[UPDATE] Fresku toegevoegd aan line-up Radboud Rocks

Het gehele programma van het lustrumfestival Radboud Rocks is bekend. En helaas, Frank Boeijen zal niet zijn opwachting maken. Naast Ilse DeLange en Racoon komen namelijk ook het funky Motownhead, de Amsterdamse band Jungle by Night en het Broken Brass Ensemble muziek maken. Bovendien draait DJ St. Paul plaatjes. De voorverkoop van het festival begint op 18 maart en wil je bovenstaande artiesten zien dan moet je 7,50 euro dokken. Nog nooit van hun namen gehoord? Maak dan hieronder kennis. UPDATE, 15 maart: De posters hangen al op de campus en wij dachten eigenlijk al dat de line-up compleet was, maar vandaag blijkt dat er toch nog een naam is toegevoegd aan het lijstje artiesten dat naar Nijmegen komt. Rapper Fresku zal rocken rappen in Park Brakkenstein. Dit is overigens wel de laatste verrassing die de lustrumcommissie in petto heeft, er zullen niet stiekem nog meer namen aan het lijstje worden toegevoegd. Dan rest het natuurlijk de vraag: hoe Nijmeegs is de line-up?  
Fresku
Motownhead Jungle by Night Racoon Broken Brass Ensemble Ilse de Lange

 

Lees meer

ANS bezocht: Popronde 2014

Gisteravond streek Popronde neer in Nijmegen. Maar liefst 85 bandjes vertoonden hun kunsten op diverse locaties in en rondom het Nijmeegse centrum. ANS trok erop uit om een dansje te wagen en om een kritische blik te werpen op een aantal van de muzikale optredens. A Million Squeeks Will Do You No Harm – Extrapool Voor het psychedelische konijnenbehang van Extrapool staat een meneer met een petje, skinny en baardje een mengpaneel te bedienen. ANS valt binnen terwijl AMSQWDH al bezig is, maar er zijn meer mensen die komen en gaan tijdens het optreden. Het is dan ook niet stil als deze eenmansband uit Eindhoven zijn kunstzinnige klanken ten gehore brengt, wat eigenlijk ook niet nodig is. Hij omschrijft zijn muziek zelf als ‘noisy en ambient’, en hoopt dat wij het een beetje mooi vinden. Uit het mengpaneel klinkt een keur aan geluiden, mierzoete klanken die doen denken aan de Droomvlucht worden afgewisseld met grungy tonen. AMSQWDH doet ook covers, ‘en wie deze raadt, krijgt de eer’, zo meldt hij. Enkele seconden later roept een wijsneus ‘Better of Alone’, waarna het kwartje voor meerdere mensen uit het publiek valt. Deze ‘noisy’ versie van het nummer valt zeker in de smaak. On eva – In de Blaauwe Hand Een meisje met een gitaar staat onder een bronskleurige kroonluchter. Ze wordt omringd door geborduurde schilderijtjes en staat bij de deur In de Blaauwe hand. Het meisje, Marianne, begint met een liedje over een kat in haar bed. Andere nummers hebben als onderwerp doodgaan, vrijen en liefde. Het publiek luistert ademloos, op de achtergrond is alleen het rinkelen van de kassa en het openen van flesjes te horen. On eva weet haar publiek te raken, een meneer op de voorgrond was zo intens aan het luisteren, dat ze zelfs moest vragen waarom hij zo moeilijk keek. De man wist hier geen antwoord op. Dat deerde niet, want het meisje met de gitaar ging alweer door met het volgende liedje. Of het publiek niet mee wilde doen? Even later klinkt dan ook door het hele café ‘en komen we niet klaar’. Deze zangeres weet wat ze wil. The Cannonball Johnsons – De Hemel Achter het grasveldje voorbij de Waagh, in restaurant en brouwerscafé De Hemel, spelen The Cannonball Johnsons de sterren van de hemel. De vier knappe koppen van deze band zingen meerstemmig, en spelen onder andere gitaar, mandoline, banjo en mondharmonica. De muziek, een combinatie van One Direction (hadden we al gezegd dat de vier er leuk uitzien?) en Mumford and Sons, is fijn om naar te luisteren en prima om op te dansen. De vrolijke klanken steken het publiek aan, de voetjes komen los van de vloer en het bier vloeit rijkelijk. Wanneer de Johnsons klaar zijn met hun optreden, wordt er dan ook om meer geroepen. De bandleden hebben gelukkig nog meer liedjes in hun repertoire staan, en weten hun toehoorders nog een half uur te boeien met een nieuwe reeks aanstekelijke liedjes. Om kwart over twaalf moeten de jongens dan toch écht stoppen en naar huis, maar niet voordat ze een stortvloed aan applaus en lovende woorden over zich heen krijgen.

