ANS

De groots gelanceerde naamsverkiezing voor de introductie is uitgedraaid op een flop: het College van Bestuur (CvB) ziet een nieuwe naam toch niet zo zitten. Tijdens de wedstrijd was er sowieso al kritiek op het veranderen van de naam. Kort na de bekendmaking van de naamsverkiezing begon een aantal studenten namelijk een protest op Facebook om de naam van de introductie te behouden. De initiatiefnemers van de Facebookpagina hebben nu hun zin gekregen. Het CvB geeft aan dat er diverse mooie namen zijn ingestuurd, maar dat ook 'een groot aantal studenten zeer gehecht is aan de naam. Een pleidooi voor het behoud van de naam ontving onder meer op Facebook veel steun.' Robin van Gennep, hoofdredacteur van Nultweevier.nl, laat weten: 'We wisten van tevoren dat het kon gebeuren dat het CvB de naam kon afwijzen en hebben daar rekening mee gehouden, maar ik sta nog steeds achter het idee.' Volgend jaar kunnen we dus verder twitteren met #RUintro14.

 

De Landelijke Kamer van Verenigingen (LKvV) overhandigde vandaag namens 96 studentenverenigingen uit twaalf steden een petitie aan de coalitiepartijen van het leenstelsel in de Tweede Kamer. Volgens de LKvV hebben de partijen niet de tijd genomen om de belangen van de actieve student te horen. De rol van het verenigingsleven is volgens de LKvV onmisbaar voor het klaarstomen van studenten voor de arbeidsmarkt, omdat verenigingen zorgen voor nevenactiviteiten naast de studie. Het leenstelsel brengt volgens de koepel het voortbestaan van de verenigingen in gevaar. Ook de zes grote Nijmeegse studentenverenigingen tekenden de petitie. Nina van Kalker, politiek commissaris van Bestuurlijk Overleg Studentenverenigingen uit Nijmegen, vertelt dat de invoering van het leenstelsel vergaande gevolgen zal hebben voor de studentencultuur. 'De actieve student moet zich kunnen blijven ontplooien. Wij hopen dat we door middel van deze petitie de toekomstige studenten de ruimte kunnen geven om zich in te zetten voor verenigingen.' Van Kalker was aanwezig in Den Haag bij de overhandiging en zegt dat de groep actieve studenten met de commissie van Onderwijs Cultuur en Wetenschap heeft gepraat over de knelpunten die de petitie aandraagt.

 

Nog steeds geen kamer? Dan kom je of niet door de vleeskeuring, of je bent te kieskeurig. Aan het aanbod ligt het in ieder geval niet, want in Nijmegen zijn het afgelopen jaar de helft meer kamers online in de uitverkoop gedaan dan in 2011. Dit blijkt uit het jaarrapport van Kamernet.nl, waar zo'n 70 procent van alle vrijstaande kamers wordt aangeboden. In 2011 werden in de Keizerstad 4,824 kamers aangeboden via de online kamerzoeker, in 2012 waren dat er maar liefst 7.427. Bovendien zijn de kamers groter en duurder geworden. Waar je in 2011 18 vierkante meter leefruimte had, kun je daar nu de oppervlakte van een ruime IKEA-kast bij optellen. De gemiddelde huurprijs lag in 2011 op 342 euro. Afgelopen jaar betaalden nieuwe inwoners zo'n 8 procent meer. Hoe verhouden de Nijmeegse cijfers (.pdf) zich tot de landelijke cijfers? In ieder geval steeg het aantal aangeboden kamers in Nederland met ongeveer 23 procent ten opzichte van 2011, Nijmegen zit daar dus flink boven. Ook stegen de landelijke huurprijzen met 10 procent en de kamergrootte met 14,3 procent. Reden voor de stijging is vermoedelijk de crisis. 'Denk aan mensen die wegens hoge lasten toch de zolderverdieping gaan verhuren, of onder de leegstandswet hun huis of een deel van hun huis verhuren aan studenten', aldus Jeroen Muller, directeur van Kamernet.nl.

 

Het aantal aanmeldingen bij Nederlandse universiteiten ligt ongeveer 5 procent hoger dan tijdens de aanmeldingsdeadline van vorig jaar in september, blijkt uit cijfers van de vereniging van universiteiten (VSNU). Dit jaar moesten aankomende studenten zich vóór 1 mei aanmelden bij de universiteit van hun keus. 'De cijfers moeten wel met een korrel zout worden genomen, ze kunnen altijd nog hoger of lager uitvallen', laat Jonna den Uyl, woordvoerder van de VSNU weten. Opvallend is dat de aanmeldingsaantallen bij de Radboud Universiteit (RU) lager liggen dan die in vorig jaar september. Toen meldden 4586 studenten zich aan, nu, op 1 mei, zijn dat er 4387. De RU bleek eerder al achter te liggen ten opzichte van het vorige jaar en van andere universiteiten, maar liet weten zich geen zorgen te maken. Ook nu laat woordvoerder Martijn Gerritsen weten geen reden te zien voor bezorgdheid. 'De deadline is alleen maar gesteld zodat studenten recht hebben op matchingsactiviteiten, studenten kunnen zich nu nog steeds inschrijven. Bovendien moeten we niet per se groter, maar beter. De juiste student moet op de juiste plek komen.' Bij de matchingsactiviteiten kunnen studenten kijken of de opleiding en universiteit wel echt bij hen passen. Of door deze activiteiten de uiteindelijke inschrijvingen zullen stijgen of dalen, moet nog blijken.

 

Studentenvakbond AKKU gaat de strijd aan met het leenstelsel door een spandoek van 240 vierkante meter aan de Nijmeegse Waalbrug te hangen. Met de boodschap 'Leenstelsel: it's not over... Jet!', wil AKKU de aandacht vestigen op de plannen van het kabinet om een leenstelsel in te voeren. Het voorstel is nog niet door de Eerste en Tweede Kamer en elke dag lijken nieuwe bezwaren tegen het leenstelsel boven water te komen. 'Minister Bussemaker denkt dat het leenstelsel een gelopen race is, but it's not over Jet', aldus Floor Albers van der Linden, voorzitter van Studentenvakbond AKKU. Ook zouden volgens Albers van der Linden steeds meer mensen inzien dat het leenstelsel een slecht plan is, omdat het de toegankelijkheid van het hoger onderwijs inperkt. De grote financiële gevolgen en de slechte voorlichting maken dat het voorstel er niet doorheen gejaagd dient te worden, 'het is onredelijk om dit leenstelsel in september 2015 in te voeren'. Het grote spandoek heeft vanaf zeven uur aan de brug gehangen en is om half tien verwijderd onder toezicht van de politie. 'We hebben geen toestemming gevraagd aan de gemeente en het spandoek is groter dan in Nijmegen mag. We wisten dat het weggehaald zou moeten worden, maar het heeft er gedurende de hele spits gehangen', vertelt Albers van der Linden. Of het enorme spandoek aan de Waalbrug haar doel bereikt en het leenstelsel van tafel veegt, weten we over een paar weken. Het spandoek blijft op 14 november, de dag van de grote studentendemonstratie, waarschijnlijk in Nijmegen. 'Het is te groot om fatsoenlijk vast te kunnen houden', laat de voorzitter van de studentenvakbond weten. 'Tot de demonstratie gaat AKKU proberen zoveel mogelijk studenten naar het Malieveld te krijgen.'

