering hoog in het vaandel te hebben staan, met het stokpaardje Change Perspective als belangrijk onderdeel van de toekomstvisie. Het uitgangspunt: de RU moet zich de komende jaren nadrukkelijker gaan positioneren om zich staande te houden tussen het geweld van de grote, internationale universiteiten. Een van de aspecten uit het plan die zou moeten bijdragen aan het internationale karakter van de RU, is een verandering van naam. De komende jaren wil de universiteit zich gaan presenteren als Radboud University, in tegenstelling tot de huidige naam Radboud Universiteit Nijmegen. De universiteit zegt hiermee een voorbeeld te willen nemen aan gerenommeerde instellingen die niet bekendstaan om hun locatie, zoals het Amerikaanse Harvard University. Gevaren liggen echter op de loer. Naast de nodige onkosten, verliest de RU juist een deel van haar identiteit. Maak een keuze Na in 2004 al te zijn overgestapt van Katholieke Universiteit Nijmegen naar Radboud Universiteit Nijmegen, is de volgende doelstelling van de RU om de naam van de universiteit internationaal aantrekkelijker te maken. Om dit te bereiken, is volgens Gerard Meijer, voorzitter van het College van Bestuur, een kortere naam essentieel. Martijn Gerritsen, woordvoerder van de RU, geeft aan dat de universiteit volledig achter de nieuwe naam staat: ‘De verkorte naam maakt het makkelijker om te communiceren naar de buitenwereld en draagt bij aan de naamsbekendheid van de universiteit.’ Gerritsen zegt het onnodig te vinden om bestaande eetborden, folders en andere items waarop de naam Radboud Universiteit Nijmegen te vinden is, direct te vervangen. Merkwaardiger is de bewuste keuze om de huidige, volledige naam opzettelijk te gebruiken op formele documenten, waaronder bullen en diploma’s. De RU kiest hiermee moedwillig voor het gebruik van twee verschillende namen, wat onnodig veel verwarring kan veroorzaken. Verkeert de RU in een identiteitscrisis en kan ze Nijmegen toch nog niet loslaten? Nog geen Harvard Het College van Bestuur lijkt de waarde van de stad Nijmegen als verbindende factor te onderschatten. Imagodeskundige Rudy van Belkom, van Imagobureau TINK!, beaamt dit: ‘De verbindende factor van de universiteit is de locatie. De naam van de vestigingsplaats bepaalt de authenticiteit en identiteit van de universiteit.’ Ook Mark Vlek de Coningh, voorzitter van de Universitaire Studentenraad, benadrukt dat de band met Nijmegen niet verloren mag gaan. ‘De stad en de universiteit zijn onderhand zo verweven met elkaar, dat het zonde zou zijn als Nijmegen door deze naamsverkorting niet meer met de Radboud Universiteit geassocieerd wordt.’ Ook de eerdergenoemde vergelijking met Harvard, in lijn met de toekomstplannen van de RU, is volgens Van Belkom merkwaardig. ‘Harvard vormt eerder een uitzondering op de regel. De World Reputation Rankings van de Times Higher Educationworden voornamelijk bezet door universiteiten waarin de naam van de vestigingsplaats gewoon wordt vermeld.’ De vergelijking met befaamde internationale universiteiten is volgens Van Belkom sowieso overtrokken, en hij vraagt zich af in hoeverre een naamsverandering daadwerkelijk bijdraagt aan de internationale positie van de RU. ‘De onderbouwing voor de naamsverandering is erg “van binnen naar buiten” gedacht. Profileer jezelf eerst als een Harvard, voordat je daadwerkelijk je naam erop gaat aanpassen. Daarnaast komt de vergelijking enigszins pretentieus op me over.’ Dan resteert er nog een belangrijke vraag: wat kost dit grapje? Daarover is vooralsnog geen duidelijkheid. Woordvoerder Gerritsen zegt geen weet te hebben van de precieze kosten voor de naamswijziging en de profilering van het merk Radboud, aangezien de naamsverandering verschillende onderdelen van de universiteit aangaat, waaronder het Radboud Sportcentrum en de Radboud Docenten Academie. Wel ziet Gerritsen de eventuele kosten van de naamsverandering als investering in de toekomst, al kunnen hier sterke vraagtekens bij worden gezet. Geld en aandacht kunnen beter worden gestoken in het verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs. Klik hier voor de overige artikelen uit de december-ANS.

