'Studeren en besturen gaan prima samen'

Bijna 90 procent van de studentbestuurders van de RU heeft genoeg studiepunten gehaald om hun beurs veilig te stellen. Het College van Bestuur heeft vorig jaar besloten dat je alleen onder bepaalde voorwaarden je volledige toegewezen beurs krijgt. Hoe zat het ook alweer met de nieuwe regeling voor bestuursbeurzen? Met ingang van het collegejaar 2012-2013 krijg je voor functies die tot en met drie bestuursbeurzen zijn gewaardeerd altijd het geld waar je recht op hebt. Bij functies vanaf vier bestuursbeurzen is er een onderscheid tussen het onvoorwaardelijke deel en het voorwaardelijke deel. Het voorwaardelijke deel krijg je pas bij het behalen van voldoende studiepunten tijdens je bestuursjaar en het jaar daarvoor. Op de website NU! Medezeggenschap staat hoe de regeling is opgebouwd. Volgens rector magnificus Bas Kortmann is het goed nieuws dat zo'n groot deel van de studentbestuurders zijn beurs heeft binnengesleept: ‘Studeren en besturen gaan prima samen, precies zoals we verwacht hadden. Wij moedigen studenten aan om actief te zijn náást de studie en niet in plaats van de studie. Dat is belangrijk voor de vorming.' Het is fijn dat bijna 90 procent van de studentbestuurders een volledige beurs heeft binnengehaald. Toch mag niet worden vergeten dat de nieuwe regeling een last vormt voor fulltime bestuurders. Naast het besturen moet nu immers ook nog gestudeerd worden. Studenten die acht beurzen willen ontvangen moeten achttien studiepunten behalen tijdens hun bestuursjaar. Een hele opgave, maar uit reacties van enkele verenigingen blijkt dat zij oplossingen hebben gevonden. Carolus preases Damien Oud begint zelf net met een fulltime bestuursjaar: ‘Vanuit de leden horen wij geluiden dat zij het jammer vinden dat ook wij moeten studeren. Zelf heb ik er niet veel moeite mee, maar liever niet.’ Studievereniging Synergy heeft ook weinig problemen met de regeling die sinds vorig jaar van kracht is. 'Van het vorige bestuur heeft iedereen de benodigde studiepunten behaald', vertelt Tom Verbeek, commissaris interne betrekkingen. Ook voor het komende jaar ziet hij geen problemen: ‘We hebben daar goede afspraken over kunnen maken, ondanks dat we een fulltime bestuur zijn. In de avonduren zullen we wat uurtjes vrij moeten maken om te studeren en ook doordeweeks hebben we tijd vrijgemaakt om twee colleges te volgen.'

 

Lees meer

[Ingezonden] Decadentie van gratis geld verdwijnt

Met zijn Facebook-bericht waarin hij zegt dat het leenstelsel zo slecht nog niet is, ontving Karl Kouki (24), student Bestuurskunde, meer dan achthonderd likes en kreeg hij meer dan 120 reacties. ANS vroeg hem zijn mening te formuleren in een ingezonden brief. Naar aanleiding van mijn bericht op Facebook, ben ik door ANS benaderd om mijn mening met betrekking tot het Studievoorschot in een ingezonden brief te delen. Gezien de reacties op Facebook, heb ik daar eerlijk gezegd even over getwijfeld. Mijn mening is immers geen populaire. Maar goed, wie de bal kaatst... Om te voorkomen dat ik een rijkeluiskind word genoemd, is het wellicht verstandig om mijn persoonlijke situatie nader toe te lichten. Ik ben een vierdejaars bachelorstudent, ik heb een studieschuld, een bestuursjaar gedaan en twee werkgevers waar ik gemiddeld 14 uur per week werk. Ik betaal alles zelf, leen indien nodig bij en word op geen enkele manier financieel gesponsord door mijn ouders. Gelukkig houden ze wel veel van me en ben ik altijd welkom. Maar goed, on topic: de Nederlandse student is niet arm. Sinds 2004 gaan er jaarlijks meer studenten voor een halfjaar of voor een summer school naar het buitenland. We gaan op studiereis, skireis en doen onze boodschappen bij de Albert Heijn. We gaan regelmatig op stap, zijn lid van verenigingen, gaan naar festivals en beschikken bijna allemaal over een smartphone. We zijn niet arm, maar we zijn het gewoon niet gewend om onze studie zelf te betalen. Daarnaast dekken we nog lang niet alle kosten zelf. 'Maar onze kenniseconomie gaat verloren en alleen de rijksten kunnen nog studeren.' Onzin, studerende kinderen van ouders die samen minder dan 46.000 euro bruto per jaar verdienen, behouden de aanvullende beurs. Verdienen je ouders meer, maar heb je broers/zussen die ook studeren, dan kom je wellicht ook in aanmerking voor een aanvullende beurs. Belangrijk hierbij is dat de aanvullende beurs een gift wordt als de student zijn diploma haalt. Daarnaast gaat onze kenniseconomie verloren als de kwaliteit van het onderwijs achteruit gaat ten opzichte van het buitenland, niet omdat we wel of geen basisbeurs ontvangen. Sterker nog, hopelijk worden we allemaal iets kritischer ten opzichte van het onderwijs, aangezien we financieel meer bijdragen. Bovendien zijn de voorwaarden wat betreft het terugbetalen van de lening zeer gunstig. De terugbetaaltermijn gaat van 15 naar 35 jaar en hoeven we in plaats van 12 procent maar 4 procent van het inkomen boven het wettelijk minimumloon in te zetten voor de aflossing. Verdien je minder dan het wettelijk minimumloon, dan betaal je niets terug. Als we na 35 jaar nog restschuld open hebben staan, wordt dat bedrag kwijtgescholden. Laten we eerlijk zijn, we gaan toch niet uit van bovenstaande situatie. We balen gewoon dat de generatie die er zelf maximaal van heeft geprofiteerd, het feestje voor ons nu verpest. That’s life. Het geld moet ten goede komen aan het onderwijs en niet aan de studenten. Nu de basisbeurs vervalt, investeert het kabinet een miljard euro in de kwaliteit van het hoger onderwijs. Dat is nog altijd te weinig. Ben ik het, wat betreft dit beleid, helemaal eens met het kabinet? Nee, kom de studenten tegemoet door het collegegeld te verlagen. Natuurlijk zijn er kanttekeningen te plaatsen en uitzonderingen te bedenken. Wellicht is het voor een student Geneeskunde, Econometrie of Kunstmatige Intelligentie moeilijker om naast de studie te werken, maar daar weegt een gunstige financiële toekomst wel tegenop. Studeren is investeren en investeren kost geld. Gelukkig maakt de overheid geen onderscheid en mag iedere student, ongeacht de studie, lenen. De decadentie van gratis geld voor iedere student verdwijnt en onze universiteiten krijgen daar een miljard voor terug. Uiteraard zou ik het fantastisch vinden als het onderwijs geheel gratis zou zijn, helaas is dat niet de realiteit. Goed onderwijs is kostbaar. Het is tevens een investering met in potentie een hoog rendement. Maar als we nu massaal besluiten te stoppen met studeren, omdat we een mogelijke schuld opbouwen, verdienen we het label ‘kenniseconomie’ misschien helemaal niet. Zolang de groep die mij op Facebook vraagt om te sterven niet groter is dan de groep die bereid is inhoudelijk te reageren, komt het allemaal wel goed.

