ANS

De Belgische student krijgt het makkelijker bij zijn zoektocht naar een studentenkamer. De Brusselse studentenorganisatie Brik heeft een nieuwe applicatie voor de smartphone ontwikkeld. Met de zogenaamde iKot kan de student, al lopend door de Brusselse straten, de dichtstbijzijnde koten vinden die aan hun wensen voldoen. De student vinkt aan welke eisen hij aan zijn toekomstige paleisje stelt en de app selecteert vervolgens een lijst met beschikbare onderkomens uit de 4500 kamers in de database, gerangschikt op afstand van het punt waar hij staat. Kasper Demeulemeester, creative directorbij Brik: 'Het grote voordeel van de iKot-app is dat je de persoonlijke ervaring van ergens staan combineert met het handige van op internet zoeken.' Zo krijgt de student zowel de omgeving van het pand mee als de specificaties van de kamer. Hij kan dan direct rekening houden met afstand tot vrienden, het favoriete café of de patattenkraam. Wellicht is het een goed idee om een dergelijke app ook in Nijmegen in te voeren. Al moeten we toegeven dat iStudentenkamer wel minder lekker bekt.

 

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Balthazar - Thin Walls De derde plaat van Belgische band Balthazar is inmiddels al weer twee weken uit. Met Thin Walls evenaart, zo niet overtreft, Balthazar haar vorige album zonder twijfel. Met de rustig opbouwende intro van Decency word je meteen meegevoerd met de muziek. Die sfeer wordt gedurende het hele album vastgehouden en voor je het weet zijn de veertig minuten die de plaat duurt voorbij. Het eerder uitgebrachte Then What, het tweede nummer op de plaat, bevat de meeslepende zang die Balthazar zo uniek maakt. Zonder alle mogelijke improvisaties, uitspattingen en technische hoogstandjes weet Balthazar toch je aandacht vast te houden. De subtiele baslijnen en rustige, kalmerende sfeer zijn daarbij meer dan voldoende. Toch is Thin Walls alles behalve een kopie van hun vorige album Rats. Met onder andere nummers als Last Call en So Easy slaan ze weer nét een andere weg in. Bovendien valt er geen enkel nummer buiten de boot, zoals vaak het geval is met albums. Deze plaat is een compleet, harmonieus geheel. Ideaal om het weekend mee in te luiden.

 

De Belgische burgemeester uit Beringen is boos. Naar aanleiding van een klacht van een Beringse student die in Delft studeert, diende burgemeester Marcel Mondelaers een klacht in bij de Europese commissie. ‘Dit is niet het Europa waar wij van dromen.’ Hij beschuldigt de NS van discriminatie omdat slechts studenten uit Nederland korting krijgen op het traject van de vervoerder. In België geeft collega-maatschappij NMBS wel studentenkorting aan internationale studenten. De regeling van de NS is volgens Mondelaers in strijd met de Europese verdagen waarin staat dat er geen onderscheid mag worden gemaakt op basis van nationaliteit om studenten tarieven toe te rekenen. De NS zelf is zich van geen kwaad bewust. ‘Ons valt niets te verwijten. Het gaat om een regeling die door de Nederlandse overheid is opgesteld en waar alle vervoerders aan meedoen’, aldus een woordvoerder. Het is wachten tot de Duitse burgemeesters in actie komen

 

Terwijl (toekomstig) studerend Nederland zich bezighoudt met wat het leenstelsel voor hen betekent, maken de zuiderburen zich druk over de mogelijke extra toestroom aan Nederlandse studenten. Hoeveel Nederlanders kan het Belgische onderwijs nog aan? In Vlaanderen zijn ze bang dat het eigen financieringsstelsel van het onderwijs onder druk komt te staan. Ook daar wordt op het onderwijs bezuinigd, dat doen ze door het collegegeld voor Belgische termen fors te verhogen. Zelfs na de verhoging komt het bedrag dat je in België betaalt voor een jaar studeren niet in de buurt van de kosten in Nederland. Het aantal Nederlandse studenten dat de grens oversteekt voor een volledige opleiding, stijgt al jaren. Nu studeren 7604 kaaskoppen in België, twee jaar geleden waren dit zo'n 1500 studenten minder. De Belgische krant De Morgen weet wel waarom Nederlanders naar het buurland afreizen: 'De noorderburen worden gelokt door de kwaliteit van ons onderwijs, de vrije toegang tot bepaalde opleidingen en, last but not least, het lagere prijskaartje.'

