'Censuur hoort bij dictaturen, niet bij democratieën'

Vorige week werd de redactie van Vox wederom door de RU het zwijgen opgelegd. Het online nieuwsplatform mocht de mening van studenten over het rapport van de commissie wetenschappelijke integriteit aangaande Roos Vonk niet verkondigen. Jasper van Dijk, Tweede Kamerlid voor de SP, gaat woensdag aan staatssecretaris Zijlstra vragen of de onafhankelijkheid van universiteitsmedia wettelijk kan worden vastgelegd. 'Het is te zot voor woorden dat het bestuur van een universiteit censuur toepast,' aldus het Kamerlid. Eerder stelde Van Dijk al Kamervragen toen RUniews achter een slotje werd geplaatst. Nu vindt hij het genoeg geweest en tijd voor verdere maatregelen. 'Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, misschien moeten we de onafhankelijkheid van universiteitsmedia wettelijk beschermen. Een blad of website van een universiteit moet je niet zien als communicatiekanaal, bij een universiteit hoort een kritisch debat. Censuur hoort bij dictaturen, niet bij democratieën.' Zijlstra zei in antwoord op Kamervragen dat hij voorstander is van onafhankelijke universiteitsmedia, maar dat universiteiten dat zelf moeten regelen. Van Dijk vindt dat veel te vrijblijvend. 'Dat blijkt wel uit de censuur die steeds vaker wordt toegepast. We moeten als overheid pal staan voor onafhankelijke journalistiek, ook op universiteiten.'

 

Lees meer

[Ingezonden] DNUN's kritiek op commercialisering hoger onderwijs

Peter Teunissen (27), student Filosofie en Culturele Antropologie en Ontwikkelingsstudies en actief bij De Nieuwe Universiteit Nijmegen (DNUN), reageert in deze ingezonden brief op een statement van Frank Kruijsbeek op Voxweb. 'Waar hij de beweging wegzet als een anti-autoritaire, tegendraadse beweging, herkende ik in de DNUN juist een radicaal potentieel dat verandering zou kunnen brengen.'

Vox publiceerde vorige week een ingezonden brief van Frank Kruijsbeek, die tot voor kort betrokken was bij De Nieuwe Universiteit Nijmegen (DNUN) maar zich na de tweede bijeenkomst terugtrok omdat de beweging te activistisch en radicaal zou zijn. Is dit niet juist het moment om voor een meer fundamentele verandering te pleiten? Het is belangrijk om de dialoog aan te gaan, maar die dialoog moet geen doel op zich worden. Juist doordat DNUN het neoliberale kader dat onze universiteit en de rest van de samenleving volledig beheerst in twijfel trekt, beoogt zij een meer fundamentele kritiek op de commercialisering van het hoger onderwijs te formuleren. Dat zij daarnaast probeert alternatieven te creëren, experimenteert met basis-democratische structuren, maar bovenal iets concreets teweeg wil brengen, is zij volgens Kruijsbeek radicaal en activistisch. Waar Kruijsbeek dit – ten onrechte – wegzet als een negatieve eigenschap, ben ik er van overtuigd dat juist hier de potentie schuilt voor een nieuwe studentenbeweging.

Net als Kruijsbeek zat ik een tijdje terug vol goede moed onder de trap van het Erasmusgebouw. Maar waar hij de beweging wegzet als een anti-autoritaire, tegendraadse beweging, herkende ik in de DNUN juist een radicaal potentieel dat verandering zou kunnen brengen. Met 'radicaal' bedoel ik dat DNUN probeert om met kritiek tot de fundamenten van de huidige problematiek door te dringen. Met andere woorden; de nadruk ligt hier niet zozeer op de oppervlakkige manifestatie van problemen, maar op hetgeen dat deze problemen veroorzaakt. Door de oorzaak van problemen bloot te leggen, beperkt DNUN zich niet zozeer tot symptoombestrijding, maar ontwikkelt zij een meer fundamentele kritiek die onderdeel is van een zoektocht naar een meer constructieve oplossing.