 

Met de toestroom van duizenden eerstejaars naar het Nijmeegse is de druk op de kamermarkt deze periode erg groot. Waar moet je nu eigenlijk op letten als je op kamers gaat? Studentenvakbond AKKU helpt en lanceert vandaag de website opkamersinnijmegen.nl die praktische informatie geeft over het huren van een kamer. 'Ieder jaar verschijnt er al een brochure die we aan eerstejaars geven tijdens de introductie, daar is veel vraag naar. Nu is die informatie ook op internet te vinden', licht Melodi Tamarzians van de afdeling Huisvesting toe. 'Op de site staat hoe je aan een kamer komt en wat je daarvoor moet doen. Door de kamernood kun je niet al te kieskeurig zijn bij het uitzoeken van een kamer, maar op de site staan een aantal punten waar je wel op moet letten.' Voorbeelden hiervan zijn een inschrijving bij de SSHN en het inzetten van sociale media. Bovendien wordt het makkelijker om malafide huisjesmelkers aan te klagen. 'Er staat ook wat je moet doen als je een conflict hebt met je huisbaas, daarvoor is een handig stappenplan opgesteld dat je helpt in de procedure bij de huurcommissie.'

 

Robbert Dijkgraaf leek een paar weken geleden de man die de aandacht van de wereld op Nijmegen moet vestigen tijdens het komende lustrum in mei, maar dat blijkt dat toch niet helemaal waar. Zojuist werd bekend dat de Duitse bondskanselier Angela Merkel de grote publiciteitstrekker voor de RU is. Zij gaat spreken en krijgt een eredoctoraat. Maar waarom krijgt de Duitse het eredoctoraat eigenlijk? In een rondgestuurd persbericht wordt ze geroemd om het beleid dat ze voert voor wetenschappelijk onderzoek en onderwijs. De belangrijkste reden is echter het uitstralen van vertrouwen. 'Merkel zet zich in voor de toekomst van een stabiel en veilig Europa. Een Europa dat met elkaar samenwerkt en welvaart en welzijn biedt aan alle Europeanen. Met herkenbaar leiderschap draagt zij bij aan vernieuwd vertrouwen dat essentieel is voor de onderlinge verhoudingen in Europa. Vertrouwen is het centrale thema van het universitaire lustrum', aldus rector Bas Kortmann. Daarvoor kun je ook een random europarlementariër uitnodigen, maar dat is natuurlijk iets minder sexy. Het moge duidelijk zijn: de RU wil zoveel mogelijk camera's naar Nijmegen trekken in mei. En dat lijkt in ieder geval te gaan lukken. Chapeau!

 

Nijmegen staat deze week in het teken van Go Short. In en rondom cultureel centrum Lux is het dorp van het internationale kortefilmfestival opgebouwd. In de tenten, op het houten plateau daartussen en in het gebouw zelf zijn filmmakers en -liefhebbers verzameld. ANS bezocht op vrijdagavond de zesde editie van het evenement en heeft veel moeten lachen. Just enjoy yourself De korte comedy's zijn een van de specialiteiten van Go Short, als je presentatrice Barbara moet geloven. Ze leidt het komische filmblok in met een praktisch anti-snobadvies: 'It's nothing to be critical about, just enjoy yourself.' Dat advies neemt het publiek ter harte, en lacht hardop mee met de no-lifer Norse in Whateverest. Zijn 'mister Norse special' zorgt dat hij met feestverlichting door de stad danst op de elektronische muziek van zijn album (mount) Whateverest. Het is nog nooit zo ongemakkelijk geweest naar het normale leven te kijken als in A Simpler Life. Vooral wanneer de man zich per ongeluk opsluit in de garage - nadat hij het gras heeft gemaaid door de grasmaaier met een opgerold touw aan een paal vast te maken - krijgt de film veel sympathie. Het hardst wordt gelachen om de Nederlandstalige film Pony Place. Opa en oma krijgen de tablet van kleindochter te logeren, om op Daantje en de andere prijspaarden te letten. Na een stressvolle week zijn helaas alle paarden 'naar de paardenhemel'. A live soundtrack to modern classics Wat is leuker dan horen wat voor geluid er bij een film zit? Een live band die een vernieuwde soundtracks verzorgt, blijkt bij de Short Tracks. Vijf klassieke korte zwart-witfilms worden vertoond (en nee, ze zijn niet allemaal uit 1940), waarbij leden uit verschillende vooraanstaande bands de enscenering compleet maken. Hoe goed dat kan werken, blijkt bijvoorbeeld wanneer een sessie Guitar Hero op beeld, live in een daverende solo verandert. Het rammen van een microfoon op het drumstel doet het goed wanneer een rugbyspeler voor de wedstrijd deuken in een kluisje trapt. De voor de gelegenheid samengestelde band bestaat uit Xavier Teerling van Suit and Tie Johns, Frank Boeijen van The Gathering, Tim van Delft van De Staat en Erik Harbers en Pieter Holkenborg van Automatic Sam. Ze weten een sfeer aan de films te geven die je doet afvragen of de echte achtergrond van de films wel spannend genoeg is. Een zwemmer krijgt psychedelische waterdruppels om zich heen, en een kermisafbeelding krijgt een eigen wals. Het hoogtepunt zit in de epileptische slotfilm. Wanneer op het scherm in hoog tempo zwarte en witte vlakken elkaar afwisselen, stijgt ook het volume en de snelheid van de muziek tot een plotselinge denderende stilte. Het publiek krijgt een hartverzakking als de microfoon keihard tegen de bass wordt geslagen. Na afloop kijkt iedereen een beetje ontheemd, maar de band krijgt veel applaus. Met een nuchter 'Dankjullie!' verlaten ze de zaal.

 

Dit jaar opende pop-uprestaurant Happietaria voor de achtste keer haar deuren om geld op te halen voor het goede doel. ANS bezocht het door studenten gerunde restaurant en geeft een sfeerimpressie.