 

De studentendopen in België liggen onder vuur. Na de ergernissen over introducties komt nu ook de oproep om ontgroeningen te verbieden. Het populistische Kamerlid Laurent Louis wil de organisatoren van studentendopen twee jaar celstraf en 1750 euro boete geven. Louis vindt de studentendopen een 'aaneenschakeling van treiterijen, de ene al onaangenamer dan de andere'. De enige bedoeling is om nieuwelingen te vernederen, en dat wordt vervolgens afgeschilderd als 'studentenfolklore', aldus het Kamerlid. Het gezond verstand van de Belgische studenten is volgens de Waalse politicus ver te zoeken. De Belgische ontgroeningen zijn een goed bewaard geheim. Soms moeten studenten zelfs een contract tekenen met afspraken over de geheimhouding van de doop en worden fotografen parkjes uitgestuurd waar toevallig een ontgroening aan de gang is. 800 foto's van je studentendoop het internet opslingeren lijkt dan niet de slimste zet. We waarschuwen alvast voor de schokkende beelden, maar wellicht haalde Louis zijn inspiratie voor het wetsvoorstel uit dit soort ranzigheid? Of is hij het Abu Ghraib-gehalte van de dopen beu? Elkaar besmeuren met dierlijke organen? Wat hier gebeurt, begrijpen wij ook niet helemaal, maar we verwachten niet dat Louis hier de lol van inziet.

 

Een journaliste van de Franstalige publieke omroep RTBF zat om serieus nieuws verlegen en had wel zin in een undercoveractie. Via via hoorde ze van een dokter die tegen betaling van een luttele vijf euro ziekbriefjes uitschrijft. Journaliste: 'Ik heb problemen met mijn directe baas.' Huisarts: 'Dus je wil even vakantie, hoe lang?' Uit de populatie van de wachtkamer blijkt dat de dokter met zijn "2-minuten-consult" erg populair is bij scholieren en studenten, In het filmpje dat de Vlaamse collega's van TV Brussel uitzonden blijkt dat dit niet de eerste keer is dat zo'n geval voorkomt. Kennelijk is het standaard bijkluspraktijk onder het artsengilde, hoewel er een straf mee geriskeerd wordt. Het Belgische Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (RIVIZ) onderzoekt de zaak dan ook 'met het oog op een eventuele strafklacht bij de onderzoeksrechter'. Daar gaat niet genoeg dreiging van uit, vindt de minster van Volksgezondheid Laurette Onkelinx. Zij kondigde dan ook maatregelen aan tegen deze 'sociale fraude en valsheid in geschrifte'. Het schijnt dat bij de colleges beroepsethiek aan de Belgische opleiding geneeskunde altijd veel ziekmeldingen zijn.

 

Tijdens een Wereldkampioenschap voetbal ligt het aandeel studenten dat hun tentamens verprutst 9 procent hoger, zo blijkt uit een analyse van de slagingspercentages aan de Universiteit Antwerpen tussen 1982 en 2002. Dat betekent niet veel goeds voor de resultaten van dit semester, aangezien de Belgen na twaalf jaar voor het eerst weer mee mogen dingen voor de wereldtitel. Tijd voor actie dus, dacht de universiteitsbestuurders. Zij vroegen een aantal Belgische spelers de studenten vermanend toe te spreken en maakten hier een kek filmpje van. Dat resulteerde in adviezen als 'niet drinken, buiten als we winnen' en 'ik raad jullie aan jullie dag goed te plannen'. Mocht deze kinderlijke aanpak nog niet effectief genoeg zijn, heeft rector Alain Verschoren nog een oplossing: hij heeft alle professoren gevraagd de studenten regelmatig onder de kont te schoppen. Tegenover de Standaard meldt hij: 'Ze moeten de studenten er in de loop van het jaar nu en dan aan herinneren dat ze zich beter goed voorbereiden, dan hebben ze tijdens het WK iets meer vrije tijd.’ Laten we voor Universiteit Antwerpen hopen dat België er snel uit ligt, dan slaan sommige studenten wellicht toch weer aan het studeren. http://youtu.be/GIAeGWKofS8

 

Onze bourgondische zuiderburen deden baanbrekend wetenschappelijk onderzoek en concluderen dat bier dus echt wel net zo gezond is als wijn. Wijndrinkers houden er over het algemeen gewoon een gezondere levensstijl op na dan de bierdrinkers. Twee onderzoekers van de Vrije Universiteit Brussel, Patrick Mullie en Peter Clarys, vroegen zo’n tweeduizend Belgische mannen naar hun alcohol- en voedselconsumptie en hun bewegingspatroon. Ook factoren als opleiding, inkomen en algemene gezondheidstoestand werden in het onderzoek meegenomen. De opvatting dat rode wijn gezonder zou zijn dan bier kan hiermee de das worden omgedaan. De wetenschappers zijn van mening dat bier dezelfde gezonde eigenschappen heeft als wijn. Het probleem zou meer bij de bierdrinkers zelf liggen die een minder gezond voedingspatroon hanteren dan de wijndrinkers. Een minder vernieuwende mededeling van de twee is dat beide alcoholische dranken slechts gezond zijn bij gematigd gebruik. Zo mogen vrouwen een glas per dag en mannen zo'n twee glazen per dag.