 

Lees meer

ANS bezocht: Spoken & Plugged

Donderdag tot en met zondag vond het literaire festival Wintertuin plaats. Dit jaar was het thema literatuur en muziek. ANS bezocht het festival op de zaterdagavond in Doornroosje. Onder het mom van Spoken & Plugged spraken muzikanten en schrijvers over hun liefde voor het andere kamp. ANS liet zich goedmoedig voorlezen en toezingen. Tekst: Tijs Sikma Foto's: Mike Ruth Creatievelingen Tussen het publiek bevindt zich de oude garde creatievelingen, type geitenwollen hippie, die zij aan zij staan met de nieuwe garde; modieus, jong en knap, met een vleugje hipster. Om als letterkunstenaar of literatuurminnaar erkend te worden, wil je wel als zodanig herkend worden. Literatuur en muziek hand in hand Tijdens de voordrachten gaan mooi geklede gedichten hand in hand met niet te doorgronden kunststukjes. Zo vertelt Arthur Japin, begeleid door stemkunstenares Greetje Bijma, letterlijk en figuurlijk indianenverhalen. Japin draagt erg gevoelig voor en Bijma brengt wonderbaarlijke geluiden voort. Iemand die het betreffende boek niet heeft gelezen, moet zich toch af en toe achter de oren krabben: ‘Waar heeft hij het nou toch over?’ Dichter Pim te Bokkel krijgt muzikale ondersteuning van singer-songwriter Douwe Bob. Soms blijven zinnen beklijven, zoals ‘in de ochtendstraten ademt de herfst’, vaker blijven ze hun betekenis schuldig. Hij leest het geheel in ieder geval erg plechtig voor en de country-liedjes van Douwe Bob worden ondubbelzinnig goed gebracht. ANSbezochtwintertuinLater op de avond interviewt Volkskrant-columnist Henk van Straten dichter Ilja Leonard Pfeijffer en rockicoon Bennie 'Oerend Hard' Jolink. Ook in dit interview komt de spanning tussen poëzie en pretentie terug en wordt er gesproken over de 'aversie en ambitie ten opzichte van de literaire wereld'. Jolink haalt bijvoorbeeld uit naar de narcistische BN'ers. Toch kan ook hij het niet laten ons mee te delen dat hij werken van grote Russische schrijvers heeft gelezen en dat hij nooit bang is - dat hij geen angst kent, noemt hij een afwijking. Voorgelezen worden Iedereen die als kind vroeger is voorgelezen, weet hoe heerlijk het kan zijn. Ondanks dat je niet altijd het hele verhaal begreep of alle woorden wist, bleef het spannend. Dat je vader zich dan voordeed als iemand die hij niet werkelijk was, maakte de woorden juist mysterieuzer. Daardoor was je meer geneigd het toch te willen begrijpen. Voor de dichter en de muzikant is het daarom misschien een noodzaak om pretentieus te zijn en moeilijk te doen, en is dit de charme van het vak. Toch is er ook duidelijk opluchting voelbaar wanneer aan het eind van de avond de voetjes van de vloer kunnen dankzij het optreden van Magnus, het dance-elektroproject van dEUS-frontman Tom Barman en techno-dj C.J. Bolland. De beukende beat blijft voor velen dé universele en meest begrijpelijke vorm van communicatie.

