ANS

Wie: Bram (23), vijfdejaars Griekse en Latijnse Taal en Cultuur Voorwerp: Stadsfiets

Tekst:Dennis van der Pligt en Annemarie Verschragen
Foto:Anders Hoendervanger

Dit artikel verscheen eerder in de intro-ANS

Je hebt bijna elk dorp in Nederland afgefietst voor een goed doel. Hoe kom je op dit idee?
‘Aanvankelijk bezocht ik alle dorpen in Brabant met de fiets vanwege een weddenschap. Als dat me binnen een jaar zou lukken, zou ik onder andere een bitch slap mogen uitdelen aan een vriend van me voor het oog van de hele school. Omdat ik de weddenschappen altijd won, was dit op een gegeven moment niet meer interessant, Bij de vijfde provincie, Groningen in 2011, bedacht ik iets beters: ik kon een klein bedrag vragen, dat ik kon doneren aan de provinciale milieufederatie. Inmiddels heb ik acht provincies gehad. In Utrecht heeft mijn project Bram Fietst zelfs duizend euro opgehaald.’

Waarom heb je voor het milieu gekozen als goed doel?
‘Ik ben milieubewust opgevoed. De duurzame fiets is daarom een ideaal vervoersmiddel. Ik hoop mensen aan te sporen wat vaker de fiets te pakken. Twee keer heb ik een tocht van meer dan driehonderd kilometer gemaakt. Dat heeft trekjes van sadisme, want ik moest er een week van herstellen. Doorgaans zijn mijn tochten ongeveer honderd kilometer lang.’

Hoe houd je het fietsen leuk als je de hele dag bezig bent?
‘Fietsen is voor mij een doel op zich. Onderweg filosofeer ik en luister naar muziek. Vroeger vond ik het eerlijk gezegd vreselijk, tegenwoordig is het een verslaving. Ik ging enkel met mijn ouders mee als we naar een café zouden gaan. Om aan de stress van de proefwerkweek te ontsnappen, stapte ik op de fiets en nu ben ik een mooi-weer-fietser: ik fiets voor mijn plezier en vaak niet efficiënt. In Gelderland had ik 26 tochten nodig voor 352 dorpen en steden. Alleen langs provinciale wegen rijden is saai, dus fiets ik om, zo kan ik iets van de natuur zien. Inmiddels heb ik voor de provincies al 15.159 kilometer gemaakt.

Beleef je onderweg bijzondere dingen?
‘Dat valt mee. Ik fiets, fotografeer plaatsnaamborden en ga weer door. Als ik met anderen fiets, pakken we nog wel eens een terrasje. Ik vind het grappig om door kleine, nietszeggende dorpen te fietsen. Soms kom je hele bijzondere namen tegen, zoals ‘Poepershoek’. In het rijke Bloemendaal vond ik dat de inwoners nogal arrogant overkwamen. Tot vijf keer toe begroette ik mensen en kreeg alleen maar een rare blik terug, alsof ze wilden zeggen: ‘Waarom praat je tegen mij?’ Decadentie ten top. Ook minder leuk zijn lekke banden. Gelukkig heb ik er daarvan slechts twee gehad. In Utrecht moest ik huizen langs om te vragen of iemand mijn band wilde plakken. Ironisch genoeg kan ik dat na al die kilometers nog niet zelf.’

Klik hier voor de overige artikelen uit de oktober-ANS.

 

Aanstaande zaterdag wordt de Nacht van de Fooi (NvdF) voor de vierde keer in Nijmegen georganiseerd. Tien jaar geleden hebben Groningse studenten 'de nacht' opgezet. Voor veel studenten is het concept nog onbekend. Wat is de Nacht van de Fooi eigenlijk en wie zit er achter? ANS ging in gesprek met secretaris Rosan Koolen. Wat is de Nacht van de Fooi? ‘Het is een landelijke vrijwilligersorganisatie die zich inzet om één dag in het jaar zoveel mogelijk geld op te halen voor het goede doel. Het geld komt van de fooien die op die dag, dus niet alleen de nacht, in de deelnemende horecagelegenheden worden opgehaald. Dit jaar is er ook een pre-party en een statiegeldactie georganiseerd. We halen dus meer op dan alleen de fooien.' De NvdF lijkt minder aandacht te krijgen dan bijvoorbeeld de Ragweek. Hoe groot is eigenlijk de bekendheid? ‘De Nacht van de Fooi is nog niet bij iedereen bekend. We proberen het zoveel mogelijk te promoten. Wanneer we horecagelegenheden binnenstappen en zeggen dat we de NvdF organiseren, wordt er meestal heel enthousiast gereageerd dat men mee wil doen. Dit jaar hebben we al 68 toezeggingen en gaan we voor de 75 deelnemende restaurants, kroegen en cafés.’ Hoeveel geld hopen jullie op te halen? 'Vorig jaar is er in Nijmegen 3477,50 euro opgehaald. Door onze partner Impulsis, een organisatie die veel kleinschalige ontwikkelingsprojecten ondersteund, is dat bedrag verdubbeld. Landelijk is er in totaal, na verdubbeling, vorig jaar ruim 62 duizend euro opgehaald. Het zou heel mooi zijn als we dit jaar in Nijmegen vierduizend euro kunnen ophalen. De haalbaarheid is lastig in te schatten, je bent immers afhankelijk van het weer. Bij slecht weer zijn er minder mensen in de stad.' Waar gaat het opgehaalde geld heen? 'Het geld gaat naar vijf kleinschalige duurzame ontwikkelingsprojecten. Zo is er een project dat mensen in ontwikkelingslanden opleidt om waterputten te bouwen en te repareren. We ondersteunen ook een project waarbij boeren een bakfiets krijgen zodat zij hun producten kunnen verkopen op de markt, daarnaast worden er dan ook fietsenmakers opgeleid zodat dit project in de toekomst onafhankelijk verder kan.'