 

Lees meer

[Ingezonden] Student-lid in College van Bestuur Radboud Universiteit

Vandaag spreekt de Tweede Kamer over medezeggenschap in het hoger onderwijs. Ook de studentassessor bij het College van Bestuur (CvB) komt aan bod. Jordy Davelaar, lijsttrekker van AKKUraatd bij de komende verkiezingen, pleit hiervoor in een ingezonden brief. Recent pleitte asap voor een verkozen rector. Een sympathiek idee, maar er zijn betere mogelijkheden om de invloed van studenten op het beleid van de universiteit te vergroten. Het houden van verkiezingen voor de rector levert slechts een beperkte invloed op beleid op. Een student-lid in het (CvB) is een betere manier om studenten te betrekken bij het vormen van universiteitsbreed beleid. De Rijksuniversiteit Groningen heeft al twee jaar een student-lid in het CvB. Ook op onze universiteit kennen we assessoren in faculteitsbesturen. Daar wordt de input van deze studenten enorm gewaardeerd. AKKUraatd gaat komend jaar actief pleiten voor een student-lid in het college van bestuur. Een student-lid gaat mijns inziens een adviserende rol spelen op het gebied van onderwijs, internationalisering en faciliteiten voor studenten. Vanuit deze drie thema’s geeft de student gevraagd en ongevraagd advies binnen het CvB. Dit zorgt ervoor dat beleid in een vroegtijdig stadium beter aansluit op de wensen van studenten. Een student-lid werkt al mee aan het beleid voordat het daadwerkelijk is gevormd. Als een beleidsstuk bij de Universitaire Studentenraad (USR) terecht komt, heeft dit stuk al de hele bestuurlijke molen doorlopen. Een tweede belangrijke taak van het student-lid is het nauw contact houden met studenten binnen en buiten de medezeggenschap. Dit vergroot de zichtbaarheid van het college en verkleint de afstand tot studenten. Op facultair niveau worden positieve effecten van assessoren al jaren gemerkt. Verkleint dit de kracht van de medezeggenschapsorganen zoals de opleidingscommissies en studentenraden? Nee, als student-lid heb je een adviserende rol. De bevoegdheden van de studentenraad blijven onveranderd. De medezeggenschap blijft het laatste woord hebben over beleid dat haar aangaat. Deze samenwerking bewijst zich al sinds jaar en dag over de gehele universiteit, tot grote tevredenheid van de studentenraden en de faculteitsbesturen. Hoeveel zin heeft het voor studenten om plaats te nemen in het CvB? Dat hangt natuurlijk sterk af van hoe open het college staat voor de input van deze student. Uit mijn eigen ervaring als assessor weet ik dat de mening van een student zeer op prijs wordt gesteld. Het constructief meedenken wordt gewaardeerd en aangekaarte problemen worden serieus genomen. Als het college van bestuur een soortgelijke houding aanneemt, kan de mening van studenten al bij het ontstaan van beleid worden meegenomen. Een student-lid in het CvB levert beter doordacht beleid op, waarvan uiteindelijk de gehele universiteit de vruchten plukt. Een student-lid in het college is een betere manier om studenten te betrekken bij het vormen van beleid. Het sluit hierdoor beter aan op wat studenten willen. Ook de zichtbaarheid van het CvB wordt vergroot onder studenten en dit alles zonder een politieke arena te maken van de universiteit.

 