 

Lees meer

ANS luistert: Agnes Obel - Riverside (2010)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Agnes Obel - Riverside Toen het laatst sneeuwde, wilde ik niets liever dan luisteren naar Riverside van Agnes Obel. De winter van 2010, toen het album Philharmonics verscheen, was de koudste sinds 1996. Ik deed toen niets anders dan luisteren naar de rustgevende pianoklanken van Obel. Vandaar dat ik telkens als het koud is, verlang naar de zo genoemde 'pianiste met de engelenstem' en haar ingetogen liedjes. Obel's volgende album Aventine kwam uit in 2013. Ook dit album behoort tot mijn favorieten. Gelukkig heeft ze met deze nieuwe plaat niet geprobeerd hippe kutmuziek te maken, maar is ze op haar oude pad verder gegaan met haar, vaak wat klassiek aandoende, popliedjes die schreeuwen om kou en sneeuw. Vol goede moed hoop ik daarom op een derde album, om mijn toch al beperkte muziek assortiment mee uit te kunnen breiden.

 

Lees meer

ANS luistert: De Jeugd van Tegenwoordig - Ja, natúúrlijk! (2013)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. De Jeugd van Tegenwoordig - Ja, natúúrlijk! (2013) Ze zijn weer terug, en hoe. De Jeugd van Tegenwoordig weet weer vriend en vijand te verrassen met het nieuwe album dat vanaf morgen in de winkels ligt. Ja, natúúrlijk! is alweer het vierde album van de heren en laat maar weer eens zien dat ze het niet verleerd zijn. De plaat stond woensdag voor een dagje op Spotify en werd veelvuldig afgespeeld. Met De Formule werd al een voorproefje gegeven. Deze track was even wennen, maar na drie keer luisteren hoor je zelfs in de opstijgende Boeing pure genialiteit. Toen later Een Barkie als single de wereld in werd geslingerd kwam de veelzijdigheid van de groep naar voren. De synthesizer weet bij mij de gevoelige snaar te raken, beter lijkt het bijna niet te worden. De rest van het album is zoals je van De Jeugd van Tegenwoordig verwacht: opvallend, strak en knettergek. Niet voor niets staat er een nummer op met als titel Gekke Boys. Morgen kan ik het album eindelijk vastpakken en als ik de hoes open klap verblijd worden met de woorden 'Ja, natúúrlijk!'. Ronald Peeters Klik hier voor het archief.

 

Lees meer

ANS luistert: Haim - Days Are Gone (2013)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Haim - Days Are Gone (2013) Goed nieuws voor Nijmegen: aanstaande zondag treedt Haim op in Doornroosje. Slecht nieuws voor iedereen die dit - net als ik - nu pas ontdekt: het is al uitverkocht. Desalniettemin reden genoeg om hun nieuwste album Days Are Gone uit te lichten. De drie muzikale zusjes maken op deze plaat vrolijke en zomerse muziek en zouden met hun hoge stemgeluid niet misstaan tussen jaren-tachtig meidengroepen zoals de Go Go's en Pointer Sisters. Toch weten zij met af en toe een gitaarridel - Forever - en elektronische deuntjes - Send Me Down - hun geluid een moderne twist te geven. Prima muziek, ook als je de dames niet live mag aanschouwen. Kiki Kolman Klik hiervoor het archief van ANS luistert.

