ANS

Dat fraudeur Dirk Smeesters zichzelf niet schuldig achtte, konden we al lezen in het onderzoek dat eergisteren naar buiten kwam. Nu bevestigt de sociaal-psycholoog dit eens te meer met een interview in het Algemeen Dagblad. 'Ik ben geen Stapel. Ik heb geen gegevens verzonnen. Ik heb een wetenschappelijke fout begaan door gegevens weg te laten en niet te rapporteren wat ik heb weggelaten. Dat ik nu zo wordt neergezet doet me pijn.' Smeesters geeft in het interview toe dat hij zelf naar de vertrouwenscommissie is gestapt, omdat een Amerikaanse wetenschapper twijfelde aan zijn onderzoeken. Uit het onderzoek dat volgde, bleek dat Smeesters gegevens wegliet om onder andere significantie te verfraaien. Tevens ontbreekt er ruwe data van onderzoeken, dat komt volgens Smeesters omdat zijn harde schijf is gecrashed en hij de spullen is kwijtgeraakt. De fopwetenschapper had zijn ontslag al aangevraagd vanwege een burn-out, het enige pluspuntje is dat het universiteitsbestuur nu niet meer hoeft na te denken over het wel of niet accepteren van die aanvraag.

 

De studies van de frauderende wetenschappers Diederik Stapel en Dirk Smeesters worden nog steeds gebruikt door andere academici in hun onderzoek. Volgens een onderzoek van de Volkskrant komt dit doordat bijna de helft van de onbetrouwbare artikelen, die zijn gepubliceerd door Stapel en Smeesters, nog steeds zijn te raadplegen. Bij drie publicaties van Stapel staat geen waarschuwing bij, dat de informatie niet betrouwbaar is. Ook zijn sommige neponderzoeken van de twee fraudeurs nooit teruggetrokken. Onwetende onderzoekers kunnen hierdoor deze verzonnen informatie nog steeds gebruiken voor hun eigen onderzoek. In 2011 en 2012 kwamen Stapel en Smeesters in opspraak vanwege het verzinnen van resultaten in hun onderzoeken. Een deel van hun werken werd teruggetrokken en het andere deel zou een digitale waarschuwing krijgen. Ondanks dit worden de onbetrouwbare artikelen dus nog steeds gebruikt door huidige onderzoekers. Daarnaast moet wel worden gezegd dat veel wetenschappers deze publicaties gebruiken in een onderzoek naar wetenschapsfraude, of dat de studies al in druk waren voordat de fraude werd bekend. Toch waren er zeker twintig academici die niet in de gaten hebben gehad dat zij vervalste publicaties gebruikten voor hun eigen onderzoek.