ANS

Nu grootschalig succes behaald is en de hoogste bergtoppen bestegen zijn, is er een moment van stoppen op je hoogtepunt. Ofzoiets. Bertus is op de top van zijn succes naar beneden gesprongen, het diepe in. Nieuw uitdagingen aangaan. Bertus was altijd een beetje een gespleten persoonlijkheid, het nare mannetje en de lieve jongen. Die lieve jongen gaat door, een ander leven in. Een minder studerend en meer serieus leven van bloggen, schrijven en journalistiek. Bertus bedankt u voor uw immer nimmer aflatende en altijd fantastisch input op Bertus’ columns, zowel negatief als positief. Hoera-gejuich alsmede condoleances kunt u kwijt in de comments. Het is mooi geweest Bertus Huidschuiver is dood en zal nooit meer terugkomen. Dank u voor een enerverend jaar. Adios!

 

Laatst had ik een briljant idee, zoals ik dat wel vaker heb, maar dat is meestal als ik doorgesnoven en aangeschoten op maandagnacht door Dordrecht strompel. Dat bleken achteraf altijd de slechtste ideeën. 

Mijn laatste hersenspinsel daarentegen is geniaal en kan verreikende gevolgen hebben. Het idee is… *tromgeroffel* de VOLLEDIGE afschaffing van deadlines, voor altijd, ever.

Lekker aan de zelfregulering, fantastisch toch? Tien jaar over je studie doen en niemand die aan je kop zeikt, want eigen verantwoordelijkheid. Dus nooit meer drie essays van rond de 4000 woorden in een maand afraffelen, geen ultieme stress die uitmondt in totale platlegging van enige motivatie. Dood aan de deadline, dat wordt mijn slogan voor 2014.

Mentaal murw geslagen, doelloos naar een leeg scherm kijkend, dat is het gevolg van slecht getimede deadlines (lees: allemaal in dezelfde week, eind januari). Deze maand is het er op of er onder, om eens een mooi clichézinnetje aan te halen. Ondertussen ga ik verhuizen en moet ik voor mijn scriptie op pad. In het fokking buitenland. Daarnaast natuurlijk stukkie hier en daar tikken en werken voor centjes om de huur bij elkaar te sprokkelen. Mooi man, die studententijd. Planning voor gevorderden heet dat: ik lijk wel een werkende huisvrouw met drie stuiterende kinderen qua management.

Tot zover Bertus’ leven. Als Bertus praat in de derde persoon enkelvoud dan liggen zijn problemen gevoelsmatig verder weg en kan hij weer rustig zijn doelloze dag voortzetten. Even Theo Maassens Oudjaarconference afkijken. Ooit studeer ik af, op de dag dat deadlines in het verleden liggen, begraven in een drie meter diep, stinkend hol, wegrottend van ellende, die ellendige deadline. Dood aan de deadline! En een verder vredig 2014 gewenst.

 

16 december 2013 - Diederik Wobbel, recentelijk van school gestuurd nadat hij zijn studie Biomedische Wetenschappen aan de Radboud Universiteit vergooide, heeft de Pisser Prijs voor Screw-up Sciences gewonnen voor zijn totaal niet-baanbrekend stamcelonderzoek dat hij nooit uitvoerde. Ook ontvingen vier studenten in exacte en technische vakken van de Radboud Universiteit de ontmoedigingsprijs bij de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen.

Wobbel ontving de prijs, die hem 5000 euro kostte en hem werd opgedrongen, vrijdagavond voor zijn gefaalde afstudeeronderzoek naar stamceltherapie. Volgens de jury is zijn onderzoek ‘niet alleen ronduit kut voor de ontwikkeling van stamceltherapie, maar dwarsboomt het daarbij ander onderzoek naar de oorzaken van kanker'. Wobbel krijgt naast de geldprijsboete waarschijnlijk een medische schorsing voor de rest van zijn leven en mag nooit meer een voet zetten in één van de vele RU-gebouwen, op straffe van een gedwongen beenmergtransplantatie zonder verdoving.