 

Lees meer

ANS luistert: Hundred Waters - The Moon Rang Like A Bell (2014)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Hundred Waters – The Moon Rang Like A Bell (2014) 'Dus dit krijg je als je Gold Panda kruist met Radiohead en The Shins!' Dat was de eerste gedachte die in me opkwam bij het opzetten van The Moon Rang Like A Bell, het eerste volledige album van Hundred Waters. Ik had nog nooit gehoord van de muzikanten uit Gainesville, maar de band maakt zeker indruk. Wellicht zijn de teksten soms moeilijk te verstaan, maar het is heerlijke muziek om over te schrijven tijdens een brakke ochtend op kantoor. Het nummer Broken Bluebrengt me bijvoorbeeld helemaal tot rust, maar dat geldt eigenlijk voor het hele album: het maant tot kalmte. De band heeft ondanks hun onbekendheid toch een redelijk indrukwekkende prestatie geleverd: bij het uitkomen van hun eerste EP hebben ze getourd met onder andere Skrillex en Diplo. Hoewel Hundred Waters qua sound veel zachter en etherischer is, zijn ze toch een mooie toevoeging aan zo'n entourage elektonische artiesten. The Moon Rang Like A Bell is zeker een aanrader voor iedereen die een fijne ochtend wil. Klik hier voor het archief.

 

Lees meer

ANS luistert: Muse - Absolution

Over iets meer dan twee weken vindt de officiele release van het nieuwste album van Muse plaats. Tot deze tijd geniet ik nog volop van het beste album tot nu toe van deze Britse rockband: Absolution. Tijdens de opnames van dit album brak de Irakoorlog uit. Dit had als gevolg dat de songteksten van het album veel complottheorieën en politieke en wetenschappelijke overtuigingen behandelen. Vooral de zanger van de band, Matthew James Bellamy, houdt van deze complottheorieen. Matt staat bekend om zijn kopstem. De nummers van Muse bestaan uit een mix van klassieke muziek en harde rock. Dit in combinatie met goede songteksten maakt dat ik uren naar dit album kan luisteren. De liedjes van Muse worden alleen maar beter naarmate je ze vaker hoort. Running out of Time en Butterflies and Hurricanes zijn mijn favorieten, maar ook de andere nummers worden op kantoor grijsgedraaid.

 

Lees meer

ANS luistert: Perfect Pussy - Say Yes To Love (2014)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Perfect Pussy – Say Yes To Love (2014) De woorden Perfect Pussy roepen nieuwsgierigheid bij me op, toch is de snoeiharde punk die uit mijn koptelefoon komt geen verrassing met zo’n naam. ‘Say Yes To Love’ is het debuutalbum van de Amerikaanse band, alleen voorgegaan door een EP. De muziek doet qua sound denken aan jaren 80 punk; sommige nummers klinken zelfs verbazingwekkend veel als X Ray Spex, een van mijn persoonlijke favorieten. Toch zijn er ook genoeg moderne elementen om niet het gevoel te krijgen dat Perfect Pussy na-apers zijn. Het album is hier en daar elektronisch en heeft een hoog lo-fi gehalte. Tegelijkertijd blijft het voornamelijk punk, een genre dat weinig variatie kent en het vooral moet hebben van vertrouwde elementen en dat is erg goed te horen. De stem van Meredith Graves wordt flink op de proef gesteld met een half uur heel stoer klinkend geschreeuw. Bij nadere inspectie zingt ze onder andere ‘I eat stress and I shit blood’, dingen die elke student dagelijks meemaakt. Mede door dit feest der herkenning is de plaat net zo lang houdbaar als punk zelf. Janna Gerrits

 

