ANS

Met de Nederlandse film Aanmodderfakker, die al een week op het witte doek te bewonderen is, won regisseur Michiel ten Horn (31) drie gouden kalveren. ANS interviewde de regisseur over de boodschap van de film, zijn eigen studentenleven en zijn regieplannen voor de toekomst. Tekst: Evy van der Aa Persfoto: Jasper Wolf Na zijn filmdebuut De Ontmaagding van Eva van End komt Michiel ten Horn met zijn tweede film, Aanmodderfakker. De film gaat over lamzak en eeuwige student Thijs (32), die zijn leven vult met bier, chicks en zo nu en dan werkt bij een mediagigant. Als Thijs de ambitieuze Lisa (16) ontmoet, wordt hij geconfronteerd met de gevolgen van zijn bestaan. De tiener maakt veel huiswerk, werkt hard en heeft als doel om aangenomen te worden op Oxford. Met de gedreven Lisa wil Ten Horn niet zeggen dat studenten zo snel mogelijk door hun studententijd moeten rennen. ‘Ik vind het bizar dat studenten zo snel mogelijk moeten afstuderen.’ Volgens Ten Horn moet je de mogelijkheid hebben om meerdere studies te doen en om ertussenuit te gaan. Werken kan immers altijd nog, en wijsheid neemt niemand je meer af. Ten Horn pleit er daarom voor dat studenten zo lang mogelijk zouden moeten studeren, zolang ze dat maar doelgericht doen. Ten Horn studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. ‘Ik heb niet bij een vereniging of iets dergelijks gezeten maar woonde wel met vrienden in een studentenhuis. De eerste paar jaar van mijn studie heb ik onwijs rustig aangedaan, later werd ik pas een serieuze student.’ Nietsdoen vindt Ten Horn bij studeren horen, hij heeft er dan ook twee jaar langer over gedaan. ‘In die tijd ben ik erachter gekomen wat ik wel en niet wilde doen, waar ik goed in was. Een overzichtelijke studieschuld hoort daar dan ook bij ja.’ Thijs, de hoofdpersoon, is echter doorgeschoten in het nietsdoen, omdat hij door alle keuzes niet weet wat hij moet gaan doen. ‘Ik ben van dezelfde generatie als Thijs en zag mensen om mij heen die van studie naar studie gingen en uiteindelijk met niets overbleven. Deze mensen zijn in een soort van impasse terechtgekomen. Voor mij gaat deze film over de huidige tijdsgeest, over de dertiger die zichzelf een tiener waant en de vroege tiener die snel en haastig volwassen probeert te worden.’ Thijs is volgens Ten Horn een extreem geval, hij worstelt met het Peter-Pansyndroom, hij wil maar niet volwassen worden. ‘Walter, de huisgenoot van Thijs, is voor mij een beter voorbeeld van het al dan niet terechte stereotype student. Hij loopt de kantjes er vanaf en leeft vooral, maar rondt tot ieders verbazing zijn studie netjes af. Walter begint hierna aan zijn volwassen leven, dat lukt Thijs niet.’ Generaties tegenover elkaar De boodschap van de film wordt duidelijk wanneer Thijs en Lisa tegenover elkaar worden gezet. De zestienjarige heeft haar leven beter op een rijtje. ‘De generaties van Lisa en Thijs zijn voor mij de twee uiterste van de jeugd van tegenwoordig.’ Daarmee wil Ten Horn niet zeggen dat de ene generatie beter is dan de andere, voor beiden valt wat te zeggen. ‘Generatie-Lisa moet op jonge leeftijd kiezen wat ze met de rest van hun leven willen doen en is opgegroeid met het internet, waardoor ze op iedere vraag meteen een antwoord weten. Iedereen kijkt met je mee via de sociale media en is van elkaars succes op de hoogte. De generatie lijkt ook steeds jonger volwassen, maar dat is schijn. Al heb je alle informatie van de wereld, dan nog heb je ervaring nodig om volwassen te worden.’ Dreigende maatregelen zoals de langstudeerdersboete en de verdwijning van de studiefinanciering, maken dat de prestatiegeneratie van nu haast maakt met de studie. De generatie van Thijs werd volgens Ten Horn simpelweg niet gedwongen om volwassen te worden. Huiverig voor pedofilie Door het grote leeftijdsverschil tussen Thijs en Lisa lijkt de relatie tussen de twee fout. De regisseur heeft echter een andere bedoeling met het grote leeftijdsverschil tussen de hoofdpersonages. ‘Zelf was ik zestien toen ik klaar was met mijn middelbare school en begon met studeren. De redenatie is dat Thijs student werd, op een stoel is gaan zitten achter zijn computer en daar zestien jaar later nog zit. Hij heeft in die tijd weinig ontwikkeling doorgemaakt, terwijl Lisa in diezelfde tijd van een baby naar een jonge volwassene is gegroeid. Het is grappig dat mensen die alleen de korte synopsis van de film lazen, huiverig waren voor pedofilie. De angst lag op de loer dat het vies zou worden, maar daar ben ik geen moment bang voor geweest. In feite is zij 32 en hij 16, daar spelen we mee.’ De nieuwe stumperds van de samenleving Ten Horn is al aan het schrijven geslagen voor zijn volgende project. ‘Ik heb meerdere ideeën, die totaal uiteenlopen, waaruit ik een keuze moet maken. Het genre wordt hetzelfde als mijn eerdere films, een tragikomedie. Waarschijnlijk gaat ook de volgende film over de zogenaamde stumperds van de samenleving.’ Hiermee doelt Ten Horn op Thijs, het hoofdpersonage van Aanmodderfakker, en Eva, die in De Ontmaagding van Eva van End opgroeit tot jongvolwassene. In de toekomst wil Ten Horn graag meer en grotere films maken. ‘Ik werk heel gestileerd en denk alles vooraf uit, ik zou graag nog meer dingen naar mijn hand zetten. Het lijkt me tof om een grote set te laten bouwen of een huis waar een film zich in afspeelt.’ Drie jaar geleden werd Ten Horn na de vertoning van zijn debuutfilm op het filmfestival in Toronto door het Amerikaanse vakblad Variety genoemd als een European Director to Watch, maar de veelbelovende regisseur blijft voorlopig nog in Nederland. ‘Ik wil graag de kloof tussen heel artistieke en heel commerciële Nederlandse films dichten. Die scheiding is in Nederland sterk, ik wil de cross-over film sterk maken.’ Dat betekent niet dat Ten Horn voor altijd aan de Nederlandse bodem gekluisterd zit. ‘Ik wil graag een keer in het buitenland een Engelstalige film maken met buitenlandse acteurs. Dat lijkt me een mooi vooruitzicht.’

