Van gloednieuwe kaskrakers tot klassieke pareltjes, ANS werpt een blik op het medium film. Soms is het genieten, soms huilen met de kraan open, maar altijd op basis van de deskundige mening van een ANS-redacteur.
Zoals de titel al beschrijft, speelt deze film zich af in Pompeii. Hoofdpersoon Milo is een slaaf die zich opwerkt tot succesvolle gladiator. Hij wordt verliefd op Cassia, dochter van een rijke koopman, die tegen haar wil beloofd is aan een corrupte Romeinse senator. Pompeii werd in 79 na Christus getroffen door een catastrofale vulkaanuitbarsting van de Vesuvius. Milo's verhaal begint enkele dagen voor deze ramp. Wanneer het natuurgeweld toeslaat, is het aan hem om zijn zielsverwant in een afbrokkelende stad te redden uit de handen van de senator.
Regisseur Paul W.S. Anderson is onder andere bekend van de Resident Evil films, Alien vs Predator en The Three Musketeers. Vele critici omschreven deze film als een mix tussen Titanic en Gladiator, maar aan de hand van Andersons cv lijkt een mooi liefdesverhaal al bij voorbaat een misleidende belofte.
Als je met je date een romantische film wilt kijken, kun je beter voor een klassieker als Titanic kiezen. Hier wordt het traditionele arme-jongen-ontmoet-rijk-meisje-verhaal namelijk wel geloofwaardig gespeeld. Ondanks het zinkende schip waar Rose en Jack zich op bevinden, weten zij hun prille liefde wel aan de kijker over te brengen. De romance tussen Cassia en Milo daarentegen wordt overschaduwd door een lava uitspuwende Vesuvius, talloze aardschokken en vloedgolven. Ook de lustige senator Corvus is hierbij niet bevorderlijk. Zijn rol is niet overtuigend, net als de andere personages in de film. Het acteerwerk is belabberd en de personages hebben stereotype karaktertrekken met saaie dialogen. 'What exactly is that slave to you?', vraagt Corvus aan Cassia. Zij antwoordt: 'Everything that you are not'. Hier kon zeker niets originelers bedacht worden.
Pompeii kan dan ook beter omschreven worden als rampenfilm dan als liefdesdrama. Aan de kleding van de personages en de interieurs, met name het amfitheater, is wel veel aandacht besteed. Deze maken de film zo nu en dan toch boeiend om naar te kijken.