 

Met het opnemen van hoorcolleges is de Bètafaculteit al een tijdje bezig, maar de zogeheten weblectures zijn door de RU nog niet universiteitsbreed ingevoerd. Het College van Bestuur (CvB) had hier tot op heden verschillende argumenten voor, maar geld speelde de grootste rol. In een interview in de juni-ANS gaf Collegevoorzitter Gerard Meijer al aan dat de RU weblectures op grote schaal wil inzetten en dat bevestigt een brief van het CvB vandaag. Ze vertelt erin dat het wenselijk is om over de gehele universiteit in grotere collegezalen faciliteiten te plaatsen voor het opnemen van colleges. De voorbereidingen hiervoor zijn al getroffen. De opnames zullen gepaard gaan met een vernieuwd informatiesysteem voor studenten. Het huidige Blackboard heeft niet de capaciteit om online colleges uit te zenden met goede kwaliteit. Om deze reden wordt er momenteel gezocht naar een systeem met meer functies dat tevens op grotere schaal meer kwaliteit kan leveren. Het CvB verwacht dat het opnemen van weblectures kan starten in oktober.

 

Een half jaar geleden verscheen de uitslag van de Nationale Studentenenquête, nu pas koppelt de RU deze resultaten terug. In het voorjaar vulden ruim 6.000 RU-studenten deze enquête in. Wat waren de belangrijke conclusies en wat gaat de universiteit doen om volgend jaar nog hoger te scoren?

Te beginnen met de werkplekken: studenten zijn nog steeds ontevreden over de studiefaciliteiten. Zo zijn er te weinig werkplekken en worden deze ook niet geschikt bevonden, blijkt uit het detailoverzicht. De RU zorgt daarom voor 320 extra werkplekken, wat echter al een jaar geleden werd aangekondigd. Ook komen er 40 extra pc-werkplekken.

Een opmerking die door veel studenten is gegeven, is dat zij graag gelijkmatigere spreiding van de studielast willen en dat tentamenresultaten sneller bekend zouden moeten zijn. Het College van Bestuur (CvB) heeft de faculteiten verzocht hier verbetering in aan te brengen. Of zij hier werkelijk iets mee gaan doen, kan het CvB niet garanderen.

De grootste conclusie die de RU uit de enquête heeft getrokken, is dat studenten graag willen horen wat de universiteit met de verzamelde gegevens uit de enquêtes doet. De universiteit belooft daarom dat niet alleen de conclusies van de Nationale Studentenenquête naar studenten worden teruggekoppeld, maar ook de punten uit cursusevaluaties van opleidingen. De vraag is wel hoe lang je op deze terugkoppeling moet wachten.

 

