Tijdens de vrijdagavond van het literair festival Wintertuin presenteerden de veelbelovende schrijvers van het Wintertuin-agentschap hun
chapbooks. Deze kleine boekjes bevatten verhalen van de schrijvers en dienen als opstapje naar het schrijven van een echt boek. Het
chapbook wordt daarom tijdens deze avond beschreven als de EP van de boeken. ANS bezocht De avond van de grote beloftes en schetste een beeld van het evenement.
Het publiek stroomt rustig binnen op deze koude vrijdagavond. In het betonnen pand van Wintertuin is het dusdanig koud, dat de meeste bezoekers besluiten om hun jas aan te houden. De vuurkorf buiten is door het weer ook bijzonder populair als hangplek. Het publiek neemt plaats op de tribune, een deel gaat op de kartonnen dozen (met het Wintertuinlogo), die als kruk dienen, zitten. Een ding is zeker, ANS haalt de gemiddelde leeftijd flink naar beneden.
Een voor een worden de vier beginnende schrijvers aangekondigd met een verhaal dat bijna net zo lang is als het verhaal van de spreker zelf. Door deze vertellingen leert het publiek de schrijvers kennen, de anekdotes toveren daarnaast een glimlach op ieders gezicht. Zo blijkt bijvoorbeeld dat Marjolein Visser in al haar verhalen 'piessen in een handvat van een step' wil verwerken, de redacteuren halen dat er vervolgens bijna altijd weer uit. Ook echte wijze lessen als 'beelden bedenken is de motor van het schrijven' en de moeilijke - en vervolgens versimpelde - uitleg van de Fourier-transformatie en diens connectie met literatuur worden gedeeld.
Tijdens de vertellingen is het publiek doodstil. Vooral tijdens de verhalen van Johan Roos kun je een speld horen vallen, hij besluit om tijdens deze feestelijke avond te vertellen over de dood van zijn schoonmoeder. Vervolgens begint Marc van der Holst over de dood, het thema van Roos, te zingen. Van der Holst wil al weglopen van het podium, maar wordt teruggefloten. 'Ik kan best nog wat spelen als je wil, nu wat meer up-tempo?' Zijn volgende opmerking, die een beetje uit de lucht lijkt te vallen, doet het goed bij de toeschouwers: 'Je moet ook eten, en roken in mijn geval.'
Naast het aanhoren van een goed staaltje schrijfwerk , krijg je als toeschouwer de mogelijkheid om het literaire in jezelf naar boven te halen. Wanneer je een kort verhaaltje intypt bij een computer, rolt er een gedicht uit op basis van jouw eigen input. 'Handig, kan ik meteen mijn sinterklaasgedicht laten schrijven', roept een vrouw uit.