Tekst:Evy van der Aa en Tijs Sikma
Foto's:Ilse Steenbergen

Bij binnenkomst in het restaurant van het bejaardencentrum in de Heemraadstraat word je vriendelijk opgewacht door de gastheer. Niet alleen wordt je jas netjes aangenomen, je wordt ook naar de tafel gebracht. Onderweg vertelt de gastheer dat alles in het restaurant door studenten wordt gedaan - ook de zelfgemaakte kunst aan de muur, die je voor het goede doel kunt kopen, is door studenten gemaakt. Ook legt hij uit dat Happietaria Nijmegen zich dit jaar inzet voor een project van hulporganisatie TEAR in Bangladesh, om mensen die door overstromingen zijn getroffen te helpen. Dit project is door het 'management' van het restaurant zelf gekozen.

Eenmaal bij de tafel aangekomen, meldt zich de tafelheer van vanavond. Door de rode gilletjes met zwarte strik die de vrijwilligers dragen en hun beleefdheid, waan je je in een chique restaurant. Op iedere tafel staat een houten plankje met kaarsen en een klein vaasje met drie rozen. Om half zeven bereikt de ruimte volgens Wouter van der Spek, voorzitter van Happietaria, het toppunt van sfeer. 'Als het donker wordt, komen de kaarsen beter uit.' Een pianist speelt op de achtergrond klassieke muziek, maar doet volgens de vrijwilligers ook aan verzoeknummers. De menukaart biedt ook voor ieder wat wils: met vier soorten voorgerechten, vier verschillende hoofdgerechten en zes nagerechten is er genoeg keuze. Je betaalt echter wel meer dan voor de gemiddelde studentenmaaltijd, voor het goedkoopste hoofdgerecht leg je 10 euro neer. De opbrengst gaat wel naar het goede doel in plaats van naar de kroeg.

Het duurt een tijdje voordat het hoofdgerecht op tafel verschijnt, maar dan heb je ook wat. Tijdens het eten wordt een korte presentatie gegeven, waarin je in het vliegtuig naar Bangladesh stapt. De stewardessen beelden uit dat niet gerookt mag worden in het pop-uprestaurant en mobiele telefoons mogen van tafel blijven - deze bederven de gezelligheid volgens Van der Spek. Na het hoofdgerecht duurt het bijna een uur voordat het nagerecht arriveert. De vriendelijke bediende verontschuldigt zich voor de lange wachttijd. Desondanks valt ook het nagerecht goed in de smaak.

Hoewel het eten aan de dure kant is voor studenten, is het diner goed verzorgd en lekker. Daarnaast heb je een goed doel gesteund, waardoor je met een volle maag en een warm hart naar huis kunt fietsen.

 

Aan de opening van Stukafest zit een luchtje, maar dat komt gelukkig enkel door de zweetsokken die deze dinsdagavond als slingers dienen. De opkomst bij de Stukafest Kick-Off is goed, belangstellenden stromen de studentenkerk binnen. Zij zijn hier vanavond niet voor een gratis chocomel of glühwein, hoewel die ook goed smaken, maar om hun kaartjes voor Stukafest 2014te bemachtigen. Meer dan eens blijkt dat veel studenten er weer zin in hebben om creatief talent te aanschouwen in studentenkamers. PR-coördinator Peter Moedt is enthousiast. ‘Studenten laten kennismaken met opkomende artiesten en hen cultuur laten proeven is het hoofddoel.' Ook vanavond ontbreken de acts niet. Een van de performers is Maud Gorissen, 20 jaar en derdejaars Politicologie. ‘Ik ben nu bezig met het uitvoeren van plan B: studeren. Daarna wordt het tijd voor plan A: rondtoeren langs de pubs in Groot-Brittannië.’ Voor haar optreden vanavond krijgt Maud iets leuks mee. ‘Een fles whisky, ik geloof dat ze dat speciaal voor mij hebben gekocht.’ Met gitaar en stem brengt zij fijne achtergrondmuziek, al gaat haar geluid bijna op in het geroezemoes. Van de twintig optredens is er één snel uitverkocht, die van cabaretier Stefan Pop. Het programma heeft echter nog heel veel meer te bieden: van dans tot poëzie en van (muziek)theater tot film. Wie gisteravond de kans heeft gemist, kan de komende tijd nog een kaartje kopen tussen 12.45 en 13.30 uur op het kantoor van Cultuur op de Campus, de entreehal van het Huygensgebouw, de ingang van kantine Geneeskunde of in De Refter. Muzikale begeleiding en whisky zul je daar echter niet meer treffen. Tekst: Kim Saris

 

