In de Enerzijds Anderzijds van de maart-ANS werd een discussie gehouden over of de rector magnificus moet worden verkozen. Studentenpartij asap stuurde dit opiniestuk in als reactie op dit artikel.
Op universiteiten in België is het al zeer gebruikelijk: een verkozen rector magnificus. Met uitgebreide verkiezingsprogramma’s proberen de kandidaten studenten voor zich te winnen. Daarmee hebben studenten en medewerkers daadwerkelijk inspraak over het beleid dat de universiteit voert. Dat is een wereld van verschil met de Radboud Universiteit. Volgens asap is het tijd voor verandering.
Op de RU wordt gewerkt met een benoemingsadviescommissie (BAC), waarin de voorzitters van de ondernemingsraad (OR) en de Universitaire Studentenraad (USR) plaatsnemen. Hun invloed is echter beperkt. Tijdens de sollicitatieprocedure hebben ze louter adviesrecht, wat betekent dat het uitgebrachte advies volledig in de wind geslagen kan worden. Bovendien mag er dus slechts één student plaatsnemen in de BAC.
De rector magnificus is het visitekaartje van de RU en is daarmee imagobepalend voor de universiteit. Bovendien bepaalt hij het academisch beleid. Hij vormt hiermee het gezicht van de Radboud Universiteit en zijn standpunten hebben grote gevolgen voor studenten en wetenschappers.
Het benoemen van de rector magnificus, hét gezicht van de Radboud Universiteit, berust op een ondoorzichtig systeem, dat aandoet als achterkamertjespolitiek. Het past op geen enkele manier binnen een academische omgeving, waarin openheid en debat een grote rol spelen. Het verkiezen van de rector, op basis van een uitgebreid verkiezingsprogramma waarin de kandidaten hun visie voor de komende jaren schetsen, zou voor deze omgeving veel geschikter zijn. Studenten en medewerkers kunnen op die manier aangeven welke kant zij met de universiteit op willen en waar volgens hen de accenten moeten liggen. Een visie en een standvastig beleid blijven echter gewaarborgd, omdat de gekozen rector aansluit bij een vast college.
Tegenstanders noemen het risico, dat het houden van open verkiezingen op de universiteit uit zou monden in een soort populariteitsstrijd waarbij het uiterlijk van de potentiële rector zwaarder weegt dan zijn of haar capaciteiten. Worden studenten op deze manier niet ontzettend onderschat? Bovendien wordt op deze manier het volledige argument vóór landelijke en gemeenteraadsverkiezingen onderuit gehaald.
asap pleit voor een systeem waarbij de Gezamenlijke vergadering (GV), dat wil zeggen de OR bij de personeelsgeleding en de USR bij de studenten, instemming krijgt over de selectie van drie kandidaat-rectores. Immers, de leden van de GV zijn bijna de enige die in aanraking komen met haast alle onderwerpen waarin een collegelid zou moeten excelleren. Vervolgens mogen alle studenten en medewerkers, die bij de Radboud Universiteit zijn aangesloten, hun stem uitbrengen over de drie kandidaten. Deze studenten zouden zich dan uitgebreid kunnen inlezen in de verschillende cv’s en ‘verkiezingsprogramma’s’ waarna zij stemmen voor de meest capabele rector, degene die de Radboud Universiteit het beste representeert. De procedure zal op die manier transparanter en democratischer worden.
