ANS

Wie: Kei (24), eerstejaarsstudent Psychologie

Voorwerp: Danspaal

Tekst:Bas van Woerkum Foto: Mike Ruth

Dit artikel verscheen eerder in de maart-ANS

Vind je paaldansen kei leuk?
‘Toen ik nog in Duitsland woonde, deed ik aan stijldansen en streetdance, maar van paaldansen als sport had ik nog nooit gehoord. In Nijmegen heb ik me ingeschreven bij het Radboud Sportcentrum om dit een keer te proberen. In de eerste cursus moesten we veel spins doen en ik merkte dat ik het leuk vond om rondjes te draaien. Daarom wil ik doorgaan. Als je meer ervaring hebt, krijg je een spinning pole – een paal die zelf draait – en dan kun je nóg sneller draaien.’

Vinden mensen het raar als je zegt dat je graag de paal in klimt?
‘Als ik zeg dat ik paaldans roepen ze meestal: “Wat? Wat doe je?” Vervolgens vragen ze of ik dat echt zeker weet en of ik niet misschien toch stijldansen bedoel. Mensen zijn dus wel verrast. Mijn moeder weet ook niet dat ik paaldans. We keken samen eens naar de film Flashdance, waarin op een bepaald moment mensen een stripclub binnenkomen. Ik trok dit in twijfel, maar mijn moeder schreeuwde: “Nee! Dit is een stripclub, want hier staan palen!” Dat was wel een beetje raar.’

Hoe uitgeput verlaat jij het sportcentrum na een avondje rondzwaaien? 
‘Het is echt een full-body workout. Bij dansen gebruikte ik alleen mijn benen, nu train ik ook mijn armen en de rest van mijn lichaam. Daarnaast word ik steeds leniger. In het begin kom je bont en blauw thuis. Bij vrouwen zie je wel eens dat de binnenkant van hun benen helemaal blauw zijn, soms is dat zo erg dat het er bijna uitziet alsof ze zijn verkracht. Als je beter en sterker wordt, heb je daar minder last van.’

Kun je tippen aan de elegantie van vrouwen?
‘De stijl verschilt. Vrouwen dansen vaak erotisch, terwijl mannen de voorkeur geven aan een hiphopachtige stijl. Bij de vereniging zitten nog twee mannen, maar die zie ik niet zo vaak. Soms moet ik de trainer er dan ook aan herinneren dat ik een man ben en dat sommige houdingen daarom niet lukken. Bij een ladysit klem je bijvoorbeeld de paal tussen je bovenbenen, dat is niet comfortabel voor mannen. Uiteindelijk vind ik het leukste aan paaldansen dat je kunt draaien en draaien en draaien.’

Klik hier voor de overige artikelen uit de maart-ANS.

 

ANS-Online brengt visuele versnaperingen met een actuele invalshoek. Deze keer: dansen en sjansen op het Europees Toernooi voor Dansende Studenten.Afgelopen weekend werden alle BOM-fanatici teleurgesteld: het Gymnasion was afgezet voor het Europees Toernooi voor Dansende Studenten. Ruim vijfhonderd studenten uit heel Europa streden in verschillende stijlen om eremetaal. En je begrijpt wel: het was een epische aangelegenheid. Foto's: Joeri Pisart Tekst: Redactie Het geheel kwam over als een schoolreisje met de middelbare school. Lekker in de gymzalen slapen, je eerste tongzoentje stelen. Zoals je begrijpt, zette iedereen z’n beste beentje voor. Deze baas leefde het hele jaar naar dit festijn toe en had zijn beste shirt en wangpiercings uit de kast getrokken, dat zie je zo. Logisch dus dat het publiek werkelijk uitzinnig was. Deze arme meid voelt zich betrapt. Nu kan haar vriendje thuis zien dat ze stiekem de tango met een ander danst. ‘Wat, je hebt een vriend?!’ ‘Ja. Nee. Ik houd echt van je, maar what happens in Nijmegen, stays in Nijmegen.’ We hebben toch ‘episch’ beloofd. Kijk, nu blij? Overigens waren er twee rode draden te destilleren uit dit weekend. Ten eerste was er een grote discrepantie tussen het mannelijk en vrouwelijk schoon. We zien hem denken: 'Goed he, een teruglopende haarlijn, maar toch een lekker wijf!' Jureren is ook een vak. Aan de zijlijn oogden ze vriendelijk als wat, eenmaal op de dansvloer bleef daar weinig van over. Deze jongen kwam overigens achteraf naar de fotograaf toe, pakte 'm bij zijn kruis en fluisterde in zijn oor: ‘Als je met ook maar een vinger mijn meisje aanraakt, breek ik je nek.’ Grappig genoeg vertelde deze dame hem exact hetzelfde, maar dan in het Pools. En deze jongen had minder woorden nodig om dezelfde boodschap over te brengen. Tot slot symboliseert dit beeld hoe ruig het weekend was.