 

Onze benedenburen doen mee met de trend: ook zij hebben nu een wetenschapsfradeur voortgebracht. Het is het zwaarste geval van fraude ooit aan een Vlaamse Universiteit, zo meldt De Morgen. Deze biowetenschapper aan de Vrije Universiteit Brussel veranderde jarenlang gegevens in klinische onderzoeken bij patiënten. Hierdoor leken de resultaten indrukwekkender dan ze in werkelijkheid waren. Ook paste hij wel eens data in thesissen van zijn studenten aan. De zaak wordt naar buiten gebracht een dag nadat een rapport verscheen waaruit bleek dat 1 op de 12 Vlaamse wetenschappers wel eens sjoemelt met getalletjes zodat hun hypotheses kloppen. Mark Waer, rector van de Katholieke Universiteit Leuven, zegt geschrokkente zijn van de omvang van dit fraudegeval. Hij wijst op het gevaar van dit soort gerommel voor patiënten. Wanneer artsen hun behandelingen afstemmen op foute onderzoeksresultaten kan dit grote gevolgen hebben. De schuldige wetenschapper is op staande voet ontslagen, maar Waer acht dit niet genoeg en vindt dat strafrechtelijke vervolging in overweging moet worden genomen. De hoge druk om te publiceren wordt vaak aangehaald als reden voor fraude. De wetenschap blijft op dit gebied ook in 2013 falen.

 

Vorige week berichtte ANS over de mogelijke stijging van het aantal Nederlandse studenten die, vanwege de invoering van het leenstelsel, hun heil in België zullen zoeken. Jet Bussemaker, minister van Onderwijs, zei gisteren geen volksverhuizing te verwachten. Bussemaker stelt dat je door in België te gaan studeren het leenstelsel niet ontwijkt en dat de gunstige leenvoorwaarden ervoor zorgen dat studenten in Nederland blijven. Ze lijkt hierbij wel even over het hoofd te zien dat het collegegeld in Vlaanderen op jaarbasis pakweg duizend euro minder is en er een grote kans bestaat dat studenten alsnog over de grens zullen trekken. De Vlaamse minister van Onderwijs, Hilde Crevits, had Bussemaker om duidelijkheid gevraagd omdat ze bang is dat het Vlaamse onderwijssysteem komt te lijden onder de grote hoeveelheid Nederlandse studenten. De komst van het leenstelsel zou volgens Belgische kranten een extra impuls zijn om een studie bij de zuiderburen te volgen.

 

Het Vlaamse collegegeld stijgt aankomend collegejaar van 619 euro naar 890 euro. Dat voorstel deed de Vlaamse regering gisteren. Het parlement moet de verhoging van het studietarief nog goedkeuren. Omdat de regering de meerderheid heeft in het parlement wordt hier geen weerstand verwacht. De Vlaamse regering vindt het ook aanvaardbaar om het collegegeld in beperkte maten te verhogen omdat de privé-inbreng in vergelijking met de andere Europese landen laag is, dat is 10 procent tegenover een gemiddelde van 31 procent. Na het opschroeven van het studietarief behoort Vlaanderen nog steeds tot de goedkope landen om te studeren. Het nieuwe tarief geldt niet voor iedereen, een sociale toets zorgt ervoor dat studenten uit gezinnen die het minder breed hebben, ook kunnen gaan studeren. Studenten die een beurs krijgen omdat hun ouders te weinig verdienen, betalen 105 euro. Ook studenten die net boven de inkomensgrens zitten betalen als 'bijna-beursstudent' minder geld voor de opleiding. Een jaartje studeren kost hen 470 euro. De Vlaamse Vereniging van Studenten reageert bezorgd, ze vinden dat studenten op deze manier meer moeten betalen voor minder kwaliteit. Naast het verhoogde collegegeld wordt bespaard op studentenvoorzieningen. De studenten gaan in België op 5 november de straat op om te protesteren tegen de bezuinigingen en het verhoogde inschrijfgeld. Ondanks de enorme stijging is studeren in Vlaanderen veel goedkoper dan in Nederland, waar studenten bijna tweeduizend euro betalen voor een jaartje in de collegebanken.

 



Stefaan Vandenberge, alias Dr. Lektroluv, is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een waar fenomeen. Al meer dan een decennium lang weet de elektro-dj zijn danspubliek in beweging te krijgen – immer verschuild achter zijn groene masker. Op de laatste zaterdag van 2013 draaide hij in Doornroosje, ANS was erbij en stelde ‘The Man With The Green Mask’ een aantal vragen voordat het feest los barstte. Tekst: Silke Spierings en Pleunie de Wild Foto’s: Pleunie de Wild

