ANS

Nijmeegse student Erik Dekker is door naar de A-finale van de World University Rowing Championships in Frankrijk. Vandaag werd hij tijdens de halve finale derde, met als resultaat een finaleplaats. Op de laatste 250 meter maakte Erik tien meter goed, waardoor hij morgen zijn kunsten opnieuw mag laten zien. De Spanjaard die door de Nijmeegse roeier naar huis is gestuurd, stond na de wedstrijd met tranen langs de kant. Morgen is de finale van het Wereld Studenten Kampioenschap roeien. Update: 14 september 15.08: Vandaag is Erik tijdens de finale van de World University Rowing Championships zesde geworden. Lees hier het interview met de Nijmeegse roeier en student Erik Dekker

 

Mothmen is de winnaar van Kaf en Koren 2015. Gisterenavond wonnen zij in een goed gevuld Doornroosje de studentenbandcompetitie van Cultuur op de Campus. Met deze overwinning slepen ze een plek op het Valkhoffestival binnen. Tekst en foto’s: Bas van Woerkum       These People en Deer Jesus ‘Wij spelen kleine, rustige liedjes’, kondigt zanger Dirk Mesman van These People aan. Ze openen met een droevig liedje terwijl de zaal in doodstilte verkeert. De opvallende samenstelling van gitaar, cello en viool past uitstekend bij de zachte zang. Na drie nummers worden de bedroefde klanken omgewisseld voor een vrolijker deuntje, dat gaat over een oud bandlid die altijd bij de dag leefde, maar nu in Vietnam woont en getrouwd is. ‘Hij is een inspiratie voor hoe dingen kunnen lopen’, merkt de zanger op. Na een halfuur komt het eerste optreden ten einde en maakt de band plaats voor Deer Jesus. ‘Ik heb dan wel een zonnebril op, maar jullie zien er goed uit vanavond.’ Zanger Geert Hagelaar weet het publiek goed te bespelen. Deer Jesus speelt naar eigen zeggen ‘eighties inspired electro-pop’. Subtiele riffjes en drumwerk worden afgewisseld met discotonen van het keyboard. Deer Jesus haalt alles uit de kast. ‘I’ll be waiting for another night’, klinkt het herhaaldelijk door de microfoon. Deze tweemansband, die slechts bestaat uit een drummer en de zanger/gitarist, speelt energiek en opgewekt en dat brengen ze over op het publiek, dat zichtbaar geniet van het optreden. Mothmen en Ohlsen Mothmen opent verassend met hard gitaarwerk en luid geschreeuw. De verschillende genres op deze avond zijn nauwelijks met elkaar te vergelijken. De eerste paar nummers zijn voor de leadzanger, maar ook de gitarist en de drummer mogen hun vocale klanken ten gehore brengen. De band is veelzijdig en goed op elkaar afgestemd. De grapjes die de band tussendoor maakt, lijken helaas niet in de smaak te vallen. Pas bij de laatste band, Ohlsen, verschijnt de eerste basgitaar op het podium. De ruimte voor het podium is minder gevuld dan bij de eerste twee bands en de bassist doet een oproep. ‘Er is ruimte. Dans.’ Ohlsen speelt indierock die bij vlagen meeslepend is, maar waarvan de nummers vaak op elkaar lijken. De muziek is geijkt, maar prima luistervoer. Tot slot vraagt de zanger nog om een applaus voor alle bands die deze avond hebben opgetreden.   Het oordeel Aan vanavond kleeft ook een democratisch aspect. De aanwezigen kunnen stemmen op hun favoriete band, die daarmee de publieksprijs kunnen winnen. Een vastgestelde jury bepaalt de ‘echte’ winnaar. Om half 12 worden de prijzen uitgereikt. De gelukkige winnaars van de publieksprijs zijn These People. De jury vertelt de bandleden vooral zich niets aan te trekken van het oordeel, omdat het toch subjectief is en gebaseerd op enkel de optredens van deze avond. Dat is op zijn minst opmerkelijk, omdat een jury geacht wordt expert op het gebied te zijn. Daarna volgen wat flauwe en onterechte opmerkingen over elke band. Zo wordt Deer Jesus omschreven als ‘disco in de dop die nog uit de dop moet komen’ en Mothmen als ‘leuk voor een tuinfeest tot de politie komt’. Ondanks dit vreemde compliment, benoemt de jury Mothmen tot winnaar van Kaf en Koren 2015.

