ANS

Mark Verleg, Koen van Benthem en Jasper Schadron studeren allen Natuurwetenschappen en zijn zeer ontstemd over de naamswijziging die de studie heeft ondergaan.

De academie kent een nieuwe trend: willekeur. Waar eerder al een wildgroei aan studies gesignaleerd werd en ook het onderwijs bij INHOLLAND weinig structuur kende, kunnen we een nieuw punt aan dit lijstje toevoegen. Het verband dat nu nog tussen opleidingen en toegekende diploma’s bestaat, lijkt te gaan verdwijnen. De Radboud Universiteit start met een pilot bij de studie Natuurwetenschappen door bachelordiploma’s met een andere naam uit te gaan reiken. Wie weet hoe snel deze diplomaloterij campusbreed ingevoerd wordt. De studie Natuurwetenschappen bestaat sinds 2003 en richt zich op de overlap tussen de vakgebieden natuurkunde, scheikunde en biologie. Binnen de opleiding worden vakken gevolgd samen met studenten van de monodisciplinaire opleidingen, zodat het niveau gewaarborgd blijft.

Studentenaantallen zijn nooit groot geweest, maar met de huidige cultuur van bezuinigen heeft het faculteitsbestuur de opdracht gekregen: “groeien of sterven”. Haastig werd een nieuw curriculum voor het eerste jaar gesmeed, met een allegaar aan vakken. Als parel op het werk verzonnen de heren bestuur ook een shiny new name: 'Science'.

Ondanks constructief protest vanuit de opleidingscommissie (OLC) tegen de overhaaste werkwijze, werd deze wijziging binnen een half jaar doorgevoerd. De invulling van het tweede en derde jaar werd voor het gemak nog maar even “leeg” gelaten. Er is haast geen grotere wijziging in het curriculum mogelijk. De studenten Natuurwetenschappen werd toegezegd dat deze wijzigingen geen invloed zou hebben op het verdere verloop van hun studie. Blijkbaar hoort het diploma niet tot het verdere verloop van de studie. Sinds december 2011 staan ook wij namelijk geregistreerd als studenten Science, zo bleek per toeval. Bij navraag bleek dat deze naam ook ‘mooi’ op onze diploma’s zou prijken.

Behalve dat “Bachelor of Science in Science” ronduit lelijk klinkt, is het ook niet de studie waar wij voor kozen. De opleiding is inhoudelijk veranderd en de nieuwe naam weerspiegelt niet het karakter van de oude opleiding. Waar Natuurwetenschappers meer abstracte vakken moeten volgen, is dit bij Science facultatief. De practica chemie en fysica, voorheen vergelijkbaar aan dat van de monodisciplinaire studies, zijn grotendeels vervangen door Panorama Science. Deze vakken hebben een inhoud zo divers als de gemiddelde Quest. Zeer interessant, er valt zeker iets van te leren, maar deze verbreding veroorzaakt natuurlijk wel een verlies aan diepgang. Soortgelijke ‘unieke’ opleidingen met soortgelijke namen kunnen gevolgd worden aan onder andere de Maastricht University, de Universiteit van Amsterdam en de Vrije Universiteit Amsterdam. Ook hier is de verscheidenheid aan vakken veel groter dan bij Natuurwetenschappen en is de link met de fundamentele wetenschap minder aanwezig. Nog een reden dat de naam Science niet bij Natuurwetenschappen past.

De naam ‘Science’ impliceert daarnaast dat het onderwijs gevolgd is in het Engels. Hoewel dit misschien een doelstelling voor de toekomst is, zal dit nog jaren duren. Ook in dit opzicht is de nieuwe naam dus bepaald geen goede weerspiegeling van het programma. Direct nadat de geplande naamswijziging bij de studenten bekend werd, is de medezeggenschap aan de slag gegaan om uit te zoeken wat er nog te veranderen viel. Meerdere overleggen tussen de instituutsassessor en de decaan waren het gevolg. Ook beleidsmedewerkers werden geraadpleegd en de conclusie leek positief: de titel van het diploma is vrij te kiezen door het faculteitsbestuur.

