Prijzen pakken met je poes

Waar de meeste poezen lui op de bank liggen, hebben sommige raskatten een carrière als showmodel. Kattensociëteit Neocat organiseert kattententoonstellingen waar de beesten behalve bewondering, ook prijzen kunnen ontvangen. ‘Fokken is niet voor pussies.’ Tekst: Aniek Hikspoors en Marit Willemsen Illustratie: Sanne Reckman Trotse baasjes, kattenkoppen en poezengejank. Mensen met een kattenallergie kunnen de Jan Massinkhal in Nijmegen vandaag maar beter mijden. Neocat organiseert daar een kattenshow waar meer dan vijfhonderd raskatten in de spotlights worden gezet. Na een aantal zenuwslopende keurrondes worden de mooiste exemplaren uitgeroepen tot kampioen. Zij zullen hun ras vertegenwoordigen in de eindstrijd om de felbegeerde titel ‘mooiste kat van de dag’. ‘We doen twee tentoonstellingen per jaar, maar zijn wel maanden bezig met de voorbereidingen’, vertelt Annette (65) voorzitter van Neocat. Haar kattencarrière begon 38 jaar geleden als exposant en ze weet daarom veel over de business. ‘Vroeger waren tentoonstellingen met 1100 katten heel gewoon, tegenwoordig zijn mensen minder bereid geld uit te geven aan hun kat.’ Een raskat is immers niet goedkoop en Neocat vraagt nog eens 25 euro per poezenbeest voor een plekje in de hal. Om daar te komen moet je prijspoes nog wel even door de medische keuring. Komt een kat bij de dokter ‘Even wat staart happen’, grapt dierenarts Moniek (58) terwijl puberkat Jimanie op de onderzoekstafel zijn achterwerk in haar gezicht wringt. De meeste katten ondergaan het getrek en gepor gedwee. ‘De meer ervaren showkatten komen al vroeg in de ochtend, dan valt het aantal uithalen nog mee’, lacht haar collega. Het onderzoek is noodzakelijk om vlooienepidemieën en de verspreiding van overdraagbare ziektes te voorkomen. Op een andere tafel wordt een wattenbol op pootjes eveneens onderworpen aan een grondige keuring. Plots ontdekt de dierenarts een gebrek. ‘Ach nee toch, geen klit’, roept de eigenaar ontsteld uit. Gelukkig heeft ze nog meer dan vier uur om dit schoonheidsfoutje weg te werken en haar plekje in de hal mooi in te richten. Kat in het bakkie Inmiddels hebben de meeste deelnemers hun plekje gevonden. Honderden uitbundig gedecoreerde kooien met luierende katten vullen de ruimte. ‘Het aankleden van de kooien hoort er gewoon bij, maar sommige exposanten gaan wel heel ver’, aldus voorzitter Annette. Dat de baasjes hun oogappeltjes toch graag verwennen blijkt uit de professionele portretfoto’s, heuse kattenhangmatten en nauwkeurig gedrapeerde tijgerprintdoeken die de verblijven versieren. Al deze poespas dient echter wel een doel: de aandacht trekken van fokkers. Je poes droppen bij een goede dekkater kan namelijk leiden tot prijswinnende kattenbaby’s. Bij sommige poezen prijkt zelfs een curriculum vitae op de kooi. De elf kilo zware kater Elano besteedt zijn vrije dagen bijvoorbeeld aan het opvrolijken van dementerenden en mensen met een beperking. Deelneemster Diana (49) is het in ieder geval gelukt om de aandacht naar haar prijsdieren toe te trekken. De kooi met haar Noorse boskatten is versierd met een enorme Noorse vlag, pluche elanden en trollenpoppen. ‘Mijn katten zijn mijn kinderen, als zij niet goed terecht komen, kan ik niet slapen’. Diana’s biologische kinderen, die op dat moment naast haar staan, beamen dit. De drukke moeder doet, zoals de meeste fokkers, alle poezenbevallingen zelf. Haar woonkamer is daarom bezaaid met medische kattensnufjes waaronder slijmzuigertjes, bevallingsmatjes, antibacteriële scharen en speciale verwarmingselementen. melloper illu Kattige concurrentie Waar strijd is, zijn valsspelers. Zo is er op een andere tentoonstelling wel eens kauwgum in de vacht van een concurrerende kat geplakt en er is zelfs ooit een dier vergiftigd. Annette herinnert zich een ander merkwaardig incident: ‘Een van de keurmeesters zag tot zijn grote verbazing dat de poes die hij keurde afgaf. Het baasje had zijn kat eigenhandig een nieuw kleurtje gegeven.’ Door alle moeite die deelnemers doen lijkt het bijna alsof je rijk kunt worden met je troetelbeest, maar niets is minder waar. Een zak voer, kattenbakgrind en een kleine trofee is alles wat de kampioen mee naar huis mag nemen. Hoewel je van de liefde alleen niet kan leven, is passie voor veel exposanten toch de grootste drijfveer. Ook bij Neocat werkt bijna iedereen op vrijwillige basis. Annette: ‘Wat kan ik zeggen, katten zijn een verslaving.’ Volgens sommigen kan een poes je zelfs op emotioneel vlak helpen. Jaap (59) is al jaren vrijwilliger en zijn geborduurde kattenvestje verraadt dat hij verzot is op de pluizenbeesten. ‘Ik was jarenlang te gesloten, maar sinds ik een kat heb kan mijn vrouw precies zien hoe ik me voel. Het beest nestelt zich op mijn borst en dan weet ze dat er iets is.’ Op de catwalk Het eerste showmodel arriveert in de armen van zijn nogal nerveuze baasje. Deze wacht gespannen tot keurmeester Michel (46) zegt dat hij wel mag gaan zitten. Michel zit inmiddels zeven jaar in het vak en zal vandaag 29 katten voorgeschoteld krijgen. ‘Goede staartaanzet’, concludeert Michel terwijl hij de staart naar de snoet van het beest toe trekt. De kat lijkt er niet zo veel zin in te hebben en onderneemt een ontsnappingspoging. Dankzij Michels kundige handen komt de panikerende poes echter niet ver. Hij stelt het keurwaar op een sussende babytoon gerust: ‘Jij doet dit al voor de tweede keer, maar het is nog steeds eng hè?’ Een paar veertjes aan een stokje dienen ter afleiding van de gespannen sfeer. ‘Vaak zijn de dieren niet op hun gemak omdat de eigenaar dit ook niet is, katten zuigen als een spons alle negativiteit op’, meent Michel. In zijn jaren als keurder heeft hij best wat ongelukjes meegemaakt. Tijdens het onderzoeken van de testikels van een kater kreeg deze territoriumdrang en het dier besproeide de arme keurder met urine. Keurmeester worden is geen kattenpis. Een kattenkeurder in spe moet eerst minstens tien keer meelopen bij de professionals waarna er twee theorie-examens moeten worden afgelegd. Dit is slechts het begin, voor elk ras dat de beginneling vervolgens wil keuren, moet een aparte toets worden doorstaan. Ragnarok Sugar Daddy’s Hangover Na de keuring krijgen de eerste winnaars hun prijs. Een voor een worden de katten op het podium geroepen voor een paar minuten in de spotlights. De originele kattennamen vliegen de toeschouwer om de oren: Aphrodite van Spinnepoes, Crazy Cupcake, Ragnarok Sugar Daddy’s Hangover en X Trail Canary Hunter zijn slechts een greep uit de selectie. Tegen een achtergrond van glimmende bekers tonen de katteneigenaren hun kampioentjes aan de fotograaf. Een toeter op de camera trekt de aandacht van de verveelde poezen. Annette krijgt hier echter niks van mee. Het is druk achter de schermen waar de uitslagen op hoog tempo binnenstromen. Ze had gehoopt haar voorzitterschap dit jaar aan de wilgen te hangen, maar een opvolger heeft zich nog niet gemeld. ‘Zolang er geen nieuwe vrijwilligers opstaan, zal ik dit blijven doen.’ Bekijk hier de overige artikelen uit de november-ANS.

 

Lees meer