Diederik Wobbel onderzocht tijdens zijn afstudeeronderzoek vrijwel niets, tot grote ergernis van het Massachusetts General Hospital in Boston, waar hij per ongeluk een huidcel verwisselde voor een stamcel terwijl hij onder invloed was van hallucinerende schimmels. Dientengevolge heeft deze proefpersoon nu geen leven meer. Wobbel ontdekte wel dat het eiwit CAF-1, dat betrokken is bij het inpakken van DNA, bijzonder goed te combineren valt met de hallucinerende schimmels waar hij zo dol op is. De combinatie vertienvoudigt zijn psychedelische trip en zorgt voor een behaaglijke euforie.

Of er een causaal verband bestaat tussen zijn geflopte studie en zijn drugsgebruik, is hij vergeten. Wobbel: ‘Stamcellen hebben natuurlijk een waardevolle functie in ons lichaam. Maar als je echt graag naar de klote wilt gaan, dan is onderzoek naar die cellen gewoon lastig. Toch denk ik dat ik niet gefaald heb, ik heb immers voor velen iets betekend op het gebied van microbiologie, een geheel andere tak van sport die ik wist te vertalen naar mijn eigen onderzoeksveld. Daar komt mijn echte passie, de paddenstoel, veel beter tot zijn recht. Misschien nam die passie de overhand, dat weet ik niet. De afgelopen jaren beleefde ik dan ook als een waas’.

De jury stelt dat Wobbels onderzoek van ‘zieltogend teleurstellende kwaliteit is’, omdat hij ‘medische kennis aanwendde om te voorzien in zijn drang naar verdovende en geestverruimende middelen.' 'Dat is een zeer ernstig vergrijp’, aldus Johan Kwak, initiatiefnemer van de Pisser Prijs en voorzitter van de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen. Deze organisatie looft ook andere prijzen uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Diederik Wobbel op weg naar de universiteit.

 

Laten we maar voorgoed afrekenen met racisme, want de term is dood. Wie dacht dat het Zwarte Piet-debat schrijnend was, heeft de afgelopen weken onder een steen gelegen. Daphne, Jack en Gordon deden een satirische duit in het zakje en wéér rolden er krokodillentranen, kwamen mensen met schadeclaims op de proppen en ontplofte Twitter door haat-aan-RTL-tweets.

Uitermate triest wanneer je satire de kop in wilt drukken, omdat je een grap niet snapt, niet leuk vindt of omdat je simpelweg allergisch bent voor lachende mensen.

Daphne Bunskoek een racist noemen, omdat ze een gewaagde poging tot humor deed, is een devaluatie van de term racisme. Gordon een racist noemen, omdat hij zijn flauwe grappen niet voor zich kan houden (ongeacht tegen wie: gekleurd, gelovig, gehandicapt), is definitieterrorisme. Gordon verdient zijn geld met onaangepast gedrag, en dat mag. Jack Spijkerman mag in een onderonsje met Humberto Tan zeker iets zeggen over Tan’s huidskleur. Dat Jack Spijkerman wat mij betreft nooit grappig was en met z’n klaplong lekker met pensioen moet doet daar niets aan af. Vrijheid noemen we dat: van gedachte, van meningsuiting, van media en al bevalt de artiest je niet, het is hoe dan ook artistieke vrijheid.

