ANS

Het lijkt erop dat bijna iedereen tegenwoordig een blog wil beginnen: of dat nu over koken gaat, avonturen in de kroeg of geld besparen. Maar welke blog voegt nu echt iets toe aan je leven en is het lezen waard? Survey Bee zet de dertig handigste weblogs voor studenten op een rijtje. Hoewel de meeste blogs ingaan op hoe je geld kan besparen of je CV kan pimpen, vind je ook een paar sites die focussen op de schaduwkant van het student zijn, het leven van een Rechtenstudent en lifestyle-tips. Mijn Studentenlevenis volgens het testpanel van de site de handigste blog voor studenten. De weblog vult zich met apps om beter te slapen, de verzorging van leren schoenen en tips voor het plannen van een roadtrip door Europa.

 

Tv-kok Pierre Wind is vorig jaar uitgeroepen tot de eerste Kok des Vaderlands. Wat moet er in de toekomst op het bord van de Nederlanders liggen? ANS vroeg hem naar zijn missie en schotelde hem een Refter-maaltijd voor. ‘Ik heb echt medelijden met jullie.’

Tekst:Dennis van der Pligt en Saskia Verheijden
Foto's:Alix van Lanen

Dit artikel verscheen eerder in de april-ANS

Pierre Wind begroet ANS met een enthousiaste handdruk. Zijn hond, Meneer Teun, waggelt enthousiast rond zijn voeten. ‘Als het even kan, gaat hij overal mee naartoe’, lacht Wind. Zoals het een echte kok betaamt, begint hij direct over eten. ‘‘s Middags delen we altijd truffelsalami, daar is hij gek op.’ Terwijl hij zijn pijp stopt met vanilletabak, legt hij uit dat truffel en vanille lustopwekkende stoffen zijn. ‘Vrouwen worden er helemaal wild van. Daarom verbaast het me dat het niet in parfum zit.’ Wind is een chef-kok die beroemdheid vergaarde door zijn drukke manier van presenteren in kookprogramma’s als De Eetfabriek en een vaste maandelijkse kookrubriek voor de kinderzender ZappLive op NPO 3. Op de Technische Hogeschool voor Consumptieve Techniek kwam Wind in aanraking met scheikunde. ‘Door de chemie ben ik anders naar eten gaan kijken en ben ik meer experimenteel gaan koken.’ Hij heeft veel aan deze chemische kennis gehad, vertelt de kok enthousiast: ‘Op de koksschool heb ik geleerd dat sommige producten niet bij elkaar kunnen, zoals aardbeien en melk, dat gaat klonteren. Met mijn scheikundige kennis zoek ik uit hoe het wel mogelijk is.’ Als eerste Kok des Vaderlands is het zijn doel om mensen te stimuleren gezonder en milieuvriendelijker te eten. ANS ondervraagt de Haagse chef over gezond eten en is benieuwd naar zijn mening over de studentenmaaltijden van de Refter.

