ANS

Madelief drukte op 4. Ze had zin in koffie met extra melk en suiker. ‘Ik heb gisteren zo lekker vegetarisch gegeten. Linzensoep met tofuballetjes,’ vertelde ze terloops aan collega Roderick. Ze mocht Roderick. Hij was aardig, daarom werkte ze graag met hem. Ze wist dat hij in het verleden problemen had gehad met de toekenning van zijn diploma omdat zijn statistische kennis achterbleef bij de vereisten. Maar ja, statistiek dat is geen echte wetenschap.

Ze genoten beiden duidelijk na van hun uitje van gisteren. Eindelijk mochten zij een bestemming uitkiezen. En daarover hoefden ze geen twee keer na te denken: het werd koeknuffelen bij boer Joop. Bijkomend voordeel was dat boer Joop in de buurt woonde en de vervuilende bus dus in de remise kon blijven. Dat de andere psychologen van de afdeling meer hadden met mensen dan met dieren, dat was hun probleem. Madelief en Roderick waren ervan overtuigd dat dieren eveneens over een psyche beschikten. Die middag in de wei waren ze dan ook zielsgelukkig.

Tussen de koeien rees bij hen de vraag hoe iemand het over zijn hart kon krijgen om zo’n diertje dood te maken voor de eigen behoeftes. Madelief en Roderick begrepen er niets van. In het gras van boer Joop kwamen ze aldus op een onderwerp voor hun gezamenlijke onderzoek. Ze hadden altijd al een vermoeden dat carnivoren hufteriger en agressiever zijn dan vegetariërs. Ze hoefden het alleen nog maar wetenschappelijk te bewijzen.

Madelief liet zich de koffie goed smaken. ‘Kun jij daar niet een databaseje voor aanleggen, Roderick?’ Hij antwoordde snel en zonder twijfel: ‘Daar zet ik wel een paar studenten op. Het maken van zo’n database, daar heb ik de tijd niet voor. Dat heeft toch niets met wetenschap te maken.’ Madelief knikte instemmend. ‘Het gaat er toch om wat wij vinden, zo’n databestand is enkel ter ondersteuning.’

Haar koffie was op. Teruglopend naar haar riante kamer glimlachte ze voldaan. Samen met Roderick had ze de wereld weer een beetje beter gemaakt.