Alles wat je niet zint labelen onder de noemer racisme doet zwaar afbreuk aan daadwerkelijk racisme. Mensen die op basis van huidskleur of afkomst maatschappelijk achtergesteld worden, geweld dat zich richt tot etnische groepen, dát is racisme. De Chinese kandidaat bij Holland’s Got Talent vond Gordon’s grappen vernederend, hij mag Gordon daarop aanspreken, want toegegeven, de actie was nogal lomp. Ik vraag me af waarom de discussie dan niet over Gordon’s oncontroleerbare drang naar het publiekelijk afzeiken van weerloze kandidaten en of dat al dan niet in het programma past? Meneer Heuckeroth’s gebrek aan empathie en zijn slechte humor maken hem weliswaar onuitstaanbaar, het maakt hem nog geen racist. Hem het zwijgen opleggen is het failliet van de vrijheid van meningsuiting, net als een excuus afdwingen.

Nog niet zo lang geleden gingen er mensen dood omdat ze grappen maakten en hun mening gaven, de een was een filmmaker, de ander een politicus. Beiden heren namen geen blad voor de mond en taboes gingen ze nooit uit de weg. Helaas vonden hun fatsoenlijke opponenten discussie niet nodig; hen kapot demoniseren was genoeg.

Waarom dit mij steekt is omdat ik nu al enige tijd onder mijn pseudoniem Bertus Huidschuiver de ANS-website bestook met hier en daar zwaar uit de bocht gevlogen stukken. Niet omdat ik daar altijd voor de volle honderd procent achtersta, wel omdat ik vind dat ik het recht heb iets controversieels of grofs te schrijven. Daarbij wakkerde het niet zonder uitzondering een discussie aan en dat was nu precies mijn bedoeling. Ik vind elke inperking van de vrijheid die ik nam een zeer enge ontwikkeling, elke roep om ‘fatsoen’ een stiekem voorwendsel om mensen te doen zwijgen. Óf je bent fatsoenlijk, óf je doet er niet meer toe. Vanuit je morele superioriteit in een vrije samenleving anderen de maat nemen is een gotspe en totaal niet fatsoenlijk maar daar hebben fatsoensridders maling aan.

Ga dus in discussie met elkaar, maak flauwe, gore en harde grappen. Ik sta er voor. En voor iedereen die zich gekwetst voelt: ga ook grappen maken of slinger een goed debat aan en spuw vooral je gal over alles en iedereen. Het mag, we zijn vrij. Nog wel.

 

Weet je wie pas eng is? De kerstman. Zeldzaam grievend. Ook in Nederland krijgt de kerstman helaas steeds meer voet aan de grond. Geniepig sluipt hij onze cultuur binnen om deze van binnenuit kapot te maken. Onze harten, ons medeleven: aangetast door de etterende zweer die 'de kerstman' heet. De kerstman is meedogenloos, hij zaait verdeeldheid en veroorzaakt tweespalt. God behoedde ons wanneer hij verder oprukt, want de kerstman is een gevaar voor onze alom bejubelde multiculturele samenleving.

Ooit jatte deze sadist de cultuur van de Lapse poolbewoners om er vervolgens zijn eigen, zieke fantasieën op te botvieren. Hij verdraaide die mooie, nobele leefwijze van de Lapse bevolking. Als zelfbenoemd beschermer van de Lapse cultuur vind ik dat ronduit schandelijk.

Het totale onvermogen van de kerstman om zich in te leven in de eeuwenoude tradities van de Lappen wordt van harte overgenomen door allerhande eng, xenofoob en onaangepast volk dat hierin een vrijbrief ziet om maar zo empathieloos mogelijk te zijn naar andere culturen en geen boodschap heeft aan hun gevoeligheden. Langzaam maar zeker wordt Europa zodoende verpest, Nederland incluis. Misschien zijn wij Zwarte Piet-minnaars zelfs extra gevoelig voor de racistische pestwolk die de kerstman uitwaaiert over ons land, en niemand die hiervan wakker ligt. We vinden het wel ‘grappig’, zo’n guitige baardmans.

