ANS-Online loopt warm voor de strijd tussen Barack Obama en Mitt Romney op de
Election Night van dinsdag 6 november met gastblogs van verschillende studenten over beruchte bloopers en historische hoogtepunten. Vandaag: Willem de Kleijne over de invloed van commentatoren op de presidentiële race.
De strijd om kiezers en kijkcijfers is even onderhoudend als onverbiddelijk. Al tijdens de voorverkiezingen waren het commentatoren die het verloop van de race dicteerden. Kandidaat na kandidaat viel af omdat ze struikelden over satirici als Steven Colbert en conservatieve opiniemakers zoals
Rush Limbaugh. Het enige beeld van kandidaat Rick Perry dat zich in het collectieve geheugen zal zijn genesteld is zijn uitglijder: '
Sorry, oops.'
De meest invloedrijke commentator aan linkerzijde is Jon Stewart. Zijn Daily Show wordt zo goed bekeken dat
presidenten niet te beroerd zijn om aan te schuiven. Het satirische programma won een dozijn Emmy's en organiseerde een
demonstratie/comedyshow tegen polarisatie (lees: de conservatieve Tea Party) voor 200 duizend mensen in Washington DC. Stewart is
de hofnar van de Amerikaanse politiek en controleert in de rol van bezorgde outsider het politieke debat.
Fox News, de best bekeken nieuwszender, mag in deze lijst niet ontbreken. Deze kabelzender is zo conservatief dat hij door Amerikanen tegelijkertijd als
minst- en meest betrouwbare nieuwsbron wordt aangemerkt. Niet zo gek, wanneer een onderzoek door Fairleigh Dickinson University laat zien dat Amerikanen die hun nieuws vooral via Fox News verkrijgen,
minder weten over actualiteiten dan Amerikanen die geen nieuws kijken. Vermakelijk is het wel vanwege intellectuele hoogvliegers als
Sarah Palin die het nieuws van een conservatief sausje mogen voorzien.
De debatten tussen Romney en Obama mogen dan het
main event zijn, het voorprogramma was minstens zo interessant. Stewart kruiste de degens met Fox News’ superster Bill O’Reilly in
The Rumble. Beide zijden hielden elkaar - net als de kandidaten voor het presidentschap - in evenwicht. De scheidslijn tussen entertainment en politiek is dun aan de overkant van de Atlantische Oceaan.