De stelling van deze maand: De Nederlandse samenleving is racistisch. Door: Bas Dikmans en Sascha Wijnhoven Dit artikel verscheen eerder in de november-ANS Nu december weer voor de deur staat, raakt Nederland langzaam in de ban van bergen pepernoten, warme chocolademelk en het gepassioneerde zwartepietendebat. De afgelopen jaren lijkt de discussie rondom de ‘zwarte knecht’ van Sinterklaas steeds heftiger te worden, met vele Facebook-discussies en pietities als gevolg. De politiek correcte poging van Albert Heijn om de gekleurde Piet te introduceren stuitte op zoveel weerstand dat de winkelmagnaat al snel zijn excuses maakte. De beruchte ‘minder, minder’-speech van Geert Wilders en de heisa omtrent de ‘oer-Hollandse’ negerzoen zijn mooie toevoegingen aan dit lijstje van racismeperikelen. Terwijl er in onze wetgeving regels zijn afgesproken om racistische opmerkingen en uitingen te beteugelen, wekt het de vraag op of Nederland wel de tolerante en open samenleving is die het pleit te zijn. Hoe racistisch zijn wij nu echt in Nederland? Gina Plaggenborg, directeur Ieder1Gelijk, Bureau Gelijke Behandeling Gelderland Zuid ‘We hebben in Nederland zeker te maken met racistische uitingen en gedragingen. Historisch gezien vieren wij Nederlanders onze tolerantie, maar ik vraag me af of onderzoek dit nog steeds zou bevestigen. Sterker nog, de Europese Commissie voor Racisme en Intolerantie heeft vorig jaar een rapport uitgebracht waaruit blijkt dat racisme is toegenomen in Nederland. In dit rapport staat racisme voor discriminatie op grond van etnische afkomst, huidskleur, nationaliteit, godsdienst en taal. Dat kan tot uiting komen in dat de ene groep, bijvoorbeeld de autochtone Nederlander, zich superieur voelt tegenover andere groepen. Dit document riep nogal wat weerstand op, we willen nu eenmaal niet racistisch genoemd worden. Een dergelijk verdedigingsmechanisme zien wij op het bureau vaak ook terug: wanneer wij degene die discrimineert confronteren met een klacht, zorgt dit meteen voor heftige reacties. Bij discriminatie doet de bedoeling echter niet ter zake, het gaat om het effect van handelen. Slechts bij een kleine groep mensen is er sprake van bewust racisme. Door bijvoorbeeld actuele gebeurtenissen, zoals de dreiging van de IS of het conflict in Gaza, zien we dat groepen tegenover elkaar komen te staan. Deze polarisatie, ook een vorm van racisme, heeft invloed op de omgang van respectievelijk autochtone Nederlanders met moslims, Joodse mensen en mensen met een Arabische achtergrond, in dorpen en wijken, waar mensen daarvoor wellicht altijd met veel plezier naast elkaar hebben gewoond. Je krijgt door deze tweedeling een soort collectieve weerstand tegenover mensen met een andere culturele achtergrond. Er worden dan stellingen betrokken in plaats van dat er naar elkaar wordt geluisterd. De zwarte pietendiscussie is een goed voorbeeld hoe men collectief in de verdediging schiet, waarin sommige reacties ronduit racistisch zijn. Ook dichter bij huis komt er trouwens racisme voor: onlangs kreeg het bureau nog een klacht van een student van de Radboud Universiteit over discriminatie op grond van ras door een docent.’ Drs. Tine Davids, universitair docent Culturele Antropologie en Ontwikkelingsstudies aan de RU ‘Ik ontken niet dat er wel degelijk racisme is in Nederland. We moeten echter niet alleen met de vinger wijzen, maar juist onderzoek doen naar de dynamiek achter dit fenomeen. Je kunt niet suggereren dat Nederland alleen maar bestaat uit een dominante ‘witte cultuur’ die discrimineert. Door hier impliciet naar te verwijzen sluit je bij voorbaat andere groepen uit, ze worden dan als het ware uitgesloten van het ‘Nederlands’ zijn. Dit maakt de stelling op zich al racistisch. ‘Racisme heeft te maken met ‘de macht van de vanzelfsprekendheid’: men bedoelt en herkent uitspraken niet altijd als racistisch. Je ziet, bijvoorbeeld bij de zwartepietendiscussie, dat mensen snel in de verdediging schieten om hun tradities en cultuur te waarborgen. Rassenideologie is echter niet het enige dat hierbij een rol speelt. Men voelt zich bedreigd door allerlei ontwikkelingen, zoals globalisering. Onze cultuur, wat deze ook mag inhouden, is constant aan verandering onderhevig. Men is op zoek naar wat het betekent om Nederlander te zijn, in het kader van Europa en bredere ontwikkelingen. Aan de ene kant kan dit leiden tot xenofobie, maar aan de andere kant kan de ‘ander’ ook ineens je buurman zijn. ‘Zij’ krijgen dan een gezicht en worden als ‘normaal’ beschouwd. Nederland kent bijvoorbeeld de polderislam, mensen die hun eigen islamitische cultuur aanpassen en zich erg thuis voelen in Nederland. ‘Ik denk dat onderwijs een belangrijke bijdrage kan leveren aan de herkenning van racisme en daar wordt in Nederland wel wat aan gedaan. Omgaan met racisme is een constant proces van bewustwording. De hele Nederlandse samenleving racistisch noemen is dus niet effectief en correct. Ik denk dat iedereen zich begeeft in racistische structuren, het gaat er echter om deze mechanismen te herkennen, te benoemen en je er bewust van te zijn hoe je deze internaliseert.’ Klik hier voor de overige artikelen uit de november-ANS.

