ANS

Deze week blikt ANS terug op de leukste artikelen van de afgelopen jaren. Vandaag lees je over studenten die bijverdienen in de prostitutie.

Tekst: Bastiaan van Blokland en Susan Haasjes
Illustratie: Jurgen Tesselaar

Een trio met mij en mijn zusje, dat is ook een aanrader’, zegt Romy (24). Ze werkt bij Club de Villa, een sjieke herenclub in Beekbergen. Samen met haar zusje is zij een van de vele studerende of pas afgestudeerde vrouwen die hun heil zoeken in de prostitutiebranche. Waar een doorsnee student op zaterdag acht uur lang dood vlees hakt in een slagerij, bieden exclusieve seksbedrijven de mogelijkheid veel geld te verdienen met trucjes op levend vlees. Handig, want studeren is duur. De dames in kwestie hullen zich over het algemeen in nevelen over hun werkzaamheden, slechts een enkeling is op de hoogte van hun dubbelleven. Wat is hun drijfveer om toch te kiezen voor zo’n baan?

Geen pornohuis
Club de Villa is een luxueus pand in een bosrijke omgeving waar dames werken als animaîtresses, maîtresses die mannen animeren. Aan een paal aan de weg hangt een bord dat is voorzien van een fluorescerend damesslipje, een subtiele suggestie van wat er achter de heg schuil gaat. Hier bevindt zich geen ordinair bordeel of pornohuis maar een stijlvol ingerichte villa, voorzien van een moderne lounge en bar. Bij aankomst ontvangt een strak geklede gastvrouw haar gasten en brengt hen naar de bar. Vanaf dat moment is het vrij spel voor de dames. De redenen om voor het werk te kiezen, lopen uiteen. Marleen (21) studeert Bedrijfskunde aan de RU. Ze werkt als escort bij Excellent Escort en als animaîtresse voor Club de Villa. ‘Een vriendin vertelde me dat ze bij dit escortbureau werkte, ze verdiende goed en het werk kwam positief op mij over. Uiteindelijk kwam ik bij Club de Villa terecht. Voor mij is dit een heel makkelijke manier van geld verdienen, daarbij biedt het werk altijd weer een leuke spanning. Zeker als je gek bent op seks.’ Romy haakt hierop in: ‘Tijdens mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening overwoog ik niet om dit werk te gaan doen. Pas na mijn opleiding kwam ik uit nieuwsgierigheid in een seksclub terecht omdat ik hoorde dat het financieel erg aantrekkelijk is. Daarbij vind ik het onwijs leuk om te doen. Het is wel zwaar: fysiek en mentaal moet je constant gefocust blijven.’ Over een werkdag in de Club vertelt Marleen: ‘Als de mannen eenmaal zijn ontvangen, is het onze taak om te zoeken naar een klik met een van hen. Soms is het afwachten wat er die dag binnenkomt en of je met de gasten ook verder gaat dan het drinken van een wijntje.’

