ANS

Aan de opening van Stukafest zit een luchtje, maar dat komt gelukkig enkel door de zweetsokken die deze dinsdagavond als slingers dienen. De opkomst bij de Stukafest Kick-Off is goed, belangstellenden stromen de studentenkerk binnen. Zij zijn hier vanavond niet voor een gratis chocomel of glühwein, hoewel die ook goed smaken, maar om hun kaartjes voor Stukafest 2014te bemachtigen. Meer dan eens blijkt dat veel studenten er weer zin in hebben om creatief talent te aanschouwen in studentenkamers. PR-coördinator Peter Moedt is enthousiast. ‘Studenten laten kennismaken met opkomende artiesten en hen cultuur laten proeven is het hoofddoel.' Ook vanavond ontbreken de acts niet. Een van de performers is Maud Gorissen, 20 jaar en derdejaars Politicologie. ‘Ik ben nu bezig met het uitvoeren van plan B: studeren. Daarna wordt het tijd voor plan A: rondtoeren langs de pubs in Groot-Brittannië.’ Voor haar optreden vanavond krijgt Maud iets leuks mee. ‘Een fles whisky, ik geloof dat ze dat speciaal voor mij hebben gekocht.’ Met gitaar en stem brengt zij fijne achtergrondmuziek, al gaat haar geluid bijna op in het geroezemoes. Van de twintig optredens is er één snel uitverkocht, die van cabaretier Stefan Pop. Het programma heeft echter nog heel veel meer te bieden: van dans tot poëzie en van (muziek)theater tot film. Wie gisteravond de kans heeft gemist, kan de komende tijd nog een kaartje kopen tussen 12.45 en 13.30 uur op het kantoor van Cultuur op de Campus, de entreehal van het Huygensgebouw, de ingang van kantine Geneeskunde of in De Refter. Muzikale begeleiding en whisky zul je daar echter niet meer treffen. Tekst: Kim Saris

 

Tijdens de zwoele nazomer van 2011 vertoont Cultuur op de Campus het recentelijk verschenen pareltje Les Amours Imaginaires. Francis en Marie ontmoeten Nicolas op een feestje en worden allebei op slag verliefd op de blonde adonis. Beiden raken innig bevriend met Nicolas. Bij elke ontmoeting en bij de kleinste aanraking of blik raken Francis en Marie dieper geobsedeerd. Er ontstaat een waar liefdesduel met als inzet Nicolas’ liefde. De filmvertoning vindt helaas niet plaats onder de sterrenhemel in de tuin van de Studentenkerk. Wegens de vroeg ingetreden herfst is onze openluchtfilm verplaatst naar binnen. Donderdag zal Les Amours Imaginaires dus om 19:30 gedraaid worden in zaal CC3, dat is dus een uur eerder dan in de tuin van de Studentenkerk gepland was! Aanvang 19.30u, CC3, CollegezalenComplex, entree €1,50

 

Het duo Echovox staat in de halve finale van de Grote Prijs van Nederland 2011, in de categorie singer-songwriter. De twee mannen-met-gitaar omschrijven hun muziek als puur, rauw, eerlijk en vaak autobiografisch. Met diepgaande teksten en een focus op dynamiek en sfeer, voeren zij je in hun muziek langs een breed scala aan menselijke emoties. Het tweetal treedt op in de sfeervolle, met kaarsen verlichte Studentenkerk, een ideale plek voor de intieme sound van Echovox! Entree gratis Studentenkerk, Erasmuslaan 9a

 

Het katholieke karakter van de Radboud Universiteit werd afgelopen maand op scherp gesteld dankzij de uitspraken van priester Antoine Bodar over studentenpastor Theo Koster. Volgens Bodar is het van belang dat de Studentenkerk de eenheid binnen het katholicisme uitdraagt, aanleiding voor ANS om vier betrokken personen naar de relatie tussen de Studentenkerk en de RU te vragen.

Tekst:Daan van Acht

In 2004 werd, in het kader van onderlinge verbondenheid tussen de universiteit en het destijds genaamde UMC St Radboud, afstand gedaan van de naam Katholieke Universiteit Nijmegen en de naam Radboud Universiteit Nijmegen omarmd. Met de naamswijziging verdween de directe verwijzing naar de katholieke wortels van de Nijmeegse universiteit, al werd door het College van Bestuur beweerd dat met de invoering van de naam Radboud de banden met de katholieke gemeenschap juist bevestigd werden. In welke mate is er daadwerkelijk nog sprake van een binding tussen kerk en wetenschap en in hoeverre wordt de Studentenkerk hierbij als waardevol gezien binnen de RU? ANS legt de volgende vraag voor aan de volgende vier personen:

Wat is de relatie tussen het geloof en de RU en op welke manier draagt de Studentenkerk hieraan bij?