 

De stelling van deze maand: De gelijktrekking van de hbo- en wo-titels is terecht Tekst: Daan van Acht Dit artikel verscheen eerder in de januari-ANS Begin 2013 diende het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap een wetsvoorstel in waarin wordt gesteld dat de bachelor-diploma’s van zowel hbo- als wo-studenten dezelfde diplomatitel zouden moeten krijgen. Inmiddels is het plan gerealiseerd en hebben hbo-diploma’s de toevoegingen ‘of Arts’ en ‘of Science’ gekregen, zoals bij universitaire bachelors al het geval was. De gelijkstelling van titels is volgens het ministerie nodig, omdat een aantal hbo-opleidingen nog onvoldoende internationaal herkenbaar zijn. Na de indiening van het wetsvoorstel, klonk vanuit de Raad van State direct felle kritiek. De verschillen binnen het onderwijs moeten volgens de raad juist onderstreept worden. Daarnaast zouden gelijke titels verwarring bij werkgevers opleveren, aangezien zij niet direct kunnen zien of een opleiding aan het hbo of wo is gevolgd. Recent laaide de discussie weer op tijdens de HO-Tour, een bijeenkomst over de toekomst van het hoger onderwijs. Is de gelijke titulatuur terecht, of worden wo-studenten hiermee tekort gedaan? Kees Boele, voorzitter van het College van Bestuur van de HAN ‘Ik ben heel blij dat de gelijke titulatuur geregeld is en vind niet dat we er een probleem van moeten maken. De ‘h’ in hbo wordt met een bijpassende titel op waarde geschat en onderstreept. We moeten het systeem van hbo-en wo-onderwijs dat we in Nederland hebben als een kans zien. Deze gedachte loopt helemaal in lijn met het rapport van de Commissie Veerman van een aantal jaar geleden, dat zegt dat we in Nederland content moeten zijn met de academische onderzoeks-universiteiten en praktisch georiënteerde hogescholen. Dit wil echter nog niet zeggen dat er sprake is van een niveauverschil, de oriëntatie is anders. Het is onze verantwoordelijkheid om je academische titel te rechtvaardigen. Een hbo-opleiding Commerciële Economie heeft bijvoorbeeld een andere insteek dan de wo-variant, maar beide invullingen zijn van gelijke waarde. ‘De meeste landen kennen het onderscheid tussen hogescholen en universiteiten niet. Daar wordt het verschil tussen de instellingen niet goed begrepen. Dat zorgt voor veel verwarring. Dankzij de gelijkstelling van titulatuur, valt deze verwarring weg. ‘De verschillen tussen hbo en wo zouden een gelijke titel niet in de weg mogen staan. Het is net als met appels en peren, zowel de appel als de peer is een belangrijk stuk fruit. De appel moet alleen niet tegen de peer zeggen dat hij beter is of beschikt over een langere historie en daarmee de peer voorbijstreeft. De Raad van State zou er goed aan doen om het rapport van de Commissie Veerman te lezen, waarin de grote betekenis van zowel het wo als het hbo wordt benadrukt. Ook zie ik geen problemen voor werkgevers, omdat ik denk dat zij meer naar de persoon voor zich zullen kijken dan naar de papiertjes.’ Paul Bovend’Eert, hoogleraar Staatsrecht aan de RU ‘In de wet worden de hbo- en wo-bachelors gelijkgesteld, terwijl het binaire stelsel – het verschil tussen wo en hbo – gewoon blijft bestaan. Je suggereert in de titel dat iets hetzelfde is, terwijl het onderwijs verschillend is en moet zijn. Dit moet ook tot uitdrukking komen in de titulatuur. Je kunt de twee opleidingsvormen, en daarmee de toekenning van de uiteindelijke titel, niet met elkaar vergelijken. Het ministerie vergelijkt appels met peren, dat vind ik niet sterk. Het hbo is nu eenmaal praktijkgerichter, met veel projectonderwijs, stages en een stuk minder theorievorming. Dat is prima, maar dan moet er wel een andere titel aan worden verbonden. ‘Ons binaire stelsel is moeilijk te vergelijken met buitenlandse stelsels. In Engeland wordt geen onderscheid gemaakt tussen hbo en wo en in andere landen ligt het weer anders. Als men overal in het buitenland hetzelfde systeem en dezelfde titulatuur zou hanteren, snap ik dat men dat in Nederland ook zou overwegen. Dit is echter niet het geval. ‘Op de arbeidsmarkt is op basis van de gebruikte titulatuur niet meer te zien welke opleiding de betrokkene heeft gevolgd. Dat kan alleen maar wanneer een werkgever het getuigschrift opvraagt. Ik vind dat misleidend en verwarrend. Daarnaast is het vervelend voor de betreffende student, die moet uitleggen aan welke instelling hij of zij heeft gestudeerd. Het kan nadelig uitwerken voor afgestudeerden, wanneer tijdens een sollicitatie blijkt dat er liever een universitair geschoold persoon dan een hbo’er wordt aangenomen of andersom. Dat werkgevers vooral af zullen gaan op de persoon, snap ik niet. Het gaat natuurlijk om de persoon in combinatie met de opleiding die hij of zij heeft afgesloten. Op die manier kunnen we iedereen wel een diploma geven.’ Klik hier voor de overige artikelen uit de januari-ANS.