   Je loopt de deur plat bij Doornroosje, vanavond is de zesde keer dat je hier draait. Heb je er zin in? 
 ‘Jazeker, ik vind het echt een toplocatie. Het plafond is erg laag en het publiek staat heel dicht op me. Dat maakt het draaien hier vrij intens. Het is niet alsof ik uit mijn neus kan eten of een beetje rond kan kijken, ik moet er vol voor gaan. Door de intimiteit is het voor mij een van de topclubs van Nederland. En dat zeg ik niet speciaal voor dit interview.’ Er zullen ook avonden zijn dat je er minder zin in hebt. Ben je wel eens in de verleiding gekomen om iemand anders te sturen met jouw masker op? ‘In het begin heb ik dat een paar keer gedaan. Mijn identiteit was toen nog volledig anoniem en het werd voor mensen een sport om erachter te komen wie ik was. Dat vond ik overdreven: je komt voor de muziek en voor het feest, de persoon achter de dj is niet belangrijk. Toen heb ik een bevriende dj aangesproken die even lang was en ben ik zelf tussen het publiek gaan staan om te dansen. De verwarring die daardoor ontstond vond ik wel mooi. ‘Naarmate je populairder wordt, kun je dat niet meer doen, dan ben je mensen aan het bedriegen. Ik wil geen sfeer creëren waarin mensen zich afvragen welke dokter vanavond komt draaien. Dat is niet de bedoeling van het masker.’ Hoe kwam je op het idee van het masker?
 ‘Het begon als promotie voor mijn muziek. Er zijn veel dj’s die elektro draaien en ik wilde er graag uitspringen. Muziek komt het beste tot zijn recht op de dansvloer en dat wilde ik met deze act duidelijk maken. ‘Inmiddels is het een fictieve persoonlijkheid geworden. Ik leid eigenlijk een dubbelleven: overdag ben ik bezig met mijn muzieklabel Lektroluv en ’s avonds en in de weekenden ben ik de dokter. Misschien is het een beetje uit de hand gelopen, maar wel op een goede manier.’ Heb je wel eens gemaskerd seks gehad?
 Lachend: ‘Nee, dat lijkt me niet erg praktisch. Het is al erg claustrofobisch met zo’n masker op, dat zou alleen maar geforceerd overkomen. Bovendien lijkt het me een beetje saai voor de andere partij, je kunt toch vrij weinig emoties tonen.’ Tot slot: je bent al ruim tien jaar actief als dj. Hoelang ga je nog door?
 ‘Eind januari start ik een nieuwe tour door Nederland, daarvoor heb ik een visual set uitgedokterd. Dat houdt in dat ik een gigantisch led wall van 6 bij 4 meeneem waardoor het publiek niet alleen keihard kan dansen, maar ook kan genieten van vette lichteffecten. ‘Daarnaast word ik als dokter nooit te oud, ik voel me achttien en ik zal fysiek nooit veranderen. Dat is het voordeel van fictieve figuren. Die blijven eeuwig jong, net als Mickey Mouse en Donald Duck.’    

 

