ANS luistert: Lower Dens - Escape From Evil (2015)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Lower Dens - Escape From Evil (2015) Deze maand kwam de indie-rockband Lower Dens met een nieuw album: Escape From EvilNootropicsen vooral Twin-Hand Movementheb ik in het verleden altijd met veel plezier beluisterd. Escape From Evil sluit goed aan bij de discografie van de band. De etherische zang van Jana Hunter is altijd even wennen, maar over het algemeen zitten de albums van de Lower Dens vol met heerlijk melodische gitaarpartijen om bij weg te dromen. De reverb-gitaren en synthesizers geven een sfeervolle jaren tachtig-sound. De nummers van Lower Dens hebben op zijn zachts gezegd een vrij losse structuur; muziek die voortkabbelt als een bruisend beekje. Bij dit nieuwe album raken ze me hierdoor wel af en toe een beetje kwijt. Sommige nummers zijn iets te experimenteel naar mijn smaak. De bandleden zien er niet voor niets uit als überhipsters, maar ja, welke indie-band tegenwoordig niet? Al met al heeft Lower Dens opnieuw een album afgeleverd dat volstaat met interessante muzikale vondsten, waar het unieke geluid van de band mooi naar voren komt. Het vergt soms alleen wel wat oefening om het te waarderen. Iets meer structuur zou in het vervolg niet verkeerd zijn.

 

Lees meer

ANS luistert: Sväva - We Have Just The Life We Want (2014)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Sväva - We Have Just The Live We Want (2014)' De kans is niet heel groot dat je deze band uit het hoge noorden - lees Leeuwarden - kent, aangezien ze nog niet lang in actie zijn. Wat ik voor het eerst op het Stukafest Nijmegen zag, is echter veelbelovend, net als de debuut-EP We Have Just The Life We Want dat in 2014 uitkwam. Sväva maakt muziek van het genre dreampop: prachtige melodieuze klanken en gitaarrifs worden ondersteund door heerlijke roffelende drums en de aparte stem van leadzangeres Bente. Ik kan bij de liedjes echt wegdromen, maar het album is absoluut niet zweverig of saai te noemen. Van 'achtergrondmuziek' is ook geen sprake. Zo eist Halycon Days echt de aandacht op en kun je het zoals elk nummer op de plaat steeds opnieuw luisteren om nieuwe dingen te ontdekken. Jammer dat de EP maar vier nummers bevat, dit voorproefje smaakt zeker naar meer.

 

Lees meer

Cultuur op de Campus | Mensenkinderen en Alibi Tom

Mensenkinderen Als helft van het indiepop-duo Anderson reisde Bas de hele wereld over. Om altijd weer terug te keren naar het kneuterige Nederland. Geïnspireerd door zijn vaderland knutselde hij een prachtige Nederlandstalige indie-plaat in elkaar: een mooi staaltje huisvlijt dat qua sound het midden houdt tussen Spinvis en Loney Dear. Live bestaat Mensenkinderen uit leden van ME, This Beautiful Mess en Anderson. Alibi Tom Alibi Tom is een indie/rock band uit Zweden. De band grossiert in meeslepende melodieën, gecombineerd met oprechte en verfrissende teksten. Met hun meesterlijke instrumentbeheersing en veelvoudige meerstemmigheid laten de bandleden vol overgave de liefde voor muziek horen. De nummers fascineren stuk voor stuk en voeren je mee naar de feërieke Zweedse bossen waarover ze vertellen. 20.00u, CultuurCafé, Mercatorpad 1, entree gratis,www.mensen-kinderen.nl,www.alibitom.com

 

Lees meer

Wie zijn het kaf en het koren? - Ohlsen

Eind mei vindt de finale van de Nijmeegse studentenbandwedstrijd Kaf en Koren plaats. ANS maakt kennis met de vier finalisten in aanloop naar het slotstuk in poptempel Doornroosje. De muzikale formatie Ohlsen, een van de vier finalisten, bestaat uit Jens van de Meulenhof (21), Jurian ter Horst (22) en Tjeu Mutsers (21). ANS sprak met zanger en gitarist Jens van de Meulenhof. Tekst: Evy van der Aa Foto: Nadia ten Wolde Hoe is Ohlsen ontstaan? ‘We kennen elkaar al vanaf groep 3 en in groep 8 bleek dat we dezelfde muziek leuk vonden. Toen was dat punkrock á la Blink 182 en Sum 41. De band is in 2006 opgericht, dus inmiddels spelen we alweer bijna 10 jaar samen. De eerste jaren speelden we covers van onder andere Greenday, maar kregen op zeventienjarige leeftijd meer interesse in Britse muziek Die muziekstijl gaat meer de indiekant op en wijkt dus af van de tienerachtige emotionele poppunk die we daarvoor maakten. Nu spelen we vooral eigen nummers.’ Beschrijf jullie muziekstijl eens. ‘Ik zou onze muziek omschrijven als een combinatie van warme, catchy indie-rock en pop. Het is voor ons belangrijk dat de muziek dansbaar is. Je moet los kunnen gaan, dat hoort bij Britse indie. Dat proberen we in onze muziek uit te dragen, omdat dat ons alle drie aanspreekt. Hoe komen jullie nummers tot stand? ‘Soms zit ik op de fiets en heb ik ineens een melodielijn in mijn hoofd. Helaas lukt het me bijna nooit om dat te onthouden. Nieuwe nummers komen dan ook vrijwel altijd voort uit repetities, als we samen spelen of wanneer ik gewoon mijn gitaar oppak. Dan zijn we gewoon aan het jammen en zegt een van ons ineens dat het vet klinkt. Daar proberen we dan iets uit op te bouwen. De teksten schrijven we er later bij. In principe zorgt de rest van de band dat zij de week na de jamsessie de melodielijn onder de knie hebben en verzin ik de teksten. Onze nummers zijn meestal licht, want we hebben geen last van liefdesverdriet, waar de meeste muzikanten over schrijven. Ik ga geen zware verhalen zingen, dat pas ook helemaal niet bij ons. We zingen over de basisdingen in het leven, zoals over een fucking vette tijd met vrienden op vakantie.’ Wat is het gekste dat jullie op het podium hebben meegemaakt? ‘Laatst zat er een man met een gekleurde poncho en een sombrerohoed bij ons op het podium. Volgens mij had hij zelfs klompen aan. Ik weet niet waarom hij daar zat, maar hij bleef daar een kwartier zitten en verliet daarna het podium. Dat was wel heel opmerkelijk.’ Jullie muzikantenleven zal niet alleen over rozen gaan? ‘Het is moeilijk om als onbekende band optredens te krijgen. Wij komen uit de buurt van Eindhoven. Deze stad wordt ook wel eens Rockcity genoemd, maar dat valt voor ons tegen. Je moet veel spelen om boekingen te krijgen en dat lukt niet altijd, omdat we alle drie veel tijd kwijt zijn aan school, stages en hobby’s. Hier in Nijmegen gaat het ons een stuk beter af. Doordat we meedoen aan de Roos van Nijmegen en Kaf en Koren, hebben we meer optredens kunnen regelen. Daarnaast blijft het opbouwen en afbreken van je spullen een kutklus, maar dat hoort er helaas bij.’ Via deze linkkun je luisteren naar de muziek van Ohlsen.

 

Lees meer