Veel vrijheid bij een wip
Het werk van een escort is totaal anders dan dat van een animaîtresse. Lara studeert Psychologie in Amsterdam en is werkzaam bij Vialet Escortservice in Rotterdam. ‘Ik houd ervan om het een man naar zijn zin te maken. Als escort heb je veel lange afspraken waarbij je met de heren ontspant en kletst. Je hebt echt niet constant seks.’ Lara legt uit: ‘Op elke date ontmoet je weer een andere man, dat is best spannend en dat maakt mijn vak zo leuk. Bovendien is het snel geld verdienen, nu spaar ik zodat ik straks een huisje kan kopen.’ De meeste escorts kunnen geboekt worden via het bedrijf waarbij ze zijn aangesloten. ‘De dames zijn een soort ZZP’er, hoewel er in deze branche niet zoiets bestaat’, vertelt Marianne Roos, die samen met haar man Jantoon Club de Villa en de bijbehorende escortservice bestiert. Marianne: ‘De privacy van onze vrouwen staat bij ons voorop. Het is helaas nog steeds zo dat dit werk niet breed geaccepteerd is. De dames kunnen er in hun verdere loopbaan veel hinder van ondervinden als bekend wordt dat ze in de seksbranche werken of gewerkt hebben.’ Het echtpaar doet er dan ook alles aan om dit risico zo klein mogelijk te maken. ‘De animaîtresses werken altijd onder een werknaam, waarmee we elkaar aanspreken in de Club. Bovendien kiezen onze dames zelf wanneer ze aan de slag willen. Op die manier ontkomen ze aan een vast werkpatroon, dat komt hun motivatie ten goede.’ Marleen beaamt dit: ‘Ik spreek per dag af wanneer ik wil werken en hoe laat ik er dan ben. Soms zijn er heren die mij gereserveerd hebben. Dat is prettig, want dan heb je in ieder geval omzet.’ Seks met een vreemde vrouw is misschien spannend, er hangt wel een prijskaartje aan. Bij de Villa is het starttarief al 200 euro per uur. Van de opbrengst van de hele avond vangen de dames de helft. Tijdens het escortwerk krijgt een meisje daarnaast nog wel eens cadeaus. Lara: ‘Sieraden, lingerie en dure parfum zijn geen uitzondering.’ Dani (22) studeert Geneeskunde aan de RU. Daarnaast werkt ze als escort voor Society Service. Ook zij wordt af toe flink beloond. ‘Ik werk anderhalf jaar met veel plezier bij Society Service en zou geen ander bijbaantje willen. Escortwerk is ideaal te combineren met mijn studie, ik doe zo’n vier à vijf boekingen per maand en dat betaalt zo goed dat ik er royaal van kan leven. Soms krijg ik inderdaad cadeaus of een dikke fooi. Een collega van me kreeg zelfs een auto, ik helaas nog niet.’

De eerste keer
Seksen met een vreemde man is de eerste keer een zenuwslopende bedoening. Marleen vertelt over haar eerste ervaring als escort: ‘Die date was uiteindelijk ontzettend leuk. Een net gescheiden man had mij geboekt, hij bleek een niet onaantrekkelijke jongeman te zijn. Toen ik binnenkwam, brandden overal kaarsjes en er stond een fles champagne koud. Hij had een schoenenfetisj en zijn ex-vrouw had al haar schoenen laten staan, hij wilde dat ik die zou dragen tijdens onze date. De afspraak verliep totaal anders dan ik had verwacht. Uiteraard was ik erg nerveus, maar het viel me enorm mee.’ Voor Lara heeft ‘de eerste keer’ een heel andere lading. ‘Bij Vialet Escortservice bieden we een speciale service voor ontmaagding. Ik vind dat eigenlijk het leukst om te doen, omdat je deze mannen iets heel bijzonders geeft. Eén jongen die ik ontmaagde, was echt ontzettend zenuwachtig. De eerste twee uur hebben we alleen maar gepraat. Nadat we uiteindelijk seks hadden, stonden de tranen in zijn ogen. Nu boekt hij me soms wel twee keer per week.’ Zoë Vialet, de eigenaresse van Vialet Escortservice, bedacht de service, die ze de toepasselijke naam First Time gaf. Volgens Lara moet je met mannen die geen of amper seksuele ervaring hebben wat voorzichtiger zijn. ‘Omdat de ervaring ontbreekt, moet jij het initiatief tonen. Meestal boekt Zoë voor zo’n afspraak een kamer met bubbelbad of sauna en dan ontvang ik de man daar. Tijdens die afspraken geniet ik altijd van de seks, anders zou ik het niet doen.’ Of deze positieve uitspraken representatief zijn voor alle studentes die in de seksbranche werken, valt te betwijfelen. Hun vakgebied blijft omstreden en kent veel vooroordelen. De strikte geheimhouding van de dames suggereert dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is.

Kletsen of ketsen
Volgens eigenaresse Marianne draait het in de Villa om meer dan alleen lust. ‘Mannen willen het gevoel hebben dat de dames hun vriendinnetjes zijn, ze luchten hun hart bij ze en drinken een wijntje. Die aandacht, daar gaat het om. We willen die girlfriend experience bieden en dat loopt in ongeveer zestig procent van de gevallen uit op een gezellige avond waarbij geen sprake is van seks’, aldus Marianne.

