[Ingezonden] Meerkeuzetentamens pure gemakzucht

Wat is een complicatie voor obesitas? a.) Pseudofolliculitis barbae (irritatie door scheren) b.) Infertiliteit (onvruchtbaarheid) c.) Priapisme (langdurige erectie zonder seksuele prikkel) d.) Pigmentatie van de iris

Een fictief voorbeeld, maar toch het had zo in een geneeskundetentamen kunnen staan. Een meerkeuzevraag waarvan je een of meer antwoorden al direct kunt afstrepen omdat ze nergens op slaan. Obesitas heeft natuurlijk geen enkel effect op de pigmentatie van je iris, dat kun je ook zonder de stof te kennen wel bedenken. Volstrekt onlogisch, vooral kijkende naar de andere antwoordmogelijkheden. Dit is natuurlijk mooi, want de kans op een goed antwoord door te gokken is dankzij dit geintje geen 25 maar 33 procent. Wel jammer dat je nu misschien het tentamen haalt zonder de stof voldoende te kennen.

Meerkeuzevragen zijn niet meer weg te denken uit tentamens. Sommige vakken worden volledig met meerkeuzevragen getentamineerd. Fijn, zul je waarschijnlijk denken – met een meerkeuzetentamen ben je sneller klaar, krijg je geen kramp in je polsen en het is vaak nog makkelijker ook. Ware het niet dat we ook iets willen leren aan de universiteit. En leer je nu daadwerkelijk iets van filosofie en theoretische onderwerpen door niet meer te doen dan letterlijk kennis te reproduceren?

Meerkeuzetentamens zijn vaak geen adequate academische toetsing. Om te laten zien dat je een theorie kent moet je deze in een schriftelijk antwoord correct kunnen toepassen op een casus. Dat kan niet via meerkeuzevragen. En al helemaal niet als deze zo banaal simpel zijn dat je de helft van de antwoordmogelijkheden op basis van algemene kennis al kunt negeren. Zo stond er onlangs een meerkeuzevraag over cookies in een tentamen Communicatiewetenschap, waarbij één van de antwoordmogelijkheden was dat je er dik van wordt. Wat leert een student nou precies van dit soort vragen? Een veel betere test van zijn kennis is het voorleggen van een casus en vervolgens vragen deze vanuit diverse theoretische invalshoeken te bekijken. Dat vereist écht denkwerk en een diepere kennis van de stof.

Dat meerkeuzetentamens onwenselijk zijn weet de universiteit ook wel. Maar wegens tijdsgebrek kan het niet anders, aldus een hoogleraar in de laatste ANS. Een meerkeuzetentamen nakijken gaat nu eenmaal sneller dan het doorlezen van vijf A4’tjes per student. Gezien de groeiende studentenaantallen is het niet onbegrijpelijk dat er minder nakijkuren per student beschikbaar zijn, maar is dit een acceptabel excuus? In de hoge werkdruk die docenten ervaren spelen natuurlijk nog meer zaken mee, zoals de beschikbaarheid van (ondersteunend) personeel en de tijd die verdeeld moet worden over onderwijs en onderzoek. De kwaliteit van tentaminering mag echter niet lijden onder de werkdruk. AKKUraatd vindt dat financiële overwegingen geen invloed mogen hebben op de kwaliteit van onderwijs en tentamens.

Zijn meerkeuzetentamens dan per definitie fout? Nee. Er zijn best vakken denkbaar waarbij meerkeuze een logische en geschikte vorm van toetsing is. Maar dan moet dát ook het criterium zijn, en niet de vraag hoeveel tijd of geld je ermee kunt besparen. Dat dit wel gebeurt, is het zoveelste voorbeeld van hoe de doorgeslagen focus op rendement ten koste gaat van de kwaliteit van onderwijs. En áls er dan meerkeuzevragen worden gesteld moeten ze ook daadwerkelijk nadenken vereisen. Merk je dat bij jouw opleiding te makkelijke meerkeuzententamens worden gebruikt, laat het dan weten! Zet het in de onderwijsevaluatie, laat het je opleidingscommissie (OLC) weten, of meld het aan ons! AKKUraatd zet zich in voor een goede tentaminering, waarbij kwaliteit voorop staat.

Yurre Wieken en Rolf de Rode zijn lid van studentenfractie AKKUraatd