Eerder was ons vanuit datzelfde bestuur al toegezegd dat ze de naam op het diploma graag zouden corrigeren voor de Natuurwetenschappers. Toen bleek dat de naam daadwerkelijk eenvoudig aan te passen is, zowel in de officiele registratie bij DUO, als alleen de naam op het diploma, lieten ze die houding varen. Het zou namelijk problemen geven bij de werving van de nieuwe studenten Science. Wat zij te maken hebben met ons diploma werd niet geheel (lees: geheel niet) duidelijk gemaakt. Ook kan niet onvermeld blijven dat de masteropleiding Natural Science al jaren anders vermeld staat bij propaganda bijeenkomsten dan in de officiële papieren.

Gelukkig heeft het College van Bestuur (CvB) dit achterstallig onderhoud zonder ons er mee ‘lastig’ te vallen gepoogd op te lossen, door ook de naam van de Master te veranderen in “Science”. In juli was deze beslissing nog niet genomen. Bij navraag in augustus bleek de aanvraag al in juni gedaan te zijn en definitief in te gaan per 1 september 2012. Helaas reikte de voorzienigheid van het CvB niet zó ver. De staatssecretaris moet hier namelijk eerst nog toestemming voor geven. Een ongewenst uitstel, aangezien het CvB blijkbaar van plan was dit geregeld te hebben alvorens de studenten op de hoogte te stellen. Het beeld dat hieruit ontstaat laat zien hoe er beslissingen over onze studie genomen kunnen worden zonder ons op de hoogte te stellen, hoe constructieve voorstellen met vage argumenten verworpen worden en hoe keer op keer tegenargumenten genegeerd worden. Als de inbreng van de studenten dus zo slecht gewaardeerd wordt, wat is medezeggenschap dan nog waard? Blijkbaar kan de medezeggenschap beter een lootje trekken bij de besturen dan hun zaak beargumenteren. Radboud University: Not a number.

Voor wie alvast een idee wil krijgen over de toekomst van zijn/haar diploma: www.radboudloterij.nl

Studenten hebben uiteenlopende studieritmes. Er zijn vroege vogels, maar ook veel nachtbrakers. Veel studenten studeren het liefst in de UB en zeker in tentamenperiodes zijn er een hoop studenten die behoefte hebben aan een Universiteitsbibliotheek (UB) die 24 uur open is. Het is echter begrijpelijk dat financiële argumenten ten grondslag liggen aan beperktere openingstijden van de UB, evenals daluren in de bezoekersaantallen. Zeker in de huidige tijden van bezuinigingen moet er begrip zijn dat er geen oneindige geldstroom naar de bibliotheek kan gaan.

Asap pleit desondanks voor zo ruim mogelijke openingstijden. Een jaar of tien geleden was de bibliotheek bijvoorbeeld überhaupt niet op zondag open en na herhaaldelijk pleiten door de Universitaire Studentenraad (USR) is die openstelling er uiteindelijk toch gekomen. Die zondagopening is stapsgewijs uitgebreid wegens de grote bezoekersaantallen op de zondagen. De vraag is echter of opening tot in het holst van de nacht nog rendabel is, maar dat zou onderzocht kunnen worden. Feit is wel dat juist omdat studenten in deze tijden worden geconfronteerd met een grotere druk om sneller af te studeren, de faciliteiten om te studeren zeker in deze tentamenperiodes goed moeten zijn. Misschien is het vandaag nog niet mogelijk of te duur om de UB 24/7 open te laten zijn in tentamenperiodes, maar misschien is het morgen wel noodzakelijk.

Om het statement dat verruiming van de openingstijden gewenst is kracht bij te zetten, kan de UB een voorbeeld nemen aan de UB van de Rijksuniversiteit Groningen. Daar werd afgelopen januari gevierd dat de openingstijden werden verruimd met een zogenaamde Slapeloze Nacht: de UB bleef op feestelijke wijze de gehele nacht open en kwam studenten in de tentamenperiode éénmalig tegemoet. Er werd gezorgd voor energiedrank, gratis koffie en een gratis ontbijt voor de volhouders. Bovendien was er een rondleiding door de UB. De foto’s sluiten aan bij de meningen van de bezoekende studenten: de Nacht was een groot succes.

