Phocaan en biologiestudent Erik Dekker (22) is afgelopen dinsdag vertrokken naar Frankrijk voor de
World University Rowing Championships. Tien keer in de week trainen heeft zijn vruchten afgeworpen. ANS ondervraagt de roeier over zijn leven als topsporter op het drijvende Botenhuis van Phocas.
Tekst: Evy van der Aa en Margot Vreuls
Foto's: Evy van der Aa
Hoe ben je er ooit bij gekomen om te gaan roeien?
‘Van jongs af aan was ik al erg sportief aangelegd. Toen ik acht jaar geleden een clinic kreeg van de lokale roeivereniging, probeerde ik alles uit de kast te halen. Helaas zette ik de langzaamste tijd neer, zelfs de helft van de vrouwen was sneller. Dat ging er bij mij niet in, dus besloot ik me in te schrijven bij de roeivereniging voor de introductie.’
Hoe ben je van langzaamste roeier gegroeid tot topsporter?
‘Al in het eerste jaar ging ik naar nationale wedstrijden. Ik nam deel in de jongste leeftijdscategorie en kwam dan vaak een halve minuut later binnen dan de rest, maar je moet ergens beginnen. Ik roeide tegen jongens die al veel langer roeiden, waardoor mijn trainingen ook steeds zwaarder werden. Vanaf mijn tweede jaar train ik elke dag om uiteindelijk op internationale toernooien te acteren.’
Als topsporter zit een kapsalon na het stappen er niet in. Aan welke dieeteisen ben jij gebonden?
‘Ik ben aan een gewichtscategorie verbonden, waardoor ik maximaal 72,5 kilo mag wegen. Het draait met name om details. Bovendien wil je zoveel mogelijk spiermassa kweken. Een groot gedeelte van het jaar zit ik daarom op een dieet. Mijn eten bestaat uit veel fruit en een gezond avondeten, een vette hap als friet zit er niet in. Het is vooral belangrijk niet te veel te eten.’
Op de vraag of Erik iets in het bijzonder mist tijdens zijn jaar, hoeft hij niet lang na te denken ‘koekjes!’ ‘Iedere sporter heeft wel iets waar hij voor zwicht. Bij mij zijn dat de koekjes. Als ik iemand daarmee rond zie lopen dan zit ik mezelf gewoon echt op te vreten’, bekent hij.
Dan komt er een binnenvaarder langs waardoor het hele complex schommelt. Erik lacht. ‘Dit het enige Botenhuis is waar je van een ergometer af kunt vallen door de golfslag van passerende boten.’
Geef je het studentenleven op voor de topsport?
‘In mijn ogen doe ik dat niet. Het is een kwestie van goed plannen. Topsport is gewoon het maximale uit jezelf halen. Iedere woensdagavond mezelf helemaal klem zuipen in de kroeg is dan geen optie. Ik bekijk mijn jaarprogramma en bepaal dan een aantal momenten in het jaar waarop ik even helemaal los mag. Dat is niet het stereotype studentenleven, maar daarmee mis ik voor mijn gevoel niets. Verder is mijn studievertraging over vier jaar pas een half jaar en ben ik net begonnen aan een bestuursjaar bij de NSSR.’
Dit weekend zijn de World University Rowing Championships, waarbij jij Nederland vertegenwoordigt in een eenpersoonsboot, de skiff. Kun je hier wat meer over vertellen?
‘Dit jaar worden de studentenkampioenschappen gehouden in Frankrijk, Gravelines. Dit toernooi is net een stapje lager dan het WK voor senioren. Voor het eerst sinds zes jaar doet er weer iemand van Phocas mee op een groot internationaal toernooi. Ik zou heel erg tevreden zijn met een finaleplek, wat betekent dat je bij de top 6 hoort. Daar hoop ik dan nog een medaille te halen. Of dat gaat lukken, is nu nog niet te voorspellen, omdat de loting nog niet bekend is.’
Heb je nog een roeidroom voor ogen?
‘Ik zou heel graag naar het WK voor senioren willen om daar met de grote toppers mee te doen. De beste van de hele wereld zijn, dat lijkt me het mooiste.’
Je hebt geen ambities voor de Olympische Spelen?
‘Er zijn verschillende soorten boten waarvan ik de skiff het mooiste vind. In de lichte categorie, waarin ik zit, is dit echter geen olympische sport. Ik zou dan in een boot met twee of vier personen terecht komen. Begrijp me niet verkeerd, als ik gevraagd word, ga ik natuurlijk. Maar het is de vrijheid die een eenpersoonsboot biedt, die ik zo mooi vind.’