 

Op woensdagavond 12 november werd in de fietsenstalling onder het Collegezalencomplex een filmvertoning gehouden. Dit was niet zomaar een filmvertoning, maar een heuse drive-in bioscoop. Eenmaal bij de fietsenstalling tegenover het Collegezalencomplex aangekomen, kijken de bioscoopbezoekers elkaar twijfelend aan: 'Is het écht de bedoeling om met je fiets naar binnen te rijden?' Tekst: Kim Saris Foto: Cultuur op de Campus Technische mankementen in de kelder De fietsenbioscoop ligt verscholen aan het einde van de fietsenstalling. Een groot scherm met twee joekels van boxen en dertig stoeltjes staan klaar. Gelukkig maar, het idee om daadwerkelijk twee uur lang op je fiets te koekeloeren naar een film, zou een tikkeltje onaangenaam zijn geweest. Als iedereen zich onder de dekentjes heeft genesteld die over de stoelen hangen, start de Argentijnse thriller El secreto de sus ojos. Dan begint een reeks aan technische storingen. 'Vandaag is gewoon zo’n dag dat alles fout gaat', grimast Cultuur op de Campus krampachtig. Als het audio-knopje eindelijk is gevonden, blijkt dat ook de ondertiteling ontbreekt. Dat is natuurlijk heel leerzaam en goed voor je Spaans, maar zonder de subtitels had ANS nooit de poëtische zinnen uit de film kunnen begrijpen. Indringende beelden De film, eenmaal met geluid en ondertiteling, is een ontroerende film die iedere kijker met zich meeneemt. Het publiek kijkt met indringende ogen naar het scherm, waarop de zoektocht van een gepensioneerde strafrechtelijke onderzoeker wordt afgebeeld. De man schrijft een roman over de zaak Morales uit 1974, waarbij een knappe vrouw bruut werd vermoord en verkracht. In de film worden het heden en het verleden met elkaar afgewisseld, is er ruimte voor romantiek die zich beperkt tot de ojos (ogen) en wordt de kijker getrakteerd op fraaie zinnen die zo uit een gedicht lijken te komen. Aan het einde van de film blijft iedereen even zitten. De een wellicht uit afwachting op gratis warme drank, de ander door de ontroerende beelden. Duidelijk is dat iedereen het niet koud gekregen heeft van de tochtige fietsenkelder, maar koude rillingen heeft gekregen van de indrukwekkende film.

 

In het studentenleven zijn de mogelijkheden niet te overzien. Waar kun je het beste wildkamperen, wat is het hipste kapsel en hoe scoor je het snelst een bedpartner? In De Graadmeter onderzoekt ANS elke maand de opties. Deze keer: Activiteiten voor in je uppie

Tekst en foto’s: Redactie

Dit artikel verscheen eerder in de juni-ANS

Wat: Zonnetrein Nijmegen
Vrijheidsgevoel: Dan liever Veolia
Prijs: 1 euro voor 10 minuten
Score: 1/5

Je wilt Nijmegen alleen verkennen, maar je bent te lui om te lopen. De zonnetrein biedt uitkomst. Dat dit voertuig op zonne-energie rijdt, verklaart de helft van de naam. Waarom het glazen gevaarte een trein wordt genoemd, weet niemand. Met de zonnetrein maak je een rondje door de binnenstad, beginnend en eindigend bij de Waalkade. De kans is groot dat je alles al eens gezien hebt, dus eigenlijk is er geen zak aan. Door de doorzichtige ramen word je aangekeken alsof je een manke chimpansee in de dierentuin bent. Ondanks dit alles is het best ontspannend en op een drukke dag kun je ook nog eens lekker met bejaarden babbelen. Meestal is het echter niet zo druk en staar je eenzaam door de matglazen ramen. De conducteur wil ook niet met je praten. Al met al is de rit geen aanrader, tenzij je oma een keer langskomt.