De afgelopen weken heeft DNUN enkele kernpunten geformuleerd waar zij zich op wil richten. Zo wordt bijvoorbeeld de rol van de universiteit in de samenleving kritisch bekeken en worden problemen zoals de commercialisering van het hoger onderwijs, de flexibilisering van arbeid en het veelbesproken rendementsdenken als deel van een groter geheel gezien. En hoewel deze problemen zowel door de minister van Onderwijs als het College van Bestuur (CvB) worden erkend, wijzen beiden naar elkaar. Jet Bussemaker geeft toe dat de universiteit geen bedrijf is, maar benadrukt dat ze geen invloed heeft op het concrete beleid van universiteitsbesturen. CvB-voorzitter Gerard Meijer benadrukte tijdens het recente Soeterbeeck-college dat hij teveel wordt beperkt in zijn budget; ‘It's the money, stupid.’ Wijzen is niet moeilijk, kritisch op je eigen positie reflecteren en aan een constructieve oplossing werken daarentegen wel.

Wanneer wij dieper ingaan op bijvoorbeeld de flexibilisering van arbeid op de universiteit, blijkt uit een onderzoek van Vakbond voor de Wetenschap (VAWO) dat sinds 2000 het aantal tijdelijke arbeidscontracten sterk is gestegen. Volgens de VAWO en vakbond Abvakabo beperkt deze flexibilisering van arbeid de ontwikkeling van academisch talent en verhoogt het de werkdruk. De kwaliteit van het onderzoek en onderwijs gaan daardoor aanzienlijk achteruit. Het universiteitsbeleid van de RU volgt wat dit betreft een landelijke trend. Het Centraal Bureau voor de Statistiek stelt dat sinds het begin van de economische crisis in 2008 het aantal mensen in Nederland dat werkt op basis van een tijdelijk contract sterk is toegenomen. De flexibilisering van arbeidsplaatsen op onze universiteit staat dus niet op zichzelf, maar maakt deel uit van een breder probleem. Het lijkt mij dan ook meer dan logisch dat de oplossing niet alleen wordt gezocht binnen een specifieke sector, maar dat er moet worden gekeken naar een meer fundamentelere oorzaak. Juist doordat DNUN problemen als deel van een groter geheel ziet en hiermee een meer fundamentelere kritiek formuleert, lijkt een kritiek op het neoliberalisme onvermijdelijk. Een volgende stap voor de beweging is de abstracte problemen vertalen naar concrete doelen. Dit is precies wat DNUN nu doet.

Een van de doelen van DNUN is democratisering van de universiteit. Vanuit een meer democratische structuur zouden het rendementsdenken en de commercialisering van de academische wereld kunnen worden teruggedrongen. Dat het neoliberalisme op zijn zachtst gezegd niet democratisch is, maakt het belang van het creëren van alternatieven des te groter. DNUN heeft hier al een belangrijke stap gemaakt door in de praktijk basis-democratisch te zijn. Binnen deze basis-democratische structuur worden beslissingen op een zo gelijkwaardig en kleinschalig mogelijke manier gemaakt. Binnen de beweging zijn verschillende werkgroepen actief, die onderling vergaderen en gezamenlijk proberen tot overeenstemming te komen. Middels deze constructie proberen we een centralisatie van kennis – en dus macht – te voorkomen. Daardoor blijft een dynamiek bewaard waarin iedereen op een gelijkwaardige manier kan participeren en direct inspraak heeft in zijn of haar Nieuwe Universiteit. Daarnaast wil DNUN op korte termijn samen met docenten colleges opzetten. Op die manier kunnen we zowel bijdragen aan de theoretische vorming van de beweging, als dat het een manier is voor docenten en studenten om gezamenlijk het onderwijs vorm te geven. Dit maakt dat de DNUN niet alleen praat en discussieert over democratisering van de universiteit, maar dat in de praktijk zelf ook is. Daardoor is DNUN zoals Mathijs van de Sande duidelijk verwoordt: 'De belichaming van datgeen waar zij voor strijdt.'

 

