ANS

Het strookt totaal niet met het stigma van onbeschaafde bajesklanten: creatieve criminelen. Toch worden er in gedetineerdencentra kunstlessen gegeven met goede resultaten. Lees in de nieuwe ANS het verhaal van W.J., rasartiest achter de tralies, en anderen. 'Door kunst heb ik het leven hier geaccepteerd en kan ik me nu toch vrij voelen.'

W.J. geeft het voorbeeld van een spekstenen beeld dat hij heeft gemaakt na het bezoek van een vriendin. 'Ze bezocht me met een baby die maar niet stopte met huilen. Toen ze het kind aan mij gaf, was het opeens stil. Dat voelde bizar.' Hij zou een voorbeeld willen zijn voor andere veroordeelden, zodat zij ook middels kunst tot inzichten kunnen komen.

Lastig voor te stellen? 'Voor de buitenwereld is het vaak moeilijk te begrijpen', aldus Legs Boelen, voormalig kunstdocent in de Penitentiarie Inrichting Vught. 'Kunst maken kan gedetineerden helpen om te reflecteren op hun bewogen verleden, anders naar de omgeving te kijken en motorische vaardigheden te ontwikkelen. Vooral het reflecteren kan heel confronterend zijn.'

Verder in de december-ANS: Wim Daniëls, taalkunstenaar en columnist voor Spijkers met Koppen, Een spoorbrug te ver, over de afschaffing van het studenten-OV, en Half, een kerstverhaal door Willem Claassen.