Eind mei vindt de finale van de Nijmeegse studentenbandwedstrijd Kaf en Koren plaats. ANS maakt kennis met de vier finalisten in aanloop naar het slotstuk in poptempel Doornroosje. De muzikale formatie
These People, bestaande uit Anna Witvliet (25), Dirk Mesman (29) en Bram Witvliet (23), bijt het spits af: ‘Je speelt weleens op plekken waar mensen niet voor je muziek komen en je slechts dient als opgeleukte cd-speler.’
Tekst: Daan van Acht
Foto: Kirsten Niekerk
Hoe is These People ontstaan?
Dirk: ‘Een paar jaar geleden speelden we nog met z’n vieren: Anna, een toetsenist, een drummer en ik. De toetsenist is ermee gestopt en de drummer ging studeren in het buitenland. Toen dacht ik, we kunnen twee dingen doen: of we gaan nieuwe mensen zoeken, of we gaan met z’n tweeën opnieuw beginnen. Dat laatste hebben we gedaan en sindsdien loopt het heel goed.’
Anna: ‘Het eerste optreden dat ik samen met Dirk deed was tijdens Nootuitgang, een wedstrijd voor singer-songwriters die we wonnen. Toen is het balletje gaan rollen en mochten we al snel spelen tijdens bijvoorbeeld de Vierdaagse.’
Bram: ‘Ik ben de broer van Anna en kwam al vaker naar optredens van Anna en Dirk kijken. Ik speel cello en na een van de optredens werd er geopperd of het niet leuk zou zijn als ik ook een keer zou meespelen. Toen ben ik meegegaan naar een repetitie en een beetje gaan klooien, en dat was best wel vet. We zijn gaan kijken bij welke bestaande nummers de cello muzikaal gezien wat toevoegde. Bij een aantal nummers zing ik ook mee.’
Dirk: ‘We moeten nog een beetje zoeken naar het juiste format. In principe zijn en blijven we een tweekoppige band, dus de liedjes die we schrijven moeten ook overeind blijven met z’n tweeën. We willen in het najaar heel graag de studio in en dan zou het juist weer tof zijn om Bram er meer bij te betrekken en een repertoire op te bouwen dat we met z’n drieën kunnen uitvoeren.’
Beschrijf jullie muziekstijl eens.
Dirk: ‘We maken echte luisterliedjes, rustigere muziek waar een verhaal achter zit. De betekenissen van de meeste nummers hebben echt een concrete aanleiding. Dat kan van alles zijn, van een televisieprogramma tot een persoonlijk verhaal, of bijvoorbeeld een bepaalde zin die we ergens hebben gehoord. Afhankelijk van waar we spelen, is er soms ook ruimte om het verhaal bij het lied te vertellen. Meestal proberen we aan de hand van het publiek in te schatten of het zin heeft om het verhaal achter de nummers te vertellen. Dan merk je snel genoeg of het aanslaat of dat je maar gewoon je bek moet houden en moet spelen. Natuurlijk spelen we ook weleens op plekken waar mensen niet speciaal voor onze muziek komen en je slechts dient als een opgeleukte cd-speler.’
Is dat niet zuur?
Anna: ‘Jawel!’
Welke optredens zijn jullie in positieve zin bijgebleven?
Anna: ‘Soms spelen we op een plek waarvan we bij voorbaat al denken dat het niks gaat worden, en vindt het publiek onze muziek plots helemaal geweldig. Zoals een tijdje terug in Malden, toen speelden we in een of andere donkere kelder waar iedereen in het zwart gekleed was en de band voor ons heavy metal speelde. Toen dachten we wel: “Oké shit, hierna moeten wij dus.” Maar tot onze verbazing vond het publiek onze muziek helemaal geweldig en hadden we echt de ruimte om onze verhalen te vertellen.’
Dirk: ‘Afgelopen februari moesten we optreden bij de scoutingvereniging van Anna in Eindhoven, een gezellige boerenclub waar goed wordt gezopen. Wij zouden in een hoek van het scoutinggebouw een paar liedjes spelen, en toen dachten we vooraf ook wel even: “Waarom doen we dit in godsnaam, volgens mij vindt niemand dit leuk.” Maar we begonnen te spelen en iedereen vond het vet en ging meezingen.’
Bram: ‘Iemand uit het publiek nam op een gegeven moment zelfs de trom over, dat was echt mooi om te zien.’
Maar jullie muzikantenleven zal toch niet alleen over rozen gaan?
Anna: ‘Ik herinner me nog dat we foto’s gingen maken op de Mookerheide voor de cover van onze EP
You make me laugh, but it’s not funny. We wilden een huiskamersetting creëren op de hei, dus toen liepen we daar met stoelen en lampen over de hei te sjokken. Het was ontzettend zwaar en koud, maar het leverde wel prachtige foto’s op.’
Dirk: ‘Anna moest voor het beeld een lamp vasthouden, omdat die anders om zou vallen. Op het hoesje zie je een lamp en stoel, maar wat je niet ziet is dat Anna achter die stoel met haar voeten in de stront zit om die lamp vast te houden. Je moet er wat voor over hebben.’
Via deze linkkun je luisteren naar de muziek van These People.