Lees meer

Column: Dapper

Dap·per(bijvoeglijk naamwoord, bijwoord; vergrotende trap: dapperder, overtreffende trap: dapperst)1zonder vrees; onverschrokken2flink: zich dapper houden. Dat is dapper, volgens Van Dale. Iedereen heeft wel een voorstelling bij dapperheid: kittens redden uit een brandend huis, terroristen ontwapenen in een vol vliegtuig, of vertellen voor een zaal vol mensen dat je op hetzelfde geslacht valt. Ik vroeg aan mijn Facebookvrienden wat zij nou dapper vonden, en de antwoorden lagen net zo ver uit elkaar als IJsland en Noord-Korea. We vinden heel veel dapper. Vooral onze eigen grenzen verleggen, of iets doen wat we niet durven. Maar mijn definitie van dapper heeft een nieuwe toevoeging gekregen nadat ik het interview las met Freek Turlings, in de VOX. Freek en ik kennen elkaar wel en niet, zoals je heel veel studenten in je omgeving wel en niet kent. We zagen elkaar sporadisch op een huisfeestje, we hadden gemeenschappelijke vrienden. Daarnaast waren we allebei begonnen met politicologie (en afgehaakt) en maakten we daarna de overstap naar rechten (en, oh de ironie, afgehaakt). Nadat ik ook daarmee stopte verloor ik iedereen uit die hoek uit het oog. Ik besloot professioneel paria te worden en het duurde niet lang voordat ik naar de andere kant van het land verhuisde, gehuld in een mantel van schaamte. Ik vertelde het alleen de mensen die het echt moésten weten (de redactie van de ANS, mijn huisbaas, de barman bij mijn lievelingskroeg) en vertrok. Ik leefde een leven waar ik allang niet meer zoveel waarde aan hechtte, de universiteitswereld kan heel erg hard en meedogenloos zijn voor de student die niet goed op zijn plekje zit. Dan blijft er van eigenwaarde weinig over. Mijn ouders waren verbaasd, ik had mijn bachelor scriptie al af, ik hoefde nog maar een paar vakken. Maar ik kon het niet meer, ik kon alleen nog maar huilen. Mijn dagbesteding bestond uit dozen inpakken en onophoudelijk huilen. Ik had geen flauw idee waarom ik zo ongelooflijk verdrietig was, maar ik was het en er leek niets aan te doen. Totdat mijn ouders vroegen: ‘maar waarom ben je ooit rechten gaan doen, als je het zo verschrikkelijk vindt?’. En dat is een vraag die iedereen zichzelf moet stellen als hij een studie gaat doen. Wáárom? In mijn geval was het ‘omdat ik bang ben dat ik iedereen teleurstel als ik Nederlands ga studeren, of Communicatie, omdat iedereen zegt dat ik dan geen baan krijg en omdat iedereen zegt dat het veel te makkelijk’. Nu ik dit teruglees weet ik dat dit een bijzonder slechte reden is om een studie te gaan volgen. Je vier jaar toeleggen op iets dat je moet doen van ‘anderen’ is gedoemd om te falen. En jezelf bij voorbaat al laten falen maakt je bijzonder ongelukkig. Je ziet het noodlot al aankomen en je denkt dat je er niets aan kunt doen. En dan moet je dapper durven zijn. Dat deed Freek. Hij stopte en besloot een schone lei op te eisen. Dat is mijn ogen ongelooflijk dapper, erkennen dat je een fout hebt gemaakt en jezelf dat vervolgens vergeven. Want jezelf vergeven blijft het moeilijkste dat er is, en in mijn ogen het dapperst. Mijn schone lei begon in Leiden. Waar ik communicatie studeer. Waar inderdaad geen banen in te vinden zijn. Bij deze dus: ik studeer communicatie! En wordt daar waarschijnlijk niet heel rijk mee maar wel erg gelukkig van. Dat was dan ook mijn enige vraag toen ik overwoog om deze studie te gaan doen. Word ik hier gelukkig van? Dus lieve Mensenkinderen, als jullie ongelukkig zijn en stiekem dondersgoed weten waardoor dat komt, durf jezelf te vergeven en opnieuw te beginnen. En nee, dat is niet egoïstisch, of dom. Dat is heel slim. Want als jij in de kreukels van verdriet ligt wordt niemand gelukkig. Dat kan ik je uit ervaring vertellen. En als je mij niet gelooft, luister dan naar zenleraar-in-wording-en-huidige-dappere-held Freek. Een wijzer besluit kun je niet nemen.

 