 

Sinds augustus moet je op de universiteit meer neerleggen voor een broodje gezond. Zo betaal je hier nu 1,95 euro voor in plaats van 1,85 euro. Voor de combinatie van het reftermenu met soep of een toetje betaal je een kwartje meer. Met een collegekaart blijft de beroemde reftermaaltijd 4,50 euro. Volgens Anton van Looijengoed, afdelingshoofd Retail en Catering, zijn de prijzen van ongeveer tien artikelen verhoogd. 'Het gaat telkens maar om 5 of 10 cent en er is een bewuste afweging gemaakt over welke artikelen dit zou gaan.' Zo is de combinatie van de reftermaaltijd met soep of een toetje gekozen omdat op deze combinatie verlies werd gemaakt. 'Deze scheve verhouding is rechtgetrokken.' Daarnaast geeft Van Looijengoed aan dat de prijzen hiervoor al twee jaar hetzelfde zijn gebleven terwijl de inkoop wel steeds duurder werd. Voor bier na half vier moet je ook dieper in de buidel tasten. De prijs van een gewoon biertje is met 10 cent omhoog gegaan, en speciaalbieren met 10 of 15 cent. De prijzen van de overige dranken zijn in de cafés hetzelfde gebleven. Er is één prijsverandering waarvan studenten wel profiteren: de koffie uit de rode DE-machines in de Refter, het Gerecht en de kantine in het Huygensgebouw is nu goedkoper. Hiervoor betaal je 5 cent minder.  

 

Afgelopen juni kondigde rechtenstudent Pepijn Eymaal aan de RU opnieuw voor de rechter te slepen. De reden: niet toegekende bestuursbeurzen voor zijn medezeggenschapsjaar bij de Facultaire Studentenraad Managementwetenschappen, omdat hij al vijfdejaars bachelorstudent was. Gistermiddag kwam de zaak voor bij het College van Beroep voor het Hoger Onderwijs (CBHO). 'Een medezeggenschapper verdient altijd compensatie, mijn collegae kregen dit ook' legt Eymaal uit. 'Deze ongelijke behandeling werkt demotiverend en beïnvloedt daardoor de samenstelling van de raad. Ouderejaars moeten hier ook zitting in kunnen nemen. Dit wordt nu ontmoedigd, terwijl zij ook belangen hebben die gehoord moeten worden - bijvoorbeeld over de b-in-5-regeling.' Eymaal verdedigde zichzelf in de zaak tegenover een tweetal vertegenwoordigers van de RU. Hij voerde aan dat de geschillenadviescommissie die zijn bezwaar behandelde bestond uit een juridische medewerker van de RU, terwijl de Wet op hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek (WHW) vereist dat dit drie onafhankelijke personen zijn. De RU beargumenteerde dat de universiteit van de WHW was uitgezonderd, maar kon niet aangeven op welke rechtsgronden zij dit baseerde. In een eerdere zaak uit 2011 – ook van Eymaal – verklaarde het CBHO al dat er geen sprake was van een uitzondering. Eymaal voerde verder aan dat de examencommissie zijn deelname aan mastertentamens had goedgekeurd, wat hem eerstejaars masterstudent zou maken in plaats van vijfdejaars bachelor. De uitspraak in de zaak volgt op zijn vroegst over zes weken. Wat de uitspraak zal zijn is moeilijk te zeggen. Procedureel lijkt de RU een aantal steken te hebben laten vallen, maar een rechter kan altijd anders oordelen. Daarnaast betekent op proceduregronden gelijk krijgen slechts dat de procedure opnieuw doorlopen moet worden waarmee de beurzen nog niet zijn toegekend. Wordt vervolgd dus.