Lees meer

[Ingezonden] Verschoolsing van de Radboud Universiteit

In deze ingezonden brief vertelt Bram Kersten (20), student Engelse Taal en Cultuur, waarom hij tegen de verschoolsing van de universiteit is. Hij wordt er bijna ziek van. Dit jaar is, vanwege lage slagingspercentages, de participatieplicht aangescherpt. Als student Engelse Taal en Cultuur zit je nu elke dag in college om je handtekening op een papiertje te zetten die bewijst dat je inzet toont. Onpraktisch, inefficiënt en onbegrijpelijk. Sterker nog, het is verkeerd op zoveel niveaus dat ik er bijna ziek van word. Ten eerste leidt deze regeling tot een situatie met volledig gebrek aan flexibiliteit. Ben je twee keer te ziek om de werkcolleges bij te wonen of volg je een tweede studie waardoor je een dubbel rooster hebt, dan is de kans van slagen zojuist exponentieel gekelderd. Niet alleen loop je een boel belangrijke informatie mis, je verliest ook nog eens de kans om te leren van je fouten en een tweede poging te wagen. Verzachtende omstandigheden bestaan alleen als de studieadviseur zin en tijd heeft om naar je te luisteren, zo lijkt het. Erg vreemd vind ik, want dit is een universiteit en een student kiest voor onderwijs. Daarmee gaat hij een persoonlijke, niet universele of idealistische uitdaging en verantwoordelijkheid aan om een doel te bereiken. Niet iedereen kan of wil het doel van 100 procent inzet halen, en dat is hun goed recht, want dat heet vrijheid. Het wordt nog absurder als je bedenkt dat je betaalt voor deze keuze, maar daarmee toch de vrijheid verliest. Studenten, geloof het of niet, betalen voor hun studie (als het niet nu is, dan wel later via belasting, zo werkt het uiteindelijk, toch?) en daarmee zou ook keuzevrijheid moeten komen. Als ik betaal voor een vliegticket of wat voor dienst dan ook, ligt de keuze nog steeds bij mij of ik gebruik ga maken van die dienst. Ik heb dan recht op die dienst, het gebruiken ervan is niet mijn plicht. Waarom kan dat bij studeren dan niet ook zo werken? Het lijkt allemaal maar eng veel op de leerplicht van de middelbare school: je moet betalen, en je moet leren. Ik moet niks na mijn achttiende, behalve de wet volgen in dit land, dacht ik toch. Ik betaal om onderwijs te mogen genieten, niet om het door mijn strot geduwd te krijgen. Toch zitten we nu in die oude vertrouwde klaslokalen, waar continu wordt gehamerd op de proactieve academische mindset die wordt verwacht van studenten. Deze wordt direct ontkracht door het feit dat we worden gedwongen alles te consumeren wat men op ons afvuurt. Hierdoor wordt een sfeer van apathie gecreëerd die pijnlijk merkbaar is tijdens de colleges. Doodse stiltes vallen bij gestelde vragen en alle spullen zijn al zo'n 10 minuten voor de denkbeeldige bel gaat, ingepakt. Zoals de sterke stier die niet meer vecht tegen het versleten touw waarvan hij zich als kalf nog niet kon losrukken, zo zit menig student nu in de collegezalen. Met de ziel onder de arm. Alle motivatie om op te komen voor hun eigen belangen is hierdoor de kop ingedrukt. Dat is een uiterst slechte zaak. Vanuit mijn studie is hier veel onvrede over en het onderwerp wordt wekelijks zo niet dagelijks besproken. Ook vele docenten zijn niet tevreden met de situatie, en discussiëren volop mee. Verhalen doen de ronde dat tijdens de vergadering over de participatieplicht alle tegenstanders vriendelijk doch dringend werd verzocht het pand te verlaten. Niet echt democratisch natuurlijk. Het duurde dan ook niet lang voordat ideeën werkelijkheid werden. We zijn een heuse petitie gestart, aangevoerd door een aantal studenten die het echt beu zijn. We pleiten voor een versoepeling van de participatieplicht en onderbouwen dit met enkele van de bovengenoemde argumenten. Versoepeling, omdat een pleidooi voor daadwerkelijke verandering ogenschijnlijk niet meer kans van slagen heeft dan een hyperintelligente student met een zwakke gezondheid die twee studies volgt. Ik zou het het beste van een slechte situatie noemen, want hoewel menig student erover praat of fantaseert, zullen er weinig méér doen of durven dan een handtekening zetten. Studenten nemen weinig risico en weinig moeite. Dat klinkt misschien laf, maar risico's nemen is nu eenmaal niet het ding van de maatschappij anno 2014. Wat mij betreft gaan we de straat op zoals vroeger, met protestborden, en verstoren we de openbare orde voor onze belangen. Of we slaan toe waar onze ellende begon, in de portemonnee. Geld is macht, en ook al hebben we er niet veel van, we zijn wel geld waard. Drie weken 'spijbelen' met je hele jaar, dan mag niemand tentamens maken, of desnoods bezet je het gebouw, zoals dat in het verleden wel eens wekenlang duurde. Weg zijn dan de slagingspercentages, en weg zijn daarmee de subsidies waar het allemaal om draait. In dit steeds onsympathiekere systeem, zou het echter geen enkele student verbazen als een beetje gewaagde actie leidt tot heftige gevolgen. Stel je voor dat, zoals een grote corporatie een niet-winstgevende bedrijfstak afstoot, de universiteit haar ongehoorzame studenten op straat gooit of laat aanhouden. Verlies lijden ze wel, maar het voorbeeld is duidelijk en de slachtoffers zijn toch geen student meer. Niemand die nog naar ze luistert. Vroeger moest je als opstandige scholier naar bureau HALT en dan weer terug naar school, want ja, het moet. Leuk is anders. Nu kun je een arrestatieteam en de zak verwachten. Ook leuk. Waarom we het niet bij voorbaat opgeven is mij een raadsel. Of wacht, dat doen we al massaal, daarom klaagt niemand.

 

Lees meer

[Update] Boete voor na-inschrijving illegaal

Te laat voor je tentamen en een boete betalen? Mag niet, zegt de onderwijsinspectie. Een aantal RU-faculteiten kent dit boetesysteem. Het lijkt er op dat dit vanaf komend collegejaar verleden tijd is, omdat je automatisch wordt ingeschreven voor een tentamen. Bij het aanmelden voor een cursus sta je namelijk ook automatisch ingeschreven voor het tentamen. Voor het inschrijven van de herkansing is het wel nog je eigen verantwoordelijkheid om op tijd te zijn. Zo niet, dan volgt er een boete. Ook dit is volgens de onderwijsinspectie niet toegestaan. Martijn Gerritsen, woordvoerder van het College van Bestuur van de RU: 'Het is inderdaad niet toegestaan om een boete te heffen als studenten zich te laat aanmelden, maar faculteiten kunnen wel een bijdrage vragen in de administratieve kosten die daarmee gepaard gaan. Deze bijdrage mag niet hoger zijn dan de werkelijke kosten, wel lager.' Voor die paar muisklikken ben je aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid maar liefst 25 euro kwijt. Update 15.20 uur: De onderwijsinspectie laat weten dat wanneer je aan het begin van het jaar collegegeld hebt betaald, je in principe recht hebt op het kosteloos volgen van college en het maken van tentamens. De onderwijsinspectie is er nog niet over uit of de RU wel een bedrag mag vragen voor de administratieve kosten. De komende weken wordt duidelijk of dat toegestaan is.

 

Lees meer

[Update] Wel reisrecht, maar geen stufi?