Lees meer

Geen wettelijke bescherming voor universiteitsmedia

Eerder meldden we al dat de redactie van Vox door de RU het zwijgen werd opgelegd. Naar aanleiding hiervan stelde SP-Kamerlid Jasper van Dijk afgelopen woensdag Kamervragen over een wettelijke bescherming van de universiteitsmedia. Maandag liet het Kamerlid al weten klaar te zijn met de praktijken uit lang vervlogen tijden. Als reactie op de Kamervragen stelde staatssecretaris Zijlstra dat hij niet van plan is de onafhankelijkheid van universiteitsbladen in de wet op te nemen. Tevens stelt hij dat het woord censuur hier niet op zijn plaats zou zijn. ‘Als je als blad geld krijgt van je instelling, dan kan het zijn dat je vragen meekrijgt. Persvrijheid is van belang, maar dan moet je als instituut ook zelfstandig zijn.’ Hij vindt het niet gek dat besturen plaatsing van artikelen verbieden. Er is gelukkig wel nog een sprankeltje hoop te melden: Zijlstra's partijgenote Anne-Wil Lucas diende samen met Van Dijk een motie in waarin de Kamerleden de staatssecretaris vragen om universiteitsbestuurders duidelijk te maken 'dat universiteitsbladen onafhankelijk zijn en dat redactionele inmenging ongewenst is'. Hele bladen verbieden gaat de staatssecretaris overigens wel te ver. Maar wie gaat nu z'n zelf samengestelde blaadje tegenhouden?

 

Lees meer

Inschrijving Radboud Sports geopend

Op vrijdag 6 juni nemen faculteiten het weer tegen elkaar op tijdens Radboud Sports. Na het succes van vorig jaar is besloten hier een jaarlijks terugkerend evenement van te maken. De sporten waar aan kan worden deelgenomen, zijn onder andere basketbal, schaken, veldrijden en voetbal, de laatste nu met twee keer zoveel deelnemers door een extra competitie. Om de wat minder sportieve faculteiten tegemoet te komen, kunnen nu ook punten worden verdiend door het meebrengen van supporters. Blijkbaar waren er vorig jaar te weinig toeschouwers en moest er naar een manier worden gezocht om het wat drukker te krijgen op het sportveld. 'Hoe origineler, luidruchtiger en herkenbaarder, hoe meer punten', luidt de tekst. Vrees niet: de beoordeling wordt gedaan door onze concullega's van Vox, die zijn toch niet al te kritisch. Vorig jaar werd de strijd gewonnen door de Medische Faculteit. Wil jij als dokter in spé die titel verdedigen of denk je dat jouw faculteit dat beter kan? Je kunt je vanaf nu inschrijven via de 'Chef de Mission' van je faculteit.

 

Lees meer

RU censureert lekker voort

De redactie van Vox is opnieuw het zwijgen opgelegd. Een stuk over het rapport van de commissie wetenschappelijke integriteit aangaande hoogleraar Roos Vonk, dat vanmiddag op het nieuwsplatform moest verschijnen, mocht niet worden geplaatst. Vox-redacteur Bregje Cobussen bevestigt dit: 'We wilden een rondgang maken onder studenten en medewerkers met hun mening over het rapport. Vanmiddag kregen we opeens van Johan van de Woestijne, die verantwoordelijk is voor de website, te horen dat het artikel niet werd geplaatst.' De keuze van het CvB is opvallend. Eerder werd er een radiostilte ingesteld over de kwestie, omdat de RU niet wilde berichten over een lopend onderzoek. Blijkbaar wordt deze radiostilte ook na het verschijnen van het rapport - dat overigens niet openbaar werd gemaakt - vrolijk voortgezet. Vanochtend werd er echter wel een interview geplaatst met rector magnificus Kortmann. De woordvoerder van het CvB, Martijn Gerritsen, vindt niet dat er met twee maten wordt gemeten. 'Vox is een onafhankelijk blad en daarin kan men schrijven over deze kwestie. Op het nieuwsplatform, dat overigens van de universiteit zelf is, werd heel helder bericht over de kwestie en dat is voor het CvB afdoende.' Eens te meer wordt pijnlijk duidelijk dat op de Radboud Universiteit enkel de mening van de bestuurders telt.

 

Lees meer

Terugkijken op 2012: Vox achter slotje vandaan

In de laatste tien dagen van 2012 kijkt ANS terug op de meest memorabele artikelen en gebeurtenissen van het jaar. Vandaag: Vox openbaart zich.Een jaar geleden schopte universiteitsblad Vox het in de lijstjestijd al tot ons jaaroverzicht door de ophoping van censuurmaatregelen die de RU op haar losliet. Dit jaar mochten wij op onze site heugelijker nieuws brengen: Vox is weer van haar CvB-slot verlost. Nadat de Vox-site eerst werd omgebouwd tot een 'open nieuwsplatform' dat wel heel erg nauw in de gaten werd gehouden door de RU communicatie-afdeling, besloot het College van Bestuur dat zelfs dit niet genoeg was. De 'onafhankelijke' berichtgeving kon beter achter gesloten deuren plaatsvinden, op RadboudNet, enkel toegankelijk voor studenten en medewerkers. Zo kwam het dat aan het einde van 2011 niet meer over was dan een kritiekloos, gesloten en gecensureerd goednieuwsplatform. Niet verbazingwekkend dus dat de Vox-redactie de lancering van hun eigen, onafhankelijke site vox-web.nl vierde met een taart. Wij wensen hen nog veel succes, ondertussen vieren wij onze altijd aanwezige onafhankelijkheid met heel veel champagne, over een dag of vier.

