ANS

Een unieke smaakervaring, dat is waar het publiek gisteravond op hoopte toen zij tijdens het Soeterbeeck Programma 'Insecten eten' het eerste hapje krokante sprinkhaan nam. In het kader van een zestal lezingen over de wereldvoedselproblematiek gaven twee sprekers een college over hun visie op insecten als oplossing voor het probleem. Er werd niet alleen gesproken over de zespotige beestjes, ze konden ook worden gegeten. Terwijl de meelwormen nog tussen de kiezen kraakten, vond er een debat plaats. Is het eten van insecten de oplossing voor het wereldwijde voedselprobleem?

Tekst: Gijs Hablous Foto's: Kiki Kolman

Genoeg enthousiaste bezoekers hadden zich in het Collegezalencomplex verzameld om CC5 te vullen. In de alsmaar langer wordende rij wordt druk gesproken over wat er op het menu staat: 'Hoe zou zo'n sprinkhaan smaken?' Sommige geïnteresseerden lijken wat nerveus voor wat hen te wachten staat. 'Maden en meelwormen eten vind ik wel een heel vies idee.' Voordat de gasten zich aan de wormpjes mogen wagen, doet Arnold van Huis, hoogleraar Entomologie (insectenstudie) aan de Wageningen UR (samenwerkingsverband tussen Wageningen University en Stichting Dienst Landbouwkundig Onderzoek), zijn verhaal. Hij probeert in zijn college vooroordelen weg te nemen die wij als westerlingen vaak hebben als het gaat om dit onderwerp. Hij benadrukt dat onterecht wordt gedacht dat men in Afrika insecten eet vanwege armoede en honger. 'Het is in die landen een delicatesse en zelfs een statussymbool.' Volgens Van Huis kunnen insecten op veel manieren nuttig worden gebruikt. Zo kan het bijvoorbeeld als veevoer dienen. Hierbij moeten risico's, zoals ziekteverspreiding, beperkt worden. De hoogleraar ziet vooral voordelen, maar hij stelt vast dat er nog veel moet gebeuren. 'We moeten insecten lekker en aantrekkelijk maken, gastronomie is dus belangrijk. Verder moet nieuwe wetgeving het makkelijker maken om op grotere schaal te kweken.' De Wageningse professor vindt niet dat de beestjes de enige oplossing voor het voedselvraagstuk zijn. Sushi met meelwormpjes

Na het verhaal van de insectendeskundige is het tijd om de hapjes rond te laten gaan. Het publiek lijkt vrij unaniem in haar oordeel: de smaak is zeker niet speciaal, maar de kleine zespotige diertjes zijn goed te eten. Terwijl de toehoorders nog maden tussen hun kiezen uit pulken begint RU-filosoof Luca Consoli zijn lezing met een vraag: 'Zijn er mensen in de zaal die het niet aandurfden?'. Op een vegetariër na steekt niemand een hand op. 'Het blijven toch dieren, ik eet ook geen kroepoek.' Om de discussie op gang te brengen en het debatgedeete in te luiden stelt Consoli nog een aantal vragen. Hij wil het publiek duidelijk aan het denken zetten.

Helaas is de aandacht in de zaal na de proeverij wat verslapt, bovendien geven beide sprekers elkaar in veel gevallen gelijk. Zelfs het publiek is vrij eensgezind: alleen een opmerking over het eten van hondenvlees zorgt voor wat rumoer. Al met al was de avond leerzaam, hoewel de insect als oplossing slechts een idealistisch toekomstbeeld lijkt. Knapperige krokante sprinkhaan