 

Begin september verscheen rechtenstudent Pepijn Eymaal voor de rechter tegenover de RU, omdat hij vindt dat de bestuursbeurzen voor zijn medezeggenschapsjaar onterecht niet zijn toegekend. Gisteren kwam de uitspraak: de procedure is niet correct doorlopen, dus wint Eymaal de zaak. Dit betekent niet dat Eymaal zijn financiële vergoeding krijgt. De rechter oordeelde dat de procedure van de RU niet goed doorlopen is, omdat de geschillenadviescommissie niet onafhankelijk is van het College van Bestuur. Deze commissie bestaat namelijk uit medewerkers van de afdeling Juridische Zaken van de RU. Het College van Bestuur moet de procedure opnieuw starten. Binnen tien weken dienen zij een beslissing te nemen. Eymaal is zelf tevreden over de uitspraak. 'Ik heb nog geen toezegging dat ik alsnog een vergoeding krijg, maar mijn argumenten zullen nu opnieuw gehoord worden in een eerlijk proces.' De RU moet nu de aanvraag voor een financiële vergoeding voor Eymaal opnieuw in behandeling nemen. De RU kan ook proberen met Eymaal te schikken. 'De zaak is nu procedureel voor de rechter gekomen. Als de RU besluit mijn beurzen alsnog niet toe te kennen, kan ik de zaak alsnog inhoudelijk voor de rechter brengen.'   Foto: Yurre Wieken

 

De RU heeft een Facebook-groep opgericht waar studenten met een beperking met elkaar in contact kunnen komen om ervaringen uit te wisselen. Inmiddels bestaat de groep twee maanden en hebben 105 RU'ers met autisme, ADHD, een fysieke handicap, dyslexie of een andersoortige aandoening zich gemeld. Dit is nog lang niet de volledige doelgroep. 'Ruim tien procent van de studenten in het hoger onderwijs heeft een functiebeperking die hen ook belemmert tijdens de studie', zo vertelt initiatiefnemer en studentendecaan Hanke van Buren aan Vox. Herman, politicologiestudent, heeft PDD-NOS. Vorige week werd hij via een mailtje van de RU op de hoogte gesteld van Onbeperkt RU, zoals de besloten groep heet. 'Ik vond het een tof initiatief en ben direct lid geworden.' Hij vertelt dat de leden van de groep voornamelijk onderling tips uitwisselen om problemen waar zij tegenaan lopen op te lossen. 'Mensen delen bijvoorbeeld plekken op de campus waar je rustig kunt studeren zonder te veel prikkels van buitenaf. Ook zijn er al initiatieven gestart om lotgenoten te ontmoeten om samen te studeren of ervaringen uit te wisselen.' Zelf mengt hij zich nog niet in de discussie. 'Ik loop hier inmiddels al een tijdje rond en weet veel dingen al.' Behalve op Facebook is Onbeperkt RU ook actief op Twitter.

Studeer je aan de RU en heb je een (functie)beperking? Kijk dan eens op Facebook: https://t.co/Ki3u8TeQo8 — onbeperkt RU (@onbeperktRU) September 19, 2013

 

 

De RU bestaat 90 jaar en viert van 16 mei tot en met 2 juni haar achttiende lustrum. Ter ere van deze feestelijke gelegenheid smeren verschillende professoren hun kettingen en kijken ze hun remmen na. Op 28 mei gaan 90 professoren, geheel gehuld in wetenschappelijk toga, negentig basisscholen langs op de fiets om promotiepraatjes te houden. Voordat ze vertrekken worden de rollen omgedraaid en zal een basisschoolleerling, in kindertoga, de academici de les lezen in de aula. ‘Kinderen zijn onvoorspelbaar en kunnen vragen stellen waar een volwassenen niet over nadenkt, dat kan de professoren nog doen verrassen', vermoedt Martijn Gerritsen, woordvoerder van het College van Bestuur. Aan de didactische vaardigheden van het RU-personeel wordt niet getwijfeld. ‘Het dwingt hoogleraren om op een andere manier na te denken en concretere voorbeelden te geven.’ De activiteiten die georganiseerd worden zijn voor verschillende doelgroepen. Zo wordt er voor de eigen medewerkers op 16 mei RadboudRocks georganiseerd, een festival in Park Brakkestein met als hoofdact Ilse de Lange. Voor het wetenschappelijke deel vindt er op 24 mei een academische plechtigheid plaats in de St. Stevenskerk waar de eredoctoraten zullen worden uitgereikt.