 

Lees meer

Tweede Kamer: censuur uit den boze

De Tweede Kamer wil dat staatssecretaris Zijlstra universiteitsbestuurders duidelijk maakt dat het niet de bedoeling is om zelf de inhoud van universiteitsbladen te bepalen. Een verzoek van de SP en de VVD aan de regering om in overleg met bestuurders te benadrukken dat universitaire media onafhankelijk zijn en redactionele inmenging ongewenst is, werd unaniem gesteund. Twee weken geleden dienden Jasper van Dijk (SP) en Anne-Wil Lucas (VVD) een motie in naar aanleiding van het bericht dat de redactie van Vox een stuk over het rapport-Vonk niet mocht plaatsen. In het stuk werd de mening van studenten gevraagd over de conclusies van het integriteitsonderzoek naar het handelen van hoogleraar Roos Vonk in de vleesaffaire. Van Dijk kondigde eerder aan dat universitaire media wettelijk beschermd zouden moeten worden. Die mening werd door de staatssecretaris niet gedeeld, Zijlstra vond het begrijpelijk dat bestuurders bladen sturen. De Tweede Kamer heeft onafhankelijke berichtgeving gelukkig hoger in het vaandel staan.

 

Lees meer

Vox nog verder achter slot en grendel

Chaos op de Comeniuslaan! Medewerkers stonden gisterochtend in groten getale voor een dichte deur, zo meldde ru.nl/nieuws (hier zonder slotje). Het bestuursgebouw en Comeniuslaan 6 zitten namelijk sinds donderdag op slot en alleen met een medewerkerspas in combinatie met de juiste pincode is er toegang te verkrijgen. Omdat deze gebouwen dagelijks veel studenten op bezoek krijgen vanwege de verschillende organisaties die er gehuisvest zijn namen wij de proef op de som en gingen er eens kijken. Eerst meldden we ons bij het bestuursgebouw op Comeniuslaan 4. Hier houden niet alleen Bas Kortmann en Roelof de Wijkerslooth hun audiënties, maar zijn bijvoorbeeld ook de Centrale Studentenbalie, het Studiekeuze- en Loopbaancentrum en de studentendecanen gevestigd. Gelukkig valt de situatie hier mee, tussen 09:00u en 17:00u is de deur gewoon open omdat er een portier aanwezig is. Harde werkers die buiten die tijden naar binnen willen moeten de strijd met de apparatuur aan. Alleen de toegang tot het gedeelte van het gebouw waar de grote bazen en hun onderlingen wonen behoeft altijd een pasje, of een verleidelijke knipoog naar de portier. We trekken door naar Comeniuslaan 6. In het lage gebouw zitten onder meer de Vox-redactie en de afdelingen Communicatie en Voorlichting, maar ook het International Office en de SUB-commissie Weekenden van de Introductie. Studenten en bezoekers worden hier begroet met een dichte voordeur. Navraag leert dat de intercom verbinding geeft met de al genoemde portier in het bestuursgebouw. Na opgave van naam en reden van bezoek kan deze dan besluiten de deur te openen, dan wel dicht te houden. Hoewel het Universitair Vastgoedbedrijf volhoudt dat het gewoon een modernisering van oude systemen is, waren de poorten van de Comeniuslaan voorheen nooit op slot. Naar aanleiding van een serie diefstallen in het gebouw wordt er ook gesuggereerd dat het een verbetering van de veiligheid moet vormen. Wij vragen ons af of dit kan, omdat iedereen die aanbelt en een willekeurige naam van een medewerker (hier te vinden) in het gebouw noemt wordt binnengelaten. Of gaat de portier iedere afspraak nabellen voordat hij de ophaalbrug neerlaat? Voor alle bezoekers en studenten die hier iedere dag langskomen is dit nieuwste staaltje fysieke censuur in ieder geval allesbehalve vriendelijk.

 

Lees meer