ANS

Plot: Journaliste Julia (Kristin Scott Thomas) is bezig met een artikel over de lang doodgezwegen razzia die op 16 juli in Parijs plaatsvond. Dertienduizend joden werden opgepakt door de Franse politie en vijf dagen lang zonder eten en drinken in het wielerstadion Vélodrome d’hive gepropt, voorafgaand aan de onvermijdelijke tocht naar de concentratiekampen. Ook de tienjarige Sarah werd samen met haar ouders opgepakt, maar niemand zag dat ze net voor het binnendringen van de politie haar broertje opsloot in een kast en de sleutel meenam. Bovendien is Sarah nooit aangekomen in Auschwitz. Wanneer Julia archieven en dossiers over het gebeurde doorspit, komt ze erachter dat Sarah in het huis woonde waar ze binnenkort zelf met haar echtgenoot en dochter zou intrekken. Wat weet haar schoonfamilie van het verleden van Sarah? En waarom weet haar man er niets vanaf?

Plus: Aangrijpende flashbacks waarin de razzia vorm krijgt en het meisje Sarah een indrukwekkende volwassenheid ontwikkelt, sieren het begin van de film. Haar sterke persoonlijkheid in combinatie met de verschrikkelijke beelden van deze voor veel mensen onbekende gebeurtenis maken dat menig vrouw in de zaal een traantje wegpinkt. De aangrijpende geluiden van stoomtreinen, krijsende kinderen of een zingend meisje zijn regelmatig nog te horen in de scènes over Julia, waardoor de flashbacks op een prachtige manier worden verweven in het heden.

Min: Zoals bijna altijd het geval is met een boekverfilming, kan de film bij lange na niet tippen aan het boek. Waar in het boek het verleden van Sarah centraal staat, gaat driekwart van de film over de relatieproblemen van Julia en de oh-zo-grote schok die de zoon van Sarah ervaart wanneer hij achter zijn moeders verleden komt. De verschrikkelijk slecht gespeelde emoties van deze zoon William (Aidan Quinn) maken het bijna tot een cliché familiedrama à la de waargebeurde verhalen van RTL 4.

Dus: De impact die het boek heeft, bereikt de film alleen in het eerste half uur. De aangrijpende beelden maken al snel plaats voor een haast voorspelbare familietragedie met een bijzonder slecht einde. Erg jammer van het mooie verhaal en de juist zo onvoorspelbare wendingen die het boek kent.

Film: Haar naam was Sarah (Elle s’appelait Sarah) Regisseur: Gilles Paquet-Brenner Speelduur: 111 minuten Genre: Drama

Deze film draait in Lux.