 

Ook dit jaar strijden de faculteiten tegen elkaar tijdens Radboud Sports. Op 19 juni zullen studenten en medewerkers van de RU zich weer sportief moeten uitsloven. Kunnen we nog iets nieuws verwachten van het sportevenement? Pieter Smits van het Radboud Sportcentrum (RSC) vertelt dat er twee grote veranderingen zijn ten opzichte van vorig jaar. Ten eerste zullen enkele onderdelen competitiever worden en aantrekkelijker om naar te kijken. Ten tweede krijgt de finale een andere invulling. ANS zet de veranderingen op een rijtje. Competitie en zichtbaarheid De team-battle wordt serieuzer en competitiever. 'Deze moet een iets minder luchtkussengehalte krijgen', vertelt Smits. Daarom werkt het RSC samen met de studentensurvivalvereniging voor een survivalbaan. 'Daarnaast wordt het veldrijden vervangen door Virtual Bike Race.' De sporters zullen op een Virtual Reality fiets zichzelf naar de snelste tijd proberen te trappen. De hele tocht is te volgen op een beeldscherm. 'Vorig jaar was vooral de zichtbaarheid het probleem', vertelt Smits. Bij het veldrijden waren de fietsers zo weg en daarna was het amper nog te volgen. 'Het moet voor mensen leuk worden om even te komen kijken.' Finale Daarnaast wordt de finale aangepast. Deze bestaat uit acht onderdelen waarin de negen sporten van Radboud Sports in een andere vorm terug te vinden zijn. 'De competitiedelen komen terug in estafettevorm', laat Smits weten. 'Je moet bijvoorbeeld een bal in het net gooien bij basketbal of met tennis een schaakstuk raken.' Op die manier kunnen acht mensen van een faculteit meedoen aan de finale in plaats van slechts twee. Op elk onderdeel zit een limiet, zodat je niet tot in den treure op een centimeter hoge pionnen hoeft te richten. Degene die het eerst over de finish is, wint. De band New Leaf zal voor muziek zorgen tijdens en na de finale. Supportersteam en zijprogramma Supportersteams zullen er dit jaar niet zijn, dus het scoren van extra punten met hard gejoel en gejank is helaas niet meer mogelijk. Smits vertelt dat het voor faculteiten moeilijk is om daar mensen voor te vinden en dat dit onderdeel daardoor vorig jaar wat tegenviel. Wel verplaatst het studentenblaasorkest zich van het ene onderdeel naar het andere om voor de nodige support te zorgen. Ook is er geen zijprogramma naast de competitie. 'Sommige onderdelen langs de zijlijn waren vorig jaar heel spectaculair, maar andere vielen ook wat tegen', aldus Smits. Ook de afschaffing van de randactiviteiten heeft te maken met de focus op competitie. Smits heeft de wens dat Radboud Sports een groter evenement wordt waar meer mensen van de universiteit bij betrokken zijn. 'We willen dat Radboud Sports een evenement wordt waar mensen naar uitkijken. Het moet meer gaan leven.'

 

