Nijmeegs derde

NEC is de laatste jaren vanwege de magere resultaten niet bepaald het vlaggenschip geweest voor Nijmegen. Technisch Directeur Carlos Aalbers is in het nauw gedreven door de financiële gebreken die de club parten blijven spelen. ‘Ik denk dat de stad en de club veel voor elkaar kunnen betekenen.’ Tekst: Laurie de Zwart Foto: Joeri Pisart Druk telefonerend stapt Carlos Aalbers (49) het supportershonk van de Nijmegen Eendracht Combinatie (NEC) binnen. Aan de andere kant van de lijn klinkt een groet die hem in verwarring brengt. ‘Tot ziens? Oh, yes, we say “tot ziens” in Dutch. Tot ziens!’ Midden in de bouwkeet die De Goffert ten tijden van het interview vormt, gaat Aalbers voor naar zijn tijdelijke kantoor. ‘Raad eens wat er achter deze deur zit’, zegt hij, met de sleutel in het slot en zijn hand op de klink. De deur zwaait open en daarachter wordt een in bruin geschilderde skybox met ingebouwde bar, espressoapparaat, tap en verschillende flessen sterke drank onthuld. Op de tafel in de mini-kroeg staat zijn laptop. De tijdelijke werkplek biedt een panorama van het stadion waar de Nijmeegse club presteren moet, maar dat het afgelopen jaar niet deed. Aalbers, inmiddels als technisch directeur verbonden aan NEC, heeft in 2008 via een de computerbranche de club waar hij vroeger als beroepsvoetballer speelde teruggevonden. De positie die hij nu bekleedt, is veel onvoorspelbaarder dan vorige functies. ‘Ik zeg altijd dat we hier werken met een glazen dak omdat iedereen die wil, kan meekijken. Dat maakt dat je op het ene moment niet meer stuk kan en op het andere de grond in wordt geboord.’ Het competitieseizoen eindigde voor Aalbers en zijn ploeg in mineur waardoor de kritiek toenam. Hoewel de Vierdaagsefeesten absoluut worden beschouwd als Nijmeegs grootste trots, werd de strijd om de tweede plaats volgens burgemeester Bruls altijd gestreden door NEC en de RU. Hij betoogde tijdens het RU-lustrum afgelopen mei echter dat NEC tegenwoordig naar een derde plaats is gezakt. Stoeltjes tellen voor de wijk De aanwezigheid van een professionele voetbalclub levert een positieve bijdrage aan het imago van een stad omdat het haar geloofwaardigheid verhoogt, vindt Aalbers. De club speelt bijvoorbeeld een rol in projecten van de stichting Wij staan voor de wijk. Zo is er het project Playing for succes, waar kinderen met een leerachterstand in het stadion en soms in de aanwezigheid van professionele voetballers allerlei opdrachten krijgen op hun eigen niveau. De ene groep mag de stoeltjes tellen van vak H en de andere leert hoe je een interview moet afnemen. In een ander project worden kinderen voorgelicht over een gezonde levensstijl. ‘Het is mooi dat de spelers kunnen worden ingezet om te vertellen over beweging en voeding.’ De contacten met inwoners van de gemeente liggen verder voornamelijk bij de HAN. ‘Veel specialisten die bij ons van pas komen worden daar opgeleid. Er lopen hier veel studenten stage, bijvoorbeeld als mental coach of bewegingsfysioloog.’ Hoewel er nog niet zo veel gerichte reclame wordt gemaakt voor studenten op de RU, zegt Aalbers wel geïnteresseerd te zijn in dit nieuwe publiek. ‘We zijn als club continu op zoek naar mensen die we aan ons kunnen binden.’ SONY DSC Volksvoetbal ‘Het is niet realistisch om te zeggen dat NEC kampioen van Nederland wordt’, geeft Aalbers toe, maar het afgelopen seizoen viel desalniettemin tegen voor de club uit de Keizerstad. ‘Dan druk je het zachtjes uit, het was gewoon slecht.’ Een reden kan Aalbers daarvoor niet aanwijzen. ‘Wij kunnen niet zomaar materialen bij elkaar gooien en een product van de band laten rollen. We werken met mensen en dat omvat meer.’ Hoewel Aalbers op de transfermarkt goede zaken deed door de verkoop van in de jeugdopleiding ontwikkeld talent, kan hij de financiële meevallers niet gebruiken om nieuwe spelers te trekken. Het bedrijf wil financieel gezond worden. Er zal echter niet zomaar een suikeroom uit een Oosterse oliestaat worden binnengehengeld zoals bij buur en rivaal Vitesse. NEC staat bekend als een volksclub. ‘Dit imago past bij de club en bij Nijmegen en daarom moet de voetbalclub binnen de stad breed gedragen worden. De resultaten moeten tot stand komen door meerdere partijen en supporters bij elkaar te brengen.’ Op royale steun van de gemeente hoeven Aalbers en zijn team in ieder geval niet te rekenen en ook de inkomsten vanuit supporters zullen komend seizoen tegenvallen. ‘De slechte prestaties zullen ook van invloed zijn op de verkoop van club- en seizoenskaarten’, voorspelt de technisch directeur. De laatste cijfers wijzen al op veel opzeggingen. Hij benadrukt dat dit niet slechts ‘het resultaat is van het resultaat’, maar dat ook andere factoren van invloed zijn. ‘Het gemak waarmee Eredivisie Live voetbal de huiskamer in brengt, is duidelijk merkbaar, maar ik vermoed dat de crisis de grootste reden vormt.’ Oh, the four days walk! Aalbers noemt het door het terugvallende publiek dan ook betreurenswaardig dat de gemeente Nijmegen op dit moment de voorkeur geeft aan investeringen in de amateursport in plaats van in topsport. Zeker omdat stadion De Goffert drastisch aan meer verbouwingen toe is om mee te kunnen blijven draaien in de eredivisie is Aalbers teleurgesteld. ‘Om mensen te laten sporten, heb je de kennis van de top nodig, de trainers en adviseurs. Vanuit de topsport kun je heel veel elementen laten zakken naar de breedtesport. Daarbij kunnen onze voetballers dienen als voorbeeld.’ De aandacht voor NEC in de media was de afgelopen jaren niet altijd positief. Meer dan eens werden rellen in het centrum aangekondigd. ‘Er moet zoveel gebeuren voordat het programma en de vereiste veiligheid voor elkaar zijn.’ Aalbers wil echter benadrukken dat de meeste supporters zich wel gedragen. De kleine groep mensen die zich misdraagt, wordt breed uitgemeten en dit schaadt de club en de thuishaven. Volgens hem is een grote motivatie voor de rellen vergelding. ‘Zo heeft de Belgische club Germinal Beerschot hier jaren geleden huisgehouden. Enkele supporters zijn toen gewond geraakt en er zijn eigendommen beschadigd. Men is nog steeds op zoek naar een moment om dat recht te zetten.’ Wel bestaat de angst dat niet alleen het imago van de club, maar ook die van het gastvrije karakter van Nijmegen onder druk komt te staan. Ook rondom de wedstrijden tussen NEC en Vitesse ontstaan regelmatig opstootjes of worden dreigingen geuit. Aalbers noemt dit een beladen wedstrijd, omdat alles wat er in een competitie hoort dan aanwezig is. Het zou beter zijn als de rivaliteit werd omgezet in extra motivatie voor het elftal die de overwinning als een reële uitdaging beschouwen. De reputatie van Nijmegen als stad is ook voor haar ploeg van belang. Het imago van de een heeft automatisch invloed op dat van de ander. Zo draagt de naam die de stad geniet op haar beurt ook bij aan de bekendheid van de voetbalclub uit de Eredivisie. ‘Bij NEC zie je vraagtekens, maar als ik Nijmegen noem dan zie je herkenning. Ze zeggen dan: “Oh, the four days walk!”’ Bekijk hier de overige artikelen uit de intro-ANS.