Bas Kortmann bepaalt als rector magnificus van de Radboud Universiteit het academisch beleid en vertegenwoordigt de RU naar buiten toe. Hij vervult hiermee belangrijke taken met veel inhoudelijke gevolgen voor student en wetenschapper. In Nederland is het de Raad van Toezicht die op basis van profielschetsen en een zoekcommissie de rector benoemt. Zou het een idee zijn om de studenten hier meer inspraak in te geven? In België is het bijvoorbeeld de normaalste zaak van de wereld dat de hoogste academicus wordt verkozen. Daar wordt op alle universiteiten het lot van de kandidaat-rectoren bepaald door middel van stemmen van alle studenten en medewerkers of een afvaardiging daarvan in een kiescommissie. Leidt een benoeming door de Raad van Toezicht wellicht tot aanstelling van een rector magnificus met te weinig draagvlak onder studenten en medewerkers? Of zorgen verkiezingen juist voor populistische benoemingen? Tekst: Michiel van Lokven en Bas Verkooijen Prof. dr. Freddy Mortier, verkozen vicerector aan de Universiteit Gent ‘De universiteit moet worden bestuurd door iemand met een breed democratisch draagvlak: iemand die verantwoording moet afleggen tegenover de hele universiteit. Deze steun kan men bereiken door een kiessysteem waarbij medewerkers en studenten – al dan niet via gewogen verkiezingen – hun stem laten horen. Om een democratisch draagvlak te creëren, moet de rector weten wat er speelt binnen de universiteit. Het gevaar bestaat dat wanneer een Raad van Toezicht op basis van bestuurlijke kwaliteiten een buitenstaander benoemt, die persoon zich kan gaan gedragen als een directeur van een groot bedrijf. Zo iemand zou nooit door de academische gemeenschap worden verkozen. Ik ben dus zeker niet voor het model van de aanstelling van een manager die alleen verantwoording verschuldigd is aan een Raad van Toezicht en niet aan studenten en medewerkers. Het is in mijn ogen overigens geen probleem dat een middelmatige academicus rector wordt. Besturen kun je leren, maar hangt ook af van de mensen die je om je heen verzamelt. ‘Een rector wordt niet verkozen op basis van zijn of haar retoriek, maar op inhoud en competenties. Ik ben dan ook niet bang dat degene met het meest populistische praatje uiteindelijk rector zal worden. Bij verkiezingen heeft het gros van de kiezers, academici en studenten, zelf een gegronde mening gevormd over wat belangrijk is voor de instelling. Dit speelt een grote rol binnen de verkiezingen en dat vind ik een goede zaak. Wat wel gebeurt, is dat mensen worden gekozen vanwege specifieke kwesties. Neem bijvoorbeeld de Vrije Universiteit Brussel, waar een van de kandidaten voorstander was van verregaande samenwerking met andere universiteiten. Een tegenstander vond juist dat ze hun eigen positie moesten behouden. Uiteindelijk is de verkiezing op dit punt beslecht.’ Prof. dr. Bas Kortmann, benoemd rector magnificus van de Radboud Universiteit ‘Ik vind de huidige procedure goed. Hier in Nijmegen besturen wij als College van Bestuur met zijn drieën, er is geen sprake van een sterke hiërarchie. Het is van belang dat een rector magnificus veel steun heeft binnen de universiteit. Daarom is het goed dat het vrijwel onmogelijk is dat er een rector wordt benoemd zonder bijval van decanen, de ondernemingsraad en de studentenraad. Voor een benoeming wordt een beoogd rector altijd eerst gehoord door de medezeggenschap. De studentenraad en ondernemingsraad laten vervolgens weten wat ze van de voorgenomen benoeming vinden. Pas daarna kunnen de toezichthouders tot benoeming overgaan. Dat betekent dat de decanen en medezeggenschap voor de benoeming dus al goed geïnformeerd zijn. De mensen weten wat voor vlees ze in de kuip hebben. Dat zorgt voor draagvlak. ‘Je ziet in de jaren zestig en zeventig dat er in Europa her en der kiesstelsels zijn ingevoerd met een eigen systematiek. Tegenwoordig zie je dat er toch wel wat aarzelingen zijn om er een al te groot verkiezingscircus van te maken. In Leuven stelt de nieuw gekozen rector magnificus zelf acht vicerectoren aan, ieder met een eigen portefeuille. Ik vind het idee dat iedere vier jaar de hele top wordt vernieuwd een risico dat ik zelf liever niet zou nemen. Dat betekent dat er de nodige expertise verloren gaat en dat kan afbreuk doen aan de efficiëntie. ‘Niet iedereen is geschikt om een universiteit te besturen, daar is een zekere aanleg voor nodig. Toezichthouders hebben bij de benoeming van een rector goed zicht op zijn bestuurlijke competenties. Het is een feit dat niet veel academici staan te springen om rector magnificus te worden. Een rectoraat kan het einde inluiden van je wetenschappelijke carrière.’ Bekijk hier de overige artikelen uit de maart-ANS.

 