Volgens de Telegraaf is het zeer waarschijnlijk dat studenten gratis kunnen blijven reizen. Diverse bronnen rond de huidige onderhandelingen tussen de overheid en vervoerders bevestigen dit. Veel reden om te juichen hebben studenten echter niet. Het studentenreisrecht blijft ongewijzigd op voorwaarde dat er een akkoord wordt bereikt over een leenstelsel. D66 en GroenLinks zitten momenteel samen met de coalitie rond de tafel om de invulling van het leenstelsel te bepalen. Het hele circus rondom de plannen van Bussemaker is daarmee opnieuw begonnen. Als de partijen het eens worden, zou dit betekenen dat de student gratis kan blijven reizen, maar wel zijn stufi verliest en er dus netto op achteruit gaat. Eerder leek het het er nog op dat het gratis reizen zou worden afgeschaft door de geplande bezuinigingen in het regeerakkoord. Studenten zouden het dan moeten doen met een kortingskaart. Plannen voor het leenstelsel strandden eerderin onderhandelingen met D66 en GroenLinks. Update 27 mei 10.16: Onder andere de Volkskrant bericht vanochtend dat het kabinet 200- tot 300 miljoen euro zal uittrekken zodat de oppositie (GroenLinks en D66) akkoord zal gaan met het leenstelsel. Dit geld moet ervoor zorgen dat studenten uit armere gezinnen ook kunnen studeren. Zij krijgen dan wel een beurs, evenals kinderen met afwezige of weigerachtige ouders. Studenten die wel moeten lenen, krijgen langer de tijd om hun schuld af te lossen, namelijk dertig tot veertig jaar. Dit lijkt wellicht positief, maar met een langere aflostermijn komt ook een hogere schuld. In plaats van de huidige vijftien jaar voor het afbetalen van de lening, krijgen studenten nu ongeveer twee keer zoveel tijd. In de praktijk betekent dit echter dat de rente voor de schuld langer oploopt en je er dus ook langer aan vastzit. Volgens Ruud Nauts, voorzitter van het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) is het leenstelsel een politieke keuze waar het ISO niet achter staat. 'Ondanks de afzwakking van het leenstelsel gaat de maatregel veel te ver. Het gaat veel meer geld kosten dan het oplevert.' Ook over de langere aflostermijn is Nauts niet te spreken: 'Het is zeker geen voordeel, op deze manier hangt er langer een schuld boven je hoofd. Bovendien, wat als mijn kinderen later willen gaan studeren en mijn investering zich dan helemaal niet heeft uitbetaald?' Update 28 mei 17.37: Het akkoord is er nu definitief door. Dit meldt nu.nl. De basisbeurs verdwijnt, maar de OV-chipkaart blijft bestaan. Afbetaling van de schuld gaat pas in wanneer de student in kwestie een baan heeft op minimumloon. In het voorstel werd gesproken over beginnen met afbetaling op bijstandsniveau.

 

Lees meer

Afgestudeerde mannen komen slecht aan de bak

Een baan vinden na het afstuderen wordt steeds lastiger. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). In kwartaal drie van 2012 had 5,4 procent van de afgestudeerden tussen 25 en 35 jaar geen baan, waarbij vooral pas afgestudeerden moeilijk aan de bak komen. Maar liefst 13 procent van de pas afgestudeerden gaat van de UB naar WW. Met name mannen zijn de klos door de crisis. Maar liefst 7 procent van de mannen tussen 25 en 35 jaar is werkloos, waar dat een jaar eerder nog 5,4 procent was en voor de crisis 2 procent. Daarmee lijken mannen zwaarder getroffen door de crisis dan vrouwen, want het percentage werkloze hoger opgeleide vrouwen staat op 3,6 procent en blijft daarmee stabiel ten opzichte van een jaar daarvoor. Voor de crisis was minder dan 2 procent van de vrouwen werkloos. Dat klinkt wellicht zorgelijk, maar het scheelt dat je niet in Spanje of Griekenland op zoek hoeft naar een baan.

 

Lees meer

ANS-historie: In een wip verdiend

Deze week blikt ANS terug op de leukste artikelen van de afgelopen jaren. Vandaag lees je over studenten die bijverdienen in de prostitutie.

Een bijbaantje in de prostitutie: Ondanks het negatieve imago van dit oeroude beroep, is het voor sommige studentes een prima bron van inkomsten. ‘Liever zou ik eerlijk zijn over mijn werk, maar dat kan simpelweg niet.’


Tekst: Bastiaan van Blokland en Susan Haasjes
Illustratie: Jurgen Tesselaar

Een trio met mij en mijn zusje, dat is ook een aanrader’, zegt Romy (24). Ze werkt bij Club de Villa, een sjieke herenclub in Beekbergen. Samen met haar zusje is zij een van de vele studerende of pas afgestudeerde vrouwen die hun heil zoeken in de prostitutiebranche. Waar een doorsnee student op zaterdag acht uur lang dood vlees hakt in een slagerij, bieden exclusieve seksbedrijven de mogelijkheid veel geld te verdienen met trucjes op levend vlees. Handig, want studeren is duur. De dames in kwestie hullen zich over het algemeen in nevelen over hun werkzaamheden, slechts een enkeling is op de hoogte van hun dubbelleven. Wat is hun drijfveer om toch te kiezen voor zo’n baan?

Geen pornohuis
Club de Villa is een luxueus pand in een bosrijke omgeving waar dames werken als animaîtresses, maîtresses die mannen animeren. Aan een paal aan de weg hangt een bord dat is voorzien van een fluorescerend damesslipje, een subtiele suggestie van wat er achter de heg schuil gaat. Hier bevindt zich geen ordinair bordeel of pornohuis maar een stijlvol ingerichte villa, voorzien van een moderne lounge en bar. Bij aankomst ontvangt een strak geklede gastvrouw haar gasten en brengt hen naar de bar. Vanaf dat moment is het vrij spel voor de dames. De redenen om voor het werk te kiezen, lopen uiteen. Marleen (21) studeert Bedrijfskunde aan de RU. Ze werkt als escort bij Excellent Escort en als animaîtresse voor Club de Villa. ‘Een vriendin vertelde me dat ze bij dit escortbureau werkte, ze verdiende goed en het werk kwam positief op mij over. Uiteindelijk kwam ik bij Club de Villa terecht. Voor mij is dit een heel makkelijke manier van geld verdienen, daarbij biedt het werk altijd weer een leuke spanning. Zeker als je gek bent op seks.’ Romy haakt hierop in: ‘Tijdens mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening overwoog ik niet om dit werk te gaan doen. Pas na mijn opleiding kwam ik uit nieuwsgierigheid in een seksclub terecht omdat ik hoorde dat het financieel erg aantrekkelijk is. Daarbij vind ik het onwijs leuk om te doen. Het is wel zwaar: fysiek en mentaal moet je constant gefocust blijven.’ Over een werkdag in de Club vertelt Marleen: ‘Als de mannen eenmaal zijn ontvangen, is het onze taak om te zoeken naar een klik met een van hen. Soms is het afwachten wat er die dag binnenkomt en of je met de gasten ook verder gaat dan het drinken van een wijntje.’