Het zou een goed initiatief zijn als een Slapeloze Nacht ook op de RU zou worden georganiseerd: misschien wel als jaarlijks evenement in de tentamenperiode van januari. Bovendien kunnen de reacties van Nijmeegse studenten omtrent een 24/7 geopende bibliotheek gepeild worden en kan er bij de studenten begrip ontstaan voor het feit dat ruimere openingstijden ook offers vragen van medewerkers. Daarom heeft asap contact opgenomen met de Universiteitsbibliotheek om de mogelijkheden hiervan te bespreken: inmiddels is toegezegd dat het idee van de 'Nacht van de UB' besproken gaat worden in de klankbordgroep van de UB. Idealiter zou deze Nacht natuurlijk gepaard gaan met ruimere openingstijden voor de UB. Of dat gaat lukken is de vraag. Echter, een eenmalig initiatief zou mogelijkheden en knelpunten in kaart kunnen brengen, een mooi statement zijn en bovendien bijdragen aan het begrip tussen de studerende student en de UB. We houden jullie op de hoogte over de voortgang van dit initiatief.

Jelko Dijkman, Wouter Exterkate, Reint-Jan Groot Nuelend, Renske ter Maat en Mart Waterval zijn allen actief voor studentenpartij asap.

Vanmorgen kregen wij, net als Halbe Zijlstra, een brief van een bezorgde geneeskundestudent in onze brievenbus. Coschappers zouden namelijk onevenredig hard worden geraakt door het afschaffen van de masterstufi. Dat stelde het Landelijk Medisch Studenten Overleg vorige maand. Marije Weidema is derdejaars geneeskundestudent en deelt deze mening. Omdat ze denkt dat Zijlstra de gevolgen voor geneeskundestudenten niet snapt, stuurde ze Halbe onderstaande brief.

Om mensen zover te krijgen om vanmiddag te gaan protesteren, stuurde AKKUraatd een mail naar alle studenten. Op Twitter ontstond daarop een discussie over hoe de roodbroeken aan de digitale adresgegevens van de gehele Nijmeegse studentenpopulatie kwam. Thijs van Reekum, student filosofie en politicologie, voormalig SIAM-fractievoorzitter en portefeuillehouder onderwijs van de Jonge Democraten (D66), maakt zich kwaad over deze gang van zaken.

In principe ben ik niet tegen protesteren. Sterker nog, het democratisch recht op protest is een zeer belangrijk recht tegen mogelijke totalitaire regimes. Het helpt onderdrukking voorkomen. De student wordt door het huidige kabinet in zijn belang geraakt met de komende bezuinigingen en een tegengeluid is daarom begrijpelijk. De mail van AKKUraatd om de student op te roepen om zich te manifesteren tegen de komende bezuinigingen is dan ook niet verwonderlijk.

Echter, hoe komt AKKUraatd aan mijn studentenmailadres? De enige die daartoe beschikking heeft, is de universiteit. Toen ik vanmiddag op de universiteit kwam, bleek iedereen die mail te hebben gehad. De universiteit heeft AKKUraatd dus toestemming gegeven om haar boodschap naar alle e-mailadressen te versturen. Buiten dat dit volstrekt tegen alle privacyregels ingaat, ben ik ook gewoon boos dat de universiteit mijn persoonlijke gegevens doorgeeft aan derde partijen.

En wat het allemaal nog erger maakt is dat de mail verzonden is van het gmailadres van AKKUraatd. Dit betekent dat zij toegang heeft gekregen tot de e-mailadressen van alle studenten en dat het dus niet om een eenmalige mail gaat die vanuit de universiteit zelf is verzonden. Hoe haalt de universiteit het in haar hoofd om de e-mailadressen van alle studenten door te geven aan een (subjectieve) partij!

Het moge duidelijk zijn: ik protesteer tegen deze actie van AKKUraatd en de universiteit.

Noot van de redactie: De mail is, zoals in de discussie hieronder wordt besproken, inderdaad door Dienst Studentenzaken zelf verstuurd. AKKUraatd heeft dus geen toegang gekregen tot de persoonlijke e-mailadressen van studenten.

De studentenprotesten komen weer langzaam op gang. Vandaag zullen de Nijmeegse studenten zich rond half twee verzamelen op het centraal station. Vrijdag vindt er op de Dam een landelijke manifestatie plaats. Jasper van Dijk, Tweede Kamerlid voor de SP, en Pascal ten Have, voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond, roepen iedereen op om in actie te komen. 'De agenda van Zijlstra draait alleen om minder budget en meer rendement.'

Het hoger onderwijs wordt onder staatssecretaris Zijlstra duurder en de kwaliteit neemt af. Studenten krijgen door harde bezuinigingen te maken met hoge drempels. Opleidingen worden onderworpen aan rigide prestatiecontracten die leiden tot lagere eisen. De kenniseconomie raakt verder uit zicht.