Lees meer

ANS luistert: Tangarine - Move on (2014)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Tangarine - Move on (2014) Tot mijn grote schaamte moet ik bekennen dat ik Tangarine voorheen alleen kende als het folkduo dat een jaar lang oh zo mooie liedjes coverde bij De Wereld Draait Door. Toen ANS de twee broers strikte voor een interview en ik deze schone taak kreeg toebedeeld, moest ik er maar aan geloven om eens een plaat van het duo te draaien. Vijf YouTube-filmpjes en twee Spotify-albums later, was ik verkocht. Het nieuwste album van Tangarine is gevuld met vrolijke jaren zestig-achtige folkmuziek dat als het ware uit je speakers stroomt; fijne achtergrondmuziek voor bij die studeersessie. Een uitzondering vormt It's allright, waarop je echt niet stil kunt blijven staan (kijk ook even de hilarische clip). De plaat heeft door de jaren zestig-sound na een tijdje wel een hoog waar-heb-ik-dit-toch-eerder-gehoord gehalte, maar dat zal me eigenlijk een worst wezen. Wie een nummer met de refreintekst: you've cut me out of your lifevrolijk kan laten klinken, maakt me blij.  

 

Lees meer

ANS luistert: The Kik - 2 (2014)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.  The Kik - 2 (2014) De Rotterdamse nederbeatgroep is weer terug. Het tweede album mag dan wel geen originele naam hebben, de muziek erop is dat wel. De nieuwe plaat heeft zeker wat gelijkenissen met het eerste album, maar dit keer maakt de band een aantal muzikale uitstapjes. Met Schilderstraat zijn er eens geen vrolijke gitaren die de boventoon voeren,de band komt met een rustig jazzliedje. Verder zijn er twee korte intermezzo's, die ervoor zorgen dat het album lekker doorloopt. Deze variatie aan stijlen maakt de plaat ultiem voor de Nederlandse zomer. Mocht het kwik in de thermometer eindelijk boven de 20 uitkomen, dan trek ik een biertje open met op de achtergrond De zomer en jij. Tot die tijd past Lot uit de loterij perfect bij het druilerige weer. Kortom, The Kik komt weer met een vrolijke plaat die de komende tijd grijs gedraaid zal worden op kantoor door mij. Ronald Peeters Klik hier voor het archief.

 

Lees meer

ANS luistert: Todd Terje - It's Album Time (2014)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Todd Terje - It's Album Time (2014) Todd Terje is in Noorwegen een bekende naam. Hij staat volgens Wikipedia zelfs bekend als een van de grote drie van Noorse disco. Wat ze in Noorwegen onder disco verstaan weet ik niet, maar het verschil tussen Terje’s muziek en een retro-deuntje van een videospelletje is mij niet helemaal duidelijk. Misschien is het in Noorwegen heel hip om in de bar een boss battle te houden onder het genot van een veel te duur biertje. Elk nummer van het album klinkt hetzelfde, dus dan kunnen ze in ieder geval de hele avond doorgaan. Niet alles aan de plaat is vervelend, het is heerlijke muziek om bij te studeren en werken. Het fungeert juist door de herhaling prima als achtergrondmuziek. Misschien is het ook lekker voor een lange autorit zodat je kunt doen alsof je in een oud racespelletje zit. Verder zal ik het zelf niet veel draaien: voor dit soort muziek heb ik mijn 3DS. Janna Gerrits Klik hier voor het archief

 

Lees meer

ANS luistert: Young and Sick - Young and Sick (2014)

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. Young and Sick - Young and Sick (2014) Wie denkt dat goede dj's het enige muzikale exportproduct van Nederland zijn, heeft het mis. Limburger Nick van Hofwegen maakte albumcovers voor grote namen als Foster the People, Maroon 5 en Robin Thicke. Ondertussen werkte de artiest aan een muzikaal project onder de naam Young and Sick. Het gelijknamige debuutalbum komt volgende week uit, maar is nu al te streamen. Gelukkig maar, want hoe eerder we van de dromerige synthesizers en jazzy drumbeats kunnen genieten, hoe beter. De blazers en psychedelische stemmen maken de plaat zweverig en dansbaar tegelijk. Tracks als Gloom doen denken aan een mix van James Blake en R. Kelly. Wie hier live getuige van wil zijn, moet helaas nog even geduld hebben. Young and Sick tourt voorlopig alleen door de VS. Gijs Hablous Klik hier voor het archief.