Patrick Chatelion Counet, vicevoorzitter van het parochiebestuur van de Studentenkerk en bijzonder hoogleraar De Bijbel in de Nederlandse cultuur aan de UvA:
‘Ik denk dat geloof altijd en overal de leidraad van menselijk en wetenschappelijk handelen is. Wetenschap moet door geloof in goede banen worden geleid. Als geloof geen plaats heeft aan een universiteit, ziet het er niet goed uit voor de gemeenschap. De universiteit is steeds meer een afspiegeling van de samenleving, een los verband van richtingloos functionerende individuen. Enige richting zou wenselijk zijn. Hierop oriënteert de Studentenkerk zich, in al haar religieuze breedte.’

Mark Vlek de Coningh, voorzitter van de Universitaire Studentenraad:
‘De Studentenkerk staat voor vrijzinnigheid, waar alle geaardheden welkom zijn. Het is iets dat typisch hoort bij de RU, bij andere universiteiten is dit concept minder sterk. De katholieke kerk loopt leeg en weet jongeren niet te winnen. Juist de vrijere geloofsopvatting die heerst binnen de Studentenkerk is goed en daarom ontzettend waardevol binnen de RU. Wat betreft de wetenschap en het geloof, we moeten natuurlijk wel reëel blijven en ons realiseren dat dit soms snijdt.’

Joline Boudewijns, voorzitter van de christelijke studentenvereniging NSN:
‘Mijn uitspraken staan los van de situatie met Antoine Bodar en Theo Koster. Ondanks dat NSN niet gekoppeld is aan de Studentenkerk, vind ik het positief dat het gebouw de ruimte biedt aan verschillende geloofsgroepen en er geen sprake is van een inkadering van geloof. Geloof is niet van een bepaalde tijd en speelt daarom niet minder bij studenten. De universiteit moet zich niet aanpassen aan de tijd.’

Loubna Es-Safraouy, voorzitter van de moslimstudentenvereniging MSV Nijmegen:
‘De geloofssfeer op de universiteit is naar mijn mening neutraal. Ik moest bijvoorbeeld lang zoeken voordat ik de Studentenkerk vond en wist dat de vereniging MSV bestond. Dat soort dingen springen niet meteen in het oog wanneer je op de RU bent. Het katholieke karakter van de RU staat voor mij daarom erg op de achtergrond. Ik heb wel het gevoel dat ik mezelf kan zijn als volwaardige moslimstudent; het bestaan van MSV, het vrij kunnen bidden in de Studentenkerk en bijvoorbeeld het feit dat de Refter aan halalmaaltijden heeft gedacht, zorgen ervoor dat ik mij hier thuis voel.’

 

Van maandag 2 tot en met vrijdag 6 juni zet de Studentenkerk een glazen huis op het Erasmusplein. Hierin laten twee studenten zich elke dag zonder telefoon of internet opsluiten van 9.00 uur tot 18.00 uur. Zo zijn ze gedwongen in persoon met elkaar te communiceren. 'Mensen zitten de hele dag op hun telefoon en kijken niet meer om zich heen. Ze zijn alleen nog maar gefixeerd op dat apparaat,' aldus organisator John Hacking. Het is volgens hem niet de bedoeling om een negatief oordeel over social media te vellen, maar om mensen te laten nadenken over wat er gebeurt als ze een hele dag zonder digitale middelen contact met elkaar moeten hebben. Hacking: 'De Studentenkerk heeft vaker dit soort evenementen georganiseerd. Een aantal jaar geleden hadden we een graf op de campus geplaatst waar mensen een aantal uur in stilte in konden liggen.' Zo worden mensen volgens Hacking gedwongen om na te denken over waar ze zijn in hun leven en wat ze willen. Bovendien kunnen deelnemers aan zo'n actie even onthaasten. Met de zogenaamde 'glassroom' heeft de Studentenkerk een nieuwe actie om mensen tot introspectie aan te zetten. De twee studenten die zich laten opsluiten kunnen door iedereen geobserveerd worden. Verhongeren zoals in het echte Glazen Huis hoeft niet: er staat een koelkastje en drinken in het huis en elke dag komen belangrijke RU'ers zoals de rector magnificus en de voorzitter van het College van Bestuur hoogstpersoonlijk lunchpakketjes bezorgen.

