Van 27 tot en met 30 november vormt Nijmegen het podium voor literair festival Wintertuin. In het kader van het thema van dit jaar, ‘de ontmoeting tussen literatuur en muziek’, stelt ANS vijf vragen aan verscheidene gastsprekers en muzikanten. Dit keer wordt schrijver Gerjon Gijsbers aan de tand gevoeld.
Tekst: Saskia Verheijden
Foto: Wintertuin
Welk geluid wil je met je werk ten gehore brengen?
‘In mijn werk zit eigenlijk helemaal geen boodschap. Waar het voor mij om gaat, is dat het hoofdpersonage zijn weg door het leven vindt. Dat kan op alle mogelijke manieren. Daarom zitten er ook geen morele kwesties in mijn werk.’
Werk je liever in stilte of lawaai?
‘Ik heb altijd muziek aan staan, dus ook tijdens het schrijven. Vooral op hiphop kan ik fijn werken. Op de middelbare school heb ik een enorme hiphop-periode gehad. Tegenwoordig ben ik daar vanaf, maar daar grijp ik alleen nog op terug als ik ga schrijven. Op die manier kom ik in een soort flow die me heel erg helpt bij het schrijven.’
Wat klinkt jou als muziek in de oren?
‘Al het geluid eigenlijk wel. Dat kan het piepen van een schommel zijn, maar ook iemand die iets voordraagt zijn. Vooral dat laatste klinkt mij als muziek in de oren. Ik kan daarentegen niet tegen geluiden waar je je niet op kunt voorbereiden. Bijvoorbeeld wanneer iemand zijn bord laat vallen, of iets anders waar je van schrikt.’
Wat verstoort je ritme?
‘Dat is vooral mijn eigen leefpatroon denk ik. Mijn ritme wat betreft slapen en eten is niet goed, waardoor ik dus mijn eigen ritme verstoor.’
Waar zit voor jou muziek in?
‘Ik zie vooral toekomst in mijn eigen schrijven. Ik hoop daar dan ook nog veel muziek uit te putten. Zelf schrijf ik veel over muziek; ik maak namelijk radiocolumns. Ik kies dan een nummer waar ik een column bij schrijf of andersom. Dit hoop ik in de toekomst te kunnen blijven doen. De link tussen literatuur en muziek is daarom erg belangrijk voor mij. Je zou kunnen zeggen dat het thema van dit jaar op mijn lijf is geschreven.’
