De Nieuwe Universiteit Nijmegen (DNUN) wil in actie komen tegen het rendementsdenken en de volgens hen te grote invloed van het bestuur op de RU. De groep vindt dat de student meer te zeggen moeten krijgen, maar hoe gaat ze dit aanpakken? ‘Studenten hebben niet het idee dat de medezeggenschap écht iets kan doen.’
Tekst en foto's: Marit Willemsen
De afgelopen drie dagen waren voor de kersverse De Nieuwe Universiteit Nijmegen (DNUN) behoorlijk hectisch. De landelijke discussie over democratisering in het onderwijs waaide zondag over naar Nijmegen, waarna de groep zich oprichtte. Twee hectische vergaderingen en een debat later is de groep geslonken, maar staat nog steeds. In het actualiteitencollege van het Soeterbeeck-programma stond DNUN-woordvoerder Matthias van Trigt even lijnrecht tegenover de voorzitter van het College van Bestuur (CvB) van de RU, Gerard Meijer, die het hele idee van DNUN wegwuifde. Het CvB ligt weinig overhoop met de medezeggenschap dus is een dergelijke actiegroep helemaal niet nodig, meende de bestuurder. Toch is niet iedereen louter positief. Mark Vlek de Coningh, voorzitter van de Universitaire Studentenraad, stelt bijvoorbeeld dat er weinig officieel is vastgelegd en dat alle rechten ‘bij gratie van het CvB’ zijn. Maakt de DNUN van een mug een olifant of is er echt actie nodig in Nijmegen? Komt het hier ooit zo ver als in Amsterdam? ANS vroeg het Van Trigt.
Hoe is de groepssamenstelling van DNUN nadat een deel eerder deze week is opgestapt?
'Op dit moment hebben we verschillende werkgroepen om de directe taken aan te pakken. Dat zijn er drie. Ik zit in de mediawerkgroep, daarnaast hebben we een actie- en activiteitenwerkgroep en een communicatiegroep die probeert het contact onderling en met gelijkgestemde organisaties te onderhouden en natuurlijk de mensen in het Maagdenhuis. Op maandag kwamen we met ongeveer veertig mensen bij elkaar. Dat was onverwacht veel. Ondertussen zijn nog wel wat mensen bijgekomen en weggegaan. Ongeveer dertig studenten zijn nu actief op de Facebookgroep.’
Wat willen jullie bereiken?
‘Daar kan ik nog niet veel over zeggen. We zijn een aantal voorstellen en onderwerpen aan het bespreken, maar het is te vroeg om dat naar buiten te brengen. Bovendien willen we goed geïnformeerd de strijd aangaan. Op dit moment hebben we alleen een gezamenlijk sentiment. We vinden namelijk dat onderwijs niet als een onderdeel van het bedrijfsleven moet worden gezien. Een studie is meer dan de plek waar je je diploma haalt. Onderzoekers moeten daarnaast zonder externe druk en perverse prikkels in staat zijn onderzoek te doen en flexcontracten van medewerkers moeten aan banden worden gelegd. Bovendien hebben de CvB’s in Nederland over het algemeen heel veel mogelijkheden om de medezeggenschap links te laten liggen als het er echt op aankomt. De studenten moeten meer mogelijkheden krijgen om tegen het universiteitsbestuur in te gaan.’
Op dit moment rukt ‘De Nieuwe Universiteit’ overal op. Waaien jullie niet gewoon met de landelijke wind mee?
‘Dat wat er in Amsterdam gebeurt, is als een frisse wind door een muffe studentenkamer. Allemaal sluimerende ideeën en zorgen die al tijden leefden, krijgen nu ineens de ruimte. We vinden het belangrijk dat de grote tendens van het rendementsdenken wordt aangepakt. Dat speelt niet alleen in Amsterdam.’
Zijn jullie ook voorvechters van meer inspraak voor studenten door bijvoorbeeld een student-lid in het CvB, net als in Amsterdam is geëist?
‘Dat is nu een hot topic, maar wij zijn er nog niet over uit hoe dit er precies uit zou moeten zien. Wat we wel heel graag willen is met de bestaande medezeggenschapsorganen om de tafel zitten. Als we samen uitkomen bij een positie waar we ons beiden in kunnen vinden, willen we daarvoor vechten.’
Wil de medezeggenschap wel met jullie die strijd aangaan?
‘De medezeggenschap is deels positief, maar deels ook bijna geïrriteerd, omdat ze zich denk ik gepasseerd voelen. Wij willen het juist samen doen. Ik heb daarnaast het vermoeden dat men ons associeert met De Nieuwe Universiteit Amsterdam. Sommige medezeggenschappers lijken ideeën op ons te projecteren die we helemaal niet per se hoeven te hebben. Mensen schijnen te denken dat je een gebouw bezet omdat dit leuk of spannend is. Het is echter niet alleen maar fight the power. In de werkelijkheid is een bezetting een actie die altijd aan het eind komt van een lange reeks aan frustraties en tegenslagen. Ik hoop dat het niet zo zal lopen. Wat we in ieder geval niet willen doen is ons laten afschepen met een “ik beloof dat we erop zullen letten” of “we zullen het er komende week nog over hebben”, want dat is hetgeen dat de bezetting in het maagdenhuis veroorzaakte.’
Denk je dat veel studenten zich achter jullie zullen scharen?
'Ik vermoed dat er ook in Nijmegen veel studenten zijn die veranderingen willen zien, maar dat zij denken dit niet waar te kunnen maken.'
Als veel studenten verandering willen zien, hadden ze toch wel actie ondernomen? Verandering kan toch ook al via de paden die er nu zijn?
‘Dat vraag ik me af. Ik durf te stellen dat de meeste studenten niet het idee hebben dat medezeggenschap écht iets kan doen. Als er iets aan de hand is, kloppen studenten volgens mij niet aan bij de medezeggenschap of studentenvakbond. We slikken het allemaal in. Men denkt dat er toch niets met een klacht wordt gedaan, of dat het CvB uiteindelijk toch wel doet wat het wil.’
Voelde je je door Meijer gehoord in de eerdere discussie?
‘Ik ben negatief over zijn houding, vooral over zijn stelling dat DNUN niet nodig zou zijn. Meijer lijkt ervoor te kiezen om vooral een status quo-positie in te nemen: “Hoe we het nu doen is goed genoeg. Als je klachten hebt, dan ga je maar ergens anders heen, want aan de RU doen we het perfect.” Ik vermoed dat het CvB in het openbaar wel wil stilstaan bij het studentenbelang, maar dat tijdens een overleg met ons de reactie zal zijn: “Ik wil eigenlijk nog lunchen, dus kunnen we een andere keer verder praten?”’
En als dat gebeurt, toch maar een bezetting?
‘Dat ga ik niet uitsluiten.’
