‘Hans, Hans ik ben de oranjesoezen vergeten. De koningssoezen.’
Hans lijkt niet in de stemming voor koningssoezen. Het is megadruk in de Albert Heijn en de caissière zit heel zenuwachtig te kijken naar een aubergine zonder barcode. De vrouw van Hans perst zich langs mij en rent naar de broodafdeling. De kar van het stel ligt volgeladen met oranje koekjes, oranje chips, een oranje kwarkbol, speciaal oranje sinaasappelsap, wortels, speciale oranje verpakking koffie en de authentieke Verkade troonwisselingskoektrommel. Het wordt dinsdag een gezellige dag bij Hans en zijn vrouw thuis, dat zie je zo.
‘Ik heb ze!’, roept de vrouw triomfantelijk terwijl ze aan komt met drie dozen slagroomsoezen met oranje glazuur en marsepeinen oogjes.
‘Het lijken net woppies. Ik vond ze zo leuk, dus ik heb maar meteen drie dozen genomen, kan gewoon in de vriezer voor dinsdag.’ Hans kijkt verbitterd naar de soesjes.
‘Ria, drie dozen is echt teveel hoor. Waar is dat nou weer goed voor? En ze kosten vast ook een godsvermogen. Daarnaast heb ik een hekel aan weppies, allemaal commerciële rommel die ze gebruiken om ons een poot uit te draaien.’ Ria lijkt niet van plan haar oranjekoorts te laten temperen door Hans. Voorzichtig legt ze de soezen in de kar.
‘Niet zo mopperen mopperkont. Het is toch gewoon gezellig? Kunnen we het nou voor één keertje gezellig houden?’ Hans kijkt absoluut niet gewoon gezellig. Hij is inmiddels bezig zijn verbale agressie af te richten op de mensen voor ons omdat de caissière maar niet opschiet. De auberginecrisis is opgelost maar nu zijn er bosuitjes zonder label. De vulploegjongen van de groenteafdeling blijft maar heen en weer rennen met producten.
‘Oh ik moet nog even bitterballen pakken, Mora heeft zo’n oranje actie. Zo grappig, en dat staat wel zo gezellig op tafel.’ Ria rent richting de vriesafdeling terwijl Hans al mopperend de band aan het volladen is. Als de bitterballen op de band liggen en er geen barcodes blijken te missen, halen zowel Hans als de caissière opgelucht adem.
‘Dat wordt dan dertig euro vijfenveertig. Wilt u er ook een Koningswup bij?’ Hans wil 'nee' zeggen, maar Ria is hem voor. Het woord ‘Koningswup’ doet suggereren dat deze specifieke wup een stuk groter is dan zijn kleine neefje, de wuppie. Dat is echter een illusie. De Koningswup is namelijk net zo groot als andere wuppies, maar heeft een guitig kroontje. En is uiteraard oranje. Ria kijkt teleurgesteld naar haar Koningswup op wuppieformaat.
‘Wat is hij klein! Wat een afzetterij. Doe je speciaal boodschappen hier voor een Koningswap, krijg ik een mini Koningswap!’ Hans is bezig met het inpakken van de tassen, maar Ria loert woedend naar de caissière.
‘Sorry mevrouw, zo zijn ze nu eenmaal.’ Het meisje lijkt niet door te hebben wat voor een leed ze Ria berokkend heeft, en Ria lijkt niet van plan weg te gaan zonder dat het meisje dat begrijpt.
‘Wat een afzetterij, echt schandalig. Op de posters allemaal wordt het gepresenteerd alsof het een soort enorme knuffel is, en dan sta je hier en dan krijg je zo’n lullige mini wep. Ik wil mijn geld terug.’ Ria laat zich niet afzetten, dat is duidelijk.
‘Mevrouw, de Koningswup is gratis.’ Daar had Ria niet van terug. Hans is het ondertussen zat en escorteert Ria richting de parkeergarage. In de verte hoor ik Ria schelden op haar Koningswup. Dat wordt vast onwijs gezellig dinsdag.
Meer Mensenkinderen lezen?