Studeren in België is veel goedkoper en daardoor aanlokkelijk voor ons gierige Hollanders. Wat vaak wordt vergeten, is dat België een totaal ander land is. Wie zich niet in de Vlaamse cultuur wil verdiepen, blijft maar beter thuis. Tekst: Anne-Marie Segeren en Annemarie Verschragen Illustratie: Sascha Wijnhoven Dit artikel verscheen eerder in de mei-ANS België is het land van frieten, lekker bier en bovenal lage studie- en woonkosten. Waar je voor studeren in Nederland 1951 euro neerlegt, betaal je, ook voor een tweede studie, in België slechts 890 euro. Door het in Nederland ingevoerde leenstelsel wordt een stormloop naar België gevreesd, niet in de laatste plaats door de Vlamingen zelf. Het land is immers om de hoek en men spreekt er dezelfde taal. De student die in het buitenland gaat studeren krijgt echter ook met cultuurverschillen te maken. Waar je in Nederland na een tijdje de docent bij zijn naam noemt en hem soms zelfs toevoegt op Facebook, is dat in België niet aan te raden. Verzeker jezelf van de goodwill van je ‘titularis’, door zijn volledige titulatuur op te zoeken voordat je een docent mailt in België. En al klinkt ‘op ‘kot gaan’ zo gezellig, dat kan aan het begin vies tegenvallen, vertellen in België studerende Nederlanders aan ANS. Deskundigen, zoals communicatieadviseur en schrijver van het boek Waarom Belgen niet kunnen voetballen en Nederlanders nooit wereldkampioen worden Evert van Wijk, onderschrijven het grote verschil tussen beide landen: ‘De enige overeenkomst tussen Vlaanderen en Nederland is de taal en zelfs daar verschillen we in.’ Belgen zijn terughoudend naar het onbekende, hiërarchischer en hebben een ander onderwijssysteem. Studenten moeten zich niet laten verblinden door de kostenbesparing en massaal de grens over hollen. Wie niet bereid is zich te verdiepen in de Belgische cultuur en het onderwijssysteem, blijft beter thuis. Hollanderhaat Studeren in België kan een hoop problemen opleveren, te beginnen met het cultuurverschil. Nederlanders in Vlaanderen beginnen al met een achterstand, meent Van Wijk: ‘Vlamingen vinden Nederlanders in de regel niet leuk. Ze vinden dat we een grote bek hebben en arrogant zijn. Nederlanders doen te weinig moeite om zich in de Vlaamse cultuur te verdiepen.’ Geert Hofstede, sociaal psycholoog en autoriteit op het gebied van cultuurverschillen, legt uit dat Belgen, veel meer dan Nederlanders, onzekerheid willen vermijden: ‘Het vervelende van de Belgische cultuur is dat zij slecht tegen mensen kunnen die anders zijn en meer zekerheid willen.’ Nederlanders willen dit nog wel eens als onzinnig bureaucratisch ervaren. Zo is een doktersbriefje nodig om je ziek te melden voor belangrijke colleges. Van Wijk vult aan: ‘Nederlanders vertrouwen je, Belgen wantrouwen je tot het tegendeel bewezen is.’ Studenten moeten zich bedenken dat ze door deze verschillen problemen kunnen hebben zich aan te passen en dat ze niet altijd met open armen ontvangen zullen worden. Ellen de Zwart, een student die de RU voor de KU Leuven verruilde, beaamt dit: ‘De Belgen houden niet van confrontaties, kritiek of überhaupt opmerkingen maken tegen een ander en zeker niet tegen buitenlanders. Onze directheid wordt door hen bijvoorbeeld heel persoonlijk opgevat.’ Het leven in Vlaanderen kan dan ook als eenzaam worden ervaren, zeker omdat de zuiderburen elk weekend naar huis gaan. Sabine Miedema, student Sociologie in Brussel: ‘Dit moet je niet onderschatten, zelfs mijn meer volwassen vrienden gaan vaak nog elk weekend naar paps en mams.’ Onderwijs Niet alleen het cultuurverschil kan problematisch zijn voor de onwetende student, ook het onderwijssysteem zou je kunnen tegenwerken. Volgens Hofstede is het tweede grote verschil de machtafstand: België is veel hiërarchischer ingesteld. Van Wijk legt dit als volgt uit: ‘In Nederland moet je de positie die je hebt verdienen, maar in België heb je die gewoon.’ Dit verschil is duidelijk terug te zien in de onderwijsvorm. Bij de Vlaamse universiteiten bestaat het curriculum voornamelijk uit hoorcolleges waarin studenten passief luisteren naar hun docent en niet in discussie gaan. Als een docent iets zegt, is dat zo. Ook je professor bij de voornaam noemen, is ronduit onbeschoft. Karel Joos, studieadviseur van de KU Leuven, legt een ander mogelijk vervelend verschil uit: ‘In Nederland ligt de focus op de persoon, in België op het kennen van de leerstof.’ De toetsing van deze kennis is vaak mondeling en feitengericht. Dit puur stampen van de inhoud van de syllabi is waar Nederlanders moeite mee hebben. Dit wordt versterkt doordat de examens slechts twee keer per jaar plaatsvinden, waardoor er veel afhangt van twee korte periodes. Joos wijst erop dat Nederlandse studenten wel kunnen wennen aan de hiërarchie, maar dat zij vaak moeite hebben met het stampen. Zeker mensen die nog geen studie in Nederland afrondden, hebben in Leuven lagere slagingspercentages. Bij hen die wel al een bachelordiploma haalden, ligt dit percentage ongeveer gelijk. Mensen die niet van feiten stampen houden en slecht hun stof bijhouden, kunnen dan ook beter niet naar België gaan. Het studeren in België heeft veel verschillen met Nederland en vergt dus aanpassing. Ondanks dit zijn zowel Van Wijk, Hofstede en de studenten positief over wonen en studeren in België. Simone Maas, Nederlandse student Journalistiek in Brussel, denkt zelfs dat we van elkaar kunnen leren: ‘Belgen kunnen in onze ogen schijnheilig lijken omdat ze niet to-the-point zijn, wij worden als te direct gezien. Misschien moeten wij wat beleefder worden en de Belgen wat assertiever.’ De Nederlandse student die niet tegen de muur wil lopen, moet zich bewust zijn van de cultuurverschillen en zal bereid moeten zijn zich aan te passen. Zeker de verlegen student kan wel eens wat moeite hebben met aansluiting vinden. Wie verblind door aanlokkelijke collegegeldkortingen de grens oversteekt en de Nederlandse gewoontes behoudt, komt van een koude kermis thuis. Klik hier voor de overige artikelen uit de mei-ANS.