 

Wie bier wil drinken gaat naar Carolus, roeifanaten stappen bij Phocas in de boot, maar waar kan de Nijmeegse student met een minder mainstream hobby eigenlijk terecht? ANS gaat in de uithoeken van het sportcentrum en in donkere kantoortjes op zoek naar de kleine, onbekende studentenorganisaties. Dit keer bezoekt ANS het Unicef Studententeam Nijmegen, waar Evelyn Leiva Deantonio (24), student Internationaal en Europees Recht en Alina Karimy (19), eerstejaarsstudent Rechten, onze vragen beantwoorden. Wat doet het studententeam van Unicef? Evelyn: 'Wij proberen met een aantal activiteiten geld in te zamelen voor Unicef. Dat is ons hoofddoel. Zo hebben we kort geleden bijvoorbeeld een actie gehad, waarbij studenten voor 1,50 euro een papieren schoen konden inkleuren. Daarin werden vervolgens pepernoten gestrooid.' Hoe zijn jullie bij het studententeam gekomen? Evelyn: 'Ik ben bewust op zoek gegaan naar een organisatie die zich bezighoudt met kinderrechten, omdat ik dit heel interessant vind. Toen kwam ik op de Facebookpagina van het studententeam terecht.' Alina: 'Ik wilde graag in mijn eerste jaar al iets naast mijn studie doen. Van iemand uit mijn werkgroep hoorde ik van het studententeam. Zij had daar een kraam van gezien op de intromarkt. Het leek mij erg leuk om deel uit te maken van het studententeam omdat Unicef een bekende organisatie is.' Zijn jullie ook buiten de acties een team? Evelyn: 'Dat willen we wel, maar dat staat nog in de kinderschoenen. Omdat het studententeam nog maar vier leden had. deden ze dat vorig jaar niet. We zijn nu met negen studenten en proberen na de vergadering nog een drankje te doen.' Wat is jullie tofste actie voor Unicef? Alina: 'De loop van Unicef, dat is onze grootste activiteit waar veel voor moet worden georganiseerd. We hopen veel sponsors te werven om ook dit jaar een hoog bedrag op te halen. Vorig jaar hadden we tweederde van de inkomsten van alle studententeams als Nijmegen binnengehaald.' Evelyn: 'We ondersteunen dan met z'n allen mensen tijdens de Vierdaagse, dat vind ik het allerleukste. Een andere leuke activiteit is het galadiner in samenwerking met het studententeam van Amnesty International. Vorig jaar was dat meer een etentje dan echt een gala, maar we willen kijken hoe we dat dit jaar groter kunnen neerzetten en hoe we meer geld kunnen inzamelen.' Hoe staat het studententeam van Unicef in verhouding met het 'grote' Unicef? Evelyn: 'We richten ons vooral op de Nijmeegse studenten en proberen hen met onze activiteiten bij Unicef te betrekken. Studententeams bestaan in meerdere steden, maar zijn nog niet overal actief. Naast de studentenlaag bestaan ook volwassenenteams en regionale groepen. We proberen wel samen te werken met bijvoorbeeld de Santarun, een evenement van het volwassenenteam van Unicef Nijmegen, maar dat zijn echt andere organisaties. Dit betekent niet dat we niet aanwezig kunnen zijn bij acties van andere Unicef-teams, maar we zien het inzamelen van geld tijdens zulke evenementen niet als onze verantwoordelijkheid.'