Dames die in de seksbranche willen werken, hoeven niet allemaal te beschikken over een ontluisterende schoonheid. Presentatie en voorkomen zijn veel belangrijker, net als discretie. Marianne: ‘We selecteren de dames in de Villa op hoe ze zich presenteren. Uiterlijk speelt wel een rol, maar je moet vooral makkelijk kunnen communiceren en gemotiveerd zijn. Je interesse mag niet voortkomen uit financiële nood of wanhoop. Wat wij bovendien erg belangrijk vinden is opleiding en denkniveau. Veel van onze gasten zoeken niet enkel mooie en gewillige dames, maar ook intelligent gezelschap. De meeste dames die bij ons werken, hebben dan ook een hbo of universitaire achtergrond.’ Een voorliefde voor sociaal contact en erotiek is een absolute must. ‘Toch is het belangrijkste dat je durft te genieten van seks zonder dat er liefde in het spel is’, aldus Marleen.

Geen stoeipoes
Veel van de dames die in de branche werken zijn geen stereotype hoeren. De vrouwen zijn buiten hun werk een ander persoon: hun werknaam leggen ze af als ze de deur achter zich dichttrekken, evenals de act van verleidelijke stoeipoes. Toch gaat die transformatie niet zo ver dat de dames een liefdesleven kunnen opbouwen. Romy: ‘Toen ik een relatie kreeg ben ik wel even met dit werk gestopt omdat ik het niet te combineren vond. Momenteel ben ik weer vrijgezel. Ik heb hem mijn geheim nooit verteld.’ Op de vraag of ze een relatie zou kunnen hebben met een man die ze kent vanuit haar werk, antwoord ze resoluut: ‘Iemand die betaalt voor seks? Nee. Ik ben in mijn privéleven ook seksueel helemaal niet zo losbandig hoor. Dan doe ik echt niet aan onenightstands’.

Taboe
Alle dames proberen hun werk zo goed mogelijk uit hun privéleven te bannen. Lara: ‘We zijn allemaal erg op onze privacy gesteld. Een nadeel

...

Terwijl (toekomstig) studerend Nederland zich bezighoudt met wat het leenstelsel voor hen betekent, maken de zuiderburen zich druk over de mogelijke extra toestroom aan Nederlandse studenten. Hoeveel Nederlanders kan het Belgische onderwijs nog aan? In Vlaanderen zijn ze bang dat het eigen financieringsstelsel van het onderwijs onder druk komt te staan. Ook daar wordt op het onderwijs bezuinigd, dat doen ze door het collegegeld voor Belgische termen fors te verhogen. Zelfs na de verhoging komt het bedrag dat je in België betaalt voor een jaar studeren niet in de buurt van de kosten in Nederland. Het aantal Nederlandse studenten dat de grens oversteekt voor een volledige opleiding, stijgt al jaren. Nu studeren 7604 kaaskoppen in België, twee jaar geleden waren dit zo'n 1500 studenten minder. De Belgische krant De Morgen weet wel waarom Nederlanders naar het buurland afreizen: 'De noorderburen worden gelokt door de kwaliteit van ons onderwijs, de vrije toegang tot bepaalde opleidingen en, last but not least, het lagere prijskaartje.'

 

Vorige week berichtte ANS over de mogelijke stijging van het aantal Nederlandse studenten die, vanwege de invoering van het leenstelsel, hun heil in België zullen zoeken. Jet Bussemaker, minister van Onderwijs, zei gisteren geen volksverhuizing te verwachten. Bussemaker stelt dat je door in België te gaan studeren het leenstelsel niet ontwijkt en dat de gunstige leenvoorwaarden ervoor zorgen dat studenten in Nederland blijven. Ze lijkt hierbij wel even over het hoofd te zien dat het collegegeld in Vlaanderen op jaarbasis pakweg duizend euro minder is en er een grote kans bestaat dat studenten alsnog over de grens zullen trekken. De Vlaamse minister van Onderwijs, Hilde Crevits, had Bussemaker om duidelijkheid gevraagd omdat ze bang is dat het Vlaamse onderwijssysteem komt te lijden onder de grote hoeveelheid Nederlandse studenten. De komst van het leenstelsel zou volgens Belgische kranten een extra impuls zijn om een studie bij de zuiderburen te volgen.