 

Iedereen in Nijmegen ergert zich weleens aan het roekeloze rijgedrag van sommige studenten, of ze nu 's nachts dronken fietsen of overdag de regels aan hun laars lappen. In Leuven heeft de lokale politie een nieuw middel in de strijd gegooid om studenten beter te laten opletten in het verkeer: Nick de studentenflik. Deze agent heeft als taak studenten in de gaten te houden en hen te wijzen op verkeersveiligheid. Helaas kan Nick niet overal tegelijk zijn. Sinds gisteren staan er dan ook kartonnen Nicks in de Belgische studentenstad. Naast het bevorderen van de verkeersveiligheid hebben de kartonnen flikken ook een bijkomend voordeel volgens de agent zelf:     Op Facebook en Twitter is agent Nick inmiddels populair. Minder geliefd is de agent wanneer hij bekeuringen uitdeelt. Kunnen we binnenkort in Nijmegen een eigen Nick verwachten?

 

ANS-Online kijkt in het weekend over ’s lands grenzen en brengt je buitenlands studentennieuws. Deze week: Belgische studentensteden wapenen zich tegen herrieschoppersDe Vlaamse universiteiten beginnen traditiegetrouw hun collegejaar een maand later dan in Nederland. Met de komst van talloze nieuwe studenten komen er ieder jaar ook weer tientallen nieuwe wildplassers, herrieschoppers en dronken vandalen de Belgische studentenstad binnen. Zowel stadsbesturen, universiteiten als studentenvertegenwoordigers hebben er genoeg van en bedenken van alles om de rust in de stad te behouden. Leuven Leuven is een relatief kleine stad met zo’n 40.000 studenten en dat kan natuurlijk maar een ding betekenen: overlast. De relatie tussen de Leuvenaar en de student in de stad zijn dan ook niet altijd even aangenaam. Om de studenten dit jaar in toom te houden hebben studenten, het stadsbestuur en de universiteit een complete campagne uitgewerkt en komt er meer blauw op straat. Een aantal voetpatrouilles zal prominent aanwezig zijn in het straatbeeld. Om studenten sneller en efficiënter te beboeten wordt het GAS-reglement toegepast. GAS, wat een acroniem is van Gemeentelijke Administratieve Sancties, geeft de agenten meer mogelijkheden om overlast en asociaal gedrag aan te pakken. De sanctionerende ambtenaar kan een geldboete opleggen zonder tussenkomst van het parket. ‘Vanaf het moment dat we dingen zien die niet door de beugel kunnen, verbaliseren we. Maar we hopen, door onze opvallende aanwezigheid, dat we zo weinig mogelijk moeten doen', zo vertelt commissaris Marc Vranckx van de Leuvense politie. Gent In de stad Gent werken ze niet met ‘meer blauw op straat’, maar lieten ze de creativiteit erop los. Stadsbewoners bedachten een ludieke actie met affiches. Het idee is dat op posters en kaarten ene mevrouw Marianne de Kotmadam studenten verzoekt geen nachtlawaai te maken, maar ‘hun bakkes toe doen’. In totaal ontvingen al zo’n 30.000 studenten een postkaartje met de slogan ‘Bakkes toe, de buren slapen!’ in hun welkomstpakket. Daarnaast wordt de actie ook gevoerd op het internet, in nieuwsbrieven en op verschillende schermen in de stad. Antwerpen Waar de eerder genoemde steden hun studenten aanpakken door met het vingertje te wijzen, komt Antwerpen met een komisch relativerend filmpje. Onder het motto ‘Doe alsof je thuis bent, maar doe niets wat je thuis niet zou doen’ probeert Antwerpen haar studenten rustig te houden. Ongeveer 40.000 studenten ontvingen het filmpje in hun mailbox en het was daarnaast ook nog te zien op een groot scherm bij het studentenfeest Studay. In de spot is te zien hoe een ladderzatte student zijn kroeggedrag in een huiselijke omgeving overneemt. ‘Dit zijn ook de zaken die je echt niet in je eigen huis gaat doen, maar vaak doen studenten onder invloed dit wel in de Antwerpse straten’, zo vertelt Kurt van Buggenhout, het creatief brein achter het filmpje. Ook bij deze campagne werd aan de internationale student gedacht. Zo wordt er namelijk in de clip geen Antwerps studentenlied gezongen, maar een Engels. ‘Dan komt de boodschap ook duidelijker over bij internationale studenten, daarom wordt er ook niet gesproken', aldus Buggenhout.