Eind mei vindt de finale van de Nijmeegse studentenbandwedstrijd Kaf en Koren plaats. ANS maakt kennis met de vier finalisten in aanloop naar het slotstuk in poptempel Doornroosje. De muzikale formatie Ohlsen, een van de vier finalisten, bestaat uit Jens van de Meulenhof (21), Jurian ter Horst (22) en Tjeu Mutsers (21). ANS sprak met zanger en gitarist Jens van de Meulenhof. Tekst: Evy van der Aa Foto: Nadia ten Wolde Hoe is Ohlsen ontstaan? ‘We kennen elkaar al vanaf groep 3 en in groep 8 bleek dat we dezelfde muziek leuk vonden. Toen was dat punkrock á la Blink 182 en Sum 41. De band is in 2006 opgericht, dus inmiddels spelen we alweer bijna 10 jaar samen. De eerste jaren speelden we covers van onder andere Greenday, maar kregen op zeventienjarige leeftijd meer interesse in Britse muziek Die muziekstijl gaat meer de indiekant op en wijkt dus af van de tienerachtige emotionele poppunk die we daarvoor maakten. Nu spelen we vooral eigen nummers.’ Beschrijf jullie muziekstijl eens. ‘Ik zou onze muziek omschrijven als een combinatie van warme, catchy indie-rock en pop. Het is voor ons belangrijk dat de muziek dansbaar is. Je moet los kunnen gaan, dat hoort bij Britse indie. Dat proberen we in onze muziek uit te dragen, omdat dat ons alle drie aanspreekt. Hoe komen jullie nummers tot stand? ‘Soms zit ik op de fiets en heb ik ineens een melodielijn in mijn hoofd. Helaas lukt het me bijna nooit om dat te onthouden. Nieuwe nummers komen dan ook vrijwel altijd voort uit repetities, als we samen spelen of wanneer ik gewoon mijn gitaar oppak. Dan zijn we gewoon aan het jammen en zegt een van ons ineens dat het vet klinkt. Daar proberen we dan iets uit op te bouwen. De teksten schrijven we er later bij. In principe zorgt de rest van de band dat zij de week na de jamsessie de melodielijn onder de knie hebben en verzin ik de teksten. Onze nummers zijn meestal licht, want we hebben geen last van liefdesverdriet, waar de meeste muzikanten over schrijven. Ik ga geen zware verhalen zingen, dat pas ook helemaal niet bij ons. We zingen over de basisdingen in het leven, zoals over een fucking vette tijd met vrienden op vakantie.’ Wat is het gekste dat jullie op het podium hebben meegemaakt? ‘Laatst zat er een man met een gekleurde poncho en een sombrerohoed bij ons op het podium. Volgens mij had hij zelfs klompen aan. Ik weet niet waarom hij daar zat, maar hij bleef daar een kwartier zitten en verliet daarna het podium. Dat was wel heel opmerkelijk.’ Jullie muzikantenleven zal niet alleen over rozen gaan? ‘Het is moeilijk om als onbekende band optredens te krijgen. Wij komen uit de buurt van Eindhoven. Deze stad wordt ook wel eens Rockcity genoemd, maar dat valt voor ons tegen. Je moet veel spelen om boekingen te krijgen en dat lukt niet altijd, omdat we alle drie veel tijd kwijt zijn aan school, stages en hobby’s. Hier in Nijmegen gaat het ons een stuk beter af. Doordat we meedoen aan de Roos van Nijmegen en Kaf en Koren, hebben we meer optredens kunnen regelen. Daarnaast blijft het opbouwen en afbreken van je spullen een kutklus, maar dat hoort er helaas bij.’ Via deze linkkun je luisteren naar de muziek van Ohlsen.

 