 

Lees meer

Arthur Japin: ‘Schrijven is een manier om te acteren, zonder op het toneel te hoeven staan.’

Van 27 tot en met 30 november vormt Nijmegen het podium voor literair festival Wintertuin. In het kader van het thema van dit jaar, ‘de ontmoeting tussen literatuur en muziek’, stelt ANS vijf vragen aan verscheidene gastsprekers en muzikanten. Dit keer wordt schrijver Arthur Japin aan de tand gevoeld. Tekst: Kim Saris Foto: Mike Ruth Welk geluid wil je met je werk ten gehore brengen? ‘Een lied dat je hoort twee nummers voor het eind van de musical. Het bijna finalelied, waarin iemand opbouwt naar de finale toe, waar de hoop in zit. Het is zoeken naar die hoop en dat loont, dat is wat ik zoek. Voor alle hoofdpersonen in mijn boek geldt dit: het begint met een vraag voor mensen die echt geleefd hebben, waarvan je denkt: ‘God, mens, hoe heb je dát gedaan?’. De zoektocht naar het antwoord op de vraag, dat is de essentie van de roman. Het antwoord op de vraag is altijd hoop, de personages hebben altijd ergens hoop op en hoop uit geput. Ik ben iedere keer benieuwd wat voor oplossing ze gevonden hebben. Als je het zou moeten vertalen naar muziek, is dat het. Als je in de put zit en je weet niet meer hoe je het moet aanpakken, dan zit ik er 'wham' bovenop.’ Stilte of lawaai? ‘Stilte! Stilte, stilte, stilte. Ik zou nooit meer hoeven te praten. Nooit meer woorden te hoeven zeggen als het niet nodig is. Absoluut de stilte dus, ik heb geen woorden nodig en geen letters.’ Wat klinkt je als muziek in de oren? ‘Een geliefde die blij is om je te zien en iets liefs zegt. Er zijn geen woorden voor nodig. Als je ziet dat iemand blij is om jou te zien, dan is alles al gezegd.’ Wat verstoort je ritme? ‘Het geluid of de aanwezigheid van anderen, die niet in mijn rol of stuk spelen. Ik ben altijd bezig om een decor te maken waarin ik zelf alles waar kan maken. Mensen die dwars door mijn decor heenlopen, moeten niet meespelen. Ze kunnen het niet, begrijpen het niet of omdat ze het niet weten. Dat verstoort mijn ritme. Hoe stiller het is binnen het decor, hoe beter ik mijn eigen verhaal kan vertellen.’ Waar zit voor jou de muziek in? ‘In beweging. Ik kan muziek maken met mijn lijf. De ruimte vullen, daarin vind ik muziek en het laadt me op. Als je mijn boeken letterlijk wilt nemen, ben ik gevormd door musicals vroeger als kind. Net als in het geval van theater, bestaan mijn boeken uit scènes. Dat gebeurt niet bewust, maar gewoon omdat ik eraan denk. Als ik een scène heb geschreven waarin twee mensen met elkaar in een ruimte zitten te praten, dan wil ik dat ze voor de afwisseling in een grote scène de straat op gaan waar veel geroezemoes is. Ik kan niet ontkomen aan de traditionele theateropbouw van vier à vijf aktes en mijn boeken zijn allemaal op dezelfde manier opgebouwd. Het zit van nature in mij en ik kan er niet van loskomen. De personages komen toevallig in me op, ik vind het leuk om iedere keer een ander personage te spelen. Ieder personage staat voor hetzelfde probleem, maar hoe lost dit ene personage dat probleem op? De dag dat ik het idee voor De overgave (2007) vond, had ik ook een ander idee in mijn gedachten. Blijkbaar is dat het moment waarin je goed staat en denkt: kom maar op met deze rol. Het is een manier om te kunnen acteren, zonder op het toneel te hoeven staan.’

