ANS

Gisteren vierden Cultuur op de Campus en Stukafest hun twintigste en vijftiende verjaardag in stijl: zij organiseerden een waar festival. ANS reist mee terug in de tijd en doet verslag.

In de fabriekshal van Brebl, vlakbij de Honigfabriek, gaan de voetjes van de vloer. Door het industriële uiterlijk van het gebouw krijgt het festival echt een undergroundsfeer. De vlaggen hangen uit voor het bijzondere verjaardagsfeest en aan Stukafest-banners en promotieposters is er zeker geen gebrek. Brebl is vandaag verdeeld over drie gebieden: het museum - waar singer-songwriters zingen bij posters en foto's uit het cultuurverleden -, een kloosterkino - waar je naar animatiefilmpjes kunt kijken -, en een grote zaal - waar de headliners van de avond optreden. ANS licht een paar vertoningen van de avond vol cultuur uit.

Dansen met stofzuigers Een van de vertoonde animatiefilms in de 'bioscoop' is Electrodoméstico. Ongeveer vijftien mensen zitten geboeid naar het strip-achtige beeld te staren. Het verhaal is echter vrij bizar: een man zuigt een hond op met een stofzuiger en vervolgens ook een andere man. Daarna danst hij de tango - met een roos in zijn mond - met de stofzuiger waarin de hond en de man zitten. Misschien is dit logischer als je van de wereld bent?

Lachen met levensbeschouwing Het optreden van cabaretier Leon van der Zanden doet denken aan een les levensbeschouwing. Binnen een paar zinnen weet Van der Zanden van babynamen als Henk te schakelen naar IS om vervolgens te vermelden dat je blij moet zijn met de dood: anders bijt het stuk vlees op je bord terug. Waarom is de dood zo belangrijk? Volgens de cabaretier is dit omdat je dan nadenkt over de vraag waar je nooit antwoord op zal krijgen: Wat is er na de dood? Om te testen waar het publiek in gelooft, geeft Van der Zanden de kijkers vier keuzes met bijbehorende tekens. De vuisten overheersen, het grootste deel denkt dat er niets is na de dood. 'Dan leef je dus ook voor niets', volgt de snelle conclusie van de entertainer. Hoewel het onderwerp vrij zwaar is, weet Van der Zanden het luchtig te brengen. De lachspieren hebben in ieder geval weer een goede work-out gehad.

Zingen over katers en kalashnikovs Aafke Romeijn speelde eerder dit jaar al op Stukafest en vertoont vandaag haar kunsten in een wat grotere kamer. Gewapend met een piano begint de zangeres met haar set. Bij ieder lied vertelt de voormalig lerares Nederlands een verhaal. Ze zingt over lesgeven op dinsdagochtend met een kater, over haar vader die haar favoriete schrijver leest en over iemand die ze weg wilde jagen. Het laatste nummer heeft ze daarom - toepasselijk - kalashnikov genoemd. Hoewel Romeijn zangtalent heeft, lijken haar liedjes veel op elkaar. Toch blijft het publiek geboeid luisteren en praat slechts een enkeling achterin de zaal bij de bar.