Reftervoer
Wind wordt met regelmaat omschreven als een hyperactieve kok en presentator met ADHD. Tijdens het interview is hier weinig van te merken. ‘Eigenlijk ben ik heel rustig. Vroeger kon ik me heel erg boos maken wanneer iemand zei dat ik ADHD heb. Mijn drukte is puur enthousiasme. De laatste tijd heb ik steeds meer last van al die energie, het vreet aan me. Als ik bijvoorbeeld drie uur radio heb gemaakt, ben ik daarna echt kapot. Vroeger was ik soms extra druk omdat ik in drie minuten een verhaal van een half uur wilde vertellen. Nu ben ik wijzer geworden en vertel ik wat ik kan vertellen, de rest komt later wel.’
De drukke kant van deze sterrenkok komt naar boven wanneer de meegebrachte Refter-maaltijd tevoorschijn wordt gehaald. De gezonde keuze, gele rijst met een omelet en groenten, wordt met afschuw bekeken. ‘Het lijkt wel of ik gekotst heb.’ Dat deze kost van de avond daarvoor is en een twee uur durende treinreis heeft doorstaan, maakt volgens de kok niet uit. Als een ware chef begint hij met zijn handen in de maaltijd te wroeten en aan het ei te pulken. Zonder te proeven velt hij een oordeel. ‘Je ruikt al geen smaak. Het ei scheurt, dat is gewoon overleden en veel te lang gebakken. Zelfs Meneer Teun eet dit niet op. Het enige positieve punt is dat er wel voldoende groenten op het bord liggen, maar ik vraag me af of je dit wel naar binnen zou krijgen.’
De prijs van 4,50 euro schiet hem ook in het verkeerde keelgat: ‘Dat is 3,50 euro te veel! Ik heb echt medelijden met jullie.’ Wind heeft niet alleen commentaar, maar geeft ook tips voor de Refter. Door deze een huiskamer te noemen in plaats van een kantine zal deze volgens Wind nog populairder worden. De Refter doet al een poging het gezelliger te maken door banken en een pooltafel neer te zetten, maar het eten laat nog steeds te wensen over. ‘Een kantine moet nu ander eten aanbieden dan vijf jaar geleden. Je moet zien dat het wordt klaargemaakt, het moet vers zijn en er moet een verhaal aan vastzitten’, legt Wind uit.
De Refter-maaltijden bestaan nu uit drie vaste onderdelen. Wind zou graag zien dat je zelf je diner kunt samenstellen: ‘Ik geloof dat keuze belangrijk is. Het is leuker om uit verschillende kleinere porties in bakjes te kunnen kiezen, zodat je zelf kunt bepalen wat je eet. Een soort rijsttafel is voor de cateraar zeer haalbaar en de student wordt er een stuk gelukkiger van.’

Groenten des Vaderlands
Hoewel de Refter voldoende groenten serveert, is dit niet overal het geval: ‘Slechts 5 procent van alle Nederlanders eet genoeg groenten, maar ik geloof er heilig in dat we dit over vijf of tien jaar meer op ons bord hebben, althans dat probeer ik te stimuleren.’ Dit is een van Winds doelen als Kok des Vaderlands. Volgens hem wordt het eten van groenvoer steeds aantrekkelijker door de verschillende multiculturele wijzen van bereiden. ‘Vroeger werd alles gewoon gekookt in een pan. Als je een huis binnenkwam, rook je direct een ranzige spruiten- of bloemkoollucht. Het wokken van groenten is tegenwoordig gelukkig gemeengoed geworden.’
Wind pleit voor een soort strippenkaart waarmee jongeren korting krijgen op verse producten. ‘Als je op jonge leeftijd de kans krijgt om goedkoper verse producten te eten, ga je later ook gezonder eten. Daarom ben ik bezig met het opzetten van smaaklessen op basis- en middelbare scholen.’ Daar houdt Winds streven echter niet op: ‘Ik wil kunnen zien waar mijn vlees vandaan komt, of er hormonen in zitten en wat de koe heeft gegeten. Van mijn groenten wil ik bijvoorbeeld weten waar het is geteeld, door welke boer en of er bestrijdingsmiddelen zijn gebruikt. In plaats van al die formules en E-nummers die je toch niet snapt op de achterkant, wil ik een lijstje met informatie’, vertelt Wind enthousiast. ‘Ik vind namelijk dat we als consument veel te weinig worden beschermd. Als je bijvoorbeeld 200 gram gehakt koopt bij de supermarkt, houd je 140 gram over, want de rest is allemaal vocht. Als de mens ergens mee wordt genaaid, dan is het wel hiermee. Zo zijn superfoods echt de grootste kwakzalverij.’
Dit geldt volgens Wind ook voor biologisch eten. Hij is van mening dat dit een stuk goedkoper kan. ‘Ik ben er van overtuigd dat supermarkten de prijzen expres hoog houden, terwijl dat in werkelijkheid niet hoeft. Ik hoor van boeren vaak dat zij veel minder voor hun biologische producten krijgen, dan de prijs in de supermarkt doet vermoeden. De overheid zou daar eens een onderzoek naar moeten starten.’