 

Een aantal weken geleden meldde ANS dat de RU haar studenten op wel heel slinkse wijze 'waarschuwde' voor een mogelijke verwijdering van hun fiets: door middel van kleine gele stickers opgeleukt met het Radboud-logo. Deze stickers zullen naar aanleiding van de berichtgeving en klachten van de Universitaire Studentenraad (USR) worden aangepast, aldus het Universitair Vastgoed Bedrijf (UVB). Het bedrijf laat nu weten gebruik te gaan maken van datums op de stickers. Daarnaast zullen faculteiten op de hoogte worden gebracht van de 'acties'. Het UVB plakte de kleine rakkers naar eigen zeggen alleen op onbruikbare rijwielen. Dit bleek echter niet altijd het geval en bovendien ontbrak een boodschap of waarschuwing over een eventuele verwijdering totaal. Communiceren valt blijkbaar toch te leren.

 

De afgelopen jaren waren er nogal wat printperikelen op de campus. Waar je eerst een Xafax/chipkaart/geld gebruikte om te printen, moest het centrale Péage daar een verandering in brengen. Dit bleek in eerste instantie een faal, want het werkte niet. Nu is het systeem bijna uitgerold, maar schort het nog aan genoeg oplaadautomaten. Mede daarom kwam de Gebruikersdienst ICT (GDI) van de RU op het mooie idee om online opwaarderen mogelijk te maken. Via iDeal is het nu heel eenvoudig om je saldo te verhogen. Dit kun je echter pas doen vanaf tien euro, terwijl een dubbelzijdig printje slechts 8 cent kost. Naar verluidt is dit om kostendekking te garanderen. Het opladen met iDeal kost het GDI telkens een halve tot hele euro aan transactiekosten. Dit systeem blijkt echter zo lek als een vergiet. Log hier maar eens in met je studentnummer en wachtwoord. Open vervolgens een nieuw tabblad en schakel Javascript uit. Hoe je dat in jouw browser doet kun je hier lezen en is heel simpel. Tik vervolgens een opwaardeerbedrag in onder de tien euro en druk op continue. Schakel vervolgens Javascript weer in, accepteer de voorwaarden, klik op continue en betaal. Zo heb je niet tien euro, maar bijvoorbeeld één cent op je pas staan. Dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar de verwarde man in grijze regenjas die dit bij ons meldde zegt dat hij dit twee maanden geleden al bij het GDI heeft aangekaart. Sindsdien is er niets met zijn melding gedaan. Zo serieus neemt de RU haar lekken dus. Heb je dus binnenkort weer eens last van falend internet op de campus, schroom dan niet en zet een paar centen op je Péagepas. Kost het GDI weer een euro. Dat zal ze leren.

 

Het blijft nog onduidelijk of de premaster volgend jaar duizend euro duurder wordt. Het College van Bestuur (CvB) en de Universitaire Studentenraad (USR) gaan binnenkort om de tafel over dit omstreden besluit. Dat bleek vanmiddag bij de Universitaire Gezamenlijke Vergadering. Afgelopen december besloot het CvB om het tarief voor schakelprogramma's te verhogen. Die beslissing zorgde voor veel opschudding en schoot studenten in het verkeerde keelgat. Het besluit was opmerkelijk, gezien de eerdere keuze van de RU om voor een schakeljaar 'gewoon' het wettelijk collegegeld te vragen. Ook strookte de beslissing niet met de uitgesproken ambitie van het CvB om de masterinstroom te vergroten. Een felle discussie tussen de USR en het CvB maakte duidelijk dat beide partijen lijnrecht tegenover elkaar staan. Wel lijkt de USR nu wat terrein te winnen. Studenten die overwegen volgend collegejaar een premaster aan de RU te volgen, blijven voorlopig nog wel in onzekerheid over de kosten van het schakeljaar.