 

Het Vlaamse collegegeld stijgt aankomend collegejaar van 619 euro naar 890 euro. Dat voorstel deed de Vlaamse regering gisteren. Het parlement moet de verhoging van het studietarief nog goedkeuren. Omdat de regering de meerderheid heeft in het parlement wordt hier geen weerstand verwacht. De Vlaamse regering vindt het ook aanvaardbaar om het collegegeld in beperkte maten te verhogen omdat de privé-inbreng in vergelijking met de andere Europese landen laag is, dat is 10 procent tegenover een gemiddelde van 31 procent. Na het opschroeven van het studietarief behoort Vlaanderen nog steeds tot de goedkope landen om te studeren. Het nieuwe tarief geldt niet voor iedereen, een sociale toets zorgt ervoor dat studenten uit gezinnen die het minder breed hebben, ook kunnen gaan studeren. Studenten die een beurs krijgen omdat hun ouders te weinig verdienen, betalen 105 euro. Ook studenten die net boven de inkomensgrens zitten betalen als 'bijna-beursstudent' minder geld voor de opleiding. Een jaartje studeren kost hen 470 euro. De Vlaamse Vereniging van Studenten reageert bezorgd, ze vinden dat studenten op deze manier meer moeten betalen voor minder kwaliteit. Naast het verhoogde collegegeld wordt bespaard op studentenvoorzieningen. De studenten gaan in België op 5 november de straat op om te protesteren tegen de bezuinigingen en het verhoogde inschrijfgeld. Ondanks de enorme stijging is studeren in Vlaanderen veel goedkoper dan in Nederland, waar studenten bijna tweeduizend euro betalen voor een jaartje in de collegebanken.

 

De RU heeft de eisen voor nieuwe studenten bekend gemaakt. Eerder was al bekend dat studenten zich voor 1 mei moeten hebben aangemeld bij een universiteit. Wie zich voor 1 mei namelijk heeft aangemeld, heeft recht op studiekeuzeactiviteiten. Dit is bepaald in de wet Kwaliteit in Verscheidenheid. Het is volgens het ministerie de bedoeling dat studenten een betere keuze maken en meer weten over wat hun opleiding voorstelt. Aan de RU wordt deze mogelijkheid ingevuld met een studiekeuzecheck. Hier komt een advies uit rollen. De aankomende studenten krijgen een digitale vragenlijst waarin hun motivatie, beeld en verwachting van de studie worden getoetst. Het is mogelijk dat studenten worden uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek op basis van de antwoorden. Dan wordt er nogmaals ingegaan op de studiekeuze. Deze 'eis' geldt overigens niet voor buitenlandse studenten. Zij hoeven niet aan de studiekeuzecheck mee te doen.

 

Het Erasmusprogramma, dat studenten de mogelijkheid biedt een tijdje over de grens te studeren, lijkt haar oorspronkelijke doel niet te verwezenlijken. Dat concludeert Christof van Mol na onderzoek (.pdf) omtrent de invloed van mobiliteit bij Europese studenten op hun Europese identiteit. Bij oprichting van het programma in 1987 was het oorspronkelijke doel om studenten positiever te laten denken over de Europese Unie (EU) en zo het vormen van een Europese identiteit te stimuleren. Resultaten van enquêtes die Van Mol afnam bij studenten uit verschillende landen wijzen echter uit dat in sommige gevallen (afhankelijk van het land van afkomst van de student) de buitendlandervaring geen invloed heeft op haar beeld van Europa of haar gevoel van Europees burgerschap. Voor Italië en België geldt dat studenten die een tijd elders gaan studeren bij voorbaat al een positiever beeld van Europa hebben: de reis zelf verandert hier weinig meer aan. Er is wel een significant verschil tussen studenten die aan Erasmus deel gaan nemen of hebben genomen en zij die hun volledige studie binnen ’s lands grenzen volgen. Polen zijn over het algemeen positief over Europa, ongeacht de invulling van hun studietijd. De waarschijnlijke verklaring hiervoor is, zo stelt het onderzoek, dat zij de transitie naar EU-lidstaat bewust hebben meegemaakt. Noren zijn daarentegen minder betrokken bij hun continent: zij identificeren zich eerder met Scandinavië. Als er bovendien al een positief beeld wordt gevormd, vindt deze hernieuwde identificatie vaak niet plaats op politiek niveau, maar verbetert de persoonlijke band die de persoon met Europa ervaart. Zo'n half jaartje nieuwe mensen leren kennen levert immers een hoop nieuwe gratis vakantiebestemmingen op.