Nieuwe plof
Naast meer groenten verwacht Wind op korte termijn ook andere trends. ‘We hebben het espressotijdperk gehad. Filterkoffie is weer in opkomst, maar vooral thee doet het goed. Dit heeft tegenwoordig een hele andere status dan vroeger, het begint namelijk steeds hipper te worden en er komen steeds meer verschillende smaken. Binnenkort komt er denk ik een soort Starbucks voor thee.’ De kok ziet niet alleen veranderingen op het gebied van smaak. ‘Het uiterlijk van eten wordt steeds belangrijker, net als het eten van biologische producten.’ Dat dit te duur zou zijn voor studenten vindt Wind echter onzin: ‘Ik vind dat studenten niet moeten klagen. Ze zeggen vaak dat ze geen geld hebben, maar in de kroeg hebben ze ineens geld genoeg.’ De goedkope, maar minder milieuvriendelijke producten, zoals de plofkip, doen het goed onder studenten. Deze zullen volgens de kok nooit verdwijnen. ‘Als de plofkip verdwijnt, komt er wel weer een andere plof; een goedkoop, populair product dat snel moet worden geproduceerd. Ik hoop dat er in de toekomst een andere, wat meer diervriendelijke plof voor de kip in de plaats komt, de plofwitlof bijvoorbeeld.’

Gouden tips
Ten slotte geeft Wind nog een aantal tips voor de student: ‘Kook je groenten eens in bouillon of voeg een andere smaak toe aan het water. Als je iets enkel in water kookt, smaakt het nergens naar.’ De perfecte maaltijd bestaat volgens de kok uit drie componenten plus een sausje. ‘De saus zie ik als transporteur. Door te dippen is je eten makkelijk weg te malen.’ Koken kan snel en simpel. Wind geeft hiervan een bizar voorbeeld: ‘Slechts een waterkoker als kookgerei is al voldoende, hier kun je heel makkelijk in koken. Gooi er pasta of broccoli in en water met een beetje smaak en zet de waterkoker uit zodra het water kookt. Eet dit met wat sla, tomaat, peper, zout en wat olie en je hebt een heerlijke gezonde maaltijd. Waarom zou je dan nog dit soort meuk eten?’, zegt Wind lachend terwijl hij naar de Refter-maaltijd wijst.

 

 