Veel vrijheid bij een wip
Het werk van een escort is totaal anders dan dat van een animaîtresse. Lara studeert Psychologie in Amsterdam en is werkzaam bij Vialet Escortservice in Rotterdam. ‘Ik houd ervan om het een man naar zijn zin te maken. Als escort heb je veel lange afspraken waarbij je met de heren ontspant en kletst. Je hebt echt niet constant seks.’ Lara legt uit: ‘Op elke date ontmoet je weer een andere man, dat is best spannend en dat maakt mijn vak zo leuk. Bovendien is het snel geld verdienen, nu spaar ik zodat ik straks een huisje kan kopen.’ De meeste escorts kunnen geboekt worden via het bedrijf waarbij ze zijn aangesloten. ‘De dames zijn een soort ZZP’er, hoewel er in deze branche niet zoiets bestaat’, vertelt Marianne Roos, die samen met haar man Jantoon Club de Villa en de bijbehorende escortservice bestiert. Marianne: ‘De privacy van onze vrouwen staat bij ons voorop. Het is helaas nog steeds zo dat dit werk niet breed geaccepteerd is. De dames kunnen er in hun verdere loopbaan veel hinder van ondervinden als bekend wordt dat ze in de seksbranche werken of gewerkt hebben.’ Het echtpaar doet er dan ook alles aan om dit risico zo klein mogelijk te maken. ‘De animaîtresses werken altijd onder een werknaam, waarmee we elkaar aanspreken in de Club. Bovendien kiezen onze dames zelf wanneer ze aan de slag willen. Op die manier ontkomen ze aan een vast werkpatroon, dat komt hun motivatie ten goede.’ Marleen beaamt dit: ‘Ik spreek per dag af wanneer ik wil werken en hoe laat ik er dan ben. Soms zijn er heren die mij gereserveerd hebben. Dat is prettig, want dan heb je in ieder geval omzet.’ Seks met een vreemde vrouw is misschien spannend, er hangt wel een prijskaartje aan. Bij de Villa is het starttarief al 200 euro per uur. Van de opbrengst van de hele avond vangen de dames de helft. Tijdens het escortwerk krijgt een meisje daarnaast nog wel eens cadeaus. Lara: ‘Sieraden, lingerie en dure parfum zijn geen uitzondering.’ Dani (22) studeert Geneeskunde aan de RU. Daarnaast werkt ze als escort voor Society Service. Ook zij wordt af toe flink beloond. ‘Ik werk anderhalf jaar met veel plezier bij Society Service en zou geen ander bijbaantje willen. Escortwerk is ideaal te combineren met mijn studie, ik doe zo’n vier à vijf boekingen per maand en dat betaalt zo goed dat ik er royaal van kan leven. Soms krijg ik inderdaad cadeaus of een dikke fooi. Een collega van me kreeg zelfs een auto, ik helaas nog niet.’

De eerste keer
Seksen met een vreemde man is de eerste keer een zenuwslopende bedoening. Marleen vertelt over haar eerste ervaring als escort: ‘Die date was uiteindelijk ontzettend leuk. Een net gescheiden man had mij geboekt, hij bleek een niet onaantrekkelijke jongeman te zijn. Toen ik binnenkwam, brandden overal kaarsjes en er stond een fles champagne koud. Hij had een schoenenfetisj en zijn ex-vrouw had al haar schoenen laten staan, hij wilde dat ik die zou dragen tijdens onze date. De afspraak verliep totaal anders dan ik had verwacht. Uiteraard was ik erg nerveus, maar het viel me enorm mee.’ Voor Lara heeft ‘de eerste keer’ een heel andere lading. ‘Bij Vialet Escortservice bieden we een speciale service voor ontmaagding. Ik vind dat eigenlijk het leukst om te doen, omdat je deze mannen iets heel bijzonders geeft. Eén jongen die ik ontmaagde, was echt ontzettend zenuwachtig. De eerste twee uur hebben we alleen maar gepraat. Nadat we uiteindelijk seks hadden, stonden de tranen in zijn ogen. Nu boekt hij me soms wel twee keer per week.’ Zoë Vialet, de eigenaresse van Vialet Escortservice, bedacht de service, die ze de toepasselijke naam First Time gaf. Volgens Lara moet je met mannen die geen of amper seksuele ervaring hebben wat voorzichtiger zijn. ‘Omdat de ervaring ontbreekt, moet jij het initiatief tonen. Meestal boekt Zoë voor zo’n afspraak een kamer met bubbelbad of sauna en dan ontvang ik de man daar. Tijdens die afspraken geniet ik altijd van de seks, anders zou ik het niet doen.’ Of deze positieve uitspraken representatief zijn voor alle studentes die in de seksbranche werken, valt te betwijfelen. Hun vakgebied blijft omstreden en kent veel vooroordelen. De strikte geheimhouding van de dames suggereert dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is.

Kletsen of ketsen
Volgens eigenaresse Marianne draait het in de Villa om meer dan alleen lust. ‘Mannen willen het gevoel hebben dat de dames hun vriendinnetjes zijn, ze luchten hun hart bij ze en drinken een wijntje. Die aandacht, daar gaat het om. We willen die girlfriend experience bieden en dat loopt in ongeveer zestig procent van de gevallen uit op een gezellige avond waarbij geen sprake is van seks’, aldus Marianne.

Dames die in de seksbranche willen werken, hoeven niet allemaal te beschikken over een ontluisterende schoonheid. Presentatie en voorkomen zijn veel belangrijker, net als discretie. Marianne: ‘We selecteren de dames in de Villa op hoe ze zich presenteren. Uiterlijk speelt wel een rol, maar je moet vooral makkelijk kunnen communiceren en gemotiveerd zijn. Je interesse mag niet voortkomen uit financiële nood of wanhoop. Wat wij bovendien erg belangrijk vinden is opleiding en denkniveau. Veel van onze gasten zoeken niet enkel mooie en gewillige dames, maar ook intelligent gezelschap. De meeste dames die bij ons werken, hebben dan ook een hbo of universitaire achtergrond.’ Een voorliefde voor sociaal contact en erotiek is een absolute must. ‘Toch is het belangrijkste dat je durft te genieten van seks zonder dat er liefde in het spel is’, aldus Marleen.