 

Door de hectiek van het studentenleven is er tegenwoordig nog maar weinig tijd om het leven eens te overdenken of gewoon even rust te pakken. Tijdens de middagpauze bezoekt de gemiddelde student uit noodzaak de Refter of het Cultuurcafé om een bak koffie te halen, maar echt tot rust komt hij niet. Het project Mijmermat, een initiatief van de Studentenkerk, biedt oplossing. Zonder enige afleiding kun je in een van de drie hangmatten heerlijk wegmijmeren. ‘Het is niet uitsluitend in de slaap dat we van de drukke activiteiten herstellen, ook in het rustgevende dagdromen en mijmeren komen we tot inkeer en rust’, zo schrijft filosoof Jacques de Visscher en is te lezen op de site van de studentenkerk. De ervaring in de mat is voor iedereen anders. De een mijmert eenmalig van tien tot twee, de ander mijmert kort maar met regelmaat. Volgens pastor John Hacking maakt het niet veel uit wat je precies doet in de mat. ‘Er is niet een specifiek doel van deze ervaringkunst. Het gaat er om dat het dagelijkse patroon even wordt doorbroken waardoor je kunt ontspannen.’ De mijmermat is dan ook een aanrader voor diegene die even wil ontkomen aan alle drukte. Het project is nog tot en met september dit jaar te bezoeken.

 

Eerder berichtte ANS over de kritische uitspraken van priester Antoine Bodar naar aanleiding van een artikel in De Gelderlander. Tijdens een vraaggesprek in het park Orientalis, zou Bodar kritiek hebben geuit op de ruimdenkendheid van studentenpastor Theo Koster en de inzegening van homoseksuele relaties. Inmiddels heeft Bodar een reactie geplaatst op de website van de Studentenkerk. Volgens Bodar zijn de uitspraken in Trouw en De Gelderlander 'onnauwkeurig en ongeverifieerd' en zouden journalisten zijn woorden verkeerd hebben geïnterpreteerd. Aan het einde van het vraaggesprek vroeg iemand in het publiek waarom homo's niet in de kerk kunnen trouwen, terwijl de Nijmeegse studentenpastor deze huwelijken wel inzegent. Bodar: 'Ik heb toen geantwoord dat zulks dan nu nog wel het geval is, maar dat de man in kwestie weldra met pensioen gaat waarna er een sollicitatieprocedure komt en het bisdom een vinger in de benoemingspap wil. Bij een volgende pastor wordt de zaak van de 'homohuwelijken' vanzelf opgelost.' Het bestuur van de Studentenkerk betreurt de verwarringen rondom de uitspraken van Bodar. Volgens het bestuur zegent Koster relaties tussen homo's in, maar is het 'een misverstand om te veronderstellen dat er in de Studentenkerk huwelijken tussen homo's worden gesloten'. Daarnaast erkent de Studentenkerk dat, wanneer het ambt van Koster is voltooid, samen met het bisdom en Bodar naar een geschikte opvolger zal worden gezocht die de eenheid binnen het Katholicisme kan uitdragen - een opvolger waarmee de zaak van de homohuwelijken vanzelf wordt opgelost dus. Zowel Bodar als het bestuur van de Studentenkerk, zijn niet blij met de manier waarop de media is omgegaan met de situatie en vinden het jammer dat ze beiden niet door alle publicerende dagbladen om commentaar zijn gevraagd.

 

Iedere maand rakelt ANS herinneringen op door een artikel uit de archieven te plukken. Deze week in de nostalgische rubriek: ‘Samen bidden’

In de mei-ANS van 1997 verscheen een reportage over de wens van moslims voor een nieuwe, eigen gebedsruimte in de Studentenkerk. Op dat moment bevond de ruimte zich in de kelder van het Erasmusgebouw. 'Een donker, stoffig schoonmaakhok', aldus de 21-jarige moslimstudente S. Adiyaman, waardoor moslims lege leslokalen opzochten om daar te gaan bidden. De afgelopen maanden raakte de Studentenkerk in opspraak door de uitspraken van priester Antoine Bodar over het ruimdenkende beleid van studentenpastor Theo Koster. Deze week plaatste ANS een stuk over de huidige rol van het geloof en de Studentenkerk op de RU. Ook Loubna Es-Safraouy, voorzitter van de moslimstudentenvereniging, gaf haar mening.