Trouwens, heb je wel eens gezien hoe de kerstman zijn rendieren behandelt? Die moeten met z’n allen een veel te dikke kerel en zijn volgepropte arreslee voortrekken. Door de lucht! Weet je hoe zwaar dat is? Wat nou als één van de rendieren hoogtevrees krijgt of buiten adem raakt? Volledig niet ARBO-proof en niets minder dan dierenmishandeling. Behalve voor Rudolf, want hij is het slijmerige slaafje van de kerstman en daarom wordt hij ALTIJD genoemd en de rest niet. Discriminatie!

Ik hoorde dat de kerstman goed bevriend zou zijn geweest met Fidel Castro en Kim Jong-il. Dat verklaart meteen zijn irritante drang naar gelijke verdeling van presentjes, maar wie stout is komt in de Lapse goelag terecht.

Iets anders: de kerstman houdt van sterke drank, vanwaar anders die irritante joligheid met z’n bellen en zijn rode neus? Hij is permanent bezopen en zo’n man laten we in de buurt van onze kinderen, we laten ze zelfs op zijn schoot zitten. Niet alleen schandelijk maar ook onsmakelijk en verknipt.

Leuk hè, zo’n feest waarin een bestiale, communistische, racistische cultuurbarbaar met een ziekelijke hang naar Jägermeister en kinderen centraal staat? Prem Radhakishun, Verenigde Naties en gütmenschbakfietsenvolk, we hebben u harder nodig dan ooit. Ontneem ons het kerstfeest, alstublieft! Voor ons eigen bestwil.

O, en boycot Coca Cola.

 

'Geachte Overheid Nederland E-mail Gebruiker president Mark Rutte, Uw Ministerie van Nederlandse zaken Postbus heeft overschreden De Opslaglimiet zoals ingesteld door uw E-mail Beheerder, als gevolg van Verborgen bestanden en Spam in Je Inbox en Spam Map en u krijgt dus geen nieuwe e-mail s tot u Re-Validate uw Webmail. Alstublieft, mailen u net als die vrouw Merkel uit Duitsland graag u Telefoon pincode en Wachtwoorden van Uw E-Mail Adres naar contact@NSA.org.'

Grote paniek vorige week: phishing mails in de RU-Inbox. Dikke vette help en huilende studenten aan de telefoon omdat ze niet in de gaten hadden dat ze keihard in hun ootje genomen werden. Wanneer je zo’n e-mail krijgt, kun je denken: ik ben een ruimdenkend persoon, ik neem het niet zo nauw met die Nederlandse taal en bovendien, wat als Sjoerd van de ICT nou dyslexie heeft? Heus zielig voor hem. Ik klik braaf op de link die hij mij toestuurde en daarna ga ik m’n geitenkaassalade met chiazaadjes van eergisteren in alle tevredenheid oppeuzelen. Nijmeegse naïviteit.

De zogenaamde Nigeriaanse phishers die hun proza door Google Translate flikkeren, zijn een leuke urban legend. Die Nigeriaan is gewoon Johan van drie straten verderop. Om alleen de meest simpele van geest te filteren uit de massa aan wie de mails wordt verstuurd, gooit hij er een ton aanwijzingen in dat het hier juist om een val gaat. Wanneer iemand dan niet spontaan bezwijkt aan een epileptische aanval na het zien van zoveel woordbraaksel in de mail, wanneer iemand daarna alsnog besluit te reageren, dan pas weet je zeker dat je het ultieme slachtoffertje aan de haak hebt geslagen. Dat er studenten bestaan die in zo’n val trappen is eigenlijk zuurstofverspilling, vindt u niet?

Ons online gedrag zou een stuk spichtiger moeten zijn sinds we weten wat voor debielen ons maar al te graag beroven van onze vrijheden, ons geld en onze persoonlijke gegevens. Niet alleen phishers, ook overheidsdiensten en grote commerciële schurken als Google en Facebook lusten er wel pap van. Niemand is veilig, iedereen wordt getrackt en er bestaat van ons allemaal een online profiel van wat we browsen, welke aankopen we doen en misschien brandt er boven jouw naam wel een rood lampje bij de AIVD en de NSA. Ze tappen je telefoon en mail als ze ook maar het vermoeden hebben dat je een snelkookpan, een rugtas en een zakje knikkers wilt kopen. Voer snelkookpan+knikkers+backpack in op Google en de nodige commotie ontstaat in Zoetermeer en op Fort Meade. Zwaailicht, luchtalarm, alles. Drones stijgen direct op en bestoken je huis met Hellfires.

