ANS

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Paolo Nutini – Caustic love (2014)

Deze Schotse singer-songwriter is misschien bij veel studenten vooral bekend om zijn uiterlijk, maar de muziek die hij maakt, is zeker niet minder knap. Paolo Nutini kwam, nadat we lang niks van hem hadden gehoord, in april 2014 met zijn derde album Caustic Love. De soulnummers van dit album passen perfect bij zijn rauwe stem en de refreinen van onder andere de liedjes Scream (Funk my life up) en Diana blijven op een fijne manier hangen. Iron Sky, mijn favoriet, was vanwege de aanslagen in Parijs vorige week de Megahit bij 3FM. De songtekst van dit nummer is aangrijpend, maar ook de speech van Charlie Chaplin die is toegevoegd, maakt het bijzonder om naar te luisteren.

Chaplin's speech uit The Great Dictator: 'To those who can hear me, I say - do not despair. The misery that is now upon us is but the passing of greed - the bitterness of men who fear the way of human progress. The hate of men will pass, and dictators die, and the power they took from the people will return to the people. And so long as men die, liberty will never perish... Don’t give yourselves to these unnatural men - machine men with machine minds and machine hearts! You are not machines! You are not cattle!... You are men! You, the people, have the power to make this life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure.... let us use that power - let us all unite.'

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Agnes Obel - Riverside

Toen het laatst sneeuwde, wilde ik niets liever dan luisteren naar Riverside van Agnes Obel. De winter van 2010, toen het album Philharmonics verscheen, was de koudste sinds 1996. Ik deed toen niets anders dan luisteren naar de rustgevende pianoklanken van Obel. Vandaar dat ik telkens als het koud is, verlang naar de zo genoemde 'pianiste met de engelenstem' en haar ingetogen liedjes.

Obel's volgende album Aventine kwam uit in 2013. Ook dit album behoort tot mijn favorieten. Gelukkig heeft ze met deze nieuwe plaat niet geprobeerd hippe kutmuziek te maken, maar is ze op haar oude pad verder gegaan met haar, vaak wat klassiek aandoende, popliedjes die schreeuwen om kou en sneeuw. Vol goede moed hoop ik daarom op een derde album, om mijn toch al beperkte muziek assortiment mee uit te kunnen breiden.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. 

Neil Young - Greatest Hits

Drie weken geleden heb ik een mondharmonica gekregen voor mijn verjaardag. Het eerste wat je op zo'n moment doet, is willekeurig wat noten blazen, maar na een tijdje wil je bekende muziek naspelen. Nu is de groep muzikanten waar ik bekend mee ben die gebruik maken van dit instrument niet onuitputtelijk groot, dus kwam ik al snel op Neil Young's Greatest Hits album.

Deze plaat bevat een verzameling van prachtige folk- en countryrocknummers van albums die Young tussen 1969 en 1992 heeft uitgebracht. Een aantal nummers grepen meteen weer mijn aandacht: Harvest Moon en Heart of Gold zijn natuurlijk klassiekers mét vrij eenvoudige, maar zeer mooie mondharmonicastukken. Het bij iedereen bekende Old Man, het eerste Neil Young-nummer dat ik ooit hoorde, en The Needle and The Damage Done zijn even mooi, net als eigenlijk elk ander nummer van deze plaat. Wanneer je het album in zijn geheel hebt geluisterd, wil je meteen weer vooraan beginnen. Deze CD is niet alleen een aanrader voor elk beginnend mondharmonicaspeler, maar voor iedereen.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Bing Crosby – Merry Christmas (1945)

Een kerstalbum kun je met goed fatsoen maar een paar weken per jaar luisteren. Met deze nu-of-nooit-gedachte in het achterhoofd is er eigenlijk één plaat die wat mij betreft alle andere kerst-cd's ver achter zich laat. Merry Christmas van Bing Crosby mag dan oud zijn, het doet zeker niet onder voor de moderne kerstmeuk.

De ouderwetse noten op de plaat klinken prachtig en romantisch. Het album bestaat vooral uit mooie, trage liedjes als Silver Bells en It's Beginning to Look Like Christmas. Absolute topper blijft natuurlijk de klassieker White Christmas. Het klinkt misschien afgezaagd, maar wanneer je de diepe zoetgevooisde stem van Crosby door de kamer hoort schallen kun je de kalkoen al bijna ruiken.

Vooral voor wie deze kerst eens wat anders wil dan het geblèr van Mariah Carey, is deze plaat echt een aanrader.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Jim Croce - Greatest (2012)

Als ANS bij de Nijmeegse studentenband Lippu aankomt voor een dagje straatmuziek, ligt er een LP van Jim Croce op de platenspeler. Het blijkt een inspiratiebron van zanger Ruutger te zijn. De rustgevende maar vrolijke tonen bevielen en maakten de redactie nieuwsgierig naar meer. Al gauw blijkt dat de Amerikaanse singer-songwriter al bijna veertig jaar dood is. Zijn muziek blijkbaar nog niet, het laatste – niet live - album Greatest komt uit 2012. Hier staan onder andere de bekendere nummers I Got A Name en Bad, Bad Leroy Brown op. Deze liedjes hebben een country-ondertoon en vooral de laatstgenoemde zorgt ervoor dat je vrolijk doorschrijft. Sommige nummers, zoals Time In A Bottle, zijn misschien net wat te depressief voor de redactie als er nog een zware nacht voor de deadline in het verschiet ligt.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Selah Sue - Alone (2014)

Jazz-, reggae- en soulzangeres Selah Sue bracht vorige week haar nieuwe EP uit. De vier nummers die hierop staan, zijn een voorproefje van haar nieuwe album Reason dat in het voorjaar uitkomt. In 2011 werd de Belgische singer-songwriter bekend met haar debuutalbum Selah Sue, het jaar daarop stond ze op bijna ieder festival. Ook op het ANS-kantoor genieten we van Sue's rustgevende muziek, al wordt het meer upbeat nummer Alone ook gewaardeerd. Waar enkele (mannelijke) ANS-ers haar vooral knap vinden, kan ik alleen maar zeggen dat ik haar liedjes, mede door de prachtige melodieën, heerlijk vind om naar te luisteren. Naast Alone, is Won't Go For More een van mijn favorieten en beloven deze nummers veel voor het nieuwe album. Als je dan toch bezig bent, luister ook even hoe ze bij 3FM Blame van Calvin Harris covert.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

De Staat - Vinticious Versions (2014)

De nieuwe EP van de Nijmeegse band De Staat is uit. Op Vinticious Versions worden de oude nummers van de band in een nieuw jasje gestoken, over de oorspronkelijke nummers is een jaren zestig en zeventigsausje gegoten. Zo is het nummer Sweatshop een stuk minder up-tempo door een vertraging. Ondanks dat blijft de muziek dansbaar, wel zijn andere bewegingen vereist om het er niet gek uit te laten zien. Ook het lied Get It Together klinkt wat liever en softer dan de originele versie. Wanneer je de acht nummers van de EP achter elkaar luistert, lijk je in een soort trance te komen. De plaat klinkt heerlijk terwijl je onderuitgezakt op een stoel bijkomt van de drukke dag.