Woensdagavond was er de mogelijkheid om je proza en poëzie kennis bij te spijkeren met het festival Onbederf’lijk Vers. Op acht locaties in de Nijmeegse binnenstad kon je dichters in drie rondes van dichtbij bewonderen en hun poëtisch verwoorde dromen aanhoren. ANS begint de avond van 16 oktober in café de Opera, gaat vervolgens naar Brouwerscafé de Hemel en sluit de avond af in Stadscafé TouT. Zijn de negen dichters in staat een leek op proza en poëzie gebied bij de les te houden? Tekst: Hendrieke Vossebeld Ronde 1 : Café de Opera Ex Nijmeegs stadsdichter Dennis Gaens bijt het spits af en doet zijn onopvallende voorkomen eer aan. Dichtend zoals hij al jaren doet, krijgt hij het café doodstil en haast ademloos. Ritmisch komen zijn woorden voorbij en je beseft dat er een zwaar begin aan de avond kleeft. Toch worden we uitgenodigd om tussen de rondes door bij hem langs te lopen, want ‘Ik klets ook gewoon graag’. En oja, hij heeft gratis stickers bij zich. Na deze invitatie neemt Moniek Spaans het stokje over met haar perfect uitgesproken gedichten. De voorleesmoeder allitereert er op los terwijl je bedenkt dat haar kinderlijk ogende gedichten toch stiekem een prikkelende ondertoon bevatten. Jelou zorgt voor een wending en beschrijft haar poëzie op een Groningse platte en nuchtere manier. Geen onwennige zinnen, maar duidelijke taal. Een ‘Jullie zoeken het zelf maar uit’ toont haar eerlijkheid bij de inleiding van een van haar gedichten. Het werd een luchtig eind van de eerste ronde. Ronde 2: Brouwerscafé de Hemel ‘Strekt uzelf eens even uit. Bent u los? Dan kunnen we beginnen!’ Het is warm in dit afgeladen café waar de toon wordt gezet door een levendige presentator. De bescheiden Maarten Buser neemt als eerste de microfoon in handen en draagt zonder spiekbriefje voor. De vraag uit het publiek of het wat luider mag, zorgt ervoor dat hij zichtbaar afgeleid raakt van zijn verhaal. Vluchtig volgen er een paar droge grapjes die door een publiekelijke en goedbedoelde lach worden ontvangen. Buser kijkt tevreden, wij zodoende ook. Hierna betreedt de gerenommeerde dichter Ingmar Heytze het podium die als een echte verhalenverteller zijn poëzie siert. Een rapgedicht tussendoor en een zucht naderhand maken het optreden compleet. Nicole Teunissen komt lichtelijk nerveus over maar beoefent de vaardigheid van een echte poëet en legt de nadruk op elk afzonderlijk woord. Een wisselwerking tussen harde en zachte klanken weet helaas niet sommige verveelde blikken in de zaal tegen te houden. Ronde 3: Stadscafé TouT In TouT worden we opgewekt onthaald als ‘vrienden van de poëzie’. Sexy zinnen vullen de eerste minuten van Jelmer van Lenteren zijn optreden en hijzelf geeft toe dat het heftig was om mee te beginnen. Snel over naar wat lichters. Lenteren is een grappenmaker die fijn en zelfs romantisch met het publiek kan omgaan. Michelle Brouwer neemt deze rol over door zachtjes haar gedichten voor te dragen, zoals het voordragen al eeuwen bedoeld is. Ze deinst niet terug voor wat grove beschrijvingen in donder verdomme op, met je seks en de woorden veel, vunzig en vies komen voorbij. Esther Naomi Perquin mag de laatste poëtische driften presenteren en doet dit met een pakkend sarcasme. Ze blijkt al veel nagedacht te hebben waardoor ze ons achterlaat met gissende antwoorden. Perquin kan ook al vertellen. Zo goed dat ze haar laatste voordracht introduceert met: ‘Het gedicht is nu volledig overbodig omdat ik alles al verteld heb’. Wanneer de inleiding langer is dan het gedicht zelf, weet je dat je met een echte vakman te maken hebt. Het leukste van deze avond zijn misschien niet eens de gedichten, maar wel de variatie, de open houding van de dichters en de ongemakkelijke doch warme zitplaatsen in prachtlocaties. Afdwalen is dan ook geen probleem, dat hebben deze bijzonder openhartige figuren vast ook gedaan.

 

Gisteravond streek Popronde neer in Nijmegen. Maar liefst 85 bandjes vertoonden hun kunsten op diverse locaties in en rondom het Nijmeegse centrum. ANS trok erop uit om een dansje te wagen en om een kritische blik te werpen op een aantal van de muzikale optredens. A Million Squeeks Will Do You No Harm – Extrapool Voor het psychedelische konijnenbehang van Extrapool staat een meneer met een petje, skinny en baardje een mengpaneel te bedienen. ANS valt binnen terwijl AMSQWDH al bezig is, maar er zijn meer mensen die komen en gaan tijdens het optreden. Het is dan ook niet stil als deze eenmansband uit Eindhoven zijn kunstzinnige klanken ten gehore brengt, wat eigenlijk ook niet nodig is. Hij omschrijft zijn muziek zelf als ‘noisy en ambient’, en hoopt dat wij het een beetje mooi vinden. Uit het mengpaneel klinkt een keur aan geluiden, mierzoete klanken die doen denken aan de Droomvlucht worden afgewisseld met grungy tonen. AMSQWDH doet ook covers, ‘en wie deze raadt, krijgt de eer’, zo meldt hij. Enkele seconden later roept een wijsneus ‘Better of Alone’, waarna het kwartje voor meerdere mensen uit het publiek valt. Deze ‘noisy’ versie van het nummer valt zeker in de smaak. On eva – In de Blaauwe Hand Een meisje met een gitaar staat onder een bronskleurige kroonluchter. Ze wordt omringd door geborduurde schilderijtjes en staat bij de deur In de Blaauwe hand. Het meisje, Marianne, begint met een liedje over een kat in haar bed. Andere nummers hebben als onderwerp doodgaan, vrijen en liefde. Het publiek luistert ademloos, op de achtergrond is alleen het rinkelen van de kassa en het openen van flesjes te horen. On eva weet haar publiek te raken, een meneer op de voorgrond was zo intens aan het luisteren, dat ze zelfs moest vragen waarom hij zo moeilijk keek. De man wist hier geen antwoord op. Dat deerde niet, want het meisje met de gitaar ging alweer door met het volgende liedje. Of het publiek niet mee wilde doen? Even later klinkt dan ook door het hele café ‘en komen we niet klaar’. Deze zangeres weet wat ze wil. The Cannonball Johnsons – De Hemel Achter het grasveldje voorbij de Waagh, in restaurant en brouwerscafé De Hemel, spelen The Cannonball Johnsons de sterren van de hemel. De vier knappe koppen van deze band zingen meerstemmig, en spelen onder andere gitaar, mandoline, banjo en mondharmonica. De muziek, een combinatie van One Direction (hadden we al gezegd dat de vier er leuk uitzien?) en Mumford and Sons, is fijn om naar te luisteren en prima om op te dansen. De vrolijke klanken steken het publiek aan, de voetjes komen los van de vloer en het bier vloeit rijkelijk. Wanneer de Johnsons klaar zijn met hun optreden, wordt er dan ook om meer geroepen. De bandleden hebben gelukkig nog meer liedjes in hun repertoire staan, en weten hun toehoorders nog een half uur te boeien met een nieuwe reeks aanstekelijke liedjes. Om kwart over twaalf moeten de jongens dan toch écht stoppen en naar huis, maar niet voordat ze een stortvloed aan applaus en lovende woorden over zich heen krijgen.

 

