ANS

Twintig kebabzaken, talloze bijbaantjes en tien soorten glijmiddel. Om de keuzestress te reduceren treedt ANS elke maand op als keuringsdienst van studentenwaren. Welke optie doet de graadmeter het hoogst uitslaan en wat kun je beter links laten liggen? Deze keer: rechtse hobby's

Tekst: Tim Ficheroux en Jip Mennen
Foto's: Redactie

Wat: onbeperkt overconsumeren
Onderbuikgevoel: enigszins rommelig
Prijs: € 16,95 (exclusief spoelmiddel)
Score: 3,5/5

‘Vleesch!’ roept een lid van het testpanel. Vijf enorme borden spareribs worden op tafel gezet. Botje voor botje moet de borstkas van een dood varken eraan geloven tot slechts bergen beenderen resteren. Vakkundig buffelen de aanwezigen door de vlezige massa van beer en zeug. ‘Je moet gewoon zo min mogelijk groente ernaast eten,’ zegt een van de proefkonijnen na een tweede bord. Om niet te stikken in het droge varkensvlees moet de kadaverkluiver regelmatig de mond spoelen met een biertje. Buiten een wat onwennige stoelgang en lichte schuldgevoelens door de overconsumptie kleven er nauwelijks nadelen aan deze onreine hobby. Door een twee dagen durende buikpijn, veroorzaakt door de spiermassa van het varken, was de vegetariër en gelegenheidscarnivoor als enige niet gecharmeerd van het onbeperkte schransfestijn.

Wat: snelwegscheuren
Onderbuikgevoel: superieur
Prijs: € 15,- voor een uurtje
Score: 2/5

Op een rustige dag kun je de snelweg eens opzoeken om je moeders boodschappenwagentje flink op z’n staart te trappen. Het testpanel ondervindt dat de hoge snelheid de wereld om je heen tot stilstand brengt. ‘Het is gaaf om aan het andere verkeer voorbij te zoeven,’ jubelt de bijrijder. Enkel hard rijden is wat saai, zeker op een nagenoeg lege autobaan. Om wat afwisseling in de eentonigheid van het langgerekte asfalt te brengen, is een aantal kilometers bumperkleven een vermakelijke tijddoder. Het geeft je volgens een inzittende van het panel een machtig gevoel van dominantie. Pas wel op voor flitspalen. Op de terugweg zag de chauffeur zich genoodzaakt hard de rem in te trappen. Dat de gebruikte roestbak niet sneller dan 160 km/uur kan, verpest de illusie van het roekeloze rijgedrag van de proefpersonen.

Wat: kleiduiven schieten
Onderbuikgevoel: mannelijk
Prijs: € 35,- voor vijfentwintig schoten
Score: 4/5

In de Groesbeekse bossen zijn op zaterdag regelmatig schoten te horen. Rondvliegende kleiduiven worden er met een Winchester dubbelloops jachtgeweer kapot geknald. Terreinknecht Clemens legt uit hoe deze angst van ieder wild konijntje moet worden geladen. ‘Je ziet het, zelfs Marokkanen krijgen hier schietles,’ zegt Clemens, wijzend op een schutter in camouflagejasje. ‘Maar daar mag je natuurlijk niets over zeggen.’ De bordjes die met verschillende snelheden door de lucht vliegen lijken moeilijk te raken, maar na een paar schoten krijgt het testpanel de jachtoefening onder de knie. Het ene na het andere hagelpatroon splijt een feloranje nepduif in stukken. De blauwe plek door de terugslag neemt men voor lief. Het gevoel van mannelijkheid bij de schutter wordt door rondvliegende scherven zeker aangewakkerd.

Wat: De Telegraaf lezen
Onderbuikgevoel: tragisch kneuterig
Prijs: € 1,50
Score: 1/5

De schreeuwerige krantenkoppen pijnigen de ogen zodra je het dagblad in handen hebt. Heldhaftig gedrag van een hoogbejaarde vrouw die een dief een draai om zijn oren verkocht is voorpaginanieuws vandaag. De vrouw is voor de duivel niet bang en laat ondanks haar leeftijd niet met zich sollen. ‘Ik kan niet tegen onrecht en dus moet niemand proberen me te bestelen, want dan word ik woest.’ Bij ‘Hondje redt bazinnetje’ begint het testpanel pas echt te geloven in de schoonheid van het kleinburgerlijke. Keffertje Tarzan alarmeerde omstanders met zijn geblaf terwijl zijn bazin hulpeloos op de grond lag na een hersenbloeding. Het kleine Maltezer leeuwtje gaat sindsdien als held door het leven in de straten van Zutphen. Na het lezen van de gehele krant kunnen de proefpersonen enkel sympathie voor de gewone man opbrengen.

Wat: brievenbus bewateren
Onderbuikgevoel: opluchting
Prijs: gratis
Score: 0/5

Als een ware Erik Lucassen je leuter in de brievenbus van de buurman hangen, is niet aan te raden. Met een koude metalen plaat tegen je ballen en de nee-nee-sticker tegen je schaambeen wordt het doen van een kleine boodschap een hele opgave. Zodra het geslachtsorgaan in de gleuf ligt, krimpt hij tot een minimum. Met moeite lukt het de postplasser om een zielig straaltje de gang in te kletteren. Op klaarlichte dag blijkt de Sint Annastraat niet de juiste plek, twee minuten later wordt de post bezorgd. Mocht je ooit van plan zijn om de straat te terroriseren en via de inwerpopening de briefverzamelbak vol te pissen, kijk dan wel eerst of de ingang geen harde borstels bevat en er niemand klaar staat om je plasser te grijpen. Dit is geen hobby om risico’s mee te nemen.

Kijk hier voor alle artikelen uit de november-ANS