ANS

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Jack White - Blunderbuss (2012) Na jaren van succes met The White Stripes liet het solodebuut van rockvirtuoos Jack White even op zich wachten. Hij koos eerst voor projecten met zijn andere twee bands, The Raconteurs en The Dead Weather. Geen genre is hem vreemd en de haast oneindige variatie die in zijn discografie te horen is schept hoge verwachtingen. Afgelopen jaar bracht hij Blunderbuss uit, het eerste album onder zijn eigen naam. Naar eigen zeggen had het muzikale genie pas bij deze plaat het gevoel dat geen enkel nummer onder invloed van iets of iemand anders dan hemzelf tot stand kwam. Dit is dan ook duidelijk te merken: ondanks White's herkenbare stem is de link met bovengenoemde bands niet snel gelegd. De luisteraar wordt meegenomen van vrolijke bluesy pianodeuntjes naar snerpende gitaarsolo's. Een cover van het vijftig jaar oude uptempo bluesliedje I'm Shakin' maakt het album compleet. Het bevat wat mij betreft alle ingrediënten voor heerlijk luisterplezier zonder ook maar één overbodig liedje. Live voegt de zanger nog een extra dimensie toe, door het ene concert met zijn vrouwenband en de volgende show met zijn mannenband op te treden. De rest van de redactie ontving het album deze week met open armen en voor mijn gevoel neemt Jack White met dit werk een plaats in die al lange tijd voor hem was gereserveerd. Gijs Hablous

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek. 

Dries Roelvink - Het Beste Van (2010) Al menigmaal heb ik Dries Roelvink de meest ondergewaardeerde volkszanger van Nederland genoemd. Laatdunkend wordt gedaan over de man die met teksten kwam als Geen crisis waar Dries is en Grachten zijn bevroren, iedereen heeft koude oren. Ondanks dat ik deze teksten ijzersterk vind en recht in de roos, is dat niet de reden dat ik mij tot de kleine schare fans reken. Het is het totale gebrek aan gene, het joie du vivre wat Roelvink uitstraalt. Dries doet wat hij wil, of dat nu het maken van een bioscoopfilm is of verschijnen op de nationale kijkbuis in gele zwembroek. En dat hoor je terug in zijn muziek. Dit album heeft zijn beste nummers verzameld en dat is bijna een uur onbekommerd genieten. De Spaanse klanken van Maria Magdalena nemen bezit van je voor je er erg in hebt en het virtuoze pianospel van dit hele album mag niet onbenoemd blijven. Hopelijk gaan we nog heel veel van deze talentvolle zanger horen en krijgt hij de erkenning die hem zo toekomt. Al ben ik wel de enige die er zo over denkt op de redactie, de rest heeft het kantoor afgelopen week veel gemeden. Wouter Exterkate

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Machinae Supremacy - Arcade (2000) De Zweedse groep Machinae Supremacy staat al jaren bekend om zijn ‘SID-metal’, een combinatie van (heavy/power)metal, alternative rock en de geluidjes die met de Commodore 64 te horen waren. De unieke stem van Robert Stjärnström is even wennen, maar zorgt daarna bij elk album weer voor een aangename herkenning. Deze mix - die soms op de rand van game-muziek zit - geeft ons op kantoor deze week de energie om vol enthousiasme door te tikken. Het webalbum Arcade gaat al meer dan een decennium mee, maar laat een stuk beter horen wat SID-metal is dan nieuwere albums. Het nieuwste Rise of a Digital Nation heeft namelijk wel dezelfde drive en goede loopjes, maar mist toch het originele gamesfeertje. In de teksten blijft dat wel een doorlopend thema, zoals ook op het titelnummer van deze cd, die samen met hun hele discografie gratis te downloaden is op hun site. Cecile Vermaas

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Infected Mushroom - Army of Mushrooms (2012) Wanneer de redactie met de handen in het haar zit tijdens de deadline, wanneer koffie niet meer genoeg is om de oogleden opengesperd te houden en het ANS kantoor gevuld is met wanhoop en stress, dat is het moment waarop dit album uit de kast wordt getrokken. Army of mushrooms is het nieuwste album  van het onbekende israelische duo Infected Mushroom. Met deze hypnotiserende maar toch opzwepende, futuristische klanken worden de vermoeide geesten aangespoord en wakker geschud. Vooral de nummers Nation Of Wusses en The Rat zijn aanraders wanneer je opzoek bent naar iets anders dan radiomuziek. Aniek Hikspoors

Klik hier voor het archief.

Mark Ronson – Version (2007) ‘Jij houdt ook echt alleen maar van muziek met rare riedeltjes erin’, zei een vriend ooit tegen mij. Ongelijk kan ik hem niet geven en mijn liefde voor het album van Mark Ronson liegt er niet om. Trompetten, piano’s, drums, alles komt langs en op rap veranderende toonhoogtes. Het nummer Valerie kennen we allemaal maar Apply Some Pressure is mijn favoriet, een gecoverd nummer van Maximo Park. Bijzonder vind ik dat zijn muziek de helft van de tijd verschrikkelijk vals lijkt, maar toch een interessante twist blijkt te zijn. Pretty Green is hier een mooi voorbeeld van. Wanneer je in Nijmegen blijft deze zomer en al naar de antidepressiva grijpt zodra je naar buiten kijkt, biedt dit album jou summervibes in je kamer. Susan Haasjes

Klik hier voor het ANS luistert archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

The Kik – Springlevend (2012) De Beatles zijn terug, deze keer komen ze echter uit Rotterdam. The Kik maakt, zoals de naam al suggereert, energieke en frisse muziek die de zon doet schijnen en waarbij mijn voetjes van de vloer gaan. Vroeger was alles beter zo blijkt maar weer. De nederbeat band weet de jaren ’60 muziek weer volledig hip te maken zonder dat het oubollig overkomt en geeft mij het gevoel weer deel uit te maken van een horde gillende meisjes die lustig de heupen erop los schudt. Dave Von Raven, voormalig frontman van The Madd, weet wederom een gezellig en leuk bandje samen te stellen die met het nummer Verliefd op een Plaatje, er inderdaad voor zorgde dat ik verliefd werd op het debuutalbum Springlevend. Onder de douche, in de auto, op het werk of in de trein. Overal weten de vrolijke klanken van de gitaar mij op te fleuren en zal ik er telkens op moeten passen dat ik niet keihard (en harstikke vals) de geniale teksten mee blèr. Ronald Peeters

Klik hier voor het archief.

Iedere week belicht ANS-Online een plaat die op kantoor wordt grijsgedraaid. De ene keer een golden oldie, de andere keer überhippe kutmuziek.

Bombay Bicycle Club – A Different Kind of Fix (2011) De eerste klank van de CD A Different Kind of Fix is de klaaglijke mannenstem van Jack Steadman. Het iele geluid dat zijn stembanden verlaat in het eerste nummer How Can You Swallow So Much Sleep op een zomerdag in een achteraf gelegen platenzaak in Zwitserland, greep me meteen. Het daarop volgende repeterende motief, 8 korte, dicht bij elkaar liggende tonen lang, verleidt mij de CD te kopen. De liedtekst van het eerste nummer is al even repeterend: ‘Can I wake you up, can I wake you up, is it late, is it late, is it late, is it late, is it late, late, late, late, late?’ Ik stel me zo voor: een brakke zondagmorgen, het gras van het Kronenburgerpark in mijn nek. Of, meer toepasselijk op het ANS-kantoor alwaar gras ontbreekt: ritmisch interviews en scherpe artikelen op het toetsenbord intikken. Laurie de Zwart

Klik hier voor het archief.