ANS besteeg gisteravond de fiets om in verschillende studentenkamers, geklemd tussen bed en bureau, tekenaars, muzikanten en toneelmakers te aanschouwen. Stukafest 2014 was uitverkocht, dus iedere ronde bracht in ieder geval genoeg enthousiast publiek. Hoe de artiesten bevielen, lees je hieronder. Marike Jager Het publiek luistert aandachtig en zit op het puntje van haar stoel – of op de knie van een ander. In de intieme setting van de propvolle studentenkamer komen de kleine liedjes van Marike Jager perfect tot hun recht. Met haar zoete stem brengt ze het publiek bijna in een staat van hypnose. ‘In een klein huisje achterin mijn tuin heb ik een nieuwe plaat geschreven, dit is de allereerste keer dat ik het resultaat uitprobeer.’ De singer-songwriter wordt bijgestaan door Henk Jan Heuvelink, die met veel gevoel een net-niet-zuivere piano bespeelt. Om de romantiek van het verhaal compleet te maken haalt Marike een ouderwetse speeldoos tevoorschijn en vertelt: ‘Tien jaar geleden speelden we voor het eerst samen, dat was op Stukafest Nijmegen.’ Gijs Hablous Mama Franko 'Er mag worden gedanst, hoor!' Aan die aansporing wordt gehoor gegeven, want het publiek bij Mama Franko deint vrolijk mee op de balkan-, reggae-achtige muziek van de band en er gaan zelfs een paar handjes de lucht in. De vijf muzikanten zijn enorm goed op elkaar ingespeeld en dit creëert een fijne sfeer. Vooral het nummer Rising Sun ligt, mede door de groovy saxofoon, lekker in het gehoor en blijft de hele avond in je hoofd hangen. De opname van een EP in mei wordt aangekondigd en ik zeg u, Mama Franko is een aanradertje. Guusje van den Ouweland Squabe Wiens benen moe zijn van het dansen bij Mama Franko, kan bij een bezoek aan Squabe genieten van een comfortabele zitplaats. Achterover leunen is er echter niet bij, de bezoekers moeten bij deze act zelf aan de slag. Onder het toeziend oog van de langharige striptekenaar moet iedereen een eerste tekening van een stripverhaal maken, om daarna het blad door te schuiven en het verhaal door een ander af te laten maken. De raarste verhalen over dode baby's en kledingruilende hoeren vinden het licht. Naar alle eerlijkheid getuigen niet alle resultaten van goed tekentalent, maar gelachen wordt er wel. Nieuwsgierig? Binnenkort verschijnt het resultaat op Squabes website. Kiki Kolman Typhoon In een hoekje in de kamer aan de Zwaluwstraat zit Glenn de Randamie op een hoge stoel. Het publiek komt kort voor de start van zijn optreden binnenlopen en gaat spontaan op de grond zitten. De huiskamersfeer is hier zeker aanwezig. Met een boekje met teksten in zijn hand steekt Typhoon van wal. Zijn korte gedichten laten iedereen geboeid luisteren. Wanneer het publiek vragen begint te stellen, wordt Typhoon enthousiast. Hij houdt van input en begint ter plekke zijn verhaal te vertellen. Als hij aan het publiek vraagt hoeveel tijd hij nog heeft, wordt er met ‘min drie minuten’ geantwoord. ‘Oh, dan doe ik er nog eentje’, zegt hij. Tien minuten na tijd loop ik tevreden de deur uit. Felix Wagner Eerst zien dan geloven? Zie dan onze beeldreportage. 

 

Bekenden komen elkaar op Zomerstaart eindeloos tegen, terwijl lachende kinderen de brugpijlers beklimmen en in het zand spelen. De singer-songwriters van vandaag beginnen eerder dan het programma aanvankelijk vermeldde, maar de aanwezigen op De Kaaij lijken dit niet in de gaten te hebben. Op dit onderdeel van het langlopende festival krijg je een ongedwongen gevoel. Dit jaar kon men twee maanden gezelligheid vinden onder de Nijmeegse Waalbrug. Tussen 27 juni en 18 juli werd hier al genoten van kunst, buitenlandse keukens en cultuur, om het van 15 augustus tot en met 13 september nog een maand over te doen onder het mom van een ‘Zomerstaart’.   Vintagemarkt Op de voorlaatste vrijdag van het festival hebben verkopers hun waren uitgestald. Het overkoepelende thema van de markt is vintage: mooie, herbruikbare spullen voor de liefhebber. Voor een groot deel bestaat het aanbod uit kleding. Bontjassen, die decennia terug de kern van de modewereld vormden, zijn nu minstens voor een tweede keer te koop. Bij het kraampje van ‘Hannahdingen’ liggen onder meer portemonnees en kussentjes. Het bijzondere aan deze producten is dat ze zijn gerecycled. Soms bestaan ze zelfs in hun geheel uit gebruikte spullen. Alles voor de sfeer In de namiddag en ’s avonds laten drie singer-songwriters piano en gitaar horen. Men komt hier niet voor van zijn plek, maar toch wordt het gewaardeerd. Hoewel het podium centraal op het terrein gelegen is, is het bij lange na niet het centrum van de aandacht. Het draagt simpelweg bij aan de algehele sfeer. Mensen bezoeken De Kaaij voor een rustige vrijdagmiddag en een hapje eten met vrienden of het gezin, niet voor de artiesten. Verontwaardigd roept een moeder over een kind: ‘Is ze nú huiswerk aan het maken? Waarom?’ Voor sommige mensen is dit een gelegenheid om bij te komen van de eerste school- of werkweek, voor anderen misschien wel de laatste vrijdag van de vakantie.

 

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. De Staat - Vinticious Versions (2014) De nieuwe EP van de Nijmeegse band De Staat is uit. Op Vinticious Versions worden de oude nummers van de band in een nieuw jasje gestoken, over de oorspronkelijke nummers is een jaren zestig en zeventigsausje gegoten. Zo is het nummer Sweatshop een stuk minder up-tempo door een vertraging. Ondanks dat blijft de muziek dansbaar, wel zijn andere bewegingen vereist om het er niet gek uit te laten zien. Ook het lied Get It Together klinkt wat liever en softer dan de originele versie. Wanneer je de acht nummers van de EP achter elkaar luistert, lijk je in een soort trance te komen. De plaat klinkt heerlijk terwijl je onderuitgezakt op een stoel bijkomt van de drukke dag.

 

