Lallende disputen, vage figuren aan de bar of uitbundige dansers, elke kroeg heeft zijn eigen publiek. ANS duikt iedere maand de vaste stek van een groep studenten in, velt haar oordeel over het café en test de kennis van de trouwe gasten. Deze maand: Het bestuur van homojongerenorganisatie Dito! in Café Mets
Tekst: Tom Plaum en Marit Willemsen
Foto: Mike Ruth Illustratie: Josse Blase
Dit artikel verscheen eerder in de januari-ANS
Op een koude dinsdagavond zoeken de leden en het bestuur van homojongerenorganisatie Dito! de warmte op in Café Mets. De borrel is een maandelijks terugkerend ritueel, waarbij zowel zelfverzekerde homo’s als twijfelaars en recent uit de kast gekomen gays welkom zijn. ‘Jammer dat jullie juist nu langskomen, normaal is het veel drukker’, zegt Nick (27), vijfdejaars student Biomedische Wetenschappen. Hij verzamelt zich met de overige leden van het bestuur rond de bar. Het merendeel van de (andere) aanwezigen staat in groepjes en kijkt elkaar wat onwennig aan. Het is duidelijk dat er nieuwelingen op de borrelavond zijn afgekomen. De ene na de andere foute hit passeert intussen de revue. Dit is een gevolg van een fenomeen dat Dito! Request heet. ‘Voor 50 cent vraag je een nummer aan, dat geld wordt gedoneerd aan een goed doel’, zegt Martijn (23), masterstudent Economische Geografie en voorzitter van Dito. De opbrengst gaat naar organisaties die ‘roze’ bejaarden in tehuizen ondersteunen. Vorig jaar kende de groep ook een dergelijke actie, zij het van een minder braaf kaliber. ‘Als je doneerde, mocht je zoenen met een bestuurslid naar keuze’, aldus Martijn. Nick lacht: ‘Ik ben blij dat ik toen geen bestuurslid was.’
Vandaag ogen de Dito!-leden wat braafjes, maar ze hebben naar eigen zeggen spannendere avonden gekend. Anouk (24), masterstudent Forensische Psychologie houdt haar leukste herinneringen over aan een karaokeavond. ‘Op deze borrel werden vooral songfestivalnummers gezongen. De tekst hadden we niet nodig, die kenden wij al uit ons hoofd.’ Daar kan Olaf (20), eerstejaars Pabo-student, over meepraten: ‘Ik zong met iemand tot 5 uur ’s ochtends duetten. Toen werd ons gevraagd of andere mensen zich een keer aan een liedje mochten wagen.’
Martijn vertelt over de bestuurswissel van afgelopen jaar in de Mets, toen werden foute ‘optredens’ gegeven. Ook Fenna (24), afgestudeerd Gedragsverandering, weet zich dit nog goed voor de geest te halen. ‘Op You Can Leave Your Hat On is natuurlijk gestript.’ Martijn lacht en vult enthousiast aan: ‘In de hele tent stonden wel honderd man. Ik heb mijn onderbroek aangehouden, hoor.’ 
Vlnr: Fenna, Martijn, Nick, Olaf, Anouk
Kroegpraat
Café Mets is een van de weinige homokroegen die Nijmegen kent. Hoewel je bij een gaybar al snel aan een hippe tent denkt, valt dat bij dit café vies tegen. Een rij roze lampjes om een spiegel doet het hem simpelweg niet. De aangevraagde hits maken de sfeer enigszins goed. Misschien ligt het aan het feit dat er geen karaokemicrofoon in de buurt is, maar veel gekke dingen hoeven we van Dito! vanavond niet te verwachten. Barvrouw Lins: ‘Dito! is een beschaafde groep, ze breken de tent bijna nooit af.’
De pubquiz Waarom valt de internationale dag tegen de homofobie op 17 mei?
Nick: ‘Bestaat dat dan?’ Martijn: ‘Van Paarse Vrijdag en Roze Maandag heb ik wel gehoord.’ Nick: ‘Hebben jullie deze dag verzonnen? Dit is gewoon een strikvraag.’ Anouk: ‘Is er niet iemand vermoord?’
De Dito!-bestuursleden kunnen wel een cursus ‘homodagen van het jaar’ gebruiken. De dag tegen homofobie bestaat echt en is in het leven geroepen omdat op 17 mei 1990 homoseksualiteit door de Wereldgezondheidsorganisatie van de internationale lijst van ziekten werd gehaald.
Wat is de echte naam van Gordon?
Olaf: ‘Heuckeroth!’ Nick: ‘Volgens mij is zijn voornaam wel echt Gordon. Of was het Cornelis?’ Anouk: ‘Gordon is trouwens echt geen representatieve homo.’ Martijn: ‘Hij is gewoon pure entergayment.’
Omdat de groep er toch bij blijft dat Gordon de echte voornaam van de artiest is, mag dit niet worden beloond met een biertje. Neerlands relnicht heet officieel Cornelis Willem Heuckeroth.
De regenboogvlag kent zes strepen. Hoeveel strepen telde de allereerste versie van het welbekende symbool?
Martijn: ‘Jongens, eerst even nadenken nu.’ Anouk: ‘De kleuren staan ergens voor, dat weet ik wel.’ Olaf: ‘Eerst zat er roze bij, maar de homo’s zijn nu zelf wel roze genoeg.’ Anouk: ‘Het waren er geloof ik zeven.’
Hoe roze ze zelf ook zijn, bij deze vraag scoort de groep geen punten. De allereerste met de hand gemaakte vlag had namelijk acht strepen. De roze kleur bleek machinaal niet gefabriceerd te kunnen worden en bij het verticaal ophangen van de vlag viel de middelste streep weg.
Wat krijg je als je een Jos-Brink besteld bij de snackbar?
Martijn: ‘Heeft het iets met bitterballen te maken?’ Fenna: ‘Het kan ook iets met ballen zijn?’ Anouk: ‘Ik ga nooit naar de snackbar.’ Nick: ‘Nee, het is een frikadel met satésaus, al krijg ik daar wel vieze ideeën van.’
Als het op vieze vragen aankomt, weet het bestuur wel een biertje in de wacht te slepen. Nicks antwoord is juist, Jos Brink vergaarde zoveel faam dat de vleesrol met saus naar hem werd vernoemd.
Hoe ontstond de Gaykrant en door wie is het blad opgericht?
Olaf: ‘Niet door Henk Krol.’ Nick: ‘Het was vast een bekende Nederlander.’ Martijn: ‘Ik denk dat het in de Tweede Wereldoorlog is ontstaan.’ Fenna: ‘Als verzetskrant of iets dergelijks.’ Martijn: ‘Toen werden homo’s ook op de trein naar Duitsland gezet.’
Al is Martijns opmerking historisch correct, de krant stamt niet uit de oorlogstijd. De Gaykrant is ontstaan in 1983 en opgericht door Henk Krol, in tegenstelling tot Olafs bewering. Hij maakte het tijdschrift voor een Eindhovense homobar bij wijze van grap.
De afrekening
Dankzij vieze frikadellenkennis weet de groep een schamel biertje te bemachtigen. Daarnaast sleept Café Mets ook geen punten binnen. De kroeg kan beter bezocht worden wanneer het bestuur uit de kleren gaat, dit zou wellicht de saaiheid naar de achtergrond verdringen. 
Klik hier voor de overige artikelen uit de januari-ANS.
