ANS

De herfst is gearriveerd op de campus en de blaadjes aan de bomen kleuren geel, rood, bruin en oranje. Je zou naar buiten kunnen gaan om in de hogere herfstsferen te komen, maar buiten is het weer guur. Kruip onder je dekentje met een kop chocomel en wandel door een heftig herfstige campus zonder kou te lijden. Als kers op de kaart hebben we gedeelten van herfstgedichten onder elke foto geplaatst.

Tekst: Tijs Sikma
Foto's: Melis Ulubas

    

De bomen roesten in het zieke licht
langs somber in zichzelf gekeerde grachten.
In wilde, stormdoorvlaagde regennachten
vertoont de maan een bleek, behuild gezicht
(Hanny Michaelis, Herfst)

 De herfst wordt nu kil.
De meeste bomen houden hun groen vol,
maar de berken, van vorm en tint toch al ijl,
slinken tot geesten.
Hun schemerende skeletten zijn behangen
met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt,
versleten dukaten die zullen
vallen op vochtige Hollandse zandgrond.
(Hans Andreus, Kil)

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
(November, J.C. Bloem)

De bomen dorren in het laat seizoen,
En wachten roerloos den nabijen winter...
Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er
Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên.
(Doodgaan I, Willem Kloos)

Ik ben zo moede. Ik denk aan hen, die waren
Met mij knapen in ene blijde klas.
Weer daalt een jaar. De bruine en gele blaren
Dwarrelen in het gras.
(Moede herfst, Jacob Israël de Haan)

Als je geen genoeg kan krijgen van herfstfoto's van de Campus, zie hier de foto's van 2 jaar geleden.