 

Lees meer

Uit de Oude Doos: degradatievoetbal in Nijmegen?

Iedere twee weken rakelt ANS herinneringen op door een artikel uit de archieven te plukken. Deze week in de nostalgische rubriek: voormalig NEC-trainer Cees van Kooten. Het kon niet op in de Goffert afgelopen vrijdag: NEC won voor het eerst sinds februari van dit jaar weer een wedstrijd. Door de overwinning is de Nijmeegse club voorlopig van de laatste plaats in de Eredivisie af. Met de tot nu toe tegenvallende resultaten en een technisch directeur die wel niet wel niet opstapte kan NEC dit sprankje hoop goed gebruiken. Toch is het spel nog altijd niet om over naar huis te schrijven. In het seizoen '94-'95 was dat heel anders, zo stelde Cees van Kooten, destijds trainer, in een interview met ANS. Hij was zelfs van mening dat de ploeg op dat moment na Ajax de best voetballende ploeg in de eredivisie was. In het gesprek dat ANS in april 1995 voerde met Van Kooten, vertelde hij over de lage positie op de ranglijst en het fabelachtige voetbal van NEC. Ook zijn gebrek aan visie komt in het artikel aan de orde. Nijmeegs trots was promovendus in de PTT-Telecompetitie en is sindsdien niet meer uit de hoogste competitie verdwenen. Ondanks dat de club niet degradeerde werd Cees van Kooten wegens tegenvallende resultaten op 7 november 1995 ontslagen. Hopelijk lukt het de Nijmegen Eendracht Combinatie dit seizoen wederom om zich te handhaven in de Eredivisie en treft trainer Anton Janssen niet hetzelfde lot als zijn collega. Lees hier het artikel uit de april-ANS van 1995:
Niks degradatie! NEC-trainer Van Kooten kijkt alleen naar boven In de PTT-telecompetitie staat NEC op de zestiende plaats. Klassebehoud is dus lang niet zeker. Maar aan degraderen wordt bij NEC nooit gedacht. 'Het woord is hier nog niet gevallen. Daarvoor spelen we te goed', zegt trainer Van Kooten met zelfvertrouwen. Na Ajax zijn we de best voetballende eredivisieploeg.' Tekst: Floris van Balen en Daniël Rovers Op het trainingsveld van de Nijmegen Eendracht Combinatie (NEC) hangt een gemoedelijke sfeer. De selectie van NEC werkt ontspannen een lichte training af: even inlopen, beetje sprinten, 'overschieten', en dan een partijtje op klein veld. Het is woensdagmiddag 5 april, drie dagen na de sensationele overwinning op titelkandidaat Roda JC. Een handjevol supporters slaat de verrichtingen van 'hun jongens' met tevredenheid gade. 'Het zijn allemaal goeie jongens: zeer technisch en aanvallend ingesteld', zegt een trouwe bezoeker van de trainingen en wedstrijden van NEC. 'Ja, ze kunnen wel een potje ballen.' Aan niets is te merken dat NEC een club in degradatienood is: geen kwade supporters, geen conflicten tussen de spelers, geen druk van het bestuur op de coach. Gebruikelijke taferelen als een club 'onder de streep' geraakt en dus veroordeeld is tot 'degradatievoetbal', maar bij NEC is van dit alles geen sprake. In tegendeel; als enige club in het betaalde voetbal verlengde men voortijdig het contract met de trainer. Een duidelijk teken dat men vertrouwen heeft in de aanpak van trainer Cees van Kooten. Toch is NEC pas in de onderste regionen van de ranglijst terug te vinden. De eerste seizoenshelft verliep redelijk goed, maar na de winterstop is er de klad in gekomen: de laatste acht wedstrijden leverden slechts vier punten op. Slecht gespeeld wordt er niet - NEC krijgt links