 

Wie bier wil drinken gaat naar Carolus, roeifanaten stappen bij Phocas in de boot, maar waar kan de Nijmeegse student met een minder mainstream hobby eigenlijk terecht? ANS gaat in de uithoeken van het sportcentrum en in donkere kantoortjes op zoek naar de kleine, onbekende studentenorganisaties. Dit keer bezoekt ANS Les Précieuses Ridicules, de Nijmeegse studentenhofdansvereniging. Sarah Vaessen (21), student Scheikunde, en Marein Konings (24), student Kunstmatige Intelligentie, beantwoorden onze vragen. Wat is hofdansen? Sarah: We zijn een dansvereniging en leren de dansen die ze vroeger aan het hof deden. We leren dansen uit twee stijlperiodes, uit de rococo-tijd, dat is uit de 18e eeuw, en de biedermeiertijd, die van 1840 tot 1860 duurde. Je danst altijd met een partner en maakt in sommige dansen met verschillende paren figuren, de vierpaarsdansen, waarbij er sprake is van meer interactie. Marein: Vroeger deden mensen deze dansen om zich te vermaken en zich te showen. Als man laat je bijvoorbeeld vaak je vrouw zien, waardoor een sociaal spel dat draait om status, in de dans is verwerkt. Hoe ben je bij de hofdansvereniging gekomen? Marein: Tijdens de introductie stond de vereniging op de intromarkt in het park. Ik had toevallig net een aantal films gezien uit de hofdanstijd en had interesse in de tijd van de Zonnekoning, Lodewijk de Veertiende. Het leek me erg gaaf om de dansen te leren, dus ik ben gewoon een keer gaan kijken. Sarah: Ik ben meegetrokken door een vriendin, die al lid was van de vereniging. In eerste instantie vond ik het leren dansen lastig, omdat je niet weet waar je naartoe moet en hoe je moet reageren. Toen ik de dansen eenmaal kende, kon ik er meer interactie in leggen en werd het leuker. Is hofdansen niet erg ouderwets? Marein: Over ouderwets heb ik niets gehoord. Wel vinden vrienden het vaak een beetje apart, maar dat vinden ze sowieso van dansende mannen. Sarah: Als mensen een foto zien, vinden ze het vaak super mooi. De meesten zijn dan wel om. Staan jullie vaak op de planken? Sarah: Dat wisselt. Gemiddeld hebben we twee grote optredens per jaar. Dan kan je denken aan een voorstelling in een museum, maar we hebben bijvoorbeeld ook op de Floriade en voor koning Willem-Alexander en koningin Maxima gedanst. Marein: Daarnaast geven we ook wel eens workshops voor vrijgezellenfeesten en trouwerijen en hebben we een keer de dansen verzorgd in een toneelstuk van een theatergezelschap. Is hofdansen een dure hobby? Marein: De jurken en pakken zijn van de vereniging. We hebben sets uit de verschillende stijlperiodes, en kopen om de tien à vijftien jaar een nieuwe set, of voor mannen, of voor vrouwen. In november bestaat de vereniging zeventig jaar, dus inmiddels hebben we veel kostuums versleten. Foto van Les Précieuses Ridicules