 

Menig student heeft dankzij het Erasmus programma naast de nodige feestjes ook een goede buitenlandervaring op gedaan. Dit programma stopt per 1 januari 2014. Maar niet getreurd, want vanaf die datum zal Erasmus+ het huidige programma overnemen. In Erasmus+ zullen alle oude Europese onderwijsprogramma’s, zoals Erasmus Mundus, bij elkaar worden ondergebracht. In dit programma zijn een aantal wijzigingen ten opzichte van het oude. Dinsdag heeft het Europees Parlement met een grote meerderheid voor het nieuwe Erasmus+ programma gestemd. De volledige invulling van het programma is nog niet bekend, maar met de hulp van het International Office van de RU geeft ANS de relevante veranderingen voor studenten. Wat verandert er ten opzichte van het oude Erasmus programma? ‘Voor de student worden de mogelijkheden uitgebreid om naar het buitenland te gaan. Op dit moment mag een student één keer voor een studie en één keer voor een stage naar het buitenland.’ zegt Jos Brommer, Erasmuscoördinator van het International Office. Vaker naar het buitenland? Het nieuwe programma beoogt het buitenlandverblijf voor studenten gemakkelijker en aantrekkelijker te maken doordat de student vaker naar het buitenland kan en mag gaan. Het Erasmus+ programma heeft de verschillende stadia van een universitaire opleiding verdeeld in cycli. De bachelor is vanzelfsprekend de eerste cyclus, de masterfase de tweede en tenslotte het proberen te behalen van een PhD de derde cyclus. Tijdens de bachelorfase mag een student voor een periode van maximaal een jaar naar het buitenland, hierbij mag hij meerdere keren voor studie en stage weg. In de masterfase en tijdens zijn PhD mag hij opnieuw maximaal een jaar in het buitenland vertoeven op kosten van de Europese Unie. Hoe zit het met de kosten? Het nieuwe programma zal voor de student waarschijnlijk niet duurder worden. De beursbedragen gaan namelijk variëren. De bestemmingslanden worden in drie categorieën verdeeld. In de categorie met het hoogste maandbeursbedrag vind je onder andere Scandinavië en het Verenigd Koninkrijk. De andere twee categorieën zijn een middencategorie, met landen die net zo duur zijn als Nederland, en de ‘goedkope’ landen, voornamelijk in Oost-Europa. Kun je nu ook buiten de EU studeren? In de plannen voor het Erasmus+ programma staat ook dat een verblijf buiten de EU tot de mogelijkheden gaat behoren. Over de invulling hiervan is nog niet alles duidelijk, wat ertoe heeft geleid dat het voor in ieder geval een jaar wordt opgeschort. Aan Erasmus doen alle 28 lidstaten van de Europese Unie mee, plus IJsland, Liechtenstein, Noorwegen, Turkije en Zwitserland. Op termijn dus ook landen van buiten Europa. Tijdens de Universitaire Gemeenschappelijke Vergadering van 4 november werd duidelijk dat ook daar nog niet iedereen weet wat het Erasmus+ programma inhoudt, een enkeling was zelfs niet op de hoogte van de vervanging. Dit terwijl de Radboud Universiteit er naar streeft dat in 2018 de helft van haar studenten een periode van minimaal 15 EC in het buitenland heeft gestudeerd of stage heeft gelopen. Het nodige werk moet de komende vier jaar dus nog verzet worden.