 

Onderzoekers van de Radboud Universiteit hebben een lek gevonden in de ov-chipkaart, waardoor de vervoerspas zonder al te veel inspanning kan worden gekraakt. Dit meldt De Gelderlander. Normaal kost het meerdere weken om de kaart te kraken, maar dankzij het lek kan de chip al binnen enkele minuten worden versleuteld. Volgens RU-onderzoeker Carlo Meijer, de ontdekker van het lek, kun je alles wat op de kaart staat aanpassen. Zo kun je instellen dat je permanent ingecheckt blijft of verhoog je zonder al te veel moeite je saldo. Studenten met snode plannen die het wel zien zitten om de kaart te kraken, hebben hiervoor helaas een kaartlezer en specialistische software nodig. De onderzoekers zullen de precieze details van hun ontdekkingen in augustus publiceren. Ondertussen zegt Trans Link Systems (TLS), uitgever van de ov-kaart, machteloos te staan tegenover het lek. De enige manier om fraudeurs te stoppen, is het blokkeren van de kaart nadat men erachter is gekomen dat ermee wordt gesjoemeld. TLS is bang dat na de publicatie van het artikel de fraude alleen maar verder zal oplopen.

 

Eerder meldden we al dat de redactie van Vox door de RU het zwijgen werd opgelegd. Naar aanleiding hiervan stelde SP-Kamerlid Jasper van Dijk afgelopen woensdag Kamervragen over een wettelijke bescherming van de universiteitsmedia. Maandag liet het Kamerlid al weten klaar te zijn met de praktijken uit lang vervlogen tijden. Als reactie op de Kamervragen stelde staatssecretaris Zijlstra dat hij niet van plan is de onafhankelijkheid van universiteitsbladen in de wet op te nemen. Tevens stelt hij dat het woord censuur hier niet op zijn plaats zou zijn. ‘Als je als blad geld krijgt van je instelling, dan kan het zijn dat je vragen meekrijgt. Persvrijheid is van belang, maar dan moet je als instituut ook zelfstandig zijn.’ Hij vindt het niet gek dat besturen plaatsing van artikelen verbieden. Er is gelukkig wel nog een sprankeltje hoop te melden: Zijlstra's partijgenote Anne-Wil Lucas diende samen met Van Dijk een motie in waarin de Kamerleden de staatssecretaris vragen om universiteitsbestuurders duidelijk te maken 'dat universiteitsbladen onafhankelijk zijn en dat redactionele inmenging ongewenst is'. Hele bladen verbieden gaat de staatssecretaris overigens wel te ver. Maar wie gaat nu z'n zelf samengestelde blaadje tegenhouden?

 

Mocht je fiets versierd zijn met een gele RU-sticker, kijk dan uit: je fiets loopt kans om weggehaald te worden. Volgens het Universitair Vastgoed Bedrijf (UVB) hoef je niet bang te zijn dat je fiets van de een op de andere dag verdwenen is. Alleen fietsen die onbruikbaar zijn zouden met een sticker worden beplakt. Ook staan de fietsen dan al ten minste drie maanden in de rekken. Een rondje over de campus leert ANS echter dat er ook stalen rossen zijn bestickerd waarop nog prima gefietst kan worden, bovendien is het plakplaatje erg klein. Daarnaast ontbreekt een waarschuwing over het weghalen van de fiets, alleen het logo van de RU is te zien. USR-voorzitter Mark Vlek de Coningh vindt ook dat het bij deze gang van zaken schort aan communicatie. 'Nu zie je alleen een gele sticker zonder duidelijke boodschap. Studenten weten niet wat het betekent en waar zij aan toe zijn.' Er worden volgens het UVB verschillende rondes gelopen, waarbij een fiets telkens een nieuw plaatje krijgt. Pas bij de derde sticker wordt overgegaan tot het verwijderen van de fiets. Daarna worden de fietsen nog een maand bewaard voordat ze voorgoed weggaan. Dat fietsen worden verwijderd is overigens niet nieuw, want het project met het gele plakplaatje loopt blijkbaar al veel langer.