Toegegeven: staatssecretaris Zijlstra laat er geen gras over groeien. In rap tempo komt hij met ingrijpende maatregelen voor het hoger onderwijs. De langstudeerboete van 3.000 euro, selectie aan de poort, collegegelddifferentiatie en binnenkort het zogenaamde leenstelsel voor de Masteropleiding. Universiteiten en hogescholen worden opgezadeld met dwingende prestatiecontracten waarin rendement belangrijker is dan kwaliteit. Als een instelling de afspraken niet nakomt, wordt het budget gekort.

Dat is de agenda van Zijlstra: minder budget en meer rendement. Het wordt gebracht in mooie nota's met namen als “Kwaliteit in verscheidenheid” en “Studeren is investeren”. Maar de gevolgen zijn ernstig. Studeren wordt duurder en de kwaliteit van de opleidingen neemt af. Twee belangrijke pijlers van het hoger onderwijs – kwaliteit en toegankelijkheid – worden ingeruild voor hun spiegelbeeld: minder kwaliteit en hogere drempels.

Eerst de toegankelijkheid. Studeren wordt fors duurder met deze regering. Studenten die meer dan één jaar uitlopen op hun studie, betalen 3.000 euro extra collegegeld. Met name bètastudenten lijden daaronder, omdat zij gemiddeld 7,5 jaar over hun vijfjarige studie doen. Deeltijdstudies zullen verdwijnen, omdat die vanwege hun langere duur per definitie tot een studieboete zullen leiden. Ambitieuze studenten die een tweede studie willen volgen moeten flink gaan sparen of over rijke ouders beschikken. Niet zelden kost een tweede studie meer dan 10.000 euro collegegeld per jaar.

Komend jaar komt daar het “sociaal leenstelsel” voor de Masteropleiding bovenop. De basisbeurs wordt afgeschaft waardoor de kosten met 3.200 euro per jaar toenemen. Ook hier zijn vooral bètastudenten de pineut, aangezien zij een tweejarige Master volgen. Voor studenten geneeskunde duurt de Master maar liefst drie jaar. Zijlstra probeert de pijn te verzachten en komt met een zogenaamd sociaal leenstelsel. Maar dat is een mooie term om de hoge schulden mee te verhullen. Studenten lenen gemiddeld al zo'n 15.000 euro, dat gaat alleen maar oplopen tot hogere bedragen, die vervolgens jarenlang – met rente – moeten worden terugbetaald. Juist de jongeren uit gezinnen met lagere inkomens zullen afzien van een hogere opleiding. En wie wel doorgaat kan een hypotheek vergeten, want banken letten sinds kort ook op de studieschuld van studenten.

Dan over de kwaliteit, waar afgelopen jaar veel om te doen is geweest. Denk aan de diplomafraude bij Hogeschool Inholland en vergelijkbare berichten bij de Vrije Universiteit, Hogeschool Windesheim en de Hogeschool van Amsterdam. Door schaalvergroting en perverse financiële prikkels werd het hoger onderwijs gereduceerd tot diplomafabriek.

Om deze problemen te verhelpen komt Zijlstra met prestatiecontracten die met universiteiten en hogescholen worden afgesloten. In deze contracten komen gedetailleerde afspraken te staan over zaken als het studierendement, de uitval, het opleidingsniveau van docenten en de zogenaamde studenttevredenheid. Als een instelling de afspraken niet nakomt, wordt het budget gekort.

Zijlstra hoopt hierdoor meer nadruk te leggen op kwaliteit, maar het risico is groot dat het tegenovergestelde wordt bereikt. Want ook dit systeem leidt tot perverse prikkels. Als je een hogeschool gaat afrekenen op 'studierendement', zal het management er alles aan doen om studenten snel door de opleiding te jassen. Helaas zien we daar nu al voorbeelden van. Zo willen sommige universiteiten dat studenten in het eerste jaar alle studiepunten halen. Enige uitloop is er niet meer bij. Ook de recente maatregel dat een 5 voor het ene vak gecompenseerd mag worden met een hoger cijfer voor een ander vak, is een pijnlijk voorbeeld. In plaats van nauwkeurigheid en kwaliteit, gaat het om snelheid en kwantiteit.

Omdat wij opkomen voor het hoger onderwijs, roepen wij studenten en docenten op om in actie te komen tegen dit beleid. In plaats van hoge drempels en uitgeholde opleidingen, pleiten wij voor intensief onderwijs met uitstekende begeleiding. Extra investeringen zijn nodig om kwaliteit en toegankelijkheid te waarborgen. Dat is de beste manier om uit een crisis te komen.