Wat: Kinderboerderij Het Goffert
Vrijheidsgevoel: Opgefokt en opgehokt
Prijs: Gratis
Score: 2/5

Met wie kun je knuffelen als je vrienden op vakantie zijn? Bij de dieren op de kinderboerderij kun je altijd een poging wagen. Een student op de kinderboerderij valt wel op. Op enkele huismoeders na, ben je hier waarschijnlijk de enige aanwezige die niet meer op de basis- of kleuterschool zit. Eenmaal de ingang gepasseerd, is het wel maximaal genieten van al het moois wat op deze kleine boerderij leeft: krijsende pauwen, een schattig babygeitje en een smerig, snurkend hangbuikzwijn genaamd Sientje. De dieren lopen snel naar je toe, maar geaaid worden willen ze niet. Ze voeren is daarnaast verboden, dus dat oude brood kun je beter bewaren voor een tosti. Ondertussen maakt het dierlijke geweld van ruziënde kinderen de sfeer niet beter. Om dit bezoek positief af te sluiten, is het wel nog mogelijk om een haas te kopen. Met of zonder haas, na een uurtje heb je echter alles wel gezien.

Wat: Bioscoop
Vrijheidsgevoel: Verlost van je vrienden 
Prijs: 10-11 euro
Score: 4/5

Thuis een dvd in de laptop proppen is ook niet alles. Voor de afwisseling kun je de bioscoop bezoeken. Alleen naar de film gaan klinkt als iets voor losers, of niet? Als je zelfverzekerd een kaartje bestelt, zal de kassière je echter geen zielige blik toewerpen. Eenmaal in de zaal zak je ongemakkelijk in de stoel weg om het gefluister over jou van de tortelduifjes achter je te ontwijken. Enkele bemoeizieke bezoekers kijken nog even achterom, om te checken of je echt alleen naar de bioscoop bent gekomen. Tijdens de film is het geroezemoes verstomd en is het lekker genieten in de pluche stoel. Sterker nog, de film is helemaal te volgen zonder dat een achterlijke vriend die de film niet snapt, je constant ondervraagt of popcorn jat. Zorg dat je snel tussen de menigte staat wanneer de film is afgelopen, dan lijk je niet zo’n sukkel.

Wat: Waalstrand
Vrijheidsgevoel: Ideaal aan de Waal
Prijs: Gratis
Score: 3/5

Als je genoeg hebt van de sociale verplichtingen die het studentenleven zo zwaar maken, dan is het Waalstrand een ideale plaats om tot rust te komen. Mooi weer is wel een vereiste. Wees bovendien voorbereid op zand tussen je bilnaad. Het is wat ongemakkelijk om een strandhanddoek neer te leggen tussen alle barbecueënde vriendengroepen, maar na een tijdje raak je wel in de stemming. Kijken naar de bejaarden op de pannenkoekenboot en voorbijkomende containerschepen, is vreemd genoeg best een fijn tijdverdrijf. Uiteindelijk ben je zelfs helemaal op je gemak door de rust en de golven die neerslaan op het strand. Ter afsluiting of voor de totaalervaring is een duik in het water een aanrader.

 

Wat: Masturberen
Vrijheidsgevoel: Totale ontlading
Prijs: Enkele euro’s voor een dvd’tje
Graadmeter: 4/5

Als je geen zin hebt om andere mensen tegen te komen of erop uit te trekken, kun je altijd thuis het nodige trek- of vingerwerk verrichten. Na vijf minuten kun je natuurlijk al klaar zijn – zoals elke avond – maar bijzonder intiem met jezelf zijn, is ook mogelijk. Doe eens gek en koop een porno-dvd in plaats van je suf te staren op de best bekeken video’s van YouPorn die je al honderd keer hebt gezien. Haal de weggestopte waxinelichtjes tevoorschijn, zet het glijmiddel of de keukenrol klaar en doe de gordijnen dicht. De uitgebreide voorbereidingen resulteren helaas nauwelijks in een intensere ervaring en waarschijnlijk ben je alsnog na vijf minuten klaar. Je kent je ‘bedpartner’ gelukkig door en door, dus je weet dat het plezier oplevert. Bovendien slaap je daarna weer lekker.

Klik hiervoor de overige artikelen uit de juni-ANS.