ANS

Ieder weekend becommentarieert een redactielid zijn of haar week in ‘Vanuit het ANS-kantoor’. Afgelopen week presenteerden AKKUraatd en SIAM vol trots hun kandidatenlijsten voor de verkiezingen van de Unversitaire Studentenraad (USR) die van 17 tot 27 mei zullen plaatsvinden. Met een verantwoorde mix van studenten van verschillende faculteiten hopen de vakbondslieden ook de laatste twee zetels van de corpsballen af te snoepen. Het zal mij benieuwen hoeveel de Nijmeegse student zich dit jaar kan bekommeren om het verkiezingscircus.

Ondanks dat het uitbrengen van een stem een fractie van een seconde kost, liggen de opkomstpercentages al jarenlang bedroevend laag. Slechts 30 procent van de studenten nam bij de laatste editie de minuscule moeite om digitaal op een van de kandidaten te stemmen. Het probleem van deze schrikbarende cijfers is dat er van legitimiteit weinig sprake is, en dat de vraag rijst of de verkiezingen nog wel zin hebben. Nu al worden vijf zetels toegekend aan de zogenaamde koepelleden van studie-, gezelligheids- en sportverenigingen, en internationale en christelijke studenten om te garanderen dat deze groepen worden vertegenwoordigd in de USR. De verkiezingen zorgen er zelfstandig duidelijk niet voor een representatieve weergave van de studentenpopulatie in de USR te krijgen.

Toegegeven: de partijen kampen met een lastig dilemma. Als er wordt geprobeerd de campagne op inhoud te voeren, haken de weinige geïnteresseerden direct af. Illustratief hiervoor was het lijsttrekkersdebat van twee jaar geleden op het plein voor het Cultuurcafé waar geen hond op afkwam. Als de kandidaten echter net als vorig jaar met een laptop over de campus struinen en de studenten zo dwingen gebruik te maken van hun democratisch recht, roepen wijsneuzen als ik dat er stemmen worden geronseld, en de partij met de meeste laptops wint.

Ik hoop vurig dat AKKUraatd en SIAM me dit jaar kunnen verrassen met innovatieve campagnestrategieën. We zullen zien of ze de studentenpolitiek weer onder de aandacht van studenten brengen en een einde kunnen maken aan het schrijnende gebrek aan legitimiteit.

Joost Nellen