Angela Merkel is wat dat betreft een net zo onnozel wicht als die studente die huilend aan de telefoon hing omdat ze zo dom was de link aan te klikken. De Duitse Bondskanselier is verontwaardigd omdat ze al jaren wordt afgeluisterd. Sorry, wat? Wat verwachtte je dan, Obama is onze grootste vijand en jij regeert de leidende natie in Europa. Natuurlijk tappen ze dan je email en je telefoon. “Maar ik heb toch niks te verbergen?”. Bull. Shit. Niet alleen Merkel, ook jij en ik hebben een hoop te verliezen en veel om te beschermen. Phishers, bedankt. We zijn weer een tikje alerter.

 

Zelden zie je iets nuttigs op televisie, zelden hoor je iets waarvan je denkt: nou, zóó! Is onmogelijk geworden doordat domme mensen graag dom tv-voer willen. Nadenken doet immers pijn als je mentaal afgestompt bent, slaven van de vrije markt.

Televisie als propagandamachine die louter onzin uitzendt. Waardeloos format op waardeloos format; talentshows en mee-leef-tv waarin mensen met één of andere beperking gevolgd worden, zogenaamd om ‘hen een podium te geven’. Lachen om mensen met een afwijking, om lelijke nerds die ontmaagd worden door een hoer en om een spastisch meisje en een autistische jongen die gaan daten, hi-la-risch. Stotteraars, seksverslaafden, stiekeme pedoseksuelen en mensen met het downsyndroom, allemaal uitgebuit ter vermaak van de zogenaamd verschillige Nederlander. We zijn allen latent Vara, volgens de omroepcoördinatoren.

Ons bezuinig je niet 123 weg, dat is de slogan van de Publieke Omroep tegen de nieuwe bezuinigingen van Rutte II. Het zal me eerlijk gezegd jeuken. Er is slechts één programma dat nooit 123 wegbezuinigd mag, en dat is Ik Vertrek. Want Ik Vertrek is dus echt fantastisch. Gefilmd midden in de levens van mensen die hun hart volgen, geeft het de prachtigste menselijke emoties en levenswijsheden. Bevlogen mannen en vrouwen die vertellen waarom ze datgene doen wat ze doen, hoe ze hun intuïtie volgen om hun dromen te verwezenlijken.

De laatste aflevering die ik zag draaide om de reis van een melkveehouder en zijn vijfentwintig jaar jongere vrouw Anneke. Samen gingen ze naar Australië, en de kinderen gingen mee. Best een grote stap voor een Drents boerengezinnetje. Het was de nuchterheid van Anneke waardoor ik mij realiseerde: soms moet je je niet te druk maken om wat er komen gaat. Zet die stap, gewoon doen. En zie maar waarheen het leidt.

In barslecht Engels grapt Anneke: 'I’m going to Australia for emigration. Ofzoiets'. Het boeide haar niet dat hun toekomst onzeker was en haar Engels klonk als een Drent die Duits sprak. Haar redenatie was simpel: “je kunt beter naar Australië verhuizen dan dat je een ongeluk krijgt en hier onder een auto ligt. Dan ben je elkaar helemaal kwijt”.

En zo simpel is het soms. Voor een beetje levenswijsheid hoef je niet per se de zwakkere uit de samenleving ter vermaak tentoon te stellen om daar van te leren. Om elkaar niet kwijt te raken, moet je slechts je hart volgen. En niet verongelukken.