In de week van 20 t/m 23 maart voeren studenten diverse acties met vandaag een grote demonstratie in Nijmegen en als afsluiting een landelijke manifestatie in Amsterdam op 23 maart (info: www.lsvb.nl). Sluit je aan en teken de petitie op betaalbaarstuderen.nl.

Nijmegen is op zoek naar een visie over cultuur. Daarvoor is een platform in het leven geroepen waar burgers mee kunnen denken. Ook culturele autoriteiten laten hun licht schijnen op de culturele identiteit van de Keizerstad. Ditmaal Bas Broeder, zakelijk leider van de Popronde, projectleider van Festival De Oversteek en bestuurslid bij poëziefestival Onbederf'lijk Vers en Oranjepop Nijmegen.

Het gaat in Nijmegen zeker niet slecht met de podiumkunsten. Wat opvalt in Nederland is dat het lokaal beleid van de gemeentes en provincies fors verschilt, voornamelijk in de wijze van toetsing. Er zijn ambtenaren die beslissen, er zijn commissies podiumkunsten die oordelen en soms is het volkomen ondoorzichtig hoe een lokaal cultuurbeleid vorm krijgt. De gemeente Nijmegen is tamelijk transparant en benaderbaar. Er is in Nijmegen veel aanbod voor een breed publiek en de opkomst bij vooral festivals en evenementen is over het algemeen goed. Onze stad huisvest een gretig publiek dat zich graag laat verrassen en voor veel openstaat. Het is een voorrecht dat iedereen die enigszins geïnteresseerd is het hele jaar door ergens terecht kan. Het siert de gemeente dat ze de ambitie heeft het beleid nader te beschouwen en aan te scherpen. Verandering hoeft echter niet per definitie verbetering in te houden. Nijmegen heeft een forse begroting voor Kunst en Cultuur en in een cultuurvisie hoort een kritische blik op de besteding van deze 18 miljoen euro.

The Big Five Meer dan de helft van het huidige budget wordt vergeven aan The Big Five, bestaande uit LUX, Doornroosje, De Vereeniging, de bibliotheek en de Lindenberg. Door hen wordt een breed publiek bediend door het gezamenlijke aanbod. Getoetst mag worden of dit voldoende kwalitatief, onderscheidend en veelzijdig is in relatie tot hetgeen zij nu ontvangen aan subsidie. Is het aanbod wel voor iedereen toegankelijk? Wordt er door de betreffende instellingen voldoende inspanning geleverd om het toegankelijk te maken? Wie gaat er op toezien dat het niet alleen bij mooie woorden over 'toegankelijkheid en samenwerking' blijft? Hoe verhoudt de huidige subsidie zich tot het aanbod en de prestatie van vergelijkbare instellingen in andere steden? En hoe hebben de Nijmeegse instellingen de afgelopen jaren gefunctioneerd?

Bakstenen en Bureaustoelen Voor individuele makers en gezelschappen wordt het lastig overleven door de nationale bezuinigingen, de systematiek van het kunstenplan 2013-2016 en het wegvallen van de productiehuizen. Een terechte vraag is daarom of het subsidiebudget in voldoende mate bij de artiesten, kunstenaars en auteurs terecht komt. Zeker nu is het niet te verantwoorden om onevenredig veel subsidie aan bakstenen of bureaustoelen te besteden.

Aanvullende inkomsten Gemeentelijke gelden zullen altijd een belangrijke basis moeten vormen voor het mogelijk maken van cultuur. De andere kant wordt echter vaak vergeten. In hoeverre is een organisatie afhankelijk van lokale gelden en doet ze ook inspanningen om fondsen of gelden uit de markt te genereren? Als een instelling na verloop van tijd voldoende eigen middelen blijkt te kunnen genereren uit haar activiteiten dan zal de rol van de gemeente naast participerend en voorwaardenscheppend ook kritisch mogen zijn. Wellicht ligt er ook een taak bij de gemeente in de lobby van aansprekende lokale initiatieven met bovenregionale uitstraling naar de landelijke publieke fondsen.