 

Lees meer

Automatic Sam: 'Winterdepressie doen we niet aan'

In het kader van het Wintertuinthema ‘licht’ stelt ANS-Online vijf vragen aan verscheidene gastsprekers en muzikanten. Ditmaal: Automatic Sam. De jongens van Automatic Sam timmeren al een tijdje aan de weg. Na hun eerste album Texino uit 2011 is er dit jaar de opvolger Sonic Whip. Tussendoor hebben de heren niet stil gezeten, ze traden op bij onder andere de Zwarte Cross en De Affaire. Gisteravond brachten ze een psychedelische show op het Wintertuinfestival: voor Poetracks hebben ze het gedicht 'Wildverband' door Joke van Leeuwen vertaald naar muziek. Vijf vragen in het thema van dit festival: 'Het leven is al zwaar genoeg, laat de literatuur licht zijn.' Tekst: Loren Brouwers en Janna Gerrits Foto: Anouk van Tiel Hebben jullie liever licht of donker? Pieter: 'Dan ga ik toch voor donker, voor de muziek.' 'Soms doen we het licht uit als we repeteren. We kunnen bepaalde liedjes blind spelen. Je zit er soms een vakje naast, maar dat is ook wel leuk,' vult Erik aan. Pieter gaat door: 'Het zou ontzettend leuk zijn om op te treden als het volledig donker is. Aan de andere kant is licht ook wel onmisbaar nu de dagen zo kort zijn.' Toch verpest het donker de sfeer volgens Erik niet. 'Winterdepressie doen we niet aan, dat is de weekendroker onder de geestesziekten.' Wat kan volgens jullie het licht niet verdragen? 'Geen idee eigenlijk. Racisme? Of donker, dat kan het licht ook niet verdragen! Natuurlijk ook dat geouwehoer over Zwarte Piet,' zegt Jim. Erik is het daarmee eens: 'Dat zijn we helemaal zat, ook al beginnen we er nu wel weer over.' 'Camouflagebroeken, daar kan je echt niet mee naar buiten,' stelt Rense. Als laatste heeft ook Pieter een mening: 'Oneindigheid, daar word je helemaal naar van. Als je daar een avond over nadenkt, dan kan je de slaap niet meer vatten.' Waarom verdient jullie werk het om in de spotlights te staan? Pieter: 'Het is niet echt aan ons om daarover te oordelen. Wij maken gewoon muziek en het is leuk als het in de spotlights komt te staan.' Erik knikt. 'Zelf vinden we ons werk mooi, maar dat kunnen we niet van een ander eisen,' zegt hij. 'Ons werk is wel oprecht ofzo, we zitten hier niet de stoere rockband uit te hangen,' gaat Pieter verder. 'Het is echt wie we zijn en je hoort ons vieren samenwerken.' Dat is volgens Erik ook terug te zien in het optreden bij Poetracks: 'Vanavond wilden we ter plekke kijken wie wat zou spelen. Zo hadden we het gedicht ook geïnterpreteerd, daarvan is de laatste regel: "En bijna paste alles bijna prachtig." Dat hebben we in klank proberen te vertalen.' Wanneer tastten jullie voor het laatst in het duister? 'Rense tast compleet in het duister als hij naar Arnhem moet rijden. Eigenlijk niet eens per sé naar Arnhem, maar Rense weet nooit de weg. Hij moet wel de chauffeur zijn, want hij komt helemaal uit Zwolle,' aldus Erik. Pieter vult aan: 'In het duister tasten doen we verder niet zoveel, het boeit ons gewoon niet als het een rotzooi is. Rommel is leuker dan structuur. Als we op tour gaan moeten we vaak op de dag van vertrek nog de bus regelen. Soms denk je: "Wat een teringzooi", maar dat denken we eigenlijk elke week.' Waar hebben jullie een zwaar hoofd in? Pieter kijkt moeilijk. 'Ouderdom, omdat je dan zo weinig hebt om naar uit te kijken. Je zit gevangen in de tijd en je kunt het roer op een gegeven moment niet meer omgooien. Als het je supervet lijkt om te leren schilderen dan ben je de pijp uit voor je er goed in bent,' zegt hij. Erik: 'Ik snap ook geen hol van oorlog. Het is van alle tijden en het lijkt nooit meer weg te gaan, maar ik vind het onzin dat mensen een acht meter hoge muur bouwen zoals bij de grens van Israël en Palestina. Het is daar een dikke teringzooi. Je moet niet aan iemands vrijheid zitten, laat elkaar gewoon met rust.' Pieter is het daarmee eens. 'Volgens mij zijn we te liberaal voor de rest van de wereld,' zegt hij. 'Je moet kunnen doen waar je zin in hebt. Die interviews worden we trouwens ook wel zat.'