Geen stoeipoes
Veel van de dames die in de branche werken zijn geen stereotype hoeren. De vrouwen zijn buiten hun werk een ander persoon: hun werknaam leggen ze af als ze de deur achter zich dichttrekken, evenals de act van verleidelijke stoeipoes. Toch gaat die transformatie niet zo ver dat de dames een liefdesleven kunnen opbouwen. Romy: ‘Toen ik een relatie kreeg ben ik wel even met dit werk gestopt omdat ik het niet te combineren vond. Momenteel ben ik weer vrijgezel. Ik heb hem mijn geheim nooit verteld.’ Op de vraag of ze een relatie zou kunnen hebben met een man die ze kent vanuit haar werk, antwoord ze resoluut: ‘Iemand die betaalt voor seks? Nee. Ik ben in mijn privéleven ook seksueel helemaal niet zo losbandig hoor. Dan doe ik echt niet aan onenightstands’.

Taboe
Alle dames proberen hun werk zo goed mogelijk uit hun privéleven te bannen. Lara: ‘We zijn allemaal erg op onze privacy gesteld. Een nadeel

...
Lees meer

Belgen boos op NS

De Belgische burgemeester uit Beringen is boos. Naar aanleiding van een klacht van een Beringse student die in Delft studeert, diende burgemeester Marcel Mondelaers een klacht in bij de Europese commissie. ‘Dit is niet het Europa waar wij van dromen.’ Hij beschuldigt de NS van discriminatie omdat slechts studenten uit Nederland korting krijgen op het traject van de vervoerder. In België geeft collega-maatschappij NMBS wel studentenkorting aan internationale studenten. De regeling van de NS is volgens Mondelaers in strijd met de Europese verdagen waarin staat dat er geen onderscheid mag worden gemaakt op basis van nationaliteit om studenten tarieven toe te rekenen. De NS zelf is zich van geen kwaad bewust. ‘Ons valt niets te verwijten. Het gaat om een regeling die door de Nederlandse overheid is opgesteld en waar alle vervoerders aan meedoen’, aldus een woordvoerder. Het is wachten tot de Duitse burgemeesters in actie komen

 

Lees meer

Binnenstebuiten

Het leven van een bèta gaat niet altijd over rozen. Natuurkundestudent Manu trekt over het hobbelige pad van het Huygensgebouw naar de rest van de wereld. Hieronder zijn verslag. Deze column van Manu Compen verscheen eerder in de mei-ANS Een bèta is berekenend, nauwkeurig en soms een beetje afwachtend. En als je het niet al bent, dan word je het wel in zekere mate als je een paar jaar studeert. Je wordt in die tijd immers structureel afgericht; complexe problemen hebben tijd nodig om door te dringen en dienen met engelengeduld benaderd te worden. Met een soortgelijke voorzichtigheid vrouwen versieren klinkt als een slecht idee. En dat is het ook. We hadden elkaar nu een aantal keer gezien. Moeiteloos praatten we urenlang achtereen over alles wat er maar in ons op kwam. Natuurlijk en zonder filter. Verder dan dat gingen we niet. Voorzichtigheid was immers geboden. Welke malloot stort zich in zo’n sociaal complexe situatie zonder eerst alle verborgen variabelen bloot te leggen? Zonder eerst zeker te weten of er geen stukken informatie gemist worden die de oplossing zouden kunnen veranderen? Het zijn diezelfde malloten die in liefde op het eerste gezicht geloven. Alsof zo een dramatisch ingewikkelde vergelijking in een oogopslag op te lossen is. Mijn pragmatische aanpak met haar leek succesvol. Niemand werd gekwetst en de oplossing kon na al die tijd nog in alle hoeken en gaten gevonden worden. Ik was blij dat het allemaal niet te vlug ging. Dagen van overweging trokken geleidelijk voorbij. Totdat ik het op een ochtend zeker wist; de oplossing was vermenigvuldiging. Ik kon niet wachten mijn eureka-moment te delen met haar, mijn co-onderzoeker. Niet wetende dat zij haar oplossing allang oneindig ver van mij had gevonden. Want in de tijd dat er hormonen hadden moeten gieren en eierstokken moeten klapperen, zat ik rekenend aan mijn stoppelige kin te plukken. Misschien moet ik de volgende keer mijn rekenmachine in mijn tas laten, het berekenen en plannen van gevoelens achterwege laten. Om heel even te proeven of het probleem verdwijnt als de oplossing niet gezocht wordt. Klik hier voor de overige artikelen uit de mei-ANS.

 

Lees meer

Britse kunststudent laat zich live ontmaagden

Een tweedejaars kunsstudent aan de Saint Martins Kunstacademie in Londen wil op een wel heel bijzondere manier een goed cijfer scoren. Onder de naam 'Art School Stole My Virginity' wil de 19-jarige Clayton Pettet zich laten ontmaagden. Op zijn blog verklaart de student dat hij al vanaf zijn zestiende met het idee rondloopt. Al zijn leeftijdsgenoten verloren toen hun maagdelijkheid, behalve hij, en dat heeft hem altijd achtervolgd. Na lang met het idee rondgelopen te hebben besloot hij dit kunstproject op te gaan voeren in een galerie ten overstaan van zijn docenten en medestudenten. Met zijn 'performace art' wil Pettet de ideeën over seksualiteit aan de kaak stellen. 'Performance art kan slechts één keer gebeuren en dit is wel de ultieme uiting daarvan', zegt de student. 'Ik wil dat het publiek kan zien of er iets is veranderd tussen mij en mijn vriend.' Claytons ontmaagding zal plaatsvinden op 25 januari van volgend jaar in een galerie in de Londense wijk Hackney. Hopelijk licht hij tegen die tijd nog wel even zijn ouders in.