Green light for #ErasmusPlus! 4 million people to benefit 2014-20! RT! http://t.co/KT2zv4MiK0 @EUErasmusPlus pic.twitter.com/kJUG6G8gU8

— European Commission (@EU_Commission) 19 november 2013

 

Gehandicapte studenten die vanwege hun beperking geen bijbaan kunnen nemen tijdens hun studie, worden vanaf dit jaar financieel ondersteund door de gemeente Nijmegen, meldt De Gelderlander. De bijdrage komt neer op 150 euro per maand. De gemeente wil hiermee studeren met een handicap voor jongeren aantrekkelijker en laagdrempeliger maken, en verwacht ongeveer driehonderd studenten die een beroep zullen doen op de regeling.

 

Gentse studenten die gaan samenwonen met de plaatselijke bejaarden, dat is de droom van het Openbaar Centrum Maatschappelijk Welzijn (OCMW) van Gent. Het centrum heeft aan de gemeenteraad voorgesteld om het mogelijk te maken dat oudjes studenten in huis nemen. Studenten kunnen hierdoor 'op kot' voor een lage huur en het verrichten van enkele kleine klusjes voor de bejaarden. De grote vergrijzing in de stad en het kamertekort voor studenten zijn de voornaamste redenen voor dit voorstel. Ook in Antwerpen lijkt men enthousiast over dit idee. De studentenraad laat wel weten dat het niet de bedoeling moet zijn dat studenten dagelijks voor verpleger of verpleegster moeten spelen. 'Of omgekeerd, dat de senioren tot oppas worden gebombardeerd.' In Nederland zijn er al langer mogelijkheden om als student in te trekken bij een bejaarde.

 

De scholieren zijn net vertrokken en de UB puilt alweer uit door tentamen- en scriptiestress. In de Belgische universiteitsstad Hasselt springt de kerk in om studenten met gebrek aan studieruimte een handje te helpen. De UB is daar namelijk op zondagmiddag dicht. Studenten kunnen hun toevlucht zoeken in de Heilig Hartkerk te Hasselt. Met de zomerwarmte zoeken de studenten een koele plek om te studeren, de kerk is dan de ideale locatie. De kerk is deze week van acht uur ’s ochtends tot negen uur ’s avonds open voor studenten. Dat er naast banken en tafels eigenlijk geen extra voorzieningen zijn zoals een computer of wifi, vinden studenten een voordeel. Omdat het zo galmt in de kerk durft niemand te praten en door het gebrek aan wifi, worden studenten ook niet verleid om even te gaan soggen. Ideale scriptie- of tentamenboost dus. Nu afwachten tot de eerste studenten hun boeken naar de Studentenkerk verplaatsen.

 

Het volgen van onderwijs vanaf de basisschool tot en met een universitair masterdiploma kostte vorig jaar 148 duizend euro. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) heeft dit vanochtend bekend gemaakt. Bij deze 'standaardroute' telt zittenblijven en het oplopen van studievertraging mee. Wanneer je alles netjes volgens de voorschriften doet, de 'nominale route', zou het hele traject 13 duizend euro minder kosten. De bedragen zijn uitgaven van de overheid, bedrijven en huishoudens aan onderwijsinstellingen en salarissen. In het wetenschappelijk onderwijs ontstaat de meeste vertraging, en dus de meeste kosten. Het studietempo is de afgelopen jaren wel omhoog gegaan. In 2009 rondde een op de vier studenten een bacheloropleiding in drie jaar af. In 2002 was dat nog een op de zes. Van de masterstudenten rondt een op de drie zijn studiefase af binnen de tijd die hiervoor is gegeven.

 

Ze schieten deze maand als paddestoelen uit de grond: Facebookpagina's waarop je tijdens het studeren in de bieb anoniem kunt flirten. In navolging van de universiteiten van Utrecht, Amsterdam, Leiden, Tilburg, Delft en Maastricht heeft ook de RU zijn eigen pagina onder de naam Gespot: UB RU. Hoe het werkt? Je stuurt een facebookbericht naar de pagina en deze worden anoniem doorgeplaatst op de tijdlijn. Inderdaad, dat lijkt veel op Biddys, dat vorig jaar werd opgezet. Binnen een dag en met slechts een paar berichten op de tijdlijn heeft de Nijmeegse pagina al meer dan 500 stiekeme sjansers. Ter vergelijking, in Amsterdam heeft de pagina bijna vierduizend likes en zo'n vijfduizend mensen vinden de pagina in Utrecht leuk. De Nijmeegse variant is dus een succes, maar heeft nog een achterstand goed te maken.

