ANS

Wie bier wil drinken gaat naar Carolus, roeifanaten gaan met Phocas in de boot, maar waar kan de Nijmeegse student met een minder mainstream hobby eigenlijk terecht? ANS gaat in de uithoeken van het sportcentrum en in donkere kantoortjes op zoek naar de kleine, onbekende studentenorganisaties. Dit keer bezoekt ANS de Theatersportvereniging Buiten Bereik, een kleine vereniging met elf leden. Rosa Geijsberts (20), student Psychologie en Filosofie, en Daniël van Dijk (22), student Recht en Management, beantwoorden onze vragen.     Wat is theatersport? Daniël: ‘In één woord is dat improvisatietheater. Je maakt dan ter plekke, zonder enige tekst vooraf, toneel. Dat zijn vaak korte, grappige scenes, maar soms zijn ze ook heel serieus.’ Rosa: ‘We onderscheiden twee soorten spel. We wisselen kleine scenes, waarbij je een bepaalde opdracht krijgt, af met de-vloer-op scenes, waar je een karakter toegewezen krijgt en wat meer informatie hebt. Bij het tweede moet je wat serieuzer en kleiner spelen, waardoor je echt aan het acteren bent. Je kan dan niet ineens zeggen: “Nu ben ik een draak.”’ Waar komt het sporten dan in terug? Daniël: ‘Dat zit, denk ik, in het snelle afwisselen. Ook spelen we wedstrijden tegen andere theatersportverenigingen uit Nederland. De beste scenes leer je neerzetten door middel van dat soort games. Zo’n competitie wordt gepresenteerd als een wedstrijd waarbij het publiek de winnaar kiest, maar het draait eigenlijk om een avond vermaak voor het publiek en voor onszelf.’ Hoe zijn jullie bij Buiten Bereik gekomen? Rosa: ‘Ik zag briefjes hangen voor audities en heb op de middelbare school ook altijd aan theater gedaan. Ik miste dat. Toen ik een poster zag hangen waarop de auditie voor Buiten Bereik werd aangekondigd, zag ik dat als een uitgelezen kans om weer te gaan spelen.’ Hoe serieus is zo’n auditie? Is dat echt een selectie aan de poort? Rosa: ‘Audities doe je in drie rondes, waarbij de leden bepalen wie zich aan mag sluiten bij het team. We kijken dan naar potentie van een kandidaat en of die in de groep past.’ Daniël: ‘Er is een selectie en helaas moeten wij mensen afwijzen. Je wilt ook niet een te grote groep tijdens trainingen, anders ben je veel aan het wachten.’ Zijn jullie ook achter de coulissen een team? Rosa: ‘We zijn een hechte groep en doen ook vaak dingen samen naast de trainingen.’ Daniël: ‘Laatst zijn we bijvoorbeeld een weekend weg geweest en we organiseren door het jaar heen ook activiteiten met Sinterklaas, Kerst en een barbecue in de zomer. We zijn een echt team, dat maakt het heel leuk.’

 

Wie bier wil drinken gaat naar Carolus, roeifanaten gaan met Phocas in de boot, maar waar kan de Nijmeegse student met een minder mainstream hobby eigenlijk terecht? ANS gaat in de uithoeken van het sportcentrum en in donkere kantoortjes op zoek naar de kleine, onbekende studentenorganisaties. Deze keer de Nijmeegse Studenten Alpen Club (NijSAC). Voorzitter en student Astrofysica Leon Houben geeft antwoord op onze vragen. Tekst en foto: Felix Wagner Sinds wanneer klimmen jullie naar de top? ‘De vereniging is opgericht in 1984 in navolging van Studenten Alpen Club's in andere studentensteden. Het verhaal gaat echter dat de vereniging pas echt begon te lopen toen er wat steigers tegen het toenmalige sportcentrum werden gezet. Daar begonnen spontaan mensen in te klimmen en werden er vervolgens klimwanden met echte grepen neergezet.' Welke activiteiten staan vast op het programma? ‘Door de leden wordt er op maandag tegen de 21 meter hoge muur in Dukenburg geklommen. Op donderdagavond kunnen zij hun kunsten tegen de muur in het Universitair Sportcentrum vertonen, deze is maar 6 meter hoog, in de zomer wordt de de 14 meter hoge toren die buiten staat uiteraard veel gebruikt. Verder is er de maandelijkse borrel om de grootste klimverhalen uit te wisselen.’ Klimmen jullie wel eens buiten Nijmegen? ‘Er worden de nodige uitstapjes naar andere hallen in Nederland gemaakt, maar we gaan het liefst echt de bergen in. We organiseren daarvoor veel sportklim- en boulderweekendjes, ongeveer twaalf per jaar. Die officiële NijSAC weekenden gaan naar sportklimgebieden op hooguit drie uur rijden van Nijmegen en alleen bij héél slecht weer wordt het weekend afgelast. Tussendoor organiseren leden ook geregeld zelf weekendjes, dus bij elkaar zijn er zo’n veertig weekenden waarin je weg kan. In de zomervakantie zijn we massaal in de Alpen te vinden.’ Is voor jullie geen berg te hoog? We alpineren, dus voor ons is letterlijk geen berg te hoog. Tijdens het maken van tochten gaat er altijd wel iets mis. Zo kan een van je teammaten in een gletsjerspleet vallen en dan moet je als de wiedeweerga een takel bouwen om hem er weer uit te krijgen. Of je komt op een puinhelling terecht waar iedere steen onder je voeten vandaan begint te rollen. Dit klinkt misschien niet heel aantrekkelijk, maar de kick die je hiervan krijgt als je weer beneden bent is enorm. “Het is beter dan seks”, wordt wel eens gezegd.’

 

Onder Groningse studenten is schurft uitgebroken, bij de GGD zijn zeker zeven meldingen van de besmettelijke huidziekte binnengekomen. In een brief zijn studentenverenigingen gevraagd om hun leden op de hoogte te stellen. Schurft wordt overgebracht door de schurftmijt. Dit is een minuscuul beestje dat gangetjes in de huid graaft en daar eitjes legt. Er kunnen rode bultjes, blaasjes en etterpuistjes ontstaan die veel jeuk veroorzaken. Schurft is besmettelijk en je kunt het oplopen door langer dan 15 minuten lichamelijk contact te hebben met iemand die besmet is. Je kan ook besmet raken wanneer je in hetzelfde bed als een besmette student slaapt of dezelfde kleding draagt. Dermatoloog Jorrit Terra, die verbonden is aan het Universitair Medisch Centrum Groningen zegt tegenover De Telegraaf: 'Wij zien de laatste weken op onze poli steeds meer studenten met schurft. Met een crème is het goed te behandelen.' Ook raadt Terra aan beddengoed en kleren goed te wassen op minimaal zestig graden. In 2007 was er een uitbraak in Nijmegen.