Trots op Nijmegen Menig festival en evenement met landelijke allure is ontstaan in Nijmegen. De projecten of festivals die op termijn de moeite waard blijken ontstaan hier bottum up, vanuit de bevlogenheid, de innerlijke en onafhankelijke drijfveren van individuen die de noodzaak van het project inzien. Niet zelden worden Nijmeegse initiatieven landelijk geëxporteerd, met landelijke bekendheid en reikwijdte tot gevolg. Blijkbaar is de Nijmeegse bodem vruchtbaar. De gemeente zou dit meer als Nijmeegse verdienste uit moeten venten in haar communicatie. De relatief kleinschalige maar artistiek hoogwaardige, onderscheidende en spannende producties vormen het DNA van de Keizerstad. Koester en steun de nieuwe kansrijke, onderscheidende initiatieven, juist ook die van nieuwe, frisse makers en producenten.

De uiteindelijke doelstelling van een cultuurvisie is het behoud van een basisinfrastructuur waarin de rol van de grote instellingen en podia belangrijk is. Toegankelijkheid van kunst en cultuur voor alle inkomens en leeftijden moet een aandachtspunt blijven. Kies voor een veelzijdig en kwalitatief aanbod van alle kunstvormen. Een altijd toegankelijk breed aanbod past bij Nijmegen.

Nijmegen is op zoek naar een visie over cultuur. Daarvoor is een platform in het leven geroepen waar burgers mee kunnen denken. Ook culturele autoriteiten laten hun licht schijnen op de culturele identiteit van de Keizerstad. Ditmaal Anke Koenraadt, die een scriptie schreef over hoe festivals een stad op de kaart kunnen zetten. In het onderzoek, getiteld Een festival is een vruchtbare manier om een stad op de kaart te zetten toetste ze theoretische concepten aan het beleid van de gemeente Nijmegen.

Festivals schieten overal rondom ons als paddenstoelen uit de grond en vermenigvuldigen zich steeds sneller. Deze populariteit is niet zonder reden: de toegevoegde waarde van festivals is groot. Ze lijken te passen in onze tijd en bij de huidige generatie, voldoen aan veel behoeftes van de huidige cultuurconsument en daarnaast zijn ze zeer waardevol voor de cultuursector. Maar meer dan dit alles is een festival geschikt om een stad op de kaart te zetten, te profileren, nieuwe bezoekers aan te trekken en toerisme aan te zwengelen. Festivals maken een stad aantrekkelijk en een aantrekkelijke stad trekt een creatieve klasse aan, die vervolgens bedrijvigheid en werkgelegenheid verzorgt.

Voor Nijmegen is dit potentieel er duidelijk met zo’n 33 evenementen per jaar. Er schort echter nog wel wat aan het beleid dat gevoerd wordt, waardoor het potentieel niet ten volle wordt benut. Zoals blijkt uit het onderzoek dat ik gedaan heb, wordt het belang van de aantrekkelijke stad en festivals erkend door de gemeente Nijmegen. Het beleid dat gevoerd wordt ontbeert het echter aan een meerjarige visie. Ik ben verzand in een berg aan notities, nota's en coalitieakkoorden. Het is stuitend dat zovele werkgroepen, instituten en organen zich hiermee bezig houden. Samenwerking of een overkoepelende visie lijken hierbij te ontbreken. Hemeltergend, omdat juist op dit beleidsterrein een goed gestuurd beleid zeer veel kan opbrengen.

Cultuur mag überhaupt een belangrijkere rol opeisen in de citymarketing. Tot op heden is er nauwelijks samenwerking tussen deze twee afdelingen, terwijl samenwerking bijzonder veel voordelen kan hebben. Mijn onderzoek toont immers aan dat een festival een vruchtbare manier is om een stad op de kaart te zetten. Samenwerking tussen citymarketing en cultuurbeleid is daarbij van groot belang. Daarnaast is het van belang dat Nijmegen durft te kiezen voor een helder cultuurprofiel, waardoor citymarketing en cultuurbeleid de handen ineen kunnen slaan om Nijmegen door middel van festivals op een bepaald aspect te profileren en excelleren. Daarom is het zonde dat Henk Beerten, wethouder van Cultuur, de speerpunten in het Nijmeegs cultuurbeleid wil loslaten. Natuurlijk moet er een basis zijn van alle disciplines, maar in het profileren van de stad is het raadzamer om te kiezen voor het culturele profiel van Nijmegen.

De potentie is er zeker om Nijmegen, door middel van festivals, als aantrekkelijke, culturele stad op de kaart te zetten. Maar dan moeten er wel keuzes gemaakt worden en een overkoepelende visie die verschillende beleidsterreinen samenbrengt ontstaan.