 

Lees meer

Busje komt zo: met student achter het stuur

Nog op zoek naar een leuk bijbaantje? Busvervoersbedrijf Breng heeft de oplossing. Ben je in het bezit van een rijbewijs B, 21 jaar of ouder en communicatief vaardig genoeg om zowel oud als jong te helpen? Dan is een baantje als buschauffeur misschien iets voor jou. De vervoerstak van Connexion is namelijk op zoek naar studenten die als bestuurder in de regio Arnhem/Nijmegen aan de slag willen. Mocht je nog geen rijbewijs hebben om een bus te besturen dan is dat geen probleem. Breng helpt je binnen 3 maanden aan je vakbekwaamheidsdiploma Bus en rijbewijs D, waarbij er ook nog een groot deel vergoed zal worden. Het bedrag dat de student op zijn bankrekening kan bijschrijven zal bij aanvang nog op het minimumloon liggen. Verder zijn er 'stevige toelages voor onregelmatige en gebroken diensten (bijvoorbeeld +30 % na 19.00 uur)' aldus de vacature. Droom je er dus altijd al van een Breng-bolide in Nijmegen rond te rijden? Of altijd al eens op Lijn 10 willen rijden? Dan is dit baantje geschikt. Mocht het toch niks worden, bedenk dan dat een bijbaantje net als een bus is: als je er eentje mist, pak je gewoon de volgende. http://www.youtube.com/watch?v=vhgfF2YY_zY

 

Lees meer

Column: Hallo?

Hállo! Hállo! Kan dat wat zachter?!' Ik doe mijn oortje uit en zie een man aan de andere kant van het gangpad boos naar mij zwaaien. In gedachten verzonken heb ik helemaal niet doorgehad dat mijn muziek vrij hard stond en dat de omringende treinpassagiers wellicht iets konden horen. Ik excuseer me en de man wendt zich zuchtend tot zijn krant. 'Jeetje, wat asociaal', denk ik bij mezelf. Ik kwijn weg in mijn paarsblauwe stoel van schaamte. Toch vraag ik me af waarom hij zich wel stoort aan mijn muziek en niet aan het driftige gesprek van twee vrouwen verderop in de coupé. Diezelfde middag ga ik met mijn vriend koffie drinken in een klein café. We zijn de jongste gasten en naast ons zit een vrouw in een tijdschrift te bladeren. Toen we aan kwamen keek ze al op met een verontruste blik. Ze was er zeker van dat wij lawaai gingen maken, jong als we waren, en behoedde zich er alvast voor. Ik ben me het hele gesprek bewust van iedere toon die uit mijn mond komt. Het maakt niet uit, bij iedere zin schudt ze haar hoofd. Ze haat me. Ze veracht me. Ik ben het jonge meisje dat geen rekening houdt met de mensen in dit land die toe zijn aan hun rust. Op de terugweg staar ik moedeloos naar de weilanden, me afvragend wat ik fout doe. Blijkbaar spreekt mijn gezicht boekdelen en de vrouw tegenover mij merkt het op. Ik voelde haar blik al een tijdje branden maar had echt even geen tijd om te reageren, andere dingen waren even belangrijker ja? Ze legt haar hand op mijn knie en ik merk dat de losse huid van haar hand om mijn knie golft. 'Het gaat altijd vanzelf wel weer over, meis' zegt ze wijs, vindt ze zelf. Bijna krullen mijn wenkbrauwen naar hun schijnheilige stand. Bijna knerpen sarcastische woorden uit mijn mond. Nu ben ik niet alleen asociaal, maar ook nog eens onwetend?! 'Dat weet ik', zeg ik stug, 'bedankt'. Overal waar ik kom voel ik de vooroordelen. Ondanks dat ik er naar mijn idee best bescheiden uitzie, verwacht men dat ik overlast ga veroorzaken of me onwetend ga gedragen. Dat meisjes slechter presteren in rekenen blijkt gewoon door vooroordelen te komen. Ben ik me dankzij deze vooroordelen over jongeren dan ook daadwerkelijk asociaal gaan gedragen? Of erger, ben ik langzaam in de vertrouwelijke armen van onwetendheid gevallen?! Ik ga even geen muziek meer luisteren in de trein.

 

Lees meer

Column: W.V.T.T.K.

Deze column van Diederik Rozenboom verscheen eerder in de april-ANS. Besluitvormingsprocedures, constituties en dronken vestjeslikkers: Diederik heeft eigenlijk een hekel aan bestuurs-pikken, maar in de nadagen van zijn studie besluit hij er toch zelf een te worden. Op deze plek staan de notulen van dat proces. Ze mailt me dat ze eventueel volgend jaar bestuur X in wil gaan. ‘Moet het echt bestuur X zijn?’, mail ik haar terug. ‘Ja’, zegt ze, ‘alleen bestuur X.’ Ik vind haar koppig. Er zijn zoveel verschillende besturen in het studentenleven. Sommige krijgen jaarlijks een inbox vol met geïnteresseerden. Andere sprokkelen met moeite een driekoppig bestuur bij elkaar, terwijl ze niet minder leuk zijn. Ik heb echter goede argumenten nodig om haar te kunnen mailen. Ik kom terecht op een pagina van de RU. Omdat het College van Bestuur studentbesturen belangrijk vindt, is het overgegaan tot drastische maatregelen: er is een heuse internetpagina uit de grond gestampt waar je er meer over kan lezen. Er is zelfs een speciale pagina waar je ‘ervaringen van studentbestuurders’ kan bestuderen. Op deze pagina kom je de crème de la crème van het Nijmeegse studentenbestuur tegen. Aristoteles, Winston Churchill en Bas Kortmann, allemaal passeren ze de revue. Vooral de laatste van dit drietal roergangers maakt indruk met de prachtige frase: ‘Het vervullen van bestuursfuncties naast je studie is heel goed mogelijk’. Bijna net zo poëtisch als zijn tegeltjeswijsheid over dat alle studentenbestuurders vroeg uit de veren moeten (zie daarvoor de site van uw favoriete studentenblad). Er is echter iets op de pagina dat nog meer in het oog springt: het ‘CV-argument’ valt al in de allereerste regel van het allereerste citaat. ‘Een bestuursjaar staat goed op je CV’ - zo luidt de allereerste zin die je leest. Hoera. En nu allemaal een bestuur in. Hup, hup! Oke. De RU heeft dus te weinig tijd om met echte studentbestuurders te spreken en ziet het argument dat een bestuursjaar leuk op je CV staat als een belangrijk argument. Al met al geeft me dat nog niks in handen om terug te mailen. Ik mail haar daarom maar: ‘Waarom alleen bestuur X?’ Ze antwoordt: ‘Ik kan me ook wel motiveren voor honderd andere besturen, maar dat duurt altijd even. Een jaar is dan te kort. Je moet je volgens mij al op de een of andere manier bij het bestuur betrokken voelen voordat je er in stapt. X ken ik, dus ga ik voor X.’ Ik weet haar niks zinnigs terug te mailen. Behalve dan of ik haar quote gebruiken mag. Voor een column. En misschien voor een internetpagina. Bekijk hier de overige artikelen uit de april-ANS.

