ANS

Besluitvormingsprocedures, constituties en dronken vestjeslikkers: Diederik heeft eigenlijk een hekel aan bestuurs-pikken, maar in de nadagen van zijn studie besluit hij er toch zelf één te worden. Op deze plek staan de notulen van dat proces. Ook in de bestuurswereld bestaan ze: griezels. Het meest bekend is het spooklid. Bij allerlei verschillende verenigingen en clubs zweven ze rond: de leden die eigenlijk nooit aanwezig zijn, maar wel degelijk staan ingeschreven. Een variatie hierop is het zombielid: het spooklid dat allang dood gewaand was – maar dat op die ene a.l.v. toch ineens weer opduikt. Alsof hij nooit weggeweest was. De weerwolf is overdag betrokken met allerlei commissies en is altijd bereikbaar voor een kritische noot. Laat hem echter geen grootschalig feest organiseren: die gaat dus nooit bij de deur staan om kaartjes te verkopen. Dan is er verder nog de heks, altijd in de aanslag om een bezem door oude statuten te halen en allerlei bezweringen op te leggen. Dat is altijd handig natuurlijk, dus ze is fijn om erbij te hebben – maar ze heeft nogal moeite met nieuwe contacten leggen. Kijk dus niet raar op dat ze op borrels alle (mede-) leden links laat liggen, maar wel met die ene kikker op de bar aanpapt. Over borrels gesproken: het lid dat je wel verwacht had maar niet ziet, hoe goed je ook kijkt, en nóg eens kijkt, en dan tóch opeens ziet, ja hoor, daar staat hij, uit het niets opgedoken, in een hoekje van een cassis te drinken: dat is het vampierlid. Niemand heeft hem binnen zien komen. Een Frankensteinbestuur krijg je als je twee commissies in elkaar schuift: het beweegt wel, maar je vertrouwt er nog niet helemaal op dat het wel in de juiste richting is. Het skelet klopt zichzelf maar wat graag op de borst, maar heeft eigenlijk niet veel om ’t lijf. Een trol richt zich zoveel op kleine bijzaken dat hij vergeet wat ’t eigenlijke doel is. Aliens kun je ook tegenkomen. Zorg dan dat je ze gelijk weer terugstuurt naar hun eigen planeet: niemand heeft wat aan pottenkijkers. Ze willen op zijn best lekker een bestuursjaar ervaren, maar zijn in werkelijkheid zelden echt betrokken bij wat er gebeurt. Daarin lijken ze dan weer op pompoenhoofdbesturen: een bestuur dat met een grote glimlach aan de buitenwereld wil suggereren dat er heel veel gebeurt – maar eigenlijk hol is. Misschien dat er binnen wel ergens licht brand, maar een groot licht is dat niet. De mummie, de reus, de geest, kobold, draak, het harige monster – ook daar kunt u zich vast wel iets bij bedenken. Dat wil natuurlijk nog niet zeggen dat u ze tegen gaat komen – ze zijn er vaker niet dan wel. Maar zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb...

Tekst: Diederik Roozenboom

Bekijk hier de overige artikelen uit de maart-ANS.