 

Lees meer

Bastian

Bastian, de band van über-producer Bas Bron (de Jeugd van tegenwoordig), lanceerde eind maart zijn vierde album there’s no such place. de electrofunk van de eerste platen, met onder andere de wereldhit You got my love, is geëvolueerd naar een smerige en sexy sound die rockt als thin lizzy en funkt als prince. natuurlijk, het combineren van rock en funk is al zo oud als de weg naar detroit, maar met dit album voorziet Bastian die weg van een nieuwe spitsstrook. Bastian zet vanavond het cultuurcafé op zijn kop, en de discobal komt geheid in beweging! 21.30u, cultuurcafé, mercatorpad 1, entree gratis,www.bastianmusic.com Bastian - You\'ve Got My Love

 

Lees meer

Cd-winkel Kroese helpt Nijmeegse muzikanten

Artiesten uit de regio kunnen binnenkort terecht bij een nieuw platenlabel: cd-zaak Kroese, gelegen aan de Molenstraat, start met haar eigen Kroese Records. Dat meldt De Gelderlander. Via het nieuwe label kunnen onbekende, beginnende artiesten en bands uit de regio via de contacten van de cd-zaak aan hun muzikale weg timmeren. De eigenaren helpen de beginnende muzikanten om hun kennis van de muziekwereld op te krikken, moed in te spreken en in sommige gevallen wat geld toe te stoppen. Mocht je nog muzikale aspiraties hebben en woon je inmiddels in Nijmegen, dan kan Kroese je misschien helpen met je reis naar de top.

 

Lees meer

Cultuur op de Campus | Felix Schlarmann Group

De Felix Schlarmann Group, dat zijn vijf jonge honden die met hun heldere melodieën en energieke solo’s opzwepende jazz maken. De leden van het quintet, onder leiding van drummer Felix Schlarmann, hebben furore gemaakt in bands als Room Eleven en Pete Philly and Perquisite. Ze zijn graag geziene gasten op internationale festivals als North Sea Jazz. Om met Utrecht Jazz Fest te spreken: ‘Wie een concert van Felix Schlarmanns band bezoekt, wacht weinig minder dan een sensatie.’ 20.00-20.45u, CultuurCafé, Mercatorpad 1, entree gratis,www.myspace.com/felixschlarmann

 

Lees meer

Cultuur op de Campus | Junior Eats Alone

De bandleden omschrijven de muziek van Junior Eats Alone als pop/rock die varieert van luisterliedjes tot gitaargeweld. Divers is het geluid zeker, alleen al door het scala aan instrumenten dat de zeskoppige band bespeelt. Junior Eats Alone stond al in het voorprogramma van Damien Rice en Van Dik Hout, wat de brede aantrekkingskracht illustreert. Volgens 3voor12 onderscheidt de band zich door een ‘mix van geijkte popinstrumenten met een soulvol blazersensemble’. Een erg fijne live band, kortom! 20.00u, CultuurCafé, Mercatorpad 1, entree gratis,www.junioreatsalone.com

 

Lees meer