en rechts complimentjes voor het goed verzorgde veldspel - maar na negentig minuten staat het elftal vaak wel met lege handen. Waar ligt dat aan? Fatale blunders Van Kooten, bezig met zijn eerste jaar bij NEC, legt uit; 'Kijk, het team is gepromoveerd en bestaat uit allemaal spelers zonder ervaring op het hoogste niveau. En tussen de eredivisie en de eerste divisie zit een wereld van verschil. Als je in de eredivisie een fout maakt, wordt dat gelijk afgestraft, terwijl een blunder in de eerste divisie niet fataal hoeft te zijn. Persoonlijke fouten zijn dan ook de voornaamste oorzaak van onze lage klassering. Zoals tegen Vitesse, die wedstrijd moeten we eigenlijk gewoon winnen; we spelen de hele wedstrijd op hun helft. Alleen dan krijg je er in de laatste minuut zelf een om de oren omdat de verdediging staat te slapen. Het probleem met persoonlijke fouten is dat je er niet op kan trainen; het is puur een kwestie van ervaring.' Toch heeft Van Kooten alle vertrouwen in een goede afloop: 'De sfeer binnen de groep is perfect: het woord degradatie is hier nog niet gevallen. Waarom niet? Gewoon, omdat we prima spelen. Ik ben zelfs van mening dat we na Ajax momenteel de best voetballende ploeg in de eredivisie zijn.' Dat lijkt een merkwaardige uitspraak, omdat NEC de laatste maanden toch tegen een aantal flinke nederlagen is aangelopen: twee keer 5-1, tegen Volendam en Ajax. Van Kooten haalt zijn schouders op: 'Doelpunten zeggen mij weinig. Kijk, tegen Ajax sta je twintig minuten voortijd nog maar met 2-1 achter. Als je dat tot het einde kan vasthouden en je vijf minuten voor tijd Cees Lok (een sterke kopper, red.) naar voren stuurt, dan sleep je nog een punt weg uit De Meer. Maar ja, toen kreeg Van der Linden rood en met tien man ben je gewoon kansloos tegen het positiespel van Ajax. De nederlaag tegen Volendam was ook geflatteerd. We waren de hele wedstrijd beter, maar misten een handvol uitgespeelde kansen. En als ze het achterin dan weggeven, dan is het zo 5-1. RKC-thuis, dat was pas echt slecht: nipt verloren, maar we speelden werkelijk als een krant. Dat komt veel harder aan.' Geen echte visie Begin dit jaar nam Van Kooten het roer over van Jan Pruijn, die volgens het bestuur 'te weinig betaald voetbalervaring' had. Van Kooten daarentegen kan bogen op een lange carrière als actief voetballer. In twintig jaar betaald voetbal haalde hij ook het Nederlands elftal, al bleef dit bij een paar interlands. Van Kooten: 'Die bagage neem je toch mee als trainer. Ik ben zelf spits en laatste man geweest, dus ik weet echt wel hoe een aanvaller een verdediger moet bespelen en omgekeerd. Dat is al tachtig procent van het spelletje. Een echte visie heb ik niet. Ik pleit voor aanvallend voetbal, omdat ik daar de spelers voor heb. Dan train je dus veel op combineren in de kleine ruimte, want als aanvallende ploeg speel je vaak op de helft van de tegenstander. Met speelveld is kort en de ruimte klein: techniek, handelingssnelheid en combinatievermogen zijn dan essentiële kwaliteiten. Daar probeer ik aan te werken bij de trainingen. Het is dan mooi om te zien, als de spelers het beetje bij beetje oppikken en progressie boeken.' En in de eredivisie blijven, maar daar twijfelt Van Kooten niet aan. Sterker nog, met wat 'gerichte aankopen' denkt de trainer dat NEC volgend seizoen kan groeien tot een middenmoter.

 

Lees meer