ANS besteeg gisteravond de fiets om in verschillende studentenkamers, geklemd tussen bed en bureau, tekenaars, muzikanten en toneelmakers te aanschouwen. Stukafest 2014 was uitverkocht, dus iedere ronde bracht in ieder geval genoeg enthousiast publiek. Hoe de artiesten bevielen, lees je hieronder.
Marike Jager
Het publiek luistert aandachtig en zit op het puntje van haar stoel – of op de knie van een ander. In de intieme setting van de propvolle studentenkamer komen de
kleine liedjes van Marike Jager perfect tot hun recht. Met haar zoete stem brengt ze het publiek bijna in een staat van hypnose. ‘In een klein huisje achterin mijn tuin heb ik een nieuwe plaat geschreven, dit is de allereerste keer dat ik het resultaat uitprobeer.’ De singer-songwriter wordt bijgestaan door Henk Jan Heuvelink, die met veel gevoel een net-niet-zuivere piano bespeelt. Om de romantiek van het verhaal compleet te maken haalt Marike een ouderwetse
speeldoos tevoorschijn en vertelt: ‘Tien jaar geleden speelden we voor het eerst samen, dat was op Stukafest Nijmegen.’
Gijs Hablous
Mama Franko
'Er mag worden gedanst, hoor!' Aan die aansporing wordt gehoor gegeven, want het publiek bij Mama Franko deint vrolijk mee op de balkan-, reggae-achtige muziek van de band en er gaan zelfs een paar handjes de lucht in. De vijf muzikanten zijn enorm goed op elkaar ingespeeld en dit creëert een fijne sfeer. Vooral het nummer
Rising Sun ligt, mede door de groovy saxofoon, lekker in het gehoor en blijft de hele avond in je hoofd hangen. De opname van een EP in mei wordt aangekondigd en ik zeg u, Mama Franko is een aanradertje.
Guusje van den Ouweland
Squabe
Wiens benen moe zijn van het dansen bij Mama Franko, kan bij een bezoek aan Squabe genieten van een comfortabele zitplaats. Achterover leunen is er echter niet bij, de bezoekers moeten bij deze act zelf aan de slag. Onder het toeziend oog van de langharige striptekenaar moet iedereen een eerste tekening van een stripverhaal maken, om daarna het blad door te schuiven en het verhaal door een ander af te laten maken. De raarste verhalen over dode baby's en kledingruilende hoeren vinden het licht. Naar alle eerlijkheid getuigen niet alle resultaten van goed tekentalent, maar gelachen wordt er wel. Nieuwsgierig? Binnenkort verschijnt het resultaat op Squabes
website.
Kiki Kolman
Typhoon
In een hoekje in de kamer aan de Zwaluwstraat zit Glenn de Randamie op een hoge stoel. Het publiek komt kort voor de start van zijn optreden binnenlopen en gaat spontaan op de grond zitten. De huiskamersfeer is hier zeker aanwezig. Met een boekje met teksten in zijn hand steekt
Typhoon van wal. Zijn korte gedichten laten iedereen geboeid luisteren. Wanneer het publiek vragen begint te stellen, wordt Typhoon enthousiast. Hij houdt van input en begint ter plekke zijn verhaal te vertellen. Als hij aan het publiek vraagt hoeveel tijd hij nog heeft, wordt er met ‘min drie minuten’ geantwoord. ‘Oh, dan doe ik er nog eentje’, zegt hij. Tien minuten na tijd loop ik tevreden de deur uit.
Felix Wagner
Eerst zien dan geloven? Zie dan onze beeldreportage.