 

Studeren wordt steeds duurder, nu ook bij onze zuiderburen. Door besparingen in het hoger onderwijs zijn de universiteiten in België genoodzaakt om de collegegelden omhoog te schroeven, en niet zo'n beetje ook. Waarschijnlijk komt het inschrijfbedrag op 1100 euro te liggen, laat De Morgen weten. Daarmee stijgt het inschrijftarief met 77 procent, nu betalen de Belgen nog slechts 619,90 euro per jaar. De Vlaamse Vereniging van Studenten heeft laten weten op 2 oktober de straat op te gaan om te protesteren tegen alle onderwijsbezuinigingen. Ook in Nederland stijgt het collegegeld rustig door. Vanochtend werd bekend dat de magische grens van 2.000 euro hard dichterbij komt: in 2015-2016 betaal je 1.951 euro collegegeld.  

Het nieuwe collegegeldtarief voor 2015-2016 is bekend! Een kleine stijging: 1.951 euro. Dit en meer nieuws 7 oktober in de #keuzegidsHBO

— Redactie Keuzegids (@Keuzegids) September 22, 2014

 

 

Voor het collegejaar 2014/2015 is het wettelijk collegegeld vastgesteld op 1906 euro. Dat is bijna 4 procent meer dan dit jaar. Voor het volgen van colleges betaal je als student nu 'maar' 1835 euro. De afgelopen vijf jaar is het collegegeld met maar liefst 22 procent gestegen. Het collegegeld volgt de inflatie, bovendien werd vijf jaar geleden gesteld dat het collegegeld de komende tien jaar met 22 euro per jaar zou stijgen. Deze jaarlijkse verhoging van het collegegeld moet docenten in het hbo en wo ten goede komen.

Volgend jaar #Collegegeld van 1835 naar 1906. Was verwacht (in nwe keuzegids gokten we 1900), maar studeren wordt zo toch weer 4% duurder!

— Redactie Keuzegids (@Keuzegids) October 4, 2013

De Keuzegids ontdekte dat het college volgend jaar met 71 euro wordt verhoogd

 

Binnenkort kun je studiepunten krijgen voor het volgen van online colleges. Dit laat minister Bussemaker in een brief aan de Tweede Kamer weten. Ze stelt ook nog eens een miljoen euro beschikbaar om het gebruik van deze zogeheten MOOC's te bevorderen. In haar brief schrijft Bussemaker dat de ontwikkeling van online onderwijs onontkoombaar is. De cursussen zijn volgens haar een aanvulling op het reguliere onderwijs en geen vervanging. De huidige regels staan toe dat universiteiten zelf kunnen beslissen om online colleges te geven. De examencommissie moet het gebruik van deze cursussen goedkeuren. De collegevoorzitter van de RU, Gerard Meijer, sprak zich vorig jaar in een interview met ANS terughoudend uit over MOOC's.

 

Het hebben van faalangst is veel voorkomend binnen het hoger onderwijs. Volgens de site Nieuwsblad.be toont recent onderzoek aan dat een op de vier studenten aan het probleem leidt. De Universiteit van Antwerpen ontwikkelde daarom het werkboek 'Focus op faalangst', dat studenten kan helpen de angst te begrijpen en te overwinnen. In eerste instantie werd het werkboek gemaakt voor en door onderwijzers en studentenbegeleiders, maar ook de student kan er haar voordeel mee doen. Isabelle Vloeberghs van Dienst voor Studie- en Studentenbegleiding van de UA vertelt kort hoe het werkboek in elkaar steekt: 'In het eerste deel vind je een beschrijving van wat faalangst precies inhoudt. Op basis daarvan kun je je eigen probleem in kaart brengen. Je kunt nagaan waar je angst vandaan komt en wat je eraan wilt veranderen. In het tweede deel worden bruikbare oefeningen en tips gegeven om te leren omgaan met je angst, maar ook om je te ontspannen en je studie anders aan te pakken.' Vloeberghs wijst er op dat het boek geen wondermiddel is, maar het een eerste stap kan zijn om het probleem van faalangst aan te pakken.