Gisteravond streek Popronde neer in Nijmegen. Maar liefst zeventig bandjes vertoonden hun kunsten op diverse locaties in en rondom het Nijmeegse centrum. ANS trok erop uit om een dansje te wagen en om een kritische blik te werpen op een aantal van de muzikale optredens. The beachy head team - De Deut Stipt half tien starten de heren van the beachy head team hun gig in het tot muziektent omgetoverde café De Deut. Er zijn hoge verwachtingen bij deze band die wordt omschreven als rommelige electro-noisepop. Niet voor niets, want zij laten hun publiek na het optreden verdomd versteld achter. Deze muziek blijkt gecontroleerde herrie van de bovenste plank. De nerveuze vraag of de muziek ‘niet te hard stond’ legt een ietwat onzeker bandlid bloot, maar nee. Het was ruw en hard, maar zeker niet té. Ondanks de wat matige opkomst, toosten de muzikanten tevreden met hun welverdiende biertje, waarna het tijd is om de spullen weer in te pakken. Hendrieke Vossebeld J'lectroniq - Extrapool Tussen de kunstzinnig bedrukte behangetjes van Extrapool weerkaatsen vanaf kwart voor elf de beats van J'lectroniq. De zogenoemde trip hop die de beatmaker produceert is zeer dansbaar en vormt een heerlijke trance voor ieder die zich laat meevoeren op de psychedelische melodieën. Tenminste, dat had zo kunnen zijn als het publiek niet zo rumoerig was. J'lectroniq lijkt de aandacht van zijn toehoorders deze vrijdagavond niet te kunnen grijpen. Wellicht staat de muziek te zacht, wellicht klinken de schaterlachen van de vrouwen die denken dat ze op een theekransje zijn beland gewoon te hard. Hoe dan ook komt de kracht van de muziek niet over.  Ook de speciaal aangeschoven gitarist speelt vanavond geen eelt op zijn vingers, slechts na een kwartier tijd kan hij een aantal tonen aanslaan. Fans die de toch zeker aan te raden muziek van J'lectroniq willen luisteren, doen dat het beste thuis voor de stereo-installatie. Kiki Kolman Fexet - De Bijstand Fexet speelt vanavond op een geschikte locatie. Aan de muren hangen logo's van diverse bekende punk-rockbands. Zo ook dat van NOFX, waar de jonge Haagse band nog eens bij in het voorprogramma heeft gestaan. Vanavond staan ze echter in Kollektief Kafee Bijstand. Wanneer om elf uur de eerste noten worden gespeeld, rennen een paar enthousiastelingen naar voren en starten een pit. Helaas, dit is maar van korte duur. Het publiek komt tot rust en luistert naar melodische punk-rock in het smalle café. Zowel band als toehoorders vermaken zich, de drumsolo van drummer Olivier doet het erg goed bij de bezoekers. Naarmate het optreden vordert, komt het publiek meer los. Er is zelfs een Haagse delegatie overgekomen om de nodige ondersteuning aan de jonge band te bieden bij het nummer New Hope en, niet te vergeten, om een tweede pit in te zetten. Het bier vloog deze avond niet door het café, maar desondanks was dit een goed optreden. Felix Wagner Avery Plains - De Deut De twee optredende bands in De Deut lijken op elkaar te zijn afgestemd deze avond. Avery Plains, die als tweede en als laatste het podium mag beklimmen, houdt van veel en groots. Dit is niet in de laatste plaats te merken aan de maar liefst zevenkoppige bezetting waarmee zij het kleine podium in het bruine café opvullen. Met de uitgebreide klanken en langlopende rifjes weten de muziekmakers de aandacht van hun toeschouwer vast te houden. Een melancholische stem tussendoor vangt de muziek op, maar eigenlijk komt de energie voornamelijk van de gitaristen. Het wordt warm in het café, biertjes worden weggetikt en de gasten smelten. Een flinke afsluiter van een goede avond. Hendrieke Vossebeld Fexet tijdens hun optreden in de Bijstand.

 

Deze week blikt ANS terug op de leukste artikelen van de afgelopen jaren. Vandaag lees je het interview met Jett Rebel uit april.

