[INGEZONDEN] Halbe, luister eens naar geneeskundestudenten
Vanmorgen kregen wij, net als Halbe Zijlstra, een brief van een bezorgde geneeskundestudent in onze brievenbus. Coschappers zouden namelijk onevenredig hard worden geraakt door het afschaffen van de masterstufi. Dat stelde het Landelijk Medisch Studenten Overleg vorige maand. Marije Weidema is derdejaars geneeskundestudent en deelt deze mening. Omdat ze denkt dat Zijlstra de gevolgen voor geneeskundestudenten niet snapt, stuurde ze Halbe onderstaande brief.
Nijmegen, 21 maart 2012
Geachte Excellentie,
Mijn naam is Marije Weidema en ik ben derdejaars student geneeskunde. U heeft het vast erg druk, dus ik zal mijn best doen deze brief zo compact mogelijk te houden.
Allereerst wil ik mijn begrip tonen voor de geplande bezuinigen. Het zijn economisch moeilijke tijden en iedereen zal daar zijn of haar steentje aan bij moeten dragen. Waar ik echter wel moeite mee heb, is dat er weinig aandacht is voor verschillen in de groepen die nu worden geraakt. Dan bedoel ik specifiek de maatregel betreffende het afschaffen van de studiefinanciering in de master. Verreweg de meeste masters duren één jaar, dit gaat dus om een extra investering van ruim 3000 euro. Op zich nog te overzien en dit zou (gedeeltelijk) kunnen worden opgevangen door een bijbaan. Bij Geneeskunde is de situatie echter radicaal anders. Deze master duurt ten eerste drie jaar, waardoor er een gat van zo’n €9400,- ontstaat. Bovendien bestaat de master geheel uit stages in het ziekenhuis, ook wel coschappen genoemd. Daar word je gemiddeld 48 uur per week bezig gehouden, plus nog reistijd en voorbereiding thuis. Er is onderzoek gedaan naar het aantal coschappers met een bijbaan, 91 procent had voor aanvang van de coschappen een bijbaan en maar liefst 60 procent heeft die op moeten zeggen omdat het niet te combineren valt. Het is dus erg lastig om naast de coschappen tijd en energie te vinden om geld te verdienen.
Elk jaar staan er zo’n 2000 studenten klaar die bereid zijn om deze investering te maken, om zoveel tijd in het ziekenhuis door te brengen met als doel zoveel mogelijk te leren. Het is een investering om uiteindelijk een goede arts te worden en medemensen die het moeilijk hebben bij te kunnen staan.
Mijn vraag aan u is of u nog eens goed zou willen kijken naar de mogelijkheden om de bezuinigingen eerlijker te verdelen. Een optie zou bijvoorbeeld zijn, om alle masterstudenten één studiejaar zelf te laten betalen. Daarmee betaalt het gros van de studenten de gehele master zelf, en zouden studenten geneeskunde wat minder onder druk worden gezet. Niet alleen ik, maar vele bange geneeskundestudenten met mij, zouden het zeer waarderen als u deze kleine aanpassing zou overwegen.
Hoogachtend,
Marije Weidema