 

Lees meer

Drama bij Maastrichtse vereniging Circumflex

De penningmeester van studentenvereniging Circumflex in Maatricht, Thijs Eberson, is vrijdag na een feestje overleden in de sociëteit. Hij besloot vrijdagavond om in 'De Kaap' te blijven slapen en werd de volgende ochtend dood gevonden door een medebestuurslid. Hij was derdejaars student International Business. De doodsoorzaak is nog niet bekend, maar de politie sluit een misdrijf uit. Website Maastricht Aktueel meldt dat de student in zijn eigen braaksel zou zijn gestikt. Dit is nog niet bevestigd. De Universiteit Maastricht zegt op haar website 'geschokt te zijn door dit tragische bericht'. De universiteit biedt hulp aan studenten die direct betrokken zijn. In de sociëteit is een condoleanceregister geopend.

 

Lees meer

FILMPJE! Slaperige student schrikt wakker

Na een nacht stappen besluiten om toch maar naar college te gaan. Het is fanatiek, maar vaak volkomen nutteloos, want het slapen staat je nader dan de stof. Als de hoogleraar voor de zaal bovendien een grappenmaker is, kun je niet verwachten dat dit gedrag wordt getolereerd. Zo ook op onderstaand filmpje, waarbij een slaperige student door zijn prof in de maling wordt genomen. Volgende keer toch maar het videocollege volgen na een nachtje barhangen? Bron: De Telegraaf

 

Lees meer

Funs Elbersen lijsttrekker AKKUraatd

Vandaag maakte AKKUraatd haar lijsttrekker voor de verkiezingen bekend: Funs Elbersen. Hij zal het opnemen tegen Twan van Erp van asap en Caspar Safarlou van De Vrije Student. Elbersen studeert Politicologie en is vice-voorzitter van DWARS, de jongerenpartij van GroenLinks. Elbersen staat met zijn partij aankomend jaar voor minder schoolse regels en een bruisend studentenleven. 'Dat klinkt misschien vaag, maar wij vinden het belangrijk dat de universiteit geen verlengstuk is van de middelbare school. Daarvoor moeten de regels waardoor je snel af moet studeren minder worden, zoals bijvoorbeeld de B-in-5-regel.' Met een bruisend studentenleven bedoelt Elbersen dat er wat meer cultuur op de campus mag komen. 'De Verleiders, het toneelstuk dat laatst door de managementfaculteit naar Nijmegen is gehaald, wordt door sommigen weggezet als geldverspilling. Ik denk juist dat dit een goede manier is om de leerstof over te brengen.'

 

Lees meer

Gangnam Style op Oxford?

Dat de Britse high society fan is van paardrijden, was alom bekend. Nu bereikt echter ook virtueel knolhobbelen hoge status. Artiest Psy van de megahit Gangnam Style doet zijn dansje binnenkort namelijk op de University of Oxford. Op 7 november zal de Zuid-Koreaan, die onlangs nog optrad voor een enorm publiek in Seoul, te gast zijn bij de Oxford Union, het debatclubje van de prestigieuze universiteit. Hij geeft een lezing over het succes van Gangnam Style en zijn passie voor muziek. Daarmee komt hij in het rijtje van grote sprekers als Pierce Brosnan, Ronald Reagan en Michael Jackson. Het is nu alleen nog wachten op het moment dat de Aziaat plaatsneemt bij Twan Huys.

 

Lees meer

Gentse studenten trekken in bij bejaarden

Gentse studenten die gaan samenwonen met de plaatselijke bejaarden, dat is de droom van het Openbaar Centrum Maatschappelijk Welzijn (OCMW) van Gent. Het centrum heeft aan de gemeenteraad voorgesteld om het mogelijk te maken dat oudjes studenten in huis nemen. Studenten kunnen hierdoor 'op kot' voor een lage huur en het verrichten van enkele kleine klusjes voor de bejaarden. De grote vergrijzing in de stad en het kamertekort voor studenten zijn de voornaamste redenen voor dit voorstel. Ook in Antwerpen lijkt men enthousiast over dit idee. De studentenraad laat wel weten dat het niet de bedoeling moet zijn dat studenten dagelijks voor verpleger of verpleegster moeten spelen. 'Of omgekeerd, dat de senioren tot oppas worden gebombardeerd.' In Nederland zijn er al langer mogelijkheden om als student in te trekken bij een bejaarde.

 

Lees meer

Harvard laat studenten zweren niet te frauderen

Als het aan Harvard University ligt, moeten vanaf 2015 studenten aan de Faculty of Arts and Sciences beloven niet te zullen frauderen. In de zogenaamde Harvard College Honor Code wordt gesteld dat 'cheating on exams or problem sets, plagiarizing or misrepresenting the ideas or language of someone else as one's own, falsifying data or any other instance of academic dishonesty' niet past bij de normen van de universiteit. De reden voor invoering van deze code is dat Harvard de academische integriteitscultuur wil versterken, eerlijkheid vormt volgens Harvard de basis van hun gemeenschap. Uit eerdere onderzoeken blijkt dat een erecode afschrikwekkend werkt, en dat studenten dus minder zullen frauderen. Een controleorgaan zal toezien op naleving van de code. Harvard is niet de eerste Amerikaanse universiteit die een dergelijke eed wil introduceren, een aantal andere universiteiten hanteerden al langer een Honor Code.  In Nederland zijn er geen universiteiten die van hun studenten verlangen een erecode te zweren.  

 

Lees meer