ANS

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.  Dries Roelvink - Het Beste Van (2010) Al menigmaal heb ik Dries Roelvink de meest ondergewaardeerde volkszanger van Nederland genoemd. Laatdunkend wordt gedaan over de man die met teksten kwam als Geen crisis waar Dries is en Grachten zijn bevroren, iedereen heeft koude oren. Ondanks dat ik deze teksten ijzersterk vind en recht in de roos, is dat niet de reden dat ik mij tot de kleine schare fans reken. Het is het totale gebrek aan gene, het joie du vivre wat Roelvink uitstraalt. Dries doet wat hij wil, of dat nu het maken van een bioscoopfilm is of verschijnen op de nationale kijkbuis in gele zwembroek. En dat hoor je terug in zijn muziek. Dit album heeft zijn beste nummers verzameld en dat is bijna een uur onbekommerd genieten. De Spaanse klanken van Maria Magdalena nemen bezit van je voor je er erg in hebt en het virtuoze pianospel van dit hele album mag niet onbenoemd blijven. Hopelijk gaan we nog heel veel van deze talentvolle zanger horen en krijgt hij de erkenning die hem zo toekomt. Al ben ik wel de enige die er zo over denkt op de redactie, de rest heeft het kantoor afgelopen week veel gemeden. Wouter Exterkate Klik hier voor het archief.

 

Iedere twee weken rakelt ANS herinneringen op door een artikel uit de archieven te plukken. Deze week in de nostalgische rubriek: de Hollandse drieslag op het lustrum van 2008

De RU is in de ban van het lustrum. Al maandenlang wordt de Nijmeegse student warm gemaakt voor het feestje, via legio banners, een spannende stopwatch op de RU-site en Angelsaksische terminologie. Oja, en Angela Merkel. De negentigste verjaardag van onze universiteit mag niet mislukken, zoveel is duidelijk.

Morgen beginnen de festiviteiten, met een sportdag en Radboud Rocks. Dat laatste moet uitgroeien tot het spectaculaire begin, maar was tot nu toe vooral dankbaar voer voor critici. Er zouden te weinig kaartjes voor studenten zijn, de line-up heeft weinig met Nijmegen te maken en het geheel kost ook nog eens te veel geld. Ei ei ei, we zijn niet blij.

Maar okee, ANS is de kwaadste niet. Daarom laten we bij dezen zien dat het erger kan. Stukken erger. Vijf jaar geleden werd het feest namelijk opgeluisterd met een bezoek van 'de Hollandse drieslag'. In lijn met onze voorgangers noemen we geen achternamen, vul zelf maar in. Dries, Corry en Lee. Vergeleken met zo'n line-up is Ilse Delange een hippe popdiva en Racoon dé band van dit moment.

Lees hieronder het Commentaar uit de ANS van mei 2008

 

Alles moet gevierd. Zo ook het zeventiende lustrum onzer universiteit: groots, vol van spektakel en onder begeleiding van de vertegenwoordigers der Nederlandstalige wanstaltigheid. Trakteerde de fijnzinnige organisatie van het Diesfeest ons vorig jaar op een lichamelijk verantwoord portie jumpen, dit jaar blijft het grootschalig verbranden van calorieën achterwege. Hijsen en deinen lijkt het te voeren devies.

Waarom de vijfderangs vertegenwoordigers van het Nederlandse lied geschikt werden bevonden voor het opluisteren van het 85-jarig bestaan van de Radboud Universiteit is ons niet duidelijk. Ook het thema ‘Luxe en decadentie’ geeft er weinig aanleiding toe. Met luxe heeft het in ieder geval niets van doen. Hoogstens getuigt het voor ongetwijfeld te veel geld boeken van een batterij afgeschreven artiesten van een vreemdsoortige decadentie.

Enige troost biedt, zoals ook vorig jaar, hetgeen ons te wachten staat in het Cultuur Café. Weggestopt op de affiches, maar bekend en bemind bij muziekliefhebbend Nederland: New Cool Collective. Wij voorspellen een café dat uit haar voegen barst.

Terzijde de nare voorsmaak door de op stapel staande Hollandse drieslag – Dries, Corry en Lee. Terzijde al wat zich artiest mag, of durft te noemen. Waarom eens in de vijf jaar die grootse feestelijkheden? Waarom lustra? Voort teren op eeuwenoude universitaire tradities? Verbondenheid et cetera, de universiteit laten leven voor haar studenten en al wie wil. Ach en wee. In the end is het simpelweg eens in de zoveel jaar collectief net wat harder zuipen. En misschien, heel misschien wordt die drieslag straks, onder de bedwelmende invloed van dat beetje extra lustrumalcohol, een onverwacht en ongehoord succes. Al hijsend en deinend.

De hoofdredactie