Shockeren en provoceren lijkt de tweede natuur van muzikant Jett Rebel. Met veel bloot en weinig schaamte trekt dit extravagante alter ego de aandacht. ‘Wie vindt dat mijn imago ingestudeerd is, kan wat mij betreft de tering krijgen.’ Tekst: Anders Hoendervanger Foto's: Pleunie de Wild Dit artikel verscheen in de april-ANS. ‘Te veel crack en te weinig whisky vandaag’, laat muzikant Jett Rebel (23) zich ontvallen als hij tijdens zijn optreden in Doornroosje een pauze neemt voor een slokje scotch. De jonge artiest verzorgt met verve het voorprogramma van Chef’Special. Vorig jaar werd Jett Rebel door 3FM uitgeroepen tot Serious Talent en nu maakt hij kans op de gelijknamige award. Daarnaast staat zijn naam op het Pinkpop-affiche. Deze avond in Nijmegen trekt de artiest tijdens het concert graag en succesvol de aandacht van de meisjes in het publiek. Met wulpse bewegingen en veel gekreun maakt hij zich het podium eigen. De muzikant is met zijn skinny jeans en rode lippenstift geen alledaagse verschijning. Over zijn gelakte nagels zegt hij: ‘blauwe glitters vind ik tof, that’s it.’ Multi-instrumentalist Jett Rebel speelde in de studio zijn twee EP’s – met radiohits zoals Louise en Do You Love Me At All – volledig zelf in. Het genre van zijn muziek laat zich moeilijk vangen in één woord: het varieert van pure pop tot ruige rock. Zo coverde hij in De Wereld Draait Door op geheel eigen wijze de Spice Girls en is hij tevens niet vies van een Elvis-imitatie. Ook vanavond keert hij het publiek de rug toe om de openingsakkoorden van Jailhouse Rock te spelen en vervolgens sexy de heupen los te schudden op het vervolg van deze klassieker. Ondanks lovende kritieken is Jett Rebel nog relatief onbekend. Dat blijkt als de ANS-interviewers tegen het einde van de middag Doornroosje betreden. ‘Jullie zijn Jett Rebel?’, vraagt de medewerker in de zaal. Aan de muur hangt het affiche van het concert vanavond. Zijn naam is verkeerd gespeld. Jett Rebel is de artiestennaam en vooral het alter ego van Jelte Tuinstra, een gewone jongen met een liefde voor muziek. Een totaal ander persoon dan de wildebras op het podium, zo blijkt uit het gesprek die middag: Jett doet, waar Jelte stopt. Shockeren met halfnaakte meisjes in videoclips of blote mannen in bad op Facebook? Niet is te gek. Wie ‘Jett Rebel’ zoekt op internet ziet als eerste resultaat een foto waarop hij de billen grijpt van een halfnaakt meisje. Hoe zit dat? ‘Dat was een spontane actie. We waren de videoclip van Do You Love Me At Allaan het opnemen met twee vriendinnen, zonder script of plan. Eerst figureerden de meisjes alleen met hun handen in beeld, bijvoorbeeld om aan mijn kleren te trekken. “Mogen we ook met onze blote kont in beeld?”, vroeg een van de meisjes absoluut onverwacht. “Natuurlijk, waarom niet?”, was mijn eerste reactie.’ ‘Het zijn trouwens de billen van mijn ex-vriendin waar ik mijn handen in zet. Als Jelte Tuinstra zou ik niet zo snel voor de camera een meisje in de billen knijpen, maar als Jett Rebel zit ik in een modus waarin mij dat overkomt.’ Je ex-vriendin in een videoclip in de kont knijpen, is dat niet heel ongemakkelijk? ‘We hebben nog steeds een goede klik. Het is ook wel fijn als je iemand lichamelijk kent, dan lijkt het tenminste geloofwaardig.’ Tuinstra’s videoclip is een soort omgekeerde Blurred Lines. De artiest fungeert als speelbal voor de meisjes. Zo krijgt hij een zak over zijn hoofd getrokken, incasseert hij klappen, wordt zijn mond gesnoerd met Duct tape en rookt hij vijf sigaretten tegelijk. https://www.youtube.com/watch?v=MBj9KyvLxGg Ben je niet bang dat mensen je voorkomen juist nep vinden, omdat je het shockeren zo benadrukt? ‘Het klopt dat ik als Jett Rebel gekke dingen doe, maar het zijn acties die ik niet onder controle heb. Wie vindt dat mijn show of imago ingestudeerd en nep is, kan wat mij betreft de tering krijgen.’ Hoe moeten we de tegenstelling tussen Jett en Jelte zien? ‘Op het podium voel ik mij veilig en het meest op mijn gemak, tussen de mensen het minst. Ik ben dan heel bang voor de mening van anderen. Als ik na een optreden moet signeren ben ik heel verlegen, terwijl ik vijf minuten eerder nog op het podium stond te stuiteren. Vroeger was het nog veel erger. Wanneer ik een album had opgenomen en iemand een refrein niet mooi vond, gooide ik alle opnamen de prullenbak in. ‘Ik kom uit Baarn, een bekrompen dorp waar mensen regelmatig “vieze homo” naar je roepen wanneer je lippenstift draagt. Toen ik naar Amsterdam verhuisde, merkte ik al snel dat ik meer kon maken qua uiterlijk. Misschien dat ik nu inhaal wat ik vroeger heb gemist. Het is chiller om een stuk steviger in je schoenen te staan en een beetje stoer te doen.’ Al van jongs af aan waren voor Tuinstra allerlei muziekinstrumenten binnen handbereik. Het liefst ramde hij met stokken op een drumstel. Ondanks dat hij op vierjarige leeftijd nog niet bij de pedalen kon komen, drong hij aan op les. Zijn jongensdroom? De drummer worden van Kinderen voor Kinderen. Het is niet verwonderlijk dat de muzikale Tuinstra in menig bandje heeft gespeeld, waaronder Valerius, en deelnam aan het Junior Songfestival. Wanneer besloot je muzikant te worden? ‘Op de middelbare school vond ik het moeilijk me te concentreren, mijn illusie was dat het zou helpen als alle vakken over muziek gingen. Daarom ben ik naar het popconservatorium gegaan. Al snel viel het niveau van de muzieklessen tegen en wilde ik elke dag snel weer naar huis om aan mijn eigen liedjes te werken. Ik had sterk de drang gewoon muziek te spelen zonder de poespas van muziektheorie. Noten lezen heb ik bijvoorbeeld nooit onder de knie gekregen.’ Heb je het conservatorium verlaten voor je muziekcarrière? ‘Ik kon door overbelasting van mijn arm even geen gitaar meer spelen, toen ben ik gestopt. Door deze RSI-klachten kon ik uiteindelijk anderhalf jaar lang niet spelen. Daarvan heb ik geleerd dat je niet eeuwig kunt doorgaan. Ik speel alleen nog het noodzakelijke, daardoor worden de liedjes beter. De RSI is helaas nooit helemaal verdwenen en vormt soms nog een beperking.’ In recensies word je vergeleken met David Bowie, The Beach Boys en Prince. Zijn dat ook jouw inspiratiebronnen? ‘Prince inspireert mij door de manier waarop hij op het podium staat. Vooral hoe hij dan met zijn bandleden omgaat is bewonderingswaardig. Veel soloartiesten kennen hun medemuzikanten niet eens. Mijn eigen bandleden zitten niet in de band omdat ze goed mijn muziek kunnen naspelen, natuurlijk lukt hen dat. Waar het om gaat is of zij ook iets kunnen toevoegen. ‘Ik heb een heel heftige Beach Boys-fase gehad. Een fascinatie kan soms zo heftig worden dat ik er geen andere uiting aan kan geven dan een tatoeage.’ Op Tuinstra’s arm prijkt een hartje met de naam van Beach Boys-bassist en zanger Brian Wilson. Hij rolt zijn mouw verder op waarna een grote Elvis-tatoeage zichtbaar wordt. Niet enkel bekende muzikanten versieren het lichaam van Tuinstra. Zo heeft hij ook een ‘familiearm’ met de naam van zijn moeder en zusje. Ook een niet-familielid heeft via de inkt zijn weg gevonden naar deze ereplaats: middelbare-schoolvriend Xander, het muzikale maatje van Tuinstra. Xander is de bassist uit Rebel’s band en ze nemen sporadisch samen een bad. Waarom plaats je een badderfoto op Facebook? ‘Mijn vrienden zijn heel erg vrij en gezellig met elkaar. Ik heb nog meer badfoto’s op Facebook staan, ook met andere mannen. Dat is niet per se homo-erotisch, in tegendeel. Xander en ik zijn goede vrienden en kunnen het ook muzikaal goed met elkaar vinden. Zo delen we een fascinatie voor niet-uitgekookte muziek.’ Wie zijn er volgens jou wel uitgekookt? ‘Iedereen eigenlijk. Laatst vertelde iemand mij dat ik commercieel ben. Ik heb nooit geld willen verdienen met mijn muziek, of een liedje op een bepaalde manier geschreven zodat mensen het zouden kopen. Uitgekookte muziek kenmerkt zich door te perfecte melodielijntjes en rechtgetrokken stemmen. Muzikanten kunnen tegenwoordig niet meer zingen, niet meer spelen. Alles kan op de computer worden aangepast, daarom denken artiesten al snel “waarom zou ik het zelf nog doen?”’ Jelte Tuinstra kwam die middag bij Doornroosje aan in een kleine auto en parkeerde deze naast de grote bus van Chef’Special. De voertuigen blijken achteraf niet de verhoudingen te weerspiegelen. Jett Rebel is zonder twijfel een aanstormend talent en weet in het voorprogramma te overtuigen met zijn akoestische set. Het moment dat hij als speciale gast mag meespelen met Chef’Special wordt door velen aangemerkt als het hoogtepunt van de avond. Na afloop van het concert gaat de hoofdact albums signeren, maar een paar jongens lopen al eerder weg. ‘Ik had liever de handtekening van Jett’, zegt een van hen tegen zijn vrienden. https://www.youtube.com/watch?v=Zm01D4ZrWmU Bekijk hier de overige artikelen uit de april-ANS.

