ANS

Tien jaar geleden ondertekenden alle toenmalige leden van de Europese Unie het Lissabonverdrag. Dit akkoord had tot doel de investeringen in Hoger Onderwijs op te schroeven, zowel vanuit publieke als private hoek. Wanneer dit zou gebeuren, kon Europa de Verenigde Staten en Azië weerstand bieden en de globalisering met vertrouwen tegemoet zien. Het beleid heeft echter gefaald.

De doelstelling van deze ontwikkelingsstrategie was om minimaal 3 procent van het Bruto Binnenlands Product te besteden aan Hoger Onderwijs. 2 procent zou voor de rekening van de private sector komen en de publieke sector zou de helft daarvan bijdragen. Luc Soete, directeur van een onderzoeksinstituut dat is verbonden aan de Universiteit van Maastricht, stelt dat de focus in de politiek te veel bij het bedrijfsleven is gaan liggen, waardoor de wetenschap steeds efficiënter dient te zijn. Verschraling van de wetenschap is dan het logische gevolg.

Daar komt nog bovenop dat Nederland de vastgelegde 3 procent niet haalt. De overheid zorgt jaarlijks voor een investering van zo'n 1,7 procent en het bedrijfsleven doet daar slechts 0,4 procent bovenop. Soete zou graag een nieuwe norm zien: 1 procent uit de publieke middelen en 2 procent 'vrije ruimte', onder verantwoordelijkheid van de overheid.