Lees hier het artikel uit de mei-ANS van 1997:

‘Als je niet samen kunt bidden, kun je ook niet samen leven’, meent studentenpastor Jan Huismans. Aan zijn enthousiasme zal het niet liggen: moslimstudenten moeten een gebedsruimte in de studentenkerk krijgen. Zowel financiële als ideologische drempels dwarsbomen echter een realisering van de plannen.

Tekst:Pieter Baken

‘In deze tijd van interreligieuze verhoudingen moeten verschillende geloofsovertuigingen elkaar opzoeken. Dat kan prima in een kerkgebouw', zegt studentenpastor Jan Huismans. Hij steunt dan ook het plan van het college van bestuur (cvb) om in de studentenkerk een gebedsruimte voor moslimstudenten te realiseren. Aan dit principebesluit zijn een petitie van veertig moslims aan het cvb en vier jaar moeizaam overleg tussen kerk en moslimstudenten vooraf gegaan.

Schoonmaakhok
De huidige gebedsruimte voor islamieten is verre van ideaal: een onverlichte ruimte in de kelder van het Erasmusgebouw. 'Een donker, stoffig schoonmaakhok', zo typeert de 21-jarige moslimstudente S. Adiyaman het provisorische onderkomen. De moslims zoeken voor het bidden daarom hun toevlucht tot lege leslokalen. Adiyaman: 'Als er dan plotseling mensen binnen komen, moet je midden in het gebed het lokaal weer verlaten. Maar we hebben geen andere keuze: bidden is voor elke moslim een noodzakelijk ritueel.' Het ziet er echter naar uit dat ook de studentenkerk niet geheel aan de wensen van de moslimstudenten tegemoet kan komen. De islamitische gebedstraditie vraagt om financieel ingrijpende aanpassingen aan de kerk. Zo willen de moslims een geluiddichte bidruimte en een rituele wasgelegenheid. Het bestuur van de kerk heeft de kosten van de verbouwing laten berekenen.

De uitkomst zal binnenkort aan het cvb warden voorgelegd. Het college zal als geldschieter van het project een beslissing nemen. Huismans acht een realisatie van de plannen echter financieel onhaalbaar. Inmiddels wachten de moslims alweer een paar maanden op een definitieve beslissing van het cvb. Het vertrouwen in de bestuurders lijkt met het verstrijken van de tijd af te nemen. Adiyaman: 'Het duurt allemaal erg lang. Ik heb soms het gevoel dat we door het bestuur van de kerk en de universiteit: niet echt gewenst zijn.' Huismans bekritiseert dit pessimisme: 'Ik kan me het wantrouwen van de moslims goed voorstellen, maar het probleem ligt wat genuanceerder dan het nu lijkt.' Huismans doelt op een voorstel van de studentenkerk om de huidige gebedsruimte simpelweg te delen. Zowel christenen als moslims zouden volgens dat plan op gezette tijden van de ruimte gebruik mogen maken. De moslims hebben deze oplossing echter van de hand gewezen: zij houden vast aan de eis van een eigen ruimte. Huismans: 'Het ogenschijnlijk louter financiële probleem wordt hiermee ook een ideologisch probleem. Het is goed mogelijk om een ruimte te delen. Wij als kerk zeggen: “Laten we genoegen nemen met een symbolische ruimte." Katholieken hebben nu eenmaal de neiging om iedereen binnen te halen. Deze groep islamieten heeft hier meer moeite mee dan wij. Ik zeg deze islamieten, omdat iedere moslimgroep de geloofsvoorschriften weer anders interpreteert.'

Kloof
Huismans klaagt niet over de huidige onderhandelingen. Een paar jaar geleden voerde hij gesprekken met een andere groep moslimstudenten, die veel stroever verliepen. De kloof tussen moslims en kerk bleek toen onoverbrugbaar. Volgens Huismans gaat het om een mentaliteitsverschil: 'De groep hiervoor was veel strenger in de leer. Dat leverde meer botsingen op dan met de huidige groep. De moslims waar ik nu mee praat karakteriseer ik als relatief tolerant met wat orthodoxe trekjes.' Huismans heeft door de veelvuldige gesprekken goede hoop dat ze samen tot een oplossing komen, zij het misschien niet op korte termijn: 'We zullen tot een compromis moeten komen. Wellicht moeten de ideeën over een gemeenschappelijke kerk nog een jaartje rijpen voor iedereen zich erin kan vinden.' Het liefst ziet hij op de gevel van 'zijn' kerk in de toekomst ook een Arabisch naambordje prijken, want: 'Als je niet samen kunt bidden, kun je ook niet samen leven.'