Eind mei vindt de finale van de Nijmeegse studentenbandwedstrijd Kaf en Koren plaats. ANS maakt kennis met de vier finalisten in aanloop naar het slotstuk in poptempel Doornroosje. De muzikale formatie These People, bestaande uit Anna Witvliet (25), Dirk Mesman (29) en Bram Witvliet (23), bijt het spits af: ‘Je speelt weleens op plekken waar mensen niet voor je muziek komen en je slechts dient als opgeleukte cd-speler.’ Tekst: Daan van Acht Foto: Kirsten Niekerk Hoe is These People ontstaan? Dirk: ‘Een paar jaar geleden speelden we nog met z’n vieren: Anna, een toetsenist, een drummer en ik. De toetsenist is ermee gestopt en de drummer ging studeren in het buitenland. Toen dacht ik, we kunnen twee dingen doen: of we gaan nieuwe mensen zoeken, of we gaan met z’n tweeën opnieuw beginnen. Dat laatste hebben we gedaan en sindsdien loopt het heel goed.’ Anna: ‘Het eerste optreden dat ik samen met Dirk deed was tijdens Nootuitgang, een wedstrijd voor singer-songwriters die we wonnen. Toen is het balletje gaan rollen en mochten we al snel spelen tijdens bijvoorbeeld de Vierdaagse.’ Bram: ‘Ik ben de broer van Anna en kwam al vaker naar optredens van Anna en Dirk kijken. Ik speel cello en na een van de optredens werd er geopperd of het niet leuk zou zijn als ik ook een keer zou meespelen. Toen ben ik meegegaan naar een repetitie en een beetje gaan klooien, en dat was best wel vet. We zijn gaan kijken bij welke bestaande nummers de cello muzikaal gezien wat toevoegde. Bij een aantal nummers zing ik ook mee.’ Dirk: ‘We moeten nog een beetje zoeken naar het juiste format. In principe zijn en blijven we een tweekoppige band, dus de liedjes die we schrijven moeten ook overeind blijven met z’n tweeën. We willen in het najaar heel graag de studio in en dan zou het juist weer tof zijn om Bram er meer bij te betrekken en een repertoire op te bouwen dat we met z’n drieën kunnen uitvoeren.’ Beschrijf jullie muziekstijl eens. Dirk: ‘We maken echte luisterliedjes, rustigere muziek waar een verhaal achter zit. De betekenissen van de meeste nummers hebben echt een concrete aanleiding. Dat kan van alles zijn, van een televisieprogramma tot een persoonlijk verhaal, of bijvoorbeeld een bepaalde zin die we ergens hebben gehoord. Afhankelijk van waar we spelen, is er soms ook ruimte om het verhaal bij het lied te vertellen. Meestal proberen we aan de hand van het publiek in te schatten of het zin heeft om het verhaal achter de nummers te vertellen. Dan merk je snel genoeg of het aanslaat of dat je maar gewoon je bek moet houden en moet spelen. Natuurlijk spelen we ook weleens op plekken waar mensen niet speciaal voor onze muziek komen en je slechts dient als een opgeleukte cd-speler.’ Is dat niet zuur? Anna: ‘Jawel!’ Welke optredens zijn jullie in positieve zin bijgebleven? Anna: ‘Soms spelen we op een plek waarvan we bij voorbaat al denken dat het niks gaat worden, en vindt het publiek onze muziek plots helemaal geweldig. Zoals een tijdje terug in Malden, toen speelden we in een of andere donkere kelder waar iedereen in het zwart gekleed was en de band voor ons heavy metal speelde. Toen dachten we wel: “Oké shit, hierna moeten wij dus.” Maar tot onze verbazing vond het publiek onze muziek helemaal geweldig en hadden we echt de ruimte om onze verhalen te vertellen.’ Dirk: ‘Afgelopen februari moesten we optreden bij de scoutingvereniging van Anna in Eindhoven, een gezellige boerenclub waar goed wordt gezopen. Wij zouden in een hoek van het scoutinggebouw een paar liedjes spelen, en toen dachten we vooraf ook wel even: “Waarom doen we dit in godsnaam, volgens mij vindt niemand dit leuk.” Maar we begonnen te spelen en iedereen vond het vet en ging meezingen.’ Bram: ‘Iemand uit het publiek nam op een gegeven moment zelfs de trom over, dat was echt mooi om te zien.’ Maar jullie muzikantenleven zal toch niet alleen over rozen gaan? Anna: ‘Ik herinner me nog dat we foto’s gingen maken op de Mookerheide voor de cover van onze EP You make me laugh, but it’s not funny. We wilden een huiskamersetting creëren op de hei, dus toen liepen we daar met stoelen en lampen over de hei te sjokken. Het was ontzettend zwaar en koud, maar het leverde wel prachtige foto’s op.’ Dirk: ‘Anna moest voor het beeld een lamp vasthouden, omdat die anders om zou vallen. Op het hoesje zie je een lamp en stoel, maar wat je niet ziet is dat Anna achter die stoel met haar voeten in de stront zit om die lamp vast te houden. Je moet er wat voor over hebben.’ Via deze linkkun je luisteren naar de muziek van These People.