Komt die scriptie maar niet af? Zit je liever op je eigen bank dan in de collegebanken? Grote kans dat het een en ander schort aan je zelfdiscipline. Wat houdt de term in en hoe kun je zelfdiscipline vergroten? Tekst: Daan van Acht Illustraties: Josse Blase Dit artikel verscheen eerder in de intro-ANS Twee verschillende bachelors volgen in een jaar, een bestuurs- en medezeggenschapsfunctie vervullen en ook nog tijd vinden om drie keer per week een bezoekje te brengen aan het Sportcentrum. Voor de een is dat geen enkel probleem, terwijl het voor de ander lastiger is voldoende discipline op te brengen om überhaupt de studie succesvol af te ronden. Niet zonder reden is er voldoende aanbod aan studentpsychologen en trainingscentra om de ongedisciplineerde student van hulp te voorzien. Hoe valt het gebrek aan zelfdiscipline van studenten te verklaren en welke factoren spelen hierbij een rol? Net als een spier Het ontrafelen van het concept zelfdiscipline is een veelbesproken onderwerp onder psychologen, met name wanneer het wordt gekoppeld aan studenten. Roos Vonk, hoogleraar psychologie aan de RU en auteur van Je bent wat je doet: Van zelfkennis naar gedragsverandering wijst op de psychologische definitie van zelfdiscipline. Beheersing en doorzettingsvermogen, door Vonk betiteld als ‘zelfregulatie’, worden ingezet om een lange termijndoel te vervullen. In de praktijk vertaalt zich dit naar een student die sterk opziet tegen het studeren voor een moeilijk tentamen, maar er evengoed aan begint. Vonk vergelijkt daarnaast de werking van zelfdiscipline met die van een spier: zoals je een spier kunt trainen, kan een student ook zelfdiscipline trainen. Robert Haringsma, psycholoog bij het Instituut voor Positieve Psychologie, sluit zich bij Vonk aan. ‘Hoe vaker je een beroep doet op je zelfdiscipline, des te beter deze zal worden.’ Net als in het geval van een spier, is het volgens Haringsma echter niet verstandig zelfdiscipline te overbelasten. Met andere woorden, doe pas een beroep op je zelfdiscipline wanneer je echt iets niet wil doen of tegen een deadline aanloopt. Liever Game of Thrones Vonk stipt invloeden van buitenaf aan als een belangrijke factor binnen de ontwikkeling van zelfdiscipline. ‘Je wordt niet geboren met zelfdiscipline. Discipline wordt voornamelijk door ouders bijgebracht tijdens de opvoeding.’ Wanneer ouders bij hun kind hameren op zelfdiscipline, zal deze zich logischerwijs beter ontwikkelen. Externe invloeden kunnen daarentegen ook de ontwikkeling van zelfdiscipline verstoren. Deze wordt flink beperkt door een omgeving met veel verleidingen, zoals die nieuwe aflevering van Game of Thrones of een dispuutsavond die niet kan worden gemist. Hermanja Hage-Kok, studentenpsycholoog bij Studentrum, een organisatie die studenten uit het hoger onderwijs professionele studiebegeleiding aanbiedt, erkent de grote rol van opvoeding, maar merkt op dat genetische aanleg wel degelijk van invloed is op de zelfdiscipline. Hage-Kok ziet dat studenten die van nature zorgvuldig zijn aangelegd en een groter verantwoordelijkheidsgevoel hebben, beter in staat zijn om discipline op te brengen en taken minder snel uitstellen. ‘Aan de andere kant leiden interne factoren zoals depressiviteit en besluiteloosheid tot minder zelfdiscipline.’ Dit verklaart onder andere het verschil in gedisciplineerdheid tussen studenten. Hage-Kok noemt daarnaast omgevingsfactoren – voor de hand liggend maar daarom niet minder belangrijk – als mogelijke stoorzender: ‘Een overgang van ouderlijk huis naar studentenhuis, met veel afleidingen en lawaai, kan een enorme impact hebben op de zelfdiscipline.’ Vastgebonden In februari van dit jaar gaf filosoof Marli Huijer een lezing over een toenemende disciplinering vanuit de universiteit. Ze noemt het bindend studieadvies, de aanwezigheidsplicht en wekelijks te volbrengen opdrachten als middelen om de (lakse) student te disciplineren. De vraag is of deze toenemende invloed een positieve uitwerking heeft op de zelfdiscipline van studenten. Hage-Kok benadrukt het onderscheid tussen zelfdiscipline, discipline en motivatie. De grote invloed van de universiteit op de studiehouding draagt vooral bij aan de discipline en minder aan de zelfdiscipline, omdat er minder initiatief vanuit de student hoeft te komen. Hage-Kok: ‘De regels van de universiteit stimuleren je om te doen wat je moet doen.’ Dit betekent echter niet dat de student uit zichzelf sneller actie onderneemt. De motivatie en interesse die vanuit de student komen om colleges bij te wonen en studiepunten te behalen, hebben plaatsgemaakt voor het voldoen aan een opgelegde verplichting. Ook Vonk spreekt van een afname van de intrinsieke motivatie, de motivatie die uit jezelf komt. Anticiperen is het devies Volgens Haringsma vormt de hoeveelheid motivatie van de student de leidraad in het gebruik van zelfdiscipline. ‘Als er al sprake is van enige motivatie, is er minder discipline nodig.’ Het vinden van motivatie lijkt dus essentieel voor het uitvoeren van taken waar je tegenop ziet. Haringsma noemt het stellen van duidelijke persoonlijke doelen als belangrijke factor in het verbeteren van de motivatie. Wat als er totaal geen sprake is van enige motivatie? ‘Probeer in dat geval je doelen te koppelen aan een overkoepelende motivatie. In het geval van een student: koppel je gebrek aan wilskracht voor een bepaald vak aan de motivatie voor het succesvol willen afronden van je studie.’ Is motivatie het belangrijkste middel in de strijd tegen deadlines en tentamens? Vonk vindt van niet en ziet het niet als een garantie voor het succesvol volbrengen van een doelstelling. ‘De sterkte van de motivatie geeft geen zekerheid dat je in je doel slaagt.’ Het anticiperen op eventuele valkuilen en het concretiseren van te vervullen taken zijn volgens Vonk belangrijker wanneer het aankomt op het trainen van zelfdiscipline. Ze verwijst hiermee naar de eerdergenoemde verleidingen van buitenaf die je moet zien te omzeilen. ‘Je moet jezelf afvragen: wat staat er tussen mij en mijn doel in? Je komt niet tot actie als taken te algemeen blijven.’ Hopen dat de te volbrengen opdracht uiteindelijk leuk wordt, is volgens Haringsma een verkeerde benadering. ‘Vraag jezelf niet af waarom een taak niet leuk is en of je hier eventueel verandering in kan brengen.’ Hage-Kok sluit zich hier bij aan. ‘Bij een positief verwachtingspatroon loop je het risico dat je teleurgesteld raakt.’ Hoe het dan wel moet, lijkt een open deur: ‘Soms moet je gewoon zeggen: ik ga het nu doen, no matter what. Maak een start, van daaruit ontstaat eventueel een goed gevoel.’ Psychologische trucs Niet alleen invloeden van buitenaf zoals verleidingen en omgevingslawaai verminderen zelfdiscipline. Uit een onderzoek dat afgelopen maand verscheen in het Journal of Consumer Research, blijkt dat ook psychologische trucs een invloed hebben op je zelfdiscipline – en het daarmee gepaard gaande uitstelgedrag. Volgens het onderzoek beginnen studenten eerder aan een nog te volbrengen taak als de deadline gevoelsmatig dichterbij ligt. Een voorbeeld: een student heeft twee weken de tijd voor het inleveren van een verslag. Wanneer een deadline de maandgrens overschrijdt – de opdracht wordt opgegeven in september maar hoeft pas te worden ingeleverd in oktober – is de zelfdiscipline minder en is de kans op uitstelgedrag groter, aangezien oktober nog relatief ver weg voelt. Valt de deadline nog binnen dezelfde maand, ook al is de inlevertijd hetzelfde, dan begint de student eerder aan de opdracht. De reden dat studenten eerder beginnen aan een taak als de deadline dichterbij lijkt, hangt samen met Vonks eerdergenoemde concreet stellen van de te volbrengen doelen. Hoe dichterbij de uit te voeren taak lijkt, des te concreter deze wordt en des te eerder je er daadwerkelijk aan begint. Het aanbod aan trainingen en tips van psychologen om de zelfdiscipline te trainen is niet verrassend. Een eindeloze hoeveelheid afleidingen, valkuilen en motivatieproblemen staan zelfdiscipline in de weg. Het klinkt ontzettend simpel, maar het daadwerkelijk beginnen aan een taak lijkt volgens de psychologen een sterk onderschatte benadering om de zelfdiscipline te trainen. Klik hier voor de overige artikelen uit de oktober-ANS.