 

USR-vicevoorzitter Arlette van Lint is door Nultweevier.nl verkozen tot 'meest inspirerende student van Nijmegen'. Waar de website vorig jaar nog zocht naar de meest invloedrijke student op basis van de verschillende functies die iemand vervult, is dit jaar gekeken naar het soort functie en het enthousiasme waarmee die functies worden vervuld. Volgens Loek Zanders, initiatiefnemer van Nultweevier.nl, is de titel veranderd zodat hij beter bij de studentensite past. 'Wij staan voor het maximale uit de studententijd halen, zowel binnen als buiten de studie. We willen actieve studenten in het zonnetje zetten en ook de manier waarop ze hun werk doen belonen.' Van Lint zelf is blij verrast: 'Ik vind het een erg mooie titel en hoop dat ik ook echt inspirerend ben. Deze lijst is een leuk initiatief en laat zien dat er veel studenten zijn die zich inzetten naast hun studie. Dit is natuurlijk slechts een selectie.' De top vijf bestaat naast Van Lint uit Thomas Beguin (oprichter en eigenaar van B&S Development), Wouter Saes (statenlid voor D66), Esther Stam (Nijmeegs topsporter van het jaar) en Mart Waterval (oprichter van studentenpartij asap).

 

Nijmegen is op zoek naar een visie over cultuur. Daarvoor is een platform in het leven geroepen waar burgers mee kunnen denken. Ook culturele autoriteiten laten hun licht schijnen op de culturele identiteit van de Keizerstad. Ditmaal Bas Broeder, zakelijk leider van de Popronde, projectleider van Festival De Oversteek en bestuurslid bij poëziefestival Onbederf'lijk Vers en Oranjepop Nijmegen. Het gaat in Nijmegen zeker niet slecht met de podiumkunsten. Wat opvalt in Nederland is dat het lokaal beleid van de gemeentes en provincies fors verschilt, voornamelijk in de wijze van toetsing. Er zijn ambtenaren die beslissen, er zijn commissies podiumkunsten die oordelen en soms is het volkomen ondoorzichtig hoe een lokaal cultuurbeleid vorm krijgt. De gemeente Nijmegen is tamelijk transparant en benaderbaar. Er is in Nijmegen veel aanbod voor een breed publiek en de opkomst bij vooral festivals en evenementen is over het algemeen goed. Onze stad huisvest een gretig publiek dat zich graag laat verrassen en voor veel openstaat. Het is een voorrecht dat iedereen die enigszins geïnteresseerd is het hele jaar door ergens terecht kan. Het siert de gemeente dat ze de ambitie heeft het beleid nader te beschouwen en aan te scherpen. Verandering hoeft echter niet per definitie verbetering in te houden. Nijmegen heeft een forse begroting voor Kunst en Cultuur en in een cultuurvisie hoort een kritische blik op de besteding van deze 18 miljoen euro. The Big Five Meer dan de helft van het huidige budget wordt vergeven aan The Big Five, bestaande uit LUX, Doornroosje, De Vereeniging, de bibliotheek en de Lindenberg. Door hen wordt een breed publiek bediend door het gezamenlijke aanbod. Getoetst mag worden of dit voldoende kwalitatief, onderscheidend en veelzijdig is in relatie tot hetgeen zij nu ontvangen aan subsidie. Is het aanbod wel voor iedereen toegankelijk? Wordt er door de betreffende instellingen voldoende inspanning geleverd om het toegankelijk te maken? Wie gaat er op toezien dat het niet alleen bij mooie woorden over 'toegankelijkheid en samenwerking' blijft? Hoe verhoudt de huidige subsidie zich tot het aanbod en de prestatie van vergelijkbare instellingen in andere steden? En hoe hebben de Nijmeegse instellingen de afgelopen jaren gefunctioneerd? Bakstenen en Bureaustoelen Voor individuele makers en gezelschappen wordt het lastig overleven door de nationale bezuinigingen, de systematiek van het kunstenplan 2013-2016 en het wegvallen van de productiehuizen. Een terechte vraag is daarom of het subsidiebudget in voldoende mate bij de artiesten, kunstenaars en auteurs terecht komt. Zeker nu is het niet te verantwoorden om onevenredig veel subsidie aan bakstenen of bureaustoelen te besteden. Aanvullende inkomsten Gemeentelijke gelden zullen altijd een belangrijke basis moeten vormen voor het mogelijk maken van cultuur. De andere kant wordt echter vaak vergeten. In hoeverre is een organisatie afhankelijk van lokale gelden en doet ze ook inspanningen om fondsen of gelden uit de markt te genereren? Als een instelling na verloop van tijd voldoende eigen middelen blijkt te kunnen genereren uit haar activiteiten dan zal de rol van de gemeente naast participerend en voorwaardenscheppend ook kritisch mogen zijn. Wellicht ligt er ook een taak bij de gemeente in de lobby van aansprekende lokale initiatieven met bovenregionale uitstraling naar de landelijke publieke fondsen. Trots op Nijmegen Menig festival en evenement met landelijke allure is ontstaan in Nijmegen. De projecten of festivals die op termijn de moeite waard blijken ontstaan hier bottum up, vanuit de bevlogenheid, de innerlijke en onafhankelijke drijfveren van individuen die de noodzaak van het project inzien. Niet zelden worden Nijmeegse initiatieven landelijk geëxporteerd, met landelijke bekendheid en reikwijdte tot gevolg. Blijkbaar is de Nijmeegse bodem vruchtbaar. De gemeente zou dit meer als Nijmeegse verdienste uit moeten venten in haar communicatie. De relatief kleinschalige maar artistiek hoogwaardige, onderscheidende en spannende producties vormen het DNA van de Keizerstad. Koester en steun de nieuwe kansrijke, onderscheidende initiatieven, juist ook die van nieuwe, frisse makers en producenten. De uiteindelijke doelstelling van een cultuurvisie is het behoud van een basisinfrastructuur waarin de rol van de grote instellingen en podia belangrijk is. Toegankelijkheid van kunst en cultuur voor alle inkomens en leeftijden moet een aandachtspunt blijven. Kies voor een veelzijdig en kwalitatief aanbod van alle kunstvormen. Een altijd toegankelijk breed aanbod past bij Nijmegen.

 

Alle bezitters van smartphones en iPads opgelet: aan het eind van dit jaar is het mogelijk voor nop te internetten op het Centraal Station. Al eerder werd bekend dat het Huis voor de Binnenstad bezig was om de mogelijkheden te onderzoeken voor een gratis draadloos netwerk in het hele centrum van Nijmegen. Tijdens de Winterfeesten zal de eerste actieve wifi-paal op het station worden neergezet, dat te vinden is onder de gastvrije naam 'welkom in Nijmegen'. Daarna zal het ook op andere plekken in de binnenstad mogelijk zijn om het gratis het web op te gaan. De wifi-verbinding wordt aangelegd om het winkelklimaat gunstiger te maken: het netwerk kan door winkeliers worden gebruikt reclame te maken. Daarmee lijken we naast de campus van de RU ook supersnel op het web te kunnen in het centrum.