 

Studentenverenigingen zijn er in allerlei soorten en maten, maar het Belgische Gent kent wel een heel bijzondere club. Hierin delen gelijkgestemde studenten hun liefde voor sadomasochisme. De SM-vereniging is sinds vandaag officieel erkend door de Universiteit Gent. Twee jaar geleden werd studentenvereniging Kajira opgericht door studenten die het opgewonden raken van zweepslagen en handboeien uit de taboesfeer wilden halen. Eerdere pogingen om officieel erkend te worden door de universiteit strandden jammerlijk, maar nu wisten de vertegenwoordigers van Kajira hun wil toch op te leggen aan universiteitsbestuur. Als voorwaarde wordt wel gesteld dat leden meerderjarig zijn en ook mag de vereniging geen sm-activiteiten organiseren. Een sm-club zonder sm-activiteiten klinkt op het eerste gezicht nogal als een lege huls. De studentenvereniging wil echter door het organiseren van informatieavonden en voorlichtingsactiviteiten bondage en sadomasochisme bespreekbaar maken en promoten. Nu zij wordt erkend kan de vereniging gebruik maken van de lokalen en faciliteiten van de universiteit en zijn de bestuursleden verzekerd, wat niet geheel onbelangrijk is in dit geval. Daarnaast ontvangt de sm-club vanaf nu subsidie, waarmee de studenten door gastsprekers kunnen worden geboeid.

 

Wie zich misdraagt tijdens de ontgroeningen in het Belgische Luik kan voortaan rekenen op een straf. De Universiteit van Luik is de acties die zich meestal ver buiten de invloedssfeer van de campus afspelen goed beu. De straf voor misdragers kan variëren van een maand tot een jaar uitsluiting van college. De introductieperiode van studentenverenigingen zorgt weleens voor problemen, zo kan je maaltijd als sjaars bijvoorbeeld behoorlijk slecht vallen. Maar het kan natuurlijk ook echt misgaan wanneer je in coma op de spoedeisende hulp eindigt. Dat is wat vorige week gebeurde bij een 'doop' van Luikse studenten Diergeneeskunde. Dit incident vormde voor het bestuur de aanleiding om straffen in te stellen.

 

Al vanaf het moment dat staatssecretaris Halbe Zijlstra zijn hak- en zaagwerk in het Nederlands hoger onderwijs begon, vreesden Vlamingen met visie een uit de hand lopende toestroom van Hollanders naar het zuiden. De Belgische universiteiten worden niet geteisterd door verregaande bezuinigingsmaatregelen, waardoor ze een steeds aantrekkelijker alternatief worden voor Nederlandse studenten. Uit vandaag door De Standaard gepubliceerde cijfers blijkt dat studenten nog steeds als een kwak Joppiesaus de grens over druipen. In totaal schreven zich afgelopen jaar 5773 Nederlandse studenten in bij Vlaamse universiteiten. Waar in eerdere jaren vooral studies populair waren die in Nederland een lotingssysteem hanteren en in Vlaanderen niet, zoals Diergeneeskunde, zijn nu ook tal van andere studies in trek. De reden laat zich raden: Hollandse studenten vrezen in financiële problemen te komen en zien in Vlaanderen een aantrekkelijk, Nederlandstalig alternatief. Bij ons zuiderburen bestaat geen langstudeerboete en hoeft slechts 578 euro per jaar te worden betaald om deel te nemen aan een studie, een bedrag dat in schril contrast staat met onze 1771 euro. Hoewel er nog steeds geen verandering komt in de stelling van minister Pascal de Smet, die anderhalf jaar geleden liet optekenen dat er geen selectiemaatregelen zullen worden toegepast in Vlaanderen, wordt de situatie steeds zorgelijker. Geneeskundelabo's worden steeds drukker en dreigen overbevolkt te raken en ook het financieringsstelsel komt onder druk te staan. Iedere student kost tienduizend euro en verkast na de opleiding doodleuk weer naar Nederland. Het hoofd van de overheidsafdeling voor Hoger Onderwijs en Volwassen Onderwijs, Noël Vercruysse, laat in De Standaard optekenen: 'Sommige EU-landen maken onderwijs in eigen land onbetaalbaar en dat zorgt ervoor dat andere landen daarvan de lasten dragen. Het is daarom belangrijk dat in de toekomst beleidsmaatregelen in verband met het hoger onderwijs op elkaar worden afgestemd.'

 

Studeren wordt steeds duurder, nu ook bij onze zuiderburen. Door besparingen in het hoger onderwijs zijn de universiteiten in België genoodzaakt om de collegegelden omhoog te schroeven, en niet zo'n beetje ook. Waarschijnlijk komt het inschrijfbedrag op 1100 euro te liggen, laat De Morgen weten. Daarmee stijgt het inschrijftarief met 77 procent, nu betalen de Belgen nog slechts 619,90 euro per jaar. De Vlaamse Vereniging van Studenten heeft laten weten op 2 oktober de straat op te gaan om te protesteren tegen alle onderwijsbezuinigingen. Ook in Nederland stijgt het collegegeld rustig door. Vanochtend werd bekend dat de magische grens van 2.000 euro hard dichterbij komt: in 2015-2016 betaal je 1.951 euro collegegeld.  

Het nieuwe collegegeldtarief voor 2015-2016 is bekend! Een kleine stijging: 1.951 euro. Dit en meer nieuws 7 oktober in de #keuzegidsHBO